อิผิษิณ: 5
1 อโต ยูยํ ปฺริยพาลกา อิเวศฺวรสฺยานุการิโณ ภวต,
Vorder derfor Guds Efterlignere som elskede Børn,
2 ขฺรีษฺฏ อิว เปฺรมาจารํ กุรุต จ, ยต: โส'สฺมาสุ เปฺรม กฺฤตวานฺ อสฺมากํ วินิมเยน จาตฺมนิเวทนํ กฺฤตฺวา คฺราหฺยสุคนฺธารฺถกมฺ อุปหารํ พลิญฺเจศฺวราจ ทตฺตวานฺฯ
og vandrer i Kærlighed, ligesom også Kristus elskede os og gav sig selv hen for os som en Gave og et Slagtoffer, Gud til en velbehagelig Lugt.
3 กินฺตุ เวศฺยาคมนํ สรฺวฺววิธาเศาจกฺริยา โลภศฺไจเตษามฺ อุจฺจารณมปิ ยุษฺมากํ มเธฺย น ภวตุ, เอตเทว ปวิตฺรโลกานามฺ อุจิตํฯ
Men Utugt og al Urenhed eller Havesyge bør end ikke nævnes iblandt eder, som det sømmer sig for hellige,
4 อปรํ กุตฺสิตาลาป: ปฺรลาป: เศฺลโษกฺติศฺจ น ภวตุ ยต เอตานฺยนุจิตานิ กินฺตฺวีศฺวรสฺย ธนฺยวาโท ภวตุฯ
ej heller ublu Væsen eller dårlig Snak eller letfærdig Skæmt, hvilket er utilbørligt, men hellere Taksigelse.
5 เวศฺยาคามฺยเศาจาจารี เทวปูชก อิว คโณฺย โลภี ไจเตษำ โกษิ ขฺรีษฺฏสฺย ราเชฺย'รฺถต อีศฺวรสฺย ราเชฺย กมปฺยธิการํ น ปฺราปฺสฺยตีติ ยุษฺมาภิ: สมฺยกฺ ชฺญายตำฯ
Thi dette vide og erkende I, at ingen utugtig eller uren eller havesyg, hvilket er en Afgudsdyrker, har Arv i Kristi og Guds Rige.
6 อนรฺถกวาเกฺยน โก'ปิ ยุษฺมานฺ น วญฺจยตุ ยตสฺตาทฺฤคาจารเหโตรนาชฺญาคฺราหิษุ โลเกษฺวีศฺวรสฺย โกโป วรฺตฺตเตฯ
Ingen bedrage eder med tomme Ord; thi for disse Ting kommer Guds Vrede over Genstridighedens Børn.
7 ตสฺมาทฺ ยูยํ ไต: สหภาคิโน น ภวตฯ
Derfor, bliver ikke meddelagtige med dem!
8 ปูรฺวฺวํ ยูยมฺ อนฺธการสฺวรูปา อาธฺวํ กินฺตฺวิทานีํ ปฺรภุนา ทีปฺติสฺวรูปา ภวถ ตสฺมาทฺ ทีปฺเต: สนฺตานา อิว สมาจรตฯ
Thi I vare forhen Mørke, men nu ere I Lys i Herren; vandrer som Lysets Børn;
9 ทีปฺเต รฺยตฺ ผลํ ตตฺ สรฺวฺววิธหิไตษิตายำ ธรฺมฺเม สตฺยาลาเป จ ปฺรกาศเตฯ
(Lysets Frugt viser sig jo i al Godhed og Retfærdighed og Sandhed, )
10 ปฺรภเว ยทฺ โรจเต ตตฺ ปรีกฺษธฺวํฯ
så I prøve, hvad der er velbehageligt for Herren.
11 ยูยํ ติมิรสฺย วิผลกรฺมฺมณามฺ อํศิโน น ภูตฺวา เตษำ โทษิตฺวํ ปฺรกาศยตฯ
Og haver ikke Samfund med Mørkets ufrugtbare Gerninger. Men revser dem hellere;
12 ยตเสฺต โลกา รหมิ ยทฺ ยทฺ อาจรนฺติ ตทุจฺจารณมฺ อปิ ลชฺชาชนกํฯ
thi hvad der lønligt bedrives af dem, er skammeligt endog at sige;
13 ยโต ทีปฺตฺยา ยทฺ ยตฺ ปฺรกาศฺยเต ตตฺ ตยา จกาสฺยเต ยจฺจ จกาสฺติ ตทฺ ทีปฺติสฺวรูปํ ภวติฯ
men alt dette bliver åbenbaret, når det revses af Lyset. Thi alt det, som bliver åbenbaret, er Lys.
14 เอตตฺการณาทฺ อุกฺตมฺ อาเสฺต, "เห นิทฺริต ปฺรพุธฺยสฺว มฺฤเตภฺยศฺโจตฺถิตึ กุรุฯ ตตฺกฺฤเต สูรฺยฺยวตฺ ขฺรีษฺฏ: สฺวยํ ตฺวำ โทฺยตยิษฺยติฯ "
Derfor hedder det: "Vågn op, du, som sover, og stå op fra de døde, og Kristus skal lyse for dig!"
15 อต: สาวธานา ภวต, อชฺญานา อิว มาจรต กินฺตุ ชฺญานิน อิว สตรฺกมฺ อาจรตฯ
Ser derfor nøje til, hvorledes I vandre, ikke som uvise, men som vise,
16 สมยํ พหุมูลฺยํ คณยธฺวํ ยต: กาลา อภทฺรา: ฯ
så I købe den belejlige Tid, efterdi Dagene ere onde.
17 ตสฺมาทฺ ยูยมฺ อชฺญานา น ภวต กินฺตุ ปฺรโภรภิมตํ กึ ตทวคตา ภวตฯ
Derfor bliver ikke uforstandige, men skønner, hvad Herrens Villie er.
