เปฺรริตา: 8
1 ตสฺย หตฺยากรณํ เศาโลปิ สมมนฺยตฯ ตสฺมินฺ สมเย ยิรูศาลมฺนครสฺถำ มณฺฑลีํ ปฺรติ มหาตาฑนายำ ชาตายำ เปฺรริตโลกานฺ หิตฺวา สรฺเวฺว'ปเร ยิหูทาโศมิโรณเทศโย รฺนานาสฺถาเน วิกีรฺณา: สนฺโต คตา: ฯ
Men Saulus fandt Behag i hans Mord. Og paa den Dag udbrød der en stor Forfølgelse imod Menigheden i Jerusalem, og de adspredtes alle over Judæas og Samarias Egne, undtagen Apostlene.
2 อนฺยจฺจ ภกฺตโลกาสฺตํ สฺติผานํ ศฺมศาเน สฺถาปยิตฺวา พหุ วฺยลปนฺฯ
Men gudfrygtige Mænd begravede Stefanus og holdt en stor Veklage over ham.
3 กินฺตุ เศาโล คฺฤเห คฺฤเห ภฺรมิตฺวา สฺตฺริย: ปุรุษำศฺจ ธฺฤตฺวา การายำ พทฺธฺวา มณฺฑลฺยา มโหตฺปาตํ กฺฤตวานฺฯ
Men Saulus plagede Menigheden og gik ind i Husene og trak baade Mænd og Kvinder frem og lod dem sætte i Fængsel.
4 อนฺยจฺจ เย วิกีรฺณา อภวนฺ เต สรฺวฺวตฺร ภฺรมิตฺวา สุสํวาทํ ปฺราจารยนฺฯ
Imidlertid gik de, som bleve adspredte, omkring og forkyndte Evangeliets Ord.
5 ตทา ผิลิป: โศมิโรณฺนครํ คตฺวา ขฺรีษฺฏาขฺยานํ ปฺราจารยตฺ;
Da kom Filip til Byen Samaria og prædikede Kristus for dem.
6 ตโต'ศุจิ-ภฺฤตคฺรสฺตโลเกโภฺย ภูตาศฺจีตฺกฺฤตฺยาคจฺฉนฺ ตถา พหว: ปกฺษาฆาติน: ขญฺชา โลกาศฺจ สฺวสฺถา อภวนฺฯ
Og Skarerne gave endrægtigt Agt paa det, som blev sagt af Filip, idet de hørte og saa de Tegn, som han gjorde.
7 ตสฺมาตฺ ลากา อีทฺฤศํ ตสฺยาศฺจรฺยฺยํ กรฺมฺม วิโลกฺย นิศมฺย จ สรฺวฺว เอกจิตฺตีภูย เตโนกฺตาขฺยาเน มนำสิ นฺยทธุ: ฯ
Thi der var mange, som havde urene Aander, og af hvem disse fore ud, raabende med høj Røst; og mange værkbrudne og lamme bleve helbredede.
8 ตสฺมินฺนคเร มหานนฺทศฺจาภวตฺฯ
Og der blev en stor Glæde i denne By.
9 ตต: ปูรฺวฺวํ ตสฺมินฺนคเร ศิโมนฺนามา กศฺจิชฺชโน พหฺวี รฺมายากฺริยา: กฺฤตฺวา สฺวํ กญฺจน มหาปุรุษํ โปฺรจฺย โศมิโรณียานำ โมหํ ชนยามาสฯ
Men en Mand, ved Navn Simon, var i Forvejen i Byen og drev Trolddom og satte Samarias Folk i Forbavselse, idet han udgav sig selv for at være noget stort.
10 ตสฺมาตฺ ส มานุษ อีศฺวรสฺย มหาศกฺติสฺวรูป อิตฺยุกฺตฺวา พาลวฺฤทฺธวนิตา: สรฺเวฺว ลากาสฺตสฺมินฺ มนำสิ นฺยทธุ: ฯ
Paa ham gave alle Agt, smaa og store, og sagde: „Det er ham, som man kalder Guds store Kraft.‟
11 ส พหุกาลานฺ มายาวิกฺริยยา สรฺวฺวานฺ อตีว โมหยาญฺจการ, ตสฺมาตฺ เต ตํ เมนิเรฯ
Men de gave Agt paa ham, fordi han i lang Tid havde sat dem i Forbavselse ved sine Trolddomskunster.
