คาลาติน: 4
1 อหํ วทามิ สมฺปทธิการี ยาวทฺ พาลสฺติษฺฐติ ตาวตฺ สรฺวฺวสฺวสฺยาธิปติ: สนฺนปิ ส ทาสาตฺ เกนาปิ วิษเยณ น วิศิษฺยเต
Men jeg siger: Så længe Arvingen er umyndig, er der ingen Forskel imellem ham og en Træl, skønt han er Herre over alt Godset;
2 กินฺตุ ปิตฺรา นิรูปิตํ สมยํ ยาวตฺ ปาลกานำ ธนาธฺยกฺษาณาญฺจ นิฆฺนสฺติษฺฐติฯ
men han står under Formyndere og Husholdere indtil den af Faderen bestemte Tid.
3 ตทฺวทฺ วยมปิ พาลฺยกาเล ทาสา อิว สํสารสฺยากฺษรมาลายา อธีนา อาสฺมเหฯ
Således stode også vi, dengang vi vare umyndige, som Trælle under Verdens Børnelærdom.
4 อนนฺตรํ สมเย สมฺปูรฺณตำ คตวติ วฺยวสฺถาธีนานำ โมจนารฺถมฺ
Men da Tidens Fylde kom, udsendte Gud sin Søn, født af en Kvinde, født under Loven,
5 อสฺมากํ ปุตฺรตฺวปฺราปฺตฺยรฺถญฺเจศฺวร: สฺตฺริยา ชาตํ วฺยวสฺถายา อธินีภูตญฺจ สฺวปุตฺรํ เปฺรษิตวานฺฯ
for at han skulde løskøbe dem, som vare under Loven, for at vi skulde få Sønneudkårelsen.
6 ยูยํ สนฺตานา อภวต ตตฺการณาทฺ อีศฺวร: สฺวปุตฺรสฺยาตฺมานำ ยุษฺมากมฺ อนฺต: กรณานิ ปฺรหิตวานฺ ส จาตฺมา ปิต: ปิตริตฺยาหฺวานํ การยติฯ
Men fordi I ere Sønner, har Gud udsendt i vore Hjerter sin Søns Ånd, som råber: Abba, Fader!
7 อต อิทานีํ ยูยํ น ทาสา: กินฺตุ: สนฺตานา เอว ตสฺมาตฺ สนฺตานตฺวาจฺจ ขฺรีษฺเฏเนศฺวรียสมฺปทธิการิโณ'ปฺยาเธฺวฯ
Altså er du ikke længer Træl, men Søn; men er du Søn, da er du også Arving ved Gud.
8 อปรญฺจ ปูรฺวฺวํ ยูยมฺ อีศฺวรํ น ชฺญาตฺวา เย สฺวภาวโต'นีศฺวราเสฺตษำ ทาสเตฺว'ติษฺฐตฯ
Dengang derimod, da I ikke kendte Gud, trællede I for de Guder, som af Natur ikke ere det.
9 อิทานีมฺ อีศฺวรํ ชฺญาตฺวา ยทิ เวศฺวเรณ ชฺญาตา ยูยํ กถํ ปุนสฺตานิ วิผลานิ ตุจฺฉานิ จากฺษราณิ ปฺรติ ปราวรฺตฺติตุํ ศกฺนุถ? ยูยํ กึ ปุนเสฺตษำ ทาสา ภวิตุมิจฺฉถ?
Men nu, da I have lært Gud at kende, ja, meget mere ere blevne kendte af Gud, hvor kunne I da atter vende tilbage til den svage og fattige Børnelærdom, som I atter forfra ville trælle under?
10 ยูยํ ทิวสานฺ มาสานฺ ติถีนฺ สํวตฺสรำศฺจ สมฺมนฺยเธฺวฯ
I tage Vare på Dage og Måneder og Tider og År.
11 ยุษฺมทรฺถํ มยา ย: ปริศฺรโม'การิ ส วิผโล ชาต อิติ ยุษฺมานธฺยหํ พิเภมิฯ
Jeg frygter for, at jeg måske har arbejdet forgæves på eder.
