ยากูพ: 5
1 เห ธนวนฺต: , ยูยมฺ อิทานีํ ศฺฤณุต ยุษฺมาภิราคมิษฺยตฺเกฺลศเหโต: กฺรนฺทฺยตำ วิลปฺยตาญฺจฯ
Og nu, I rige! græder og jamrer over de Ulykker, som komme over eder.
2 ยุษฺมากํ ทฺรวิณํ ชีรฺณํ กีฏภุกฺตา: สุเจลกา: ฯ
Eders Rigdom er raadnet, og eders Klæder ere mølædte;
3 กนกํ รชตญฺจาปิ วิกฺฤตึ ปฺรคมิษฺยติ, ตตฺกลงฺกศฺจ ยุษฺมากํ ปาปํ ปฺรมาณยิษฺยติ, หุตาศวจฺจ ยุษฺมากํ ปิศิตํ ขาทยิษฺยติฯ อิตฺถมฺ อนฺติมฆเสฺรษุ ยุษฺมาภิ: สญฺจิตํ ธนํฯ
eders Guld og Sølv er rustet op, og deres Rust skal være til Vidnesbyrd imod eder og æde eders Kød som en Ild; I have samlet Skatte i de sidste Dage.
4 ปศฺยต ไย: กฺฤษีวไล รฺยุษฺมากํ ศสฺยานิ ฉินฺนานิ เตโภฺย ยุษฺมาภิ รฺยทฺ เวตนํ ฉินฺนํ ตทฺ อุจฺไจ รฺธฺวนึ กโรติ เตษำ ศสฺยจฺเฉทกานามฺ อารฺตฺตราว: เสนาปเต: ปรเมศฺวรสฺย กรฺณกุหรํ ปฺรวิษฺฏ: ฯ
Se, den Løn skriger, som I have forholdt Arbejderne, der høstede eders Marker, og Høstfolkenes Raab ere komne ind for den Herre Zebaoths Øren.
5 ยูยํ ปฺฤถิวฺยำ สุขโภคํ กามุกตาญฺจาริตวนฺต: , มหาโภชสฺย ทิน อิว นิชานฺต: กรณานิ ปริตรฺปิตวนฺตศฺจฯ
I levede i Vellevned paa Jorden og efter eders Lyster; I gjorde eders Hjerter til gode som paa en Slagtedag.
6 อปรญฺจ ยุษฺมาภิ รฺธารฺมฺมิกสฺย ทณฺฑาชฺญา หตฺยา จาการิ ตถาปิ ส ยุษฺมานฺ น ปฺรติรุทฺธวานฺฯ
I domfældte, I dræbte den retfærdige; han staar eder ikke imod.
7 เห ภฺราตร: , ยูยํ ปฺรโภราคมนํ ยาวทฺ ไธรฺยฺยมาลมฺพธฺวํฯ ปศฺยต กฺฤษิวโล ภูเม รฺพหุมูลฺยํ ผลํ ปฺรตีกฺษมาโณ ยาวตฺ ปฺรถมมฺ อนฺติมญฺจ วฺฤษฺฏิชลํ น ปฺราปฺโนติ ตาวทฺ ไธรฺยฺยมฺ อาลมฺพเตฯ
Derfor, værer taalmodige, Brødre! indtil Herrens Tilkommelse. Se, Bonden venter paa Jordens dyrebare Frugt og bier taalmodigt efter den, indtil den faar tidlig Regn og sildig Regn.
8 ยูยมปิ ไธรฺยฺยมาลมฺพฺย สฺวานฺต: กรณานิ สฺถิรีกุรุต, ยต: ปฺรโภรุปสฺถิติ: สมีปวรฺตฺตินฺยภวตฺฯ
Værer ogsaa I taalmodige, styrker eders Hjerter; thi Herrens Tilkommelse er nær.
9 เห ภฺราตร: , ยูยํ ยทฺ ทณฺฑฺยา น ภเวต ตทรฺถํ ปรสฺปรํ น คฺลายต, ปศฺยต วิจารยิตา ทฺวารสมีเป ติษฺฐติฯ
Sukker ikke imod hverandre, Brødre! for at I ikke skulle dømmes; se, Dommeren staar for Døren.
10 เห มม ภฺราตร: , เย ภวิษฺยทฺวาทิน: ปฺรโภ รฺนามฺนา ภาษิตวนฺตสฺตานฺ ยูยํ ทุ: ขสหนสฺย ไธรฺยฺยสฺย จ ทฺฤษฺฏานฺตานฺ ชานีตฯ
Brødre! tager Profeterne, som have talt i Herrens Navn, til Forbillede paa at lide ondt og være taalmodige.