12 กินฺตฺวีศฺวรสฺย ราชฺยสฺย ยีศุขฺรีษฺฏสฺย นามฺนศฺจาขฺยานปฺรจาริณ: ผิลิปสฺย กถายำ วิศฺวสฺย เตษำ สฺตฺรีปุรุโษภยโลกา มชฺชิตา อภวนฺฯ
Men da de troede Filip, som forkyndte Evangeliet om Guds Rige og Jesu Kristi Navn, lode de sig døbe, baade Mænd og Kvinder.
13 เศเษ ส ศิโมนปิ สฺวยํ ปฺรไตฺยตฺ ตโต มชฺชิต: สนฺ ผิลิเปน กฺฤตามฺ อาศฺจรฺยฺยกฺริยำ ลกฺษณญฺจ วิโลกฺยาสมฺภวํ มนฺยมานเสฺตน สห สฺถิตวานฺฯ
Men Simon troede ogsaa selv, og efter at være døbt holdt han sig nær til Filip; og da han saa Tegn og store kraftige Gerninger ske, forbavsedes han højligt.
14 อิตฺถํ โศมิโรณฺเทศียโลกา อีศฺวรสฺย กถามฺ อคฺฤหฺลนฺ อิติ วารฺตฺตำ ยิรูศาลมฺนครสฺถเปฺรริตา: ปฺราปฺย ปิตรํ โยหนญฺจ เตษำ นิกเฏ เปฺรษิตวนฺต: ฯ
Men da Apostlene i Jerusalem hørte, at Samaria havde taget imod Guds Ord, sendte de Peter og Johannes til dem,
15 ตตเสฺตา ตตฺ สฺถานมฺ อุปสฺถาย โลกา ยถา ปวิตฺรมฺ อาตฺมานํ ปฺราปฺนุวนฺติ ตทรฺถํ ปฺรารฺถเยตำฯ
og da disse vare komne derned, bade de for dem om, at de maatte faa den Helligaand;
16 ยตเสฺต ปุรา เกวลปฺรภุยีโศ รฺนามฺนา มชฺชิตมาตฺรา อภวนฺ, น ตุ เตษำ มเธฺย กมปิ ปฺรติ ปวิตฺรสฺยาตฺมน อาวิรฺภาโว ชาต: ฯ
thi den var endnu ikke falden paa nogen af dem, men de vare blot døbte til den Herres Jesu Navn.
17 กินฺตุ เปฺรริตาภฺยำ เตษำ คาเตฺรษุ กเรษฺวรฺปิเตษุ สตฺสุ เต ปวิตฺรมฺ อาตฺมานมฺ ปฺราปฺนุวนฺฯ
Da lagde de Hænderne paa dem, og de fik den Helligaand.
18 อิตฺถํ โลกานำ คาเตฺรษุ เปฺรริตโย: กรารฺปเณน ตานฺ ปวิตฺรมฺ อาตฺมานํ ปฺราปฺตานฺ ทฺฤษฺฏฺวา ส ศิโมนฺ ตโย: สมีเป มุทฺรา อานีย กถิตวานฺ;
Men da Simon saa, at den Helligaand blev given ved Apostlenes Haandspaalæggelse, bragte han dem Penge og sagde:
19 อหํ ยสฺย คาเตฺร หสฺตมฺ อรฺปยิษฺยามิ ตสฺยาปิ ยเถตฺถํ ปวิตฺราตฺมปฺราปฺติ รฺภวติ ตาทฺฤศีํ ศกฺตึ มหฺยํ ทตฺตํฯ
„Giver ogsaa mig denne Magt, at, hvem jeg lægger Hænderne paa, han maa faa den Helligaand.‟
20 กินฺตุ ปิตรสฺตํ ปฺรตฺยวทตฺ ตว มุทฺราสฺตฺวยา วินศฺยนฺตุ ยต อีศฺวรสฺย ทานํ มุทฺราภิ: กฺรียเต ตฺวมิตฺถํ พุทฺธวานฺ;
Men Peter sagde til ham: „Gid dit Sølv maa gaa til Grunde tillige med dig, fordi du mente at kunne erhverve Guds Gave for Penge.
21 อีศฺวราย ตาวนฺต: กรณํ สรลํ นหิ, ตสฺมาทฺ อตฺร ตวำโศ'ธิการศฺจ โกปิ นาสฺติฯ
Du har ikke Del eller Lod i dette Ord; thi dit Hjerte er ikke ret for Gud.