12 เห ภฺราตร: , อหํ ยาทฺฤโศ'สฺมิ ยูยมปิ ตาทฺฤศา ภวเตติ ปฺรารฺถเย ยโต'หมปิ ยุษฺมตฺตุโลฺย'ภวํ ยุษฺมาภิ รฺมม กิมปิ นาปราทฺธํฯ
Vorder ligesom jeg, thi også jeg er bleven som I, Brødre! jeg beder eder. I have ikke gjort mig nogen Uret.
13 ปูรฺวฺวมหํ กเลวรสฺย เทารฺพฺพเลฺยน ยุษฺมานฺ สุสํวาทมฺ อชฺญาปยมิติ ยูยํ ชานีถฯ
Men I vide, at det var på Grund af en Kødets Svaghed, at jeg første Gang forkyndte Evangeliet for eder;
14 ตทานีํ มม ปรีกฺษกํ ศารีรเกฺลศํ ทฺฤษฺฏฺวา ยูยํ มามฺ อวชฺญาย ฤตียิตวนฺตสฺตนฺนหิ กินฺตฺวีศฺวรสฺย ทูตมิว สากฺษาตฺ ขฺรีษฺฏ ยีศุมิว วา มำ คฺฤหีตวนฺต: ฯ
og det, som i mit Kød var eder til Fristelse, ringeagtede I ikke og afskyede I ikke, men I modtoge mig som en Guds Engel, som Kristus Jesus.
15 อตสฺตทานีํ ยุษฺมากํ ยา ธนฺยตาภวตฺ สา กฺก คตา? ตทานีํ ยูยํ ยทิ เสฺวษำ นยนานฺยุตฺปาฏฺย มหฺยํ ทาตุมฺ อศกฺษฺยต ตรฺหิ ตทปฺยกริษฺยเตติ ปฺรมาณมฺ อหํ ททามิฯ
Hvor er da nu eders Saligprisning? Thi jeg giver eder det Vidnesbyrd, at, om det havde været muligt, havde I udrevet eders Øjne og givet mig dem.
16 สามฺปฺรตมหํ สตฺยวาทิตฺวาตฺ กึ ยุษฺมากํ ริปุ รฺชาโต'สฺมิ?
Så er jeg vel bleven eders Fjende ved at tale Sandhed til eder?
17 เต ยุษฺมตฺกฺฤเต สฺปรฺทฺธนฺเต กินฺตุ สา สฺปรฺทฺธา กุตฺสิตา ยโต ยูยํ ตานธิ ยตฺ สฺปรฺทฺธธฺวํ ตทรฺถํ เต ยุษฺมานฺ ปฺฤถกฺ กรฺตฺตุมฺ อิจฺฉนฺติฯ
De ere nidkære for eder, dog ikke for det gode; men de ville udelukke eder, for at I skulle være nidkære for dem.
18 เกวลํ ยุษฺมตฺสมีเป มโมปสฺถิติสมเย ตนฺนหิ, กินฺตุ สรฺวฺวไทว ภทฺรมธิ สฺปรฺทฺธนํ ภทฺรํฯ
Men det er godt at vise sig nidkær i det gode til enhver Tid, og ikke alene, når jeg er nærværende hos eder.
19 เห มม พาลกา: , ยุษฺมทนฺต รฺยาวตฺ ขฺรีษฺโฏ มูรฺติมานฺ น ภวติ ตาวทฺ ยุษฺมตฺการณาตฺ ปุน: ปฺรสวเวทเนว มม เวทนา ชายเตฯ
Mine Børn, som jeg atter føder med Smerte, indtil Kristus har vundet Skikkelse i eder!
20 อหมิทานีํ ยุษฺมากํ สนฺนิธึ คตฺวา สฺวรานฺตเรณ ยุษฺมานฺ สมฺภาษิตุํ กามเย ยโต ยุษฺมานธิ วฺยากุโล'สฺมิฯ
- ja, jeg vilde ønske, at jeg nu var til Stede hos eder og kunde omskifte min Røst; thi jeg er rådvild over for eder.
21 เห วฺยวสฺถาธีนตากางฺกฺษิณ: ยูยํ กึ วฺยวสฺถายา วจนํ น คฺฤหฺลีถ?
Siger mig, I, som ville være under Loven, høre I ikke Loven?
