อิผิษิณ: 4
1 อโต พนฺทิรหํ ปฺรโภ รฺนามฺนา ยุษฺมานฺ วินเย ยูยํ เยนาหฺวาเนนาหูตาสฺตทุปยุกฺตรูเปณ
So ermahne ich euch denn, ich, der Gefangene im Herrn: Wandelt würdig der Berufung, die an euch ergangen ist,
2 สรฺวฺวถา นมฺรตำ มฺฤทุตำ ติติกฺษำ ปรสฺปรํ ปฺรมฺนา สหิษฺณุตาญฺจาจรตฯ
mit aller Demut und Sanftmut, mit Geduld als solche, die einander in Liebe ertragen,
3 ปฺรณยพนฺธเนน จาตฺมน เอกฺยํ รกฺษิตุํ ยตธฺวํฯ
und seid eifrig bemüht, die Einheit des Geistes durch das Band des Friedens zu erhalten:
4 ยูยมฺ เอกศรีรา เอกาตฺมานศฺจ ตทฺวทฺ อาหฺวาเนน ยูยมฺ เอกปฺรตฺยาศาปฺราปฺตเย สมาหูตา: ฯ
ein Leib und ein Geist, wie ihr ja auch bei eurer Berufung aufgrund einer Hoffnung berufen worden seid;
5 ยุษฺมากมฺ เอก: ปฺรภุเรโก วิศฺวาส เอกํ มชฺชนํ, สรฺเวฺวษำ ตาต:
ein Herr, ein Glaube, eine Taufe;
6 สรฺโวฺวปริสฺถ: สรฺวฺววฺยาปี สรฺเวฺวษำ ยุษฺมากํ มธฺยวรฺตฺตี ไจก อีศฺวร อาเสฺตฯ
ein Gott und Vater aller, der da ist über allen und durch alle (wirkt) und in allen (wohnt).
7 กินฺตุ ขฺรีษฺฏสฺย ทานปริมาณานุสาราทฺ อสฺมากมฺ เอไกกไสฺม วิเศโษ วโร'ทายิฯ
Jedem einzelnen von uns aber ist die Gnade nach dem Maße verliehen worden, wie Christus sie ihm zugeteilt hat.
8 ยถา ลิขิตมฺ อาเสฺต, "อูรฺทฺธฺวมฺ อารุหฺย เชตฺฤนฺ ส วิชิตฺย พนฺทิโน'กโรตฺฯ ตต: ส มนุเชโภฺย'ปิ สฺวียานฺ วฺยศฺราณยทฺ วรานฺ๚ "
Daher heißt es ja auch: »Aufgestiegen in die Höhe, hat er Gefangene weggeführt und den Menschen Gaben verliehen.«
9 อูรฺทฺธฺวมฺ อารุเหฺยติวากฺยสฺยายมรฺถ: ส ปูรฺวฺวํ ปฺฤถิวีรูปํ สรฺวฺวาธ: สฺถิตํ สฺถานมฺ อวตีรฺณวานฺ;
Daß er aber hinaufgestiegen ist, welchen Sinn hat das als den, daß er auch (zuvor) in die niederen Gegenden der Erde hinabgestiegen ist?
10 ยศฺจาวตีรฺณวานฺ ส เอว สฺวรฺคาณามฺ อุปรฺยฺยุปรฺยฺยารูฒวานฺ ยต: สรฺวฺวาณิ เตน ปูรยิตวฺยานิฯ
Er, der Hinabgestiegene, ist derselbe, der hoch über alle Himmel hinaus aufgestiegen ist, um das ganze Weltall zu erfüllen.
11 ส เอว จ กำศฺจน เปฺรริตานฺ อปรานฺ ภวิษฺยทฺวาทิโน'ปรานฺ สุสํวาทปฺรจารกานฺ อปรานฺ ปาลกานฺ อุปเทศกำศฺจ นิยุกฺตวานฺฯ
Und eben dieser ist es auch, der die einen zu Aposteln bestellt hat, andere zu Propheten, andere zu Evangelisten, noch andere zu Hirten und Lehrern,
12 ยาวทฺ วยํ สรฺเวฺว วิศฺวาสเสฺยศฺวรปุตฺรวิษยกสฺย ตตฺตฺวชฺญานสฺย ไจกฺยํ สมฺปูรฺณํ ปุรุษรฺถญฺจารฺถต: ขฺรีษฺฏสฺย สมฺปูรฺณปริมาณสฺย สมํ ปริมาณํ น ปฺราปฺนุมสฺตาวตฺ
um die Heiligen tüchtig zu machen für die Ausübung des Gemeindedienstes, für die Erbauung des Leibes Christi,
13 ส ปริจรฺยฺยากรฺมฺมสาธนาย ขฺรีษฺฏสฺย ศรีรสฺย นิษฺฐาไย จ ปวิตฺรโลกานำ สิทฺธตายาสฺตาทฺฤศมฺ อุปายํ นิศฺจิตวานฺฯ
bis wir endlich allesamt zur Einheit des Glaubens und der Erkenntnis des Sohnes Gottes gelangen, zur vollkommenen Mannesreife, zum Vollmaß des Wuchses in der Fülle Christi.
