คาลาติน: 1
1 มนุเษฺยโภฺย นหิ มนุไษฺยรปิ นหิ กินฺตุ ยีศุขฺรีษฺเฏน มฺฤตคณมธฺยาตฺ ตโสฺยตฺถาปยิตฺรา ปิเตฺรศฺวเรณ จ เปฺรริโต โย'หํ เปาล: โส'หํ
Paulus, Apostel, ikke af Mennesker, ikke heller ved noget Menneske, men ved Jesus Kristus og Gud Fader, som oprejste ham fra de døde,
2 มตฺสหวรฺตฺติโน ภฺราตรศฺจ วยํ คาลาตียเทศสฺถา: สมิตี: ปฺรติ ปตฺรํ ลิขาม: ฯ
og alle Brødrene, som ere med mig, til Menighederne i Galatien:
3 ปิเตฺรศฺวเรณาสฺมำก ปฺรภุนา ยีศุนา ขฺรีษฺเฏน จ ยุษฺมภฺยมฺ อนุคฺรห: ศานฺติศฺจ ทียตำฯ
Nåde være med eder og Fred fra Gud Fader og vor Herre Jesus Kristus,
som gav sig selv for vore Synder, for at han kunde udfri os af den nærværende onde Verden, efter vor Guds og Faders Villie, (aiōn g165)
ham være Æren i Evigheders Evighed! Amen. (aiōn g165)
6 ขฺรีษฺฏสฺยานุคฺรเหณ โย ยุษฺมานฺ อาหูตวานฺ ตสฺมานฺนิวฺฤตฺย ยูยมฺ อติตูรฺณมฺ อนฺยํ สุสํวาทมฺ อนฺววรฺตฺตต ตตฺราหํ วิสฺมยํ มเนฺยฯ
Jeg undrer mig over, at I så snart lade eder føre bort fra ham, som kaldte eder til Kristi Nåde, hen til et anderledes Evangelium;
7 โส'นฺยสุสํวาท: สุสํวาโท นหิ กินฺตุ เกจิตฺ มานวา ยุษฺมานฺ จญฺจลีกุรฺวฺวนฺติ ขฺรีษฺฏียสุสํวาทสฺย วิปรฺยฺยยํ กรฺตฺตุํ เจษฺฏนฺเต จฯ
hvilket dog ikke er et andet, men det er kun nogle, som forvirre eder. og ville vende op og ned på Kristi Evangelium.
8 ยุษฺมากํ สนฺนิเธา ย: สุสํวาโท'สฺมาภิ โรฺฆษิตสฺตสฺมาทฺ อนฺย: สุสํวาโท'สฺมากํ สฺวรฺคียทูตานำ วา มเธฺย เกนจิทฺ ยทิ โฆษฺยเต ตรฺหิ ส ศปฺโต ภวตุฯ
Men selv om vi eller en Engel fra Himmelen forkynder eder Evangeliet anderledes; end vi have forkyndt eder det, han være en Forbandelse!
9 ปูรฺวฺวํ ยทฺวทฺ อกถยาม, อิทานีมหํ ปุนสฺตทฺวตฺ กถยามิ ยูยํ ยํ สุสํวาทํ คฺฤหีตวนฺตสฺตสฺมาทฺ อโนฺย เยน เกนจิทฺ ยุษฺมตฺสนฺนิเธา โฆษฺยเต ส ศปฺโต ภวตุฯ
Som vi før have sagt, så siger jeg nu igen: Dersom nogen forkynder eder Evangeliet anderledes, end I have modtaget det, han være en Forbandelse!
10 สามฺปฺรตํ กมหมฺ อนุนยามิ? อีศฺวรํ กึวา มานวานฺ? อหํ กึ มานุเษโภฺย โรจิตุํ ยเต? ยทฺยหมฺ อิทานีมปิ มานุเษโภฺย รุรุจิเษย ตรฺหิ ขฺรีษฺฏสฺย ปริจารโก น ภวามิฯ
Taler jeg da nu Mennesker til Villie, eller Gud? eller søger jeg at behage Mennesker? Dersom jeg endnu vilde behage Mennesker, da var jeg ikke en Kristi Tjener.
11 เห ภฺราตร: , มยา ย: สุสํวาโท โฆษิต: ส มานุษานฺน ลพฺธสฺตทหํ ยุษฺมานฺ ชฺญาปยามิฯ
Men jeg kundgør eder, Brødre! at det Evangelium, som er forkyndt af mig, er ikke Menneskeværk;
12 อหํ กสฺมาจฺจิตฺ มนุษฺยาตฺ ตํ น คฺฤหีตวานฺ น วา ศิกฺษิตวานฺ เกวลํ ยีโศ: ขฺรีษฺฏสฺย ปฺรกาศนาเทวฯ
thi heller ikke jeg har modtaget det eller er bleven undervist derom af noget Menneske, men ved Åbenbarelse at Jesus Kristus.