22 ตนฺมำ วทตฯ ลิขิตมาเสฺต, อิพฺราหีโม เทฺวา ปุตฺราวาสาเต ตโยเรโก ทาสฺยำ ทฺวิตียศฺจ ปตฺนฺยำ ชาต: ฯ
Der er jo skrevet, at Abraham havde to Sønner, en med Tjenestekvinden og en med den frie Kvinde.
23 ตโย โรฺย ทาสฺยำ ชาต: ส ศารีริกนิยเมน ชชฺเญ ยศฺจ ปตฺนฺยำ ชาต: ส ปฺรติชฺญยา ชชฺเญฯ
Men Tjenestekvindens Søn er avlet efter Kødet, den frie Kvindes ved Forjættelsen.
24 อิทมาขฺยานํ ทฺฤษฺฏนฺตสฺวรูปํฯ เต เทฺว โยษิตาวีศฺวรียสนฺธี ตโยเรกา สีนยปรฺวฺวตาทฺ อุตฺปนฺนา ทาสชนยิตฺรี จ สา ตุ หาชิราฯ
Dette har en billedlig Betydning. Thi disse Kvinder ere tvende Pagter, den ene fra Sinai Bjerg, som føder til Trældom: denne er Hagar.
25 ยสฺมาทฺ หาชิราศพฺเทนารวเทศสฺถสีนยปรฺวฺวโต โพธฺยเต, สา จ วรฺตฺตมานายา ยิรูศาลมฺปุรฺยฺยา: สทฺฤศีฯ ยต: สฺวพาไล: สหิตา สา ทาสตฺว อาเสฺตฯ
Thi "Hagar" er Sinai Bjerg i Arabien, men svarer til det nuværende Jerusalem; thi det er i Trældom med sine Børn.
26 กินฺตุ สฺวรฺคียา ยิรูศาลมฺปุรี ปตฺนี สรฺเวฺวษามฺ อสฺมากํ มาตา จาเสฺตฯ
Men Jerusalem heroventil er frit, og hun er vor Moder.
27 ยาทฺฤศํ ลิขิตมฺ อาเสฺต, "วนฺเธฺย สนฺตานหีเน ตฺวํ สฺวรํ ชยชยํ กุรุฯ อปฺรสูเต ตฺวโยลฺลาโส ชยาศพฺทศฺจ คียตำฯ ยต เอว สนาถายา โยษิต: สนฺตเต รฺคณาตฺฯ อนาถา ยา ภเวนฺนารี ตทปตฺยานิ ภูริศ: ๚ "
Thi der er skrevet: "Fryd dig, du ufrugtbare, du, som ikke føder! bryd ud og råb, du, som ikke har Fødselsveer! thi mange ere den enliges Børn fremfor hendes, som har Manden."
28 เห ภฺราตฺฤคณ, อิมฺหากฺ อิว วยํ ปฺรติชฺญยา ชาตา: สนฺตานา: ฯ
Men vi, Brødre! ere Forjættelsens Børn i Lighed med Isak.
29 กินฺตุ ตทานีํ ศารีริกนิยเมน ชาต: ปุโตฺร ยทฺวทฺ อาตฺมิกนิยเมน ชาตํ ปุตฺรมฺ อุปาทฺรวตฺ ตถาธุนาปิฯ
Men ligesom dengang han, som var avlet efter Kødet, forfulgte ham, som var avlet efter Ånden, således også nu.
30 กินฺตุ ศาสฺเตฺร กึ ลิขิตํ? "ตฺวมฺ อิมำ ทาสีํ ตสฺยา: ปุตฺรญฺจาปสารย ยต เอษ ทาสีปุตฺร: ปตฺนีปุเตฺรณ สมํ โนตฺตราธิการี ภวิยฺยตีติฯ "
Men hvad siger Skriften?"Uddriv Tjenestekvinden og hendes Søn; thi Tjenestekvindens Søn skal ingenlunde arve med den frie Kvindes Søn."
31 อเตอว เห ภฺราตร: , วยํ ทาสฺยา: สนฺตานา น ภูตฺวา ปาตฺนฺยา: สนฺตานา ภวาม: ฯ
Derfor, Brødre! ere vi ikke Tjenestekvindens Børn, men den frie Kvindes.
