เปฺรริตา: 1
1 เห ถิยผิล, ยีศุ: สฺวมโนนีตานฺ เปฺรริตานฺ ปวิเตฺรณาตฺมนา สมาทิศฺย ยสฺมินฺ ทิเน สฺวรฺคมาโรหตฺ ยำ ยำ กฺริยามกโรตฺ ยทฺยทฺ อุปาทิศจฺจ ตานิ สรฺวฺวาณิ ปูรฺวฺวํ มยา ลิขิตานิฯ
Meinen ersten Bericht habe ich, lieber Theophilus, über alles das verfaßt, was Jesus getan und gelehrt hat von Anfang an
2 ส สฺวนิธนทุ: ขโภคาตฺ ปรมฺ อเนกปฺรตฺยยกฺษปฺรมาเณา: สฺวํ สชีวํ ทรฺศยิตฺวา
bis zu dem Tage, an dem er den Aposteln, die er erwählt hatte, durch den heiligen Geist seine (letzten) Aufträge erteilte und dann (in den Himmel) aufgenommen wurde.
3 จตฺวารึศทฺทินานิ ยาวตฺ เตภฺย: เปฺรริเตโภฺย ทรฺศนํ ทตฺเตฺวศฺวรียราชฺยสฺย วรฺณนม อกโรตฺฯ
Ihnen hatte er sich auch nach seinem Leiden durch viele Beweise als lebendig bezeugt, indem er sich vierzig Tage lang vor ihnen sehen ließ und mit ihnen über das Reich Gottes redete.
4 อนนฺตรํ เตษำ สภำ กฺฤตฺวา อิตฺยาชฺญาปยตฺ, ยูยํ ยิรูศาลโม'นฺยตฺร คมนมกฺฤตฺวา ยสฺตินฺ ปิตฺรางฺคีกฺฤเต มม วทนาตฺ กถา อศฺฤณุต ตตฺปฺราปฺติมฺ อเปกฺษฺย ติษฺฐตฯ
Als er so mit ihnen zusammen war, gebot er ihnen, sich von Jerusalem nicht zu entfernen, sondern (dort) die (Erfüllung der) Verheißung des Vaters abzuwarten, »die ihr« – so lauteten seine Worte – »von mir vernommen habt;
5 โยหนฺ ชเล มชฺชิตาวานฺ กินฺตฺวลฺปทินมเธฺย ยูยํ ปวิตฺร อาตฺมนิ มชฺชิตา ภวิษฺยถฯ
denn Johannes hat (nur) mit Wasser getauft, ihr aber werdet mit heiligem Geist getauft werden, und zwar nicht lange nach diesen Tagen.«
6 ปศฺจาตฺ เต สรฺเวฺว มิลิตฺวา ตมฺ อปฺฤจฺฉนฺ เห ปฺรโภ ภวานฺ กิมิทานีํ ปุนรปิ ราชฺยมฺ อิสฺราเยลียโลกานำ กเรษุ สมรฺปยิษฺยติ?
Da fragten ihn die dort Versammelten: »Herr, stellst du in dieser Zeit das Königtum für (das Volk) Israel wieder her?«
7 ตต: โสวทตฺ ยานฺ สรฺวฺวานฺ กาลานฺ สมยำศฺจ ปิตา สฺววเศ'สฺถาปยตฺ ตานฺ ชฺญาตฺฤํ ยุษฺมากมฺ อธิกาโร น ชายเตฯ
Er antwortete ihnen: »Euch kommt es nicht zu, Zeiten und Fristen zu wissen, die der Vater vermöge seiner eigenen Machtvollkommenheit festgesetzt hat.