13 ปุรา ยิหูทิมตาจารี ยทาหมฺ อาสํ ตทา ยาทฺฤศมฺ อาจรณมฺ อกรวมฺ อีศฺวรสฺย สมิตึ ปฺรตฺยตีโวปทฺรวํ กุรฺวฺวนฺ ยาทฺฤกฺ ตำ วฺยนาศยํ ตทวศฺยํ ศฺรุตํ ยุษฺมาภิ: ฯ
I have jo hørt om min Vandel forhen i Jødedommen, at jeg over al Måde forfulgte Guds Menighed og søgte at udrydde den.
14 อปรญฺจ ปูรฺวฺวปุรุษปรมฺปราคเตษุ วาเกฺยษฺวนฺยาเปกฺษาตีวาสกฺต: สนฺ อหํ ยิหูทิธรฺมฺมเต มม สมวยสฺกานฺ พหูนฺ สฺวชาตียานฺ อตฺยศยิฯ
Og jeg gik videre i Jødedommen end mange jævnaldrende i mit Folk, idet jeg var langt mere nidkær for mine fædrene Overleveringer.
15 กิญฺจ ย อีศฺวโร มาตฺฤครฺภสฺถํ มำ ปฺฤถกฺ กฺฤตฺวา สฺวียานุคฺรเหณาหูตวานฺ
Men da det behagede Gud, som fra min Moders Liv havde udtaget mig og havde kaldet mig ved sin Nåde,
16 ส ยทา มยิ สฺวปุตฺรํ ปฺรกาศิตุํ ภินฺนเทศียานำ สมีเป ภยา ตํ โฆษยิตุญฺจาภฺยลษตฺ ตทาหํ กฺรวฺยโศณิตาภฺยำ สห น มนฺตฺรยิตฺวา
at åbenbare sin Søn i mig, for at jeg skulde forkynde Evangeliet om ham iblandt Hedningerne: da spurgte jeg straks ikke Kød og Blod til Råds,
17 ปูรฺวฺวนิยุกฺตานำ เปฺรริตานำ สมีปํ ยิรูศาลมํ น คตฺวารวเทศํ คตวานฺ ปศฺจาตฺ ตตฺสฺถานาทฺ ทมฺเมษกนครํ ปราวฺฤตฺยาคตวานฺฯ
drog heller ikke op til Jerusalem, til dem, som før mig vare Apostle, men jeg drog bort til Arabien og vendte atter tilbage til Damaskus.
18 ตต: ปรํ วรฺษตฺรเย วฺยตีเต'หํ ปิตรํ สมฺภาษิตุํ ยิรูศาลมํ คตฺวา ปญฺจทศทินานิ เตน สารฺทฺธมฺ อติษฺฐํฯ
Senere, tre År efter, drog jeg op til Jerusalem for at blive kendt med Kefas og blev hos ham i femten Dage.
19 กินฺตุ ตํ ปฺรโภ รฺภฺราตรํ ยากูพญฺจ วินา เปฺรริตานำ นานฺยํ กมปฺยปศฺยํฯ
Men nogen anden af Apostlene så jeg ikke, men kun Jakob, Herrens Broder.
20 ยาเนฺยตานิ วากฺยานิ มยา ลิขฺยนฺเต ตานฺยนฺฤตานิ น สนฺติ ตทฺ อีศฺวโร ชานาติฯ
Men hvad jeg skriver til eder - se, for Guds Åsyn vidner jeg, at jeg ikke lyver.
21 ตต: ปรมฺ อหํ สุริยำ กิลิกิยาญฺจ เทเศา คตวานฺฯ
Derefter kom jeg til Syriens og Kilikiens Egne.
22 ตทานีํ ยิหูทาเทศสฺถานำ ขฺรีษฺฏสฺย สมิตีนำ โลกา: สากฺษาตฺ มม ปริจยมปฺราปฺย เกวลํ ชนศฺรุติมิมำ ลพฺธวนฺต: ,
Men personlig var jeg ukendt for Judæas Menigheder i Kristus;
23 โย ชน: ปูรฺวฺวมฺ อสฺมานฺ ปฺรตฺยุปทฺรวมกโรตฺ ส ตทา ยํ ธรฺมฺมมนาศยตฺ ตเมเวทานีํ ปฺรจารยตีติฯ
de hørte kun sige: Han, som forhen forfulgte os, forkynder nu Evangeliet om den Tro, som han forhen vilde udrydde;
24 ตสฺมาตฺ เต มามธีศฺวรํ ธนฺยมวทนฺฯ
og de priste Gud for mig.