22 อต เอตตฺปาปเหโต: เขทานฺวิต: สนฺ เกนาปิ ปฺรกาเรณ ตว มนส เอตสฺยา: กุกลฺปนายา: กฺษมา ภวติ, เอตทรฺถมฺ อีศฺวเร ปฺรารฺถนำ กุรุ;
Omvend dig derfor fra denne din Ondskab og bed Herren, om dog dit Hjertes Paafund maatte forlades dig.
23 ยตสฺตฺวํ ติกฺตปิตฺเต ปาปสฺย พนฺธเน จ ยทสิ ตนฺมยา พุทฺธมฺฯ
Thi jeg ser, at du er stedt i Bitterheds Galde og Uretfærdigheds Lænke.‟
24 ตทา ศิโมนฺ อกถยตฺ ตรฺหิ ยุวาภฺยามุทิตา กถา มยิ ยถา น ผลติ ตทรฺถํ ยุวำ มนฺนิมิตฺตํ ปฺรเภา ปฺรารฺถนำ กุรุตํฯ
Men Simon svarede og sagde: „Beder I for mig til Herren, for at intet af det, som I have sagt, skal komme over mig.‟
25 อเนน ปฺรกาเรณ เตา สากฺษฺยํ ทตฺตฺวา ปฺรโภ: กถำ ปฺรจารยนฺเตา โศมิโรณียานามฺ อเนกคฺราเมษุ สุสํวาทญฺจ ปฺรจารยนฺเตา ยิรูศาลมฺนครํ ปราวฺฤตฺย คเตาฯ
Men da de havde vidnet og talt Herrens Ord, vendte de tilbage til Jerusalem, og de forkyndte Evangeliet i mange af Samaritanernes Landsbyer.
26 ตต: ปรมฺ อีศฺวรสฺย ทูต: ผิลิปมฺ อิตฺยาทิศตฺ, ตฺวมุตฺถาย ทกฺษิณสฺยำ ทิศิ โย มารฺโค ปฺรานฺตรสฺย มเธฺยน ยิรูศาลโม 'สานครํ ยาติ ตํ มารฺคํ คจฺฉฯ
Men en Herrens Engel talte til Filip og sagde: „Staa op og gaa mod Syd paa den Vej, som gaar ned fra Jerusalem til Gaza; den er øde.‟
27 ตต: ส อุตฺถาย คตวานฺ; ตทา กนฺทากีนามฺน: กูโศฺลกานำ ราชฺญฺยา: สรฺวฺวสมฺปตฺเตรธีศ: กูศเทศีย เอก: ษณฺโฑ ภชนารฺถํ ยิรูศาลมฺนครมฺ อาคตฺย
Og han stod op og gik. Og se, der var en Æthioper, en Hofmand, en mægtig Mand hos Kandake, Æthiopernes Dronning, som var sat over alle hendes Skatte; han var kommen til Jerusalem for at tilbede.
28 ปุนรปิ รถมารุหฺย ยิศยิยนามฺโน ภวิษฺยทฺวาทิโน คฺรนฺถํ ปฐนฺ ปฺรตฺยาคจฺฉติฯ
Og han var paa Hjemvejen og sad paa sin Vogn og læste Profeten Esajas.
29 เอตสฺมินฺ สมเย อาตฺมา ผิลิปมฺ อวทตฺ, ตฺวมฺ รถสฺย สมีปํ คตฺวา เตน สารฺทฺธํ มิลฯ
Men Aanden sagde til Filip: „Gaa hen og hold dig til denne Vogn!‟
30 ตสฺมาตฺ ส ธาวนฺ ตสฺย สนฺนิธาวุปสฺถาย เตน ปฐฺยมานํ ยิศยิยถวิษฺยทฺวาทิโน วากฺยํ ศฺรุตฺวา ปฺฤษฺฏวานฺ ยตฺ ปฐสิ ตตฺ กึ พุธฺยเส?
Og Filip løb derhen og hørte ham læse Profeten Esajas; og han sagde: „Forstaar du ogsaa det, som du læser?‟
31 ตต: ส กถิตวานฺ เกนจินฺน โพธิโตหํ กถํ พุเธฺยย? ตต: ส ผิลิปํ รถมาโรฒุํ เสฺวน สารฺทฺธมฺ อุปเวษฺฏุญฺจ นฺยเวทยตฺฯ
Men han sagde: „Hvorledes skulde jeg kunne det, uden nogen vejleder mig?‟ Og han bad Filip stige op og sætte sig hos ham.