8 กินฺตุ ยุษฺมาสุ ปวิตฺรสฺยาตฺมน อาวิรฺภาเว สติ ยูยํ ศกฺตึ ปฺราปฺย ยิรูศาลมิ สมสฺตยิหูทาโศมิโรณเทศโย: ปฺฤถิวฺยา: สีมำ ยาวทฺ ยาวนฺโต เทศาเสฺตษุ ยรฺเวฺวษุ จ มยิ สากฺษฺยํ ทาสฺยถฯ
Ihr werdet jedoch Kraft empfangen, wenn der heilige Geist auf euch kommt, und ihr werdet Zeugen für mich sein in Jerusalem und in ganz Judäa und Samaria und bis ans Ende der Erde.«
9 อิติ วากฺยมุกฺตฺวา ส เตษำ สมกฺษํ สฺวรฺคํ นีโต'ภวตฺ, ตโต เมฆมารุหฺย เตษำ ทฺฤษฺเฏรโคจโร'ภวตฺฯ
Nach diesen Worten wurde er vor ihren Augen emporgehoben: eine Wolke nahm ihn auf und entzog ihn ihren Blicken;
10 ยสฺมินฺ สมเย เต วิหายสํ ปฺรตฺยนนฺยทฺฤษฺฏฺยา ตสฺย ตาทฺฤศมฺ อูรฺทฺวฺวคมนมฺ อปศฺยนฺ ตสฺมินฺเนว สมเย ศุกฺลวสฺเตฺรา เทฺวา ชเนา เตษำ สนฺนิเธา ทณฺฑายมาเนา กถิตวนฺเตา,
und als sie ihm noch unverwandt nachschauten, während er zum Himmel auffuhr, standen mit einemmal zwei Männer in weißen Gewändern bei ihnen,
11 เห คาลีลียโลกา ยูยํ กิมรฺถํ คคณํ ปฺรติ นิรีกฺษฺย ทณฺฑายมานาสฺติษฺฐถ? ยุษฺมากํ สมีปาตฺ สฺวรฺคํ นีโต โย ยีศุสฺตํ ยูยํ ยถา สฺวรฺคมฺ อาโรหนฺตมฺ อทรฺศมฺ ตถา ส ปุนศฺจาคมิษฺยติฯ
die sagten: »Ihr Männer aus Galiläa, was steht ihr da und blickt zum Himmel empor? Dieser Jesus, der aus eurer Mitte in den Himmel emporgehoben worden ist, wird in derselben Weise kommen, wie ihr ihn in den Himmel habt auffahren sehen!«
12 ตต: ปรํ เต ไชตุนนามฺน: ปรฺวฺวตาทฺ วิศฺรามวารสฺย ปถ: ปริมาณมฺ อรฺถาตฺ ปฺราเยณารฺทฺธโกฺรศํ ทุรสฺถํ ยิรูศาลมฺนครํ ปราวฺฤตฺยาคจฺฉนฺฯ
Darauf kehrten sie von dem sogenannten Ölberge, der nahe bei Jerusalem liegt und nur einen Sabbatweg entfernt ist, nach Jerusalem zurück.
13 นครํ ปฺรวิศฺย ปิตโร ยากูพฺ โยหนฺ อานฺทฺริย: ผิลิป: โถมา พรฺถชมโย มถิราลฺผียปุโตฺร ยากูพฺ อุโทฺยคา ศิโมนฺ ยากูโพ ภฺราตา ยิหูทา เอเต สรฺเวฺว ยตฺร สฺถาเน ปฺรวสนฺติ ตสฺมินฺ อุปริตนปฺรโกษฺเฐ ปฺราวิศนฺฯ
Als sie dort angekommen waren, gingen sie in das Obergemach (des Hauses) hinauf, wo sie sich aufzuhalten pflegten, nämlich Petrus und Johannes und Jakobus und Andreas, Philippus und Thomas, Bartholomäus und Matthäus, Jakobus, der Sohn des Alphäus, und Simon der Eiferer und Judas, der Sohn des Jakobus.
14 ปศฺจาทฺ อิเม กิยตฺย: สฺตฺริยศฺจ ยีโศ รฺมาตา มริยมฺ ตสฺย ภฺราตรศฺไจเต สรฺวฺว เอกจิตฺตีภูต สตตํ วินเยน วินเยน ปฺรารฺถยนฺตฯ
Diese alle waren dort einmütig und andauernd im Gebet vereinigt samt (einigen) Frauen, besonders auch mit Maria, der Mutter Jesu, und mit seinen Brüdern.
15 ตสฺมินฺ สมเย ตตฺร สฺถาเน สากเลฺยน วึศตฺยธิกศตํ ศิษฺยา อาสนฺฯ ตต: ปิตรเสฺตษำ มเธฺย ติษฺฐนฺ อุกฺตวานฺ
In diesen Tagen nun trat Petrus im Kreise der Brüder auf – es war aber eine Schar von ungefähr einhundertundzwanzig Personen versammelt – und sagte:
16 เห ภฺราตฺฤคณ ยีศุธาริณำ โลกานำ ปถทรฺศโก โย ยิหูทาสฺตสฺมินฺ ทายูทา ปวิตฺร อาตฺมา ยำ กถำ กถยามาส ตสฺยา: ปฺรตฺยกฺษีภวนสฺยาวศฺยกตฺวมฺ อาสีตฺฯ
»Liebe Brüder, das Schriftwort mußte erfüllt werden, das der heilige Geist durch den Mund Davids im voraus ausgesprochen hat über Judas, der denen, die Jesus gefangen nahmen, als Führer gedient hat;
17 ส ชโน'สฺมากํ มธฺยวรฺตฺตี สนฺ อสฺยา: เสวายา อํศมฺ อลภตฯ
und er gehörte doch zu unserer Zahl und hatte Anteil an diesem Dienst mit uns empfangen!
