เปฺรริตา: 27
1 ชลปเถนาสฺมากมฺ อิโตลิยาเทศํ ปฺรติ ยาตฺรายำ นิศฺจิตายำ สตฺยำ เต ยูลิยนามฺโน มหาราชสฺย สํฆาตานฺตรฺคตสฺย เสนาปเต: สมีเป เปาลํ ตทนฺยานฺ กตินยชนำศฺจ สมารฺปยนฺฯ
Men da det var besluttet, at vi skulde afsejle til Italien, overgave de både Paulus og nogle andre Fanger til en Høvedsmand ved Navn Julius af den kejserlige Afdeling.
2 วยมฺ อาทฺรามุตฺตียํ โปตเมกมฺ อารุหฺย อาศิยาเทศสฺย ตฏสมีเปน ยาตุํ มตึ กฺฤตฺวา ลงฺครมฺ อุตฺถาปฺย โปตมฺ อโมจยาม; มากิทนิยาเทศสฺถถิษลนีกีนิวาสฺยาริสฺตารฺขนามา กศฺจิทฺ ชโน'สฺมาภิ: สารฺทฺธมฺ อาสีตฺฯ
Vi gik da om Bord på et adramyttisk Skib, som skulde gå til Stederne langs med Asiens Kyster, og vi sejlede af Sted; og Aristarkus, en Makedonier fra Thessalonika, var med os.
3 ปรสฺมินฺ ทิวเส 'สฺมาภิ: สีโทนฺนคเร โปเต ลาคิเต ตตฺร ยูลิย: เสนาปติ: เปาลํ ปฺรติ เสาชนฺยํ ปฺรทรฺถฺย สานฺตฺวนารฺถํ พนฺธุพานฺธวานฺ อุปยาตุมฺ อนุชชฺเญาฯ
Og den næste Dag anløb vi Sidon. Og Julius, som behandlede Paulus venligt. tilstedte ham at gå hen til sine Venner og nyde Pleje.
4 ตสฺมาตฺ โปเต โมจิเต สติ สมฺมุขวาโย: สมฺภวาทฺ วยํ กุโปฺรปทฺวีปสฺย ตีรสมีเปน คตวนฺต: ฯ
Og vi fore bort derfra og sejlede ind under Kypern, fordi Vinden var imod.
5 กิลิกิยายา: ปามฺผูลิยายาศฺจ สมุทฺรสฺย ปารํ คตฺวา ลูกิยาเทศานฺตรฺคตํ มุรานครมฺ อุปาติษฺฐามฯ
Og vi sejlede igennem Farvandet ved Kilikien og Pamfylien og kom til Myra i Lykien.
6 ตตฺสฺถานาทฺ อิตาลิยาเทศํ คจฺฉติ ย: สิกนฺทริยานครสฺย โปตสฺตํ ตตฺร ปฺราปฺย ศตเสนาปติสฺตํ โปตมฺ อสฺมานฺ อาโรหยตฺฯ
Og der fandt Høvedsmanden et aleksandrinsk Skib, som sejlede til Italien, og bragte os over i det.
7 ตต: ปรํ พหูนิ ทินานิ ศไน: ศไน: รฺคตฺวา กฺนีทปารฺโศฺวปสฺถฺติ: ปูรฺวฺวํ ปฺรติกูเลน ปวเนน วยํ สลฺโมนฺยา: สมฺมุขมฺ อุปสฺถาย กฺรีตฺยุปทฺวีปสฺย ตีรสมีเปน คตวนฺต: ฯ
Men da Sejladsen i mange Dage gik langsomt, og vi med Nød og næppe nåede henimod Knidus (thi Vinden føjede os ikke), holdt vi ned under Kreta ved Salmone.
8 กษฺเฏน ตมุตฺตีรฺยฺย ลาเสยานครสฺยาธ: สุนฺทรนามกํ ขาตมฺ อุปาติษฺฐามฯ
Med Nød og næppe sejlede vi der forbi og kom til et Sted, som kaldes "Gode Havne", nær ved Byen Lasæa.