11 ปศฺยต ไธรฺยฺยศีลา อสฺมาภิ รฺธนฺยา อุจฺยนฺเตฯ อายูโพ ไธรฺยฺยํ ยุษฺมาภิรศฺราวิ ปฺรโภ: ปริณามศฺจาทรฺศิ ยต: ปฺรภุ รฺพหุกฺฤป: สกรุณศฺจาสฺติฯ
Se, vi prise dem salige, som have holdt ud. I have hørt om Jobs Udholdenhed og vide Udfaldet fra Herren; thi Herren er saare medlidende og barmhjertig.
12 เห ภฺราตร: วิเศษต อิทํ วทามิ สฺวรฺคสฺย วา ปฺฤถิวฺยา วานฺยวสฺตุโน นาม คฺฤหีตฺวา ยุษฺมาภิ: โก'ปิ ศปโถ น กฺริยตำ, กินฺตุ ยถา ทณฺฑฺยา น ภวต ตทรฺถํ ยุษฺมากํ ตไถว ตนฺนหิ เจติวากฺยํ ยเถษฺฏํ ภวตุฯ
Men for alting, mine Brødre! sværger ikke, hverken ved Himmelen eller ved Jorden eller nogen anden Ed; men eders Ja være Ja, og Nej være Nej, for at I ikke skulle falde under Dom.
13 ยุษฺมากํ กศฺจิทฺ ทุ: ขี ภวติ? ส ปฺรารฺถนำ กโรตุฯ กศฺจิทฺ วานนฺทิโต ภวติ? ส คีตํ คายตุฯ
Lider nogen iblandt eder ondt, han bede; er nogen vel til Mode, han synge Lovsang!
14 ยุษฺมากํ กศฺจิตฺ ปีฑิโต 'สฺติ? ส สมิเต: ปฺราจีนานฺ อาหฺวาตุ เต จ ปโภ รฺนามฺนา ตํ ไตเลนาภิษิจฺย ตสฺย กฺฤเต ปฺรารฺถนำ กุรฺวฺวนฺตุฯ
Er nogen iblandt eder syg, han kalde Menighedens Ældste til sig, og de skulle bede over ham og salve ham med Olie i Herrens Navn.
15 ตสฺมาทฺ วิศฺวาสชาตปฺรารฺถนยา ส โรคี รกฺษำ ยาสฺยติ ปฺรภุศฺจ ตมฺ อุตฺถาปยิษฺยติ ยทิ จ กฺฤตปาโป ภเวตฺ ตรฺหิ ส ตํ กฺษมิษฺยเตฯ
Og Troens Bøn skal frelse den syge, og Herren skal oprejse ham, og har han gjort Synder, skulle de forlades ham.
16 ยูยํ ปรสฺปรมฺ อปราธานฺ องฺคีกุรุธฺวมฺ อาโรคฺยปฺราปฺตฺยรฺถญฺไจกชโน 'นฺยสฺย กฺฤเต ปฺรารฺถนำ กโรตุ ธารฺมฺมิกสฺย สยตฺนา ปฺรารฺถนา พหุศกฺติวิศิษฺฏา ภวติฯ
Bekender derfor Synderne for hverandre og beder for hverandre, for at I maa blive helbredede; en retfærdigs Bøn formaar meget, naar den er alvorlig.
17 ย เอลิโย วยมิว สุขทุ: ขโภคี มรฺตฺตฺย อาสีตฺ ส ปฺรารฺถนยานาวฺฤษฺฏึ ยาจิตวานฺ เตน เทเศ สารฺทฺธวตฺสรตฺรยํ ยาวทฺ วฺฤษฺฏิ รฺน พภูวฯ
Elias var et Menneske, lige Vilkaar undergivet med os, og han bad en Bøn, at det ikke maatte regne; og det regnede ikke paa Jorden i tre Aar og seks Maaneder.
18 ปศฺจาตฺ เตน ปุน: ปฺรารฺถนายำ กฺฤตายามฺ อากาศโสฺตยานฺยวรฺษีตฺ ปฺฤถิวี จ สฺวผลานิ ปฺราโรหยตฺฯ
Og han bad atter, og Himmelen gav Regn, og Jorden bar sin Frugt.
19 เห ภฺราตร: , ยุษฺมากํ กสฺมึศฺจิตฺ สตฺยมตาทฺ ภฺรษฺเฏ ยทิ กศฺจิตฺ ตํ ปราวรฺตฺตยติ
Mine Brødre! dersom nogen iblandt eder farer vild fra Sandheden, og nogen omvender ham,
20 ตรฺหิ โย ชน: ปาปินํ วิปถภฺรมณาตฺ ปราวรฺตฺตยติ ส ตสฺยาตฺมานํ มฺฤตฺยุต อุทฺธริษฺยติ พหุปาปานฺยาวริษฺยติ เจติ ชานาตุฯ
han vide, at den, som omvender en Synder fra hans Vejs Vildfarelse, han frelser en Sjæl fra Døden og skjuler en Mangfoldighed af Synder.