18 ตทนนฺตรํ กุกรฺมฺมณา ลพฺธํ ยนฺมูลฺยํ เตน เกฺษตฺรเมกํ กฺรีตมฺ อปรํ ตสฺมินฺ อโธมุเข ภฺฤเมา ปติเต สติ ตโสฺยทรสฺย วิทีรฺณตฺวาตฺ สรฺวฺวา นาโฑฺย นิรคจฺฉนฺฯ
Dieser hat sich nun zwar von seinem Sündenlohn einen Acker gekauft, ist aber kopfüber zu Boden gestürzt und mitten auseinander geborsten, so daß alle seine Eingeweide herausgetreten sind.
19 เอตำ กถำ ยิรูศาลมฺนิวาสิน: สรฺเวฺว โลกา วิทานฺติ; เตษำ นิชภาษยา ตตฺกฺเษตฺรญฺจ หกลฺทามา, อรฺถาตฺ รกฺตกฺเษตฺรมิติ วิขฺยาตมาเสฺตฯ
Dies ist allen Einwohnern Jerusalems bekannt geworden, so daß auch jener Acker in ihrer Sprache den Namen Hakeldamach, das heißt ›Blutacker‹, erhalten hat.
20 อนฺยจฺจ, นิเกตนํ ตทียนฺตุ ศุนฺยเมว ภวิษฺยติฯ ตสฺย ทูเษฺย นิวาสารฺถํ โกปิ สฺถาสฺยติ ไนว หิฯ อนฺย เอว ชนสฺตสฺย ปทํ สํปฺราปฺสฺยติ ธฺรุวํฯ อิตฺถํ คีตปุสฺตเก ลิขิตมาเสฺตฯ
Denn im Psalmbuch steht geschrieben: ›Seine Behausung soll öde werden und kein Bewohner darin sein‹, und ferner: ›Sein Aufseheramt soll ein anderer übernehmen.‹
21 อโต โยหโน มชฺชนมฺ อารภฺยาสฺมากํ สมีปาตฺ ปฺรโภ รฺยีโศ: สฺวรฺคาโรหณทินํ ยาวตฺ โสสฺมากํ มเธฺย ยาวนฺติ ทินานิ ยาปิตวานฺ
Es muß also einer von den Männern, die mit uns zusammen gezogen sind während der ganzen Zeit, in welcher der Herr Jesus bei uns ein- und ausgegangen ist,
22 ตาวนฺติ ทินานิ เย มานวา อสฺมาภิ: สารฺทฺธํ ติษฺฐนฺติ เตษามฺ เอเกน ชเนนาสฺมาภิ: สารฺทฺธํ ยีโศรุตฺถาเน สากฺษิณา ภวิตวฺยํฯ
nämlich von der Taufe des Johannes an bis zu dem Tage, an dem er aus unserer Mitte hinweg (zum Himmel) emporgehoben worden ist – einer von diesen muß ein Zeuge seiner Auferstehung im Verein mit uns werden.«
23 อโต ยสฺย รูฒิ รฺยุษฺโฏ ยํ พรฺศพฺเพตฺยุกฺตฺวาหูยนฺติ ส ยูษผฺ มตถิศฺจ ทฺวาเวเตา ปฺฤถกฺ กฺฤตฺวา ต อีศฺวรสฺย สนฺนิเธา ปฺรารฺยฺย กถิตวนฺต: ,
So stellten sie denn zwei Männer auf: Joseph, genannt Barsabbas, der den Beinamen Justus führte, und Matthias.
24 เห สรฺวฺวานฺตรฺยฺยามินฺ ปรเมศฺวร, ยิหูทา: เสวนเปฺรริตตฺวปทจฺยุต:
Dann beteten sie mit den Worten: »Du, o Herr, der du die Herzen aller kennst, zeige du (uns) den einen an, den du von diesen beiden erwählt hast,
25 สนฺ นิชสฺถานมฺ อคจฺฉตฺ, ตตฺปทํ ลพฺธุมฺ เอนโย รฺชนโย รฺมเธฺย ภวตา โก'ภิรุจิตสฺตทสฺมานฺ ทรฺศฺยตำฯ
damit er die Stelle in diesem Dienst und Apostelamt übernehme, aus welchem Judas abgetreten ist, um an den ihm gebührenden Platz zu kommen!«
26 ตโต คุฏิกาปาเฏ กฺฤเต มตถิรฺนิรจียต ตสฺมาตฺ โสเนฺยษามฺ เอกาทศานำ ปฺรริตานำ มเธฺย คณิโตภวตฺฯ
Hierauf teilte man ihnen Lose zu, und das Los fiel auf Matthias, der nunmehr den elf Aposteln zugeordnet wurde.
