คาลาติน: 6
1 เห ภฺราตร: , ยุษฺมากํ กศฺจิทฺ ยทิ กสฺมึศฺจิตฺ ปาเป ปตติ ตรฺหฺยาตฺมิกภาวยุกฺไต รฺยุษฺมาภิสฺติติกฺษาภาวํ วิธาย ส ปุนรุตฺถาปฺยตำ ยูยมปิ ยถา ตาทฺฤกฺปรีกฺษายำ น ปตถ ตถา สาวธานา ภวตฯ
Brødre! om ogsaa et Menneske bliver overrasket af nogen Forsyndelse, da hjælper en saadan til Rette, I aandelige! med Sagtmodigheds Aand, og se til dig selv, at ikke ogsaa du bliver fristet!
2 ยุษฺมากมฺ เอไกโก ชน: ปรสฺย ภารํ วหตฺวเนน ปฺรกาเรณ ขฺรีษฺฏสฺย วิธึ ปาลยตฯ
Bærer hverandres Byrder og opfylder saaledes Kristi Lov!
3 ยทิ กศฺจน กฺษุทฺร: สนฺ สฺวํ มหานฺตํ มนฺยเต ตรฺหิ ตสฺยาตฺมวญฺจนา ชายเตฯ
Thi naar nogen mener, at han er noget, skønt han intet er, da bedrager han sig selv.
4 อต เอไกเกน ชเนน สฺวกียกรฺมฺมณ: ปรีกฺษา กฺริยตำ เตน ปรํ นาโลกฺย เกวลมฺ อาตฺมาโลกนาตฺ ตสฺย ศฺลฆา สมฺภวิษฺยติฯ
Men hver prøve sin egen Gerning, og da skal han have sin Ros i Forhold til sig selv alene, og ikke til Næsten;
5 ยต เอไกโก ชน: สฺวกียํ ภารํ วกฺษฺยติฯ
thi hver skal bære sin egen Byrde.
6 โย ชโน ธรฺมฺโมปเทศํ ลภเต ส อุปเทษฺฏารํ สฺวียสรฺวฺวสมฺปตฺเต รฺภาคินํ กโรตุฯ
Men den, som undervises i Ordet, skal dele alt godt med den, som underviser ham.
7 ยุษฺมากํ ภฺรานฺติ รฺน ภวตุ, อีศฺวโร โนปหสิตวฺย: , เยน ยทฺ พีชมฺ อุปฺยเต เตน ตชฺชาตํ ศสฺยํ กรฺตฺติษฺยเตฯ
Farer ikke vild; Gud lader sig ikke spotte; thi hvad et Menneske saar, det skal han ogsaa høste.
8 สฺวศรีรารฺถํ เยน พีชมฺ อุปฺยเต เตน ศรีราทฺ วินาศรูปํ ศสฺยํ ลปฺสฺยเต กินฺตฺวาตฺมน: กฺฤเต เยน พีชมฺ อุปฺยเต เตนาตฺมโต'นนฺตชีวิตรูปํ ศสฺยํ ลปฺสฺยเตฯ (aiōnios g166)
Thi den, som saar i sit Kød, skal høste Fordærvelse af Kødet; men den, som saar i Aanden, skal høste evigt Liv af Aanden. (aiōnios g166)
9 สตฺกรฺมฺมกรเณ'สฺมาภิรศฺรานฺไต รฺภวิตวฺยํ ยโต'กฺลานฺเตาสฺติษฺฐทฺภิรสฺมาภิรุปยุกฺตสมเย ตตฺ ผลานิ ลปฺสฺยนฺเตฯ
Men naar vi gøre det gode, da lader os ikke blive trætte; thi i sin Tid skulle vi høste, saafremt vi ikke give tabt.
10 อโต ยาวตฺ สมยสฺติษฺฐติ ตาวตฺ สรฺวฺวานฺ ปฺรติ วิเศษโต วิศฺวาสเวศฺมวาสิน: ปฺรตฺยสฺมาภิ รฺหิตาจาร: กรฺตฺตวฺย: ฯ
Saa lader os altsaa, efter som vi have Lejlighed, gøre det gode imod alle, men mest imod Troens egne!
11 เห ภฺราตร: , อหํ สฺวหเสฺตน ยุษฺมานฺ ปฺรติ กิยทฺวฺฤหตฺ ปตฺรํ ลิขิตวานฺ ตทฺ ยุษฺมาภิ รฺทฺฤศฺยตำฯ
Ser nu, med hvor store Bogstaver jeg skriver til eder med min egen Haand!
12 เย ศารีริกวิษเย สุทฺฤศฺยา ภวิตุมิจฺฉนฺติ เต ยตฺ ขฺรีษฺฏสฺย กฺรุศสฺย การณาทุปทฺรวสฺย ภาคิโน น ภวนฺติ เกวลํ ตทรฺถํ ตฺวกฺเฉเท ยุษฺมานฺ ปฺรวรฺตฺตยนฺติฯ
Alle de, som ville tage sig godt ud i Kødet, de tvinge eder til at lade eder omskære, alene for at de ikke skulle forfølges for Kristi Kors's Skyld.
13 เต ตฺวกฺเฉทคฺราหิโณ'ปิ วฺยวสฺถำ น ปาลยนฺติ กินฺตุ ยุษฺมจฺฉรีราตฺ ศฺลาฆาลาภารฺถํ ยุษฺมากํ ตฺวกฺเฉทมฺ อิจฺฉนฺติฯ
Thi ikke engang de, som lade sig omskære, holde selv Loven; men de ville, at I skulle lade eder omskære, for at de kunne rose sig af eders Kød.
14 กินฺตุ เยนาหํ สํสาราย หต: สํสาโร'ปิ มหฺยํ หตสฺตทสฺมตฺปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย กฺรุศํ วินานฺยตฺร กุตฺราปิ มม ศฺลาฆนํ กทาปิ น ภวตุฯ
Men det være langt fra mig at rose mig uden af vor Herres Jesu Kristi Kors, ved hvem Verden er korsfæstet for mig, og jeg for Verden.
15 ขฺรีษฺเฏ ยีเศา ตฺวกฺเฉทาตฺวกฺเฉทโย: กิมปิ คุณํ นาสฺติ กินฺตุ นวีนา สฺฤษฺฏิเรว คุณยุกฺตาฯ
Thi hverken Omskærelse eller Forhud er noget, men en ny Skabning.
16 อปรํ ยาวนฺโต โลกา เอตสฺมินฺ มารฺเค จรนฺติ เตษามฺ อีศฺวรียสฺย กฺฤตฺสฺนเสฺยสฺราเยลศฺจ ศานฺติ รฺทยาลาภศฺจ ภูยาตฺฯ
Og saa mange, som vandre efter denne Rettesnor, over dem være Fred og Barmhjertighed, og over Guds Israel!
17 อิต: ปรํ โก'ปิ มำ น กฺลิศฺนาตุ ยสฺมาทฺ อหํ สฺวคาเตฺร ปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย จิหฺนานิ ธารเยฯ
Herefter volde ingen mig Besvær; thi jeg bærer Jesu Mærketegn paa mit Legeme.
18 เห ภฺราตร: อสฺมากํ ปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย ปฺรสาโท ยุษฺมากมฺ อาตฺมนิ เสฺถยาตฺฯ ตถาสฺตุฯ
Vor Herres Jesu Kristi Naade være med eders Aand, Brødre! Amen.