14 อเตอว มานุษาณำ จาตุรีโต ภฺรมกธูรฺตฺตตายาศฺฉลาจฺจ ชาเตน สรฺเวฺวณ ศิกฺษาวายุนา วยํ ยทฺ พาลกา อิว โทลายมานา น ภฺรามฺยาม อิตฺยสฺมาภิ รฺยติตวฺยํ,
Denn wir sollen nicht länger unmündige Kinder sein, die von jedem Wind der Lehre durch das Trugspiel der Menschen, die mit Arglist auf Irreführung ausgehen, wie Meereswogen hin und her geworfen und umhergetrieben werden;
15 เปฺรมฺนา สตฺยตามฺ อาจรทฺภิ: สรฺวฺววิษเย ขฺรีษฺฏมฺ อุทฺทิศฺย วรฺทฺธิตวฺยญฺจ, ยต: ส มูรฺทฺธา,
vielmehr sollen wir, die Wahrheit übend, in Liebe in allen Stücken in ihn hineinwachsen, der das Haupt ist, Christus;
16 ตสฺมาจฺไจไกกสฺยางฺคสฺย สฺวสฺวปริมาณานุสาเรณ สาหายฺยกรณาทฺ อุปการไก: สรฺไวฺว: สนฺธิภิ: กฺฤตฺสฺนสฺย ศรีรสฺย สํโยเค สมฺมิลเน จ ชาเต เปฺรมฺนา นิษฺฐำ ลภมานํ กฺฤตฺสฺนํ ศรีรํ วฺฤทฺธึ ปฺราปฺโนติฯ
denn von ihm aus wird der ganze Leib fest zusammengefügt und zusammengehalten und vollzieht durch jedes Glied, das seinen Dienst nach der Wirksamkeit verrichtet, die dem Maß jedes einzelnen Teiles entspricht, das Wachstum des Leibes zu seinem eigenen Aufbau in Liebe.
17 ยุษฺมานฺ อหํ ปฺรภุเนทํ พฺรวีมฺยาทิศามิ จ, อเนฺย ภินฺนชาตียา อิว ยูยํ ปูน รฺมาจรตฯ
So sage ich also folgendes und spreche die ernste Mahnung im Herrn aus: Wandelt nicht mehr so, wie die Heiden in der Nichtigkeit ihres Sinnes wandeln!
18 ยตเสฺต สฺวมโนมายามฺ อาจรนฺตฺยานฺตริกาชฺญานาตฺ มานสิกกาฐินฺยาจฺจ ติมิราวฺฤตพุทฺธย อีศฺวรียชีวนสฺย พคีรฺภูตาศฺจ ภวนฺติ,
Sie sind ja in ihrem (ganzen) Denken verfinstert, dem Leben Gottes entfremdet infolge der Unwissenheit, die in ihnen wegen der Verstocktheit ihres Herzens wohnt.
19 สฺวานฺ ไจตนฺยศูนฺยานฺ กฺฤตฺวา จ โลเภน สรฺวฺววิธาเศาจาจรณาย ลมฺปฏตายำ สฺวานฺ สมรฺปิตวนฺต: ฯ
Sittlich völlig abgestumpft, haben sie sich dem Genußleben hingegeben zur Verübung jeder Art von Unsittlichkeit in Verbindung mit Habgier.
