โยหน: 10
1 อหํ ยุษฺมานติยถารฺถํ วทามิ, โย ชโน ทฺวาเรณ น ปฺรวิศฺย เกนาปฺยเนฺยน เมษคฺฤหํ ปฺรวิศติ ส เอว เสฺตโน ทสฺยุศฺจฯ
" Sandelig, sandelig, siger jeg eder, den, som ikke går ind i Fårefolden gennem Døren, men stiger andensteds over, han er en Tyv og en Røver.
2 โย ทฺวาเรณ ปฺรวิศติ ส เอว เมษปาลก: ฯ
Men den, som går ind igennem Døren, er Fårenes Hyrde.
3 เทาวาริกสฺตไสฺม ทฺวารํ โมจยติ เมษคณศฺจ ตสฺย วากฺยํ ศฺฤโณติ ส นิชานฺ เมษานฺ สฺวสฺวนามฺนาหูย พหิ: กฺฤตฺวา นยติฯ
For ham lukker Dørvogteren op, og Fårene høre hans Røst; og han kalder sine egne Får ved Navn og fører dem ud.
4 ตถา นิชานฺ เมษานฺ พหิ: กฺฤตฺวา สฺวยํ เตษามฺ อเคฺร คจฺฉติ, ตโต เมษาสฺตสฺย ศพฺทํ พุธฺยนฺเต, ตสฺมาตฺ ตสฺย ปศฺจาทฺ วฺรชนฺติฯ
Og når han har ført alle sine egne Får ud, går han foran dem; og Fårene følge ham, fordi de kende hans Røst.
5 กินฺตุ ปรสฺย ศพฺทํ น พุธฺยนฺเต ตสฺมาตฺ ตสฺย ปศฺจาทฺ วฺรชิษฺยนฺติ วรํ ตสฺย สมีปาตฺ ปลายิษฺยนฺเตฯ
Men en fremmed ville de ikke følge, men de ville fly fra ham, fordi de ikke kende de fremmedes Røst."
6 ยีศุเสฺตภฺย อิมำ ทฺฤษฺฏานฺตกถามฺ อกถยตฺ กินฺตุ เตน กถิตกถายาสฺตาตฺปรฺยฺยํ เต นาพุธฺยนฺตฯ
Denne Lignelse sagde Jesus til dem; men de forstode ikke, hvad det var, som han talte til dem.
7 อโต ยีศุ: ปุนรกถยตฺ, ยุษฺมานาหํ ยถารฺถตรํ วฺยาหรามิ, เมษคฺฤหสฺย ทฺวารมฺ อหเมวฯ
Jesus sagde da atter til dem: "Sandelig, sandelig, siger jeg eder, jeg er Fårenes Dør.
8 มยา น ปฺรวิศฺย ย อาคจฺฉนฺ เต เสฺตนา ทสฺยวศฺจ กินฺตุ เมษาเสฺตษำ กถา นาศฺฤณฺวนฺฯ
Alle de, som ere komne før mig, ere Tyve og Røvere; men Fårene hørte dem ikke.
9 อหเมว ทฺวารสฺวรูป: , มยา ย: กศฺจิต ปฺรวิศติ ส รกฺษำ ปฺราปฺสฺยติ ตถา พหิรนฺตศฺจ คมนาคมเน กฺฤตฺวา จรณสฺถานํ ปฺราปฺสฺยติฯ
Jeg er Døren; dersom nogen går ind igennem mig, han skal frelses; og han skal gå ind og gå ud og finde Føde.
10 โย ชนเสฺตน: ส เกวลํ ไสฺตนฺยพธวินาศานฺ กรฺตฺตุเมว สมายาติ กินฺตฺวหมฺ อายุ รฺทาตุมฺ อรฺถาตฺ พาหูเลฺยน ตเทว ทาตุมฺ อาคจฺฉมฺฯ
Tyven kommer ikke uden for at stjæle og slagte og ødelægge; jeg er kommen, for at de skulle have Liv og have Overflod.
11 อหเมว สตฺยเมษปาลโก ยสฺตุ สโตฺย เมษปาลก: ส เมษารฺถํ ปฺราณตฺยาคํ กโรติ;
Jeg er den gode Hyrde; den gode Hyrde sætter sit Liv til for Fårene.
12 กินฺตุ โย ชโน เมษปาลโก น, อรฺถาทฺ ยสฺย เมษา นิชา น ภวนฺติ, ย เอตาทฺฤโศ ไวตนิก: ส วฺฤกมฺ อาคจฺฉนฺตํ ทฺฤษฺฏฺวา เมชวฺรชํ วิหาย ปลายเต, ตสฺมาทฺ วฺฤกสฺตํ วฺรชํ ธฺฤตฺวา วิกิรติฯ
Men Lejesvenden, som ikke er Hyrde, hvem Fårene ikke høre til ser Ulven komme og forlader Fårene og flyr, og Ulven røver dem og adspreder dem,
13 ไวตนิก: ปลายเต ยต: ส เวตนารฺถี เมษารฺถํ น จินฺตยติฯ
fordi han er en Lejesvend og ikke bryder sig om Fårene.
