อิพฺริณ: 4

1 อปรํ ตทฺวิศฺรามปฺราปฺเต: ปฺรติชฺญา ยทิ ติษฺฐติ ตรฺหฺยสฺมากํ กศฺจิตฺ เจตฺ ตสฺยา: ผเลน วญฺจิโต ภเวตฺ วยมฺ เอตสฺมาทฺ พิภีม: ฯ

Let’s fear therefore, lest perhaps anyone of you should seem to have come short of a promise of entering into his rest.

2 ยโต 'สฺมากํ สมีเป ยทฺวตฺ ตทฺวตฺ เตษำ สมีเป'ปิ สุสํวาท: ปฺรจาริโต 'ภวตฺ กินฺตุ ไต: ศฺรุตํ วากฺยํ ตานฺ ปฺรติ นิษฺผลมฺ อภวตฺ, ยตเสฺต โศฺรตาโร วิศฺวาเสน สารฺทฺธํ ตนฺนามิศฺรยนฺฯ

For indeed we have had good news preached to us, even as they also did, but the word they heard didn’t profit them, because it wasn’t mixed with faith by those who heard.

3 ตทฺ วิศฺรามสฺถานํ วิศฺวาสิภิรสฺมาภิ: ปฺรวิศฺยเต ยตเสฺตโนกฺตํ, "อหํ โกปาตฺ ศปถํ กฺฤตวานฺ อิมํ, ปฺรเวกฺษฺยเต ชไนเรไต รฺน วิศฺรามสฺถลํ มมฯ " กินฺตุ ตสฺย กรฺมฺมาณิ ชคต: สฺฤษฺฏิกาลาตฺ สมาปฺตานิ สนฺติฯ

For we who have believed do enter into that rest, even as he has said, “As I swore in my wrath, they will not enter into my rest;” although the works were finished from the foundation of the world.

4 ยต: กสฺมึศฺจิตฺ สฺถาเน สปฺตมํ ทินมธิ เตเนทมฺ อุกฺตํ, ยถา, "อีศฺวร: สปฺตเม ทิเน สฺวกฺฤเตภฺย: สรฺวฺวกรฺมฺมโภฺย วิศศฺรามฯ "

For he has said this somewhere about the seventh day, “God rested on the seventh day from all his works;”

5 กินฺเตฺวตสฺมินฺ สฺถาเน ปุนเสฺตโนจฺยเต, ยถา, "ปฺรเวกฺษฺยเต ชไนเรไต รฺน วิศฺรามสฺถลํ มมฯ "

and in this place again, “They will not enter into my rest.”

6 ผลตสฺตตฺ สฺถานํ ไกศฺจิตฺ ปฺรเวษฺฏวฺยํ กินฺตุ เย ปุรา สุสํวาทํ ศฺรุตวนฺตไสฺตรวิศฺวาสาตฺ ตนฺน ปฺรวิษฺฏมฺ,

Seeing therefore it remains that some should enter into it, and they to whom the good news was preached before failed to enter in because of disobedience,

7 อิติ เหโต: ส ปุนรทฺยนามกํ ทินํ นิรูปฺย ทีรฺฆกาเล คเต'ปิ ปูรฺโวฺวกฺตำ วาจํ ทายูทา กถยติ, ยถา, "อทฺย ยูยํ กถำ ตสฺย ยทิ สํโศฺรตุมิจฺฉถ, ตรฺหิ มา กุรุเตทานีํ กฐินานิ มนำสิ ว: ฯ "

he again defines a certain day, “today”, saying through David so long a time afterward (just as has been said), “Today if you will hear his voice, don’t harden your hearts.”

8 อปรํ ยิโหศูโย ยทิ ตานฺ วฺยศฺรามยิษฺยตฺ ตรฺหิ ตต: ปรมฺ อปรสฺย ทินสฺย วาคฺ อีศฺวเรณ นากถยิษฺยตฯ

For if Joshua had given them rest, he would not have spoken afterward of another day.

9 อต อีศฺวรสฺย ปฺรชาภิ: กรฺตฺตวฺย เอโก วิศฺรามสฺติษฺฐติฯ

There remains therefore a Sabbath rest for the people of God.

10 อปรมฺ อีศฺวโร ยทฺวตฺ สฺวกฺฤตกรฺมฺมโภฺย วิศศฺราม ตทฺวตฺ ตสฺย วิศฺรามสฺถานํ ปฺรวิษฺโฏ ชโน'ปิ สฺวกฺฤตกรฺมฺมโภฺย วิศฺรามฺยติฯ

For he who has entered into his rest has himself also rested from his works, as God did from his.

11 อโต วยํ ตทฺ วิศฺรามสฺถานํ ปฺรเวษฺฏุํ ยตามไห, ตทวิศฺวาโสทาหรเณน โก'ปิ น ปตตุฯ

Let’s therefore give diligence to enter into that rest, lest anyone fall after the same example of disobedience.

12 อีศฺวรสฺย วาโท'มร: ปฺรภาววิศิษฺฏศฺจ สรฺวฺวสฺมาทฺ ทฺวิธารขงฺคาทปิ ตีกฺษฺณ: , อปรํ ปฺราณาตฺมโน รฺคฺรนฺถิมชฺชโยศฺจ ปริเภทาย วิจฺเฉทการี มนสศฺจ สงฺกลฺปานามฺ อภิเปฺรตานาญฺจ วิจารก: ฯ

For the word of God is living and active, and sharper than any two-edged sword, piercing even to the dividing of soul and spirit, of both joints and marrow, and is able to discern the thoughts and intentions of the heart.

13 อปรํ ยสฺย สมีเป สฺวียา สฺวียา กถาสฺมาภิ: กถยิตวฺยา ตสฺยาโคจร: โก'ปิ ปฺราณี นาสฺติ ตสฺย ทฺฤษฺเฏา สรฺวฺวเมวานาวฺฤตํ ปฺรกาศิตญฺจาเสฺตฯ

There is no creature that is hidden from his sight, but all things are naked and laid open before the eyes of him to whom we must give an account.

14 อปรํ ย อุจฺจตมํ สฺวรฺคํ ปฺรวิษฺฏ เอตาทฺฤศ เอโก วฺยกฺติรรฺถต อีศฺวรสฺย ปุโตฺร ยีศุรสฺมากํ มหายาชโก'สฺติ, อโต เหโต รฺวยํ ธรฺมฺมปฺรติชฺญำ ทฺฤฒมฺ อาลมฺพามไหฯ

Having then a great high priest who has passed through the heavens, Yeshua, the Son of God, let’s hold tightly to our confession.

15 อสฺมากํ โย มหายาชโก 'สฺติ โส'สฺมากํ ทุ: ไข รฺทุ: ขิโต ภวิตุมฺ อศกฺโต นหิ กินฺตุ ปาปํ วินา สรฺวฺววิษเย วยมิว ปรีกฺษิต: ฯ

For we don’t have a high priest who can’t be touched with the feeling of our infirmities, but one who has been in all points tempted like we are, yet without sin.

16 อเตอว กฺฤปำ คฺรหีตุํ ปฺรโยชนีโยปการารฺถมฺ อนุคฺรหํ ปฺราปฺตุญฺจ วยมฺ อุตฺสาเหนานุคฺรหสึหาสนสฺย สมีปํ ยาม: ฯ

Let’s therefore draw near with boldness to the throne of grace, that we may receive mercy and may find grace for help in time of need.