32 ส ศาสฺตฺรเสฺยตทฺวากฺยํ ปฐิตวานฺ ยถา, สมานียต ฆาตาย ส ยถา เมษศาวก: ฯ โลมจฺเฉทกสากฺษาจฺจ เมษศฺจ นีรโว ยถาฯ อาพธฺย วทนํ สฺวียํ ตถา ส สมติษฺฐตฯ
Men det Stykke af Skriften, som han læste, var dette: „Som et Faar blev han ført til Slagtning, og som et Lam er stumt imod den, der klipper det, saaledes oplader han ej sin Mund.
33 อนฺยาเยน วิจาเรณ ส อุจฺฉินฺโน 'ภวตฺ ตทาฯ ตตฺกาลีนมนุษฺยานฺ โก ชโน วรฺณยิตุํ กฺษม: ฯ ยโต ชีวนฺนฺฤณำ เทศาตฺ ส อุจฺฉินฺโน 'ภวตฺ ธฺรุวํฯ
I Fornedrelsen blev hans Dom taget bort; hvem kan fortælle om hans Slægt, efterdi hans Liv borttages fra Jorden?‟
34 อนนฺตรํ ส ผิลิปมฺ อวทตฺ นิเวทยามิ, ภวิษฺยทฺวาที ยามิมำ กถำ กถยามาส ส กึ สฺวสฺมินฺ วา กสฺมึศฺจิทฺ อนฺยสฺมินฺ?
Men Hofmanden talte til Filip og sagde: „Jeg beder dig, om hvem siger Profeten dette? om sig selv eller om en anden?‟
35 ตต: ผิลิปสฺตตฺปฺรกรณมฺ อารภฺย ยีโศรุปาขฺยานํ ตสฺยาเคฺร ปฺราเสฺตาตฺฯ
Da oplod Filip sin Mund, og idet han begyndte fra dette Skriftsted, forkyndte han ham Evangeliet om Jesus.
36 อิตฺถํ มารฺเคณ คจฺฉนฺเตา ชลาศยสฺย สมีป อุปสฺถิเตา; ตทา กฺลีโพ'วาทีตฺ ปศฺยาตฺร สฺถาเน ชลมาเสฺต มม มชฺชเน กา พาธา?
Men som de droge frem ad Vejen, kom de til noget Vand; og Hofmanden siger: „Se, her er Vand, hvad hindrer mig fra at blive døbt?‟
37 ตต: ผิลิป อุตฺตรํ วฺยาหรตฺ สฺวานฺต: กรเณน สากํ ยทิ ปฺรเตฺยษิ ตรฺหิ พาธา นาสฺติฯ ตต: ส กถิตวานฺ ยีศุขฺรีษฺฏ อีศฺวรสฺย ปุตฺร อิตฺยหํ ปฺรเตฺยมิฯ
[Men Filip sagde: „Dersom du tror af hele dit Hjerte, kan det ske.‟ Men han svarede og sagde: „Jeg tror, at Jesus Kristus er Guds Søn.‟]
38 ตทา รถํ สฺถคิตํ กรฺตฺตุมฺ อาทิษฺเฏ ผิลิปกฺลีเพา เทฺวา ชลมฺ อวารุหตำ; ตทา ผิลิปสฺตมฺ มชฺชยามาสฯ
Og han bød, at Vognen skulde holde, og de stege begge ned i Vandet, baade Filip og Hofmanden; og han døbte ham.
39 ตตฺปศฺจาตฺ ชลมธฺยาทฺ อุตฺถิตโย: สโต: ปรเมศฺวรสฺยาตฺมา ผิลิปํ หฺฤตฺวา นีตวานฺ, ตสฺมาตฺ กฺลีพ: ปุนสฺตํ น ทฺฤษฺฏวานฺ ตถาปิ หฺฤษฺฏจิตฺต: สนฺ สฺวมารฺเคณ คตวานฺฯ
Men da de stege op af Vandet, bortrykkede Herrens Aand Filip, og Hofmanden saa ham ikke mere; thi han drog sin Vej med Glæde.
40 ผิลิปศฺจาโสฺททฺนครมฺ อุปสฺถาย ตสฺมาตฺ ไกสริยานคร อุปสฺถิติกาลปรฺยฺยนตํ สรฺวฺวสฺมินฺนคเร สุสํวาทํ ปฺรจารยนฺ คตวานฺฯ
Men Filip blev funden i Asdod, og han drog omkring og forkyndte Evangeliet i alle Byerne, indtil han kom til Kæsarea.