14 อหเมว สโตฺย เมษปาลก: , ปิตา มำ ยถา ชานาติ, อหญฺจ ยถา ปิตรํ ชานามิ,
Jeg er den gode Hyrde, og jeg kender mine, og mine kende mig,
15 ตถา นิชานฺ เมษานปิ ชานามิ, เมษาศฺจ มำ ชานานฺติ, อหญฺจ เมษารฺถํ ปฺราณตฺยาคํ กโรมิฯ
ligesom Faderen kender mig, og jeg kender Faderen; og jeg sætter mit Liv til for Fårene.
16 อปรญฺจ เอตทฺ คฺฤหีย เมเษโภฺย ภินฺนา อปิ เมษา มม สนฺติ เต สกลา อานยิตวฺยา: ; เต มม ศพฺทํ โศฺรษฺยนฺติ ตต เอโก วฺรช เอโก รกฺษโก ภวิษฺยติฯ
Og jeg har andre Får, som ikke høre til denne Fold; også dem bør jeg føre, og de skulle høre min Røst; og der skal blive een Hjord, een Hyrde.
17 ปฺราณานหํ ตฺยกฺตฺวา ปุน: ปฺราณานฺ คฺรหีษฺยามิ, ตสฺมาตฺ ปิตา มยิ เสฺนหํ กโรติฯ
Derfor elsker Faderen mig, fordi jeg sætter mit Liv til for at tage det igen.
18 กศฺจิชฺชโน มม ปฺราณานฺ หนฺตุํ น ศกฺโนติ กินฺตุ สฺวยํ ตานฺ สมรฺปยามิ ตานฺ สมรฺปยิตุํ ปุนรฺคฺรหีตุญฺจ มม ศกฺติราเสฺต ภารมิมํ สฺวปิตุ: สกาศาตฺ ปฺราปฺโตหมฺฯ
Ingen tager det fra mig, men jeg sætter det til af mig selv. Jeg har Magt til at sætte det til, og jeg har Magt til at tage det igen. Dette Bud modtog jeg af min Fader."
19 อสฺมาทุปเทศาตฺ ปุนศฺจ ยิหูทียานำ มเธฺย ภินฺนวากฺยตา ชาตาฯ
Der blev atter Splid iblandt Jøderne for disse Ords Skyld.
20 ตโต พหโว วฺยาหรนฺ เอษ ภูตคฺรสฺต อุนฺมตฺตศฺจ, กุต เอตสฺย กถำ ศฺฤณุถ?
Og mange af dem sagde: "Han er besat og raser, hvorfor høre I ham?"
21 เกจิทฺ อวทนฺ เอตสฺย กถา ภูตคฺรสฺตสฺย กถาวนฺน ภวนฺติ, ภูต: กิมฺ อนฺธาย จกฺษุษี ทาตุํ ศกฺโนติ?
Andre sagde: "Dette er ikke Ord af en besat; mon en ond Ånd kan åbne blindes Øjne?"
22 ศีตกาเล ยิรูศาลมิ มนฺทิโรตฺสรฺคปรฺวฺวณฺยุปสฺถิเต
Men Tempelvielsens Fest indtraf i Jerusalem. Det var Vinter;
23 ยีศุ: สุเลมาโน นิ: สาเรณ คมนาคมเน กโรติ,
og Jesus gik omkring i Helligdommen, i Salomons Søjlegang.
24 เอตสฺมินฺ สมเย ยิหูทียาสฺตํ เวษฺฏยิตฺวา วฺยาหรนฺ กติ กาลานฺ อสฺมากํ วิจิกิตฺสำ สฺถาปยิษฺยามิ? ยทฺยภิษิกฺโต ภวติ ตรฺหิ ตตฺ สฺปษฺฏํ วทฯ
Da omringede Jøderne ham og sagde til ham: "Hvor længe holder du vor Sjæl i Uvished? Dersom du er Kristus, da sig os det rent ud!"
25 ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยวททฺ อหมฺ อจกถํ กินฺตุ ยูยํ น ปฺรตีถ, นิชปิตุ รฺนามฺนา ยำ ยำ กฺริยำ กโรมิ สา กฺริไยว มม สากฺษิสฺวรูปาฯ
Jesus svarede dem: "Jeg har sagt eder det, og I tro ikke. De Gerninger, som jeg gør i min Faders Navn, de vidne om mig;
26 กินฺตฺวหํ ปูรฺวฺวมกถยํ ยูยํ มม เมษา น ภวถ, การณาทสฺมานฺ น วิศฺวสิถฯ
men I tro ikke, fordi I ikke ere af mine Får.
27 มม เมษา มม ศพฺทํ ศฺฤณฺวนฺติ ตานหํ ชานามิ เต จ มม ปศฺจาทฺ คจฺฉนฺติฯ
Mine Får høre min Røst, og jeg kender dem, og de følge mig,
29 โย มม ปิตา ตานฺ มหฺยํ ทตฺตวานฺ ส สรฺวฺวสฺมาตฺ มหานฺ, โกปิ มม ปิตุ: กราตฺ ตานฺ หรฺตฺตุํ น ศกฺษฺยติฯ
Min Fader, som har givet mig dem, er større end alle; og ingen kan rive noget af min Faders Hånd.