20 กินฺตุ ยูยํ ขฺรีษฺฏํ น ตาทฺฤศํ ปริจิตวนฺต: ,
Ihr aber habt Christus nicht so kennengelernt,
21 ยโต ยูยํ ตํ ศฺรุตวนฺโต ยา สตฺยา ศิกฺษา ยีศุโต ลภฺยา ตทนุสาราตฺ ตทีโยปเทศํ ปฺราปฺตวนฺตศฺเจติ มเนฺยฯ
wenn ihr überhaupt von ihm gehört habt und in ihm so unterwiesen worden seid, wie es Wahrheit in Jesus ist:
22 ตสฺมาตฺ ปูรฺวฺวกาลิกาจารการี ย: ปุราตนปุรุโษ มายาภิลาไษ รฺนศฺยติ ตํ ตฺยกฺตฺวา ยุษฺมาภิ รฺมานสิกภาโว นูตนีกรฺตฺตวฺย: ,
daß ihr nämlich im Hinblick auf den früheren Lebenswandel den alten Menschen ablegen müßt, der sich infolge der trügerischen Begierden zugrunde richtet,
23 โย นวปุรุษ อีศฺวรานุรูเปณ ปุเณฺยน สตฺยตาสหิเตน
daß ihr dagegen im tiefsten Inneren eures Geisteslebens erneuert werden müßt
24 ธารฺมฺมิกเตฺวน จ สฺฤษฺฏ: ส เอว ปริธาตวฺยศฺจฯ
und den neuen Menschen anziehet, der nach Gottes Ebenbild geschaffen ist in wahrhafter Gerechtigkeit und Reinheit.
25 อโต ยูยํ สรฺเวฺว มิถฺยากถนํ ปริตฺยชฺย สมีปวาสิภิ: สห สตฺยาลาปํ กุรุต ยโต วยํ ปรสฺปรมฺ องฺคปฺรตฺยงฺคา ภวาม: ฯ
Darum leget die Lüge ab und »redet die Wahrheit, ein jeder mit seinem Nächsten«; wir sind ja untereinander Glieder (desselben Leibes). –
26 อปรํ โกฺรเธ ชาเต ปาปํ มา กุรุธฺวมฺ, อศานฺเต ยุษฺมากํ โรเษสูรฺโยฺย'สฺตํ น คจฺฉตุฯ
»Zürnet ihr, so sündiget dabei nicht«; laßt die Sonne über eurem Zorn nicht untergehen
27 อปรํ ศยตาเน สฺถานํ มา ทตฺตฯ
und gebt dem Verleumder keinen Raum! –
28 โจร: ปุนศฺไจรฺยฺยํ น กโรตุ กินฺตุ ทีนาย ทาเน สามรฺถฺยํ ยชฺชายเต ตทรฺถํ สฺวกราภฺยำ สทฺวฺฤตฺตฺยา ปริศฺรมํ กโรตุฯ
Der Dieb stehle fortan nicht mehr, sondern arbeite vielmehr angestrengt und erwerbe mit seiner Hände Arbeit das Gute, damit er imstande ist, den Notleidenden zu unterstützen. –
29 อปรํ ยุษฺมากํ วทเนภฺย: โก'ปิ กทาลาโป น นิรฺคจฺฉตุ, กินฺตุ เยน โศฺรตุรุปกาโร ชายเต ตาทฺฤศ: ปฺรโยชนียนิษฺฐาไย ผลทายก อาลาโป ยุษฺมากํ ภวตุฯ
Laßt keine faule Rede aus eurem Munde hervorgehen, sondern nur eine solche, die da, wo es nottut, zur Erbauung dient, damit sie den Hörern Segen bringe.
30 อปรญฺจ ยูยํ มุกฺติทินปรฺยฺยนฺตมฺ อีศฺวรสฺย เยน ปวิเตฺรณาตฺมนา มุทฺรยางฺกิตา อภวต ตํ โศกานฺวิตํ มา กุรุตฯ
Und betrübt nicht den heiligen Geist Gottes, mit dem ihr auf den Tag der Erlösung versiegelt seid. –
31 อปรํ กฏุวากฺยํ โรษ: โกษ: กลโห นินฺทา สรฺวฺววิธเทฺวษศฺไจตานิ ยุษฺมากํ มธฺยาทฺ ทูรีภวนฺตุฯ
Alle Bitterkeit, aller Zorn und Groll, alles Schreien und Schmähen sei aus eurer Mitte weggetan, überhaupt alles boshafte Wesen.
32 ยูยํ ปรสฺปรํ หิไตษิณ: โกมลานฺต: กรณาศฺจ ภวตฯ อปรมฺ อีศฺวร: ขฺรีษฺเฏน ยทฺวทฺ ยุษฺมากํ โทษานฺ กฺษมิตวานฺ ตทฺวทฺ ยูยมปิ ปรสฺปรํ กฺษมธฺวํฯ
Zeigt euch vielmehr gütig und herzlich gegeneinander, und vergebt einer dem andern, wie auch Gott euch in Christus vergeben hat!