18 สรฺวฺวนาศชนเกน สุราปาเนน มตฺตา มา ภวต กินฺตฺวาตฺมนา ปูรฺยฺยธฺวํฯ
Og drikker eder ikke drukne i Vin, i hvilket der er Ryggesløshed, men lader eder fylde med Ånden,
19 อปรํ คีไต รฺคาไน: ปารมารฺถิกกีรฺตฺตไนศฺจ ปรสฺปรมฺ อาลปนฺโต มนสา สารฺทฺธํ ปฺรภุมฺ อุทฺทิศฺย คายต วาทยต จฯ
så I tale hverandre til med Salmer og Lovsange og åndelige Viser og synge og spille i eders Hjerte for Herren
20 สรฺวฺวทา สรฺวฺววิษเย'สฺมตฺปฺรโภ ยีโศ: ขฺรีษฺฏสฺย นามฺนา ตาตมฺ อีศฺวรํ ธนฺยํ วทตฯ
og altid sige Gud og Faderen Tak for alle Ting i vor Herres Jesu Kristi Navn
21 ยูยมฺ อีศฺวราทฺ ภีตา: สนฺต อเนฺย'ปเรษำ วศีภูตา ภวตฯ
og underordne eder under hverandre i Kristi Frygt;
22 เห โยษิต: , ยูยํ ยถา ปฺรโภสฺตถา สฺวสฺวสฺวามิโน วศงฺคตา ภวตฯ
Hustruerne skulle underordne sig under deres egne Mænd, som under Herren;
23 ยต: ขฺรีษฺโฏ ยทฺวตฺ สมิเต รฺมูรฺทฺธา ศรีรสฺย ตฺราตา จ ภวติ ตทฺวตฺ สฺวามี โยษิโต มูรฺทฺธาฯ
thi en Mand er sin Hustrus Hoved, ligesom også Kristus er Menighedens Hoved. Han er sit Legemes Frelser.
24 อต: สมิติ รฺยทฺวตฺ ขฺรีษฺฏสฺย วศีภูตา ตทฺวทฺ โยษิทฺภิรปิ สฺวสฺวสฺวามิโน วศตา สฺวีกรฺตฺตวฺยาฯ
Dog, ligesom Menigheden underordner sig under Kristus, således skulle også Hustruerne underordne sig under deres Mænd i alle Ting.
25 อปรญฺจ เห ปุรุษา: , ยูยํ ขฺรีษฺฏ อิว สฺวสฺวโยษิตฺสุ ปฺรียธฺวํฯ
I Mænd! elsker eders Hustruer, ligesom også Kristus elskede Menigheden og hengav sig selv for den,
26 ส ขฺรีษฺโฏ'ปิ สมิเตา ปฺรีตวานฺ ตสฺยา: กฺฤเต จ สฺวปฺราณานฺ ตฺยกฺตวานฺ ยต: ส วาเกฺย ชลมชฺชเนน ตำ ปริษฺกฺฤตฺย ปาวยิตุมฺ
for at han kunde hellige den, idet han rensede den ved Vandbadet med et Ord,
27 อปรํ ติลกวลฺยาทิวิหีนำ ปวิตฺรำ นิษฺกลงฺกาญฺจ ตำ สมิตึ เตชสฺวินีํ กฺฤตฺวา สฺวหเสฺต สมรฺปยิตุญฺจาภิลษิตวานฺฯ
for at han selv kunde fremstille Menigheden for sig som herlig, uden Plet eller Rynke eller noget deslige, men for at den måtte være hellig og ulastelig.
28 ตสฺมาตฺ สฺวตนุวตฺ สฺวโยษิติ เปฺรมกรณํ ปุรุษโสฺยจิตํ, เยน สฺวโยษิติ เปฺรม กฺริยเต เตนาตฺมเปฺรม กฺริยเตฯ
Således ere Mændene skyldige at elske deres egne Hustruer som deres egne Legemer; den, som elsker sin egen Hustru, elsker sig selv.
29 โก'ปิ กทาปิ น สฺวกียำ ตนุมฺ ฤตียิตวานฺ กินฺตุ สรฺเวฺว ตำ วิภฺรติ ปุษฺณนฺติ จฯ ขฺรีษฺโฏ'ปิ สมิตึ ปฺรติ ตเทว กโรติ,
Ingen har jo nogen Sinde hadet sit eget Kød, men han nærer og plejer det, ligesom også Kristus Menigheden.
30 ยโต วยํ ตสฺย ศรีรสฺยางฺคานิ มำสาสฺถีนิ จ ภวาม: ฯ
Thi vi ere Lemmer på hans Legeme.
31 เอตทรฺถํ มานว: สฺวมาตาปิตโร ปริตฺยชฺย สฺวภารฺยฺยายามฺ อาสํกฺษฺยติ เตา เทฺวา ชนาเวกางฺเคา ภวิษฺยต: ฯ
Derfor skal et Menneske forlade sin Fader og Moder og holde fast ved sin Hustru, og de to skulle være eet Kød.
32 เอตนฺนิคูฒวากฺยํ คุรุตรํ มยา จ ขฺรีษฺฏสมิตี อธิ ตทฺ อุจฺยเตฯ
Denne Hemmelighed er stor - jeg sigter nemlig til Kristus og til Menigheden.
33 อเตอว ยุษฺมากมฺ เอไกโก ชน อาตฺมวตฺ สฺวโยษิติ ปฺรียตำ ภารฺยฺยาปิ สฺวามินํ สมาทรฺตฺตุํ ยตตำฯ
Dog, også I skulle elske hver især sin egen Hustru som sig selv; men Hustruen have Ærefrygt for Manden!