30 อหํ ปิตา จ ทฺวโยเรกตฺวมฺฯ
Jeg og Faderen, vi ere eet."
31 ตโต ยิหูทียา: ปุนรปิ ตํ หนฺตุํ ปาษาณานฺ อุทโตลยนฺฯ
Da toge Jøderne atter Sten op for at stene ham.
32 ยีศุ: กถิตวานฺ ปิตุ: สกาศาทฺ พหูนฺยุตฺตมกรฺมฺมาณิ ยุษฺมากํ ปฺรากาศยํ เตษำ กสฺย กรฺมฺมณ: การณานฺ มำ ปาษาไณราหนฺตุมฺ อุทฺยตา: สฺถ?
Jesus svarede dem: "Mange gode Gerninger har jeg vist eder fra min Fader; for hvilken af disse Gerninger stene I mig?"
33 ยิหูทียา: ปฺรตฺยวทนฺ ปฺรศสฺตกรฺมฺมเหโต รฺน กินฺตุ ตฺวํ มานุษ: สฺวมีศฺวรมฺ อุกฺเตฺวศฺวรํ นินฺทสิ การณาทสฺมาตฺ ตฺวำ ปาษาไณรฺหนฺม: ฯ
Jøderne svarede ham: "For en god Gerning stene vi dig ikke, men for Gudsbespottelse, og fordi du, som er et Menneske, gør dig selv til Gud."
34 ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยุกฺตวานฺ มยา กถิตํ ยูยมฺ อีศฺวรา เอตทฺวจนํ ยุษฺมากํ ศาสฺเตฺร ลิขิตํ นาสฺติ กึ?
Jesus svarede dem: "Er der ikke skrevet i eders Lov: Jeg har sagt: I ere Guder?
35 ตสฺมาทฺ เยษามฺ อุทฺเทเศ อีศฺวรสฺย กถา กถิตา เต ยทีศฺวรคณา อุจฺยนฺเต ธรฺมฺมคฺรนฺถสฺยาปฺยนฺยถา ภวิตุํ น ศกฺยํ,
Når den nu har kaldt dem Guder, til hvem Guds Ord kom (og Skriften kan ikke rokkes),
36 ตรฺหฺยาหมฺ อีศฺวรสฺย ปุตฺร อิติ วากฺยสฺย กถนาตฺ ยูยํ ปิตฺราภิษิกฺตํ ชคติ เปฺรริตญฺจ ปุมำสํ กถมฺ อีศฺวรนินฺทกํ วาทย?
sige I da til den, hvem Faderen har Helliget og sendt til Verden: Du taler bespotteligt, fordi jeg sagde: Jeg er Guds Søn?
37 ยทฺยหํ ปิตุ: กรฺมฺม น กโรมิ ตรฺหิ มำ น ปฺรตีต;
Dersom jeg ikke gør min Faders Gerninger, så tror mig ikke!
38 กินฺตุ ยทิ กโรมิ ตรฺหิ มยิ ยุษฺมาภิ: ปฺรตฺยเย น กฺฤเต'ปิ การฺเยฺย ปฺรตฺยย: กฺริยตำ, ตโต มยิ ปิตาสฺตีติ ปิตรฺยฺยหมฺ อสฺมีติ จ กฺษาตฺวา วิศฺวสิษฺยถฯ
Men dersom jeg gør dem, så tror Gerningerne, om I end ikke ville tro mig, for at I kunne indse og erkende, at Faderen er i mig, og jeg i Faderen."
39 ตทา เต ปุนรปิ ตํ ธรฺตฺตุมฺ อเจษฺฏนฺต กินฺตุ ส เตษำ กเรโภฺย นิสฺตีรฺยฺย
De søgte da atter at gribe ham; og han undslap af deres Hånd.
40 ปุน รฺยรฺทฺทนฺ อทฺยาสฺตเฏ ยตฺร ปุรฺวฺวํ โยหนฺ อมชฺชยตฺ ตตฺราคตฺย นฺยวสตฺฯ
Og han drog atter bort hinsides Jordan til det Sted, hvor Johannes først døbte, og han blev der.
41 ตโต พหโว โลกาสฺตตฺสมีปมฺ อาคตฺย วฺยาหรนฺ โยหนฺ กิมปฺยาศฺจรฺยฺยํ กรฺมฺม นากโรตฺ กินฺตฺวสฺมินฺ มนุเษฺย ยา ย: กถา อกถยตฺ ตา: สรฺวฺวา: สตฺยา: ;
Og mange kom til ham, og de sagde: "Johannes gjorde vel intet Tegn; men alt, hvad Johannes sagde om denne, var sandt."
42 ตตฺร จ พหโว โลกาสฺตสฺมินฺ วฺยศฺวสนฺฯ
Og mange troede på ham der.