9 อิตฺถํ พหุติถ: กาโล ยาปิต อุปวาสทินญฺจาตีตํ, ตตฺการณาตฺ เนาวรฺตฺมนิ ภยงฺกเร สติ เปาโล วินเยน กถิตวานฺ,
Men da en rum Tid var forløben, og Sejladsen allerede var farlig, såsom endog Fasten allerede var forbi, formanede Paulus dem og sagde:
10 เห มเหจฺฉา อหํ นิศฺจยํ ชานามิ ยาตฺรายามสฺยามฺ อสฺมากํ เกฺลศา พหูนามปจยาศฺจ ภวิษฺยนฺติ, เต เกวลํ โปตสามคฺโรฺยริติ นหิ, กินฺตฺวสฺมากํ ปฺราณานามปิฯ
"I Mænd! jeg ser, at Sejladsen vil medføre Ulykke og megen Skade, ikke alene på Ladning og Skib, men også på vort Liv."
11 ตทา ศตเสนาปติ: เปาโลกฺตวากฺยโตปิ กรฺณธารสฺย โปตวณิชศฺจ วากฺยํ พหุมํสฺตฯ
Men Høvedsmanden stolede mere på Styrmanden og Skipperen end på det, som Paulus sagde.
12 ตตฺ ขาตํ ศีตกาเล วาสารฺหสฺถานํ น ตสฺมาทฺ อวาจีปฺรตีโจรฺทิโศ: กฺรีตฺยา: ไผนีกิยขาตํ ยาตุํ ยทิ ศกฺนุวนฺตสฺตรฺหิ ตตฺร ศีตกาลํ ยาปยิตุํ ปฺราเยณ สรฺเวฺว มนฺตฺรยามาสุ: ฯ
Og da Havnen ikke egnede sig til Vinterleje, besluttede de fleste, at man skulde sejle derfra, om man muligt kunde nå hen og overvintre i Føniks, en Havn på Kreta, som vender imod Sydvest og Nordvest,
13 ตต: ปรํ ทกฺษิณวายุ รฺมนฺทํ วหตีติ วิโลกฺย นิชาภิปฺรายสฺย สิทฺเธ: สุโยโค ภวตีติ พุทฺธฺวา โปตํ โมจยิตฺวา กฺรีตฺยุปทฺวีปสฺย ตีรสมีเปน จลิตวนฺต: ฯ
Da der nu blæste en Sønden: vind op, mente de at have nået deres Hensigt, lettede Anker og sejlede langs med og nærmere ind under Kreta.
14 กินฺตฺวลฺปกฺษณาตฺ ปรเมว อุรกฺลุโทนฺนามา ปฺรติกูล: ปฺรจณฺโฑ วายุ รฺวหนฺ โปเต'ลคีตฺ
Men ikke længe derefter for der en heftig Storm ned over den, den såkaldte "Eurakvilo".
15 ตสฺยาภิมุขํ คนฺตุมฺ โปตสฺยาศกฺตตฺวาทฺ วยํ วายุนา สฺวยํ นีตา: ฯ
Og da Skibet reves med og ikke kunde holde op imod Vinden, opgave vi det og lode os drive.
16 อนนฺตรํ เกฺลาทีนามฺน อุปทฺวีปสฺย กูลสมีเปน โปตํ คมยิตฺวา พหุนา กษฺเฏน กฺษุทฺรนาวมฺ อรกฺษามฯ
Men da vi løb ind under en lille Ø, som kaldes Klavde, formåede vi med Nød og næppe at bjærge Båden.
17 เต ตามารุหฺย รชฺชฺจา โปตสฺยาโธภาคมฺ อพธฺนนฺ ตทนนฺตรํ เจตฺ โปโต ไสกเต ลคตีติ ภยาทฺ วาตวสนานฺยโมจยนฺ ตต: โปโต วายุนา จาลิต: ฯ
Men efter at have trukket den op, anvendte de Nødmidler og omsurrede Skibet; og da de frygtede for, at de skulde blive kastede ned i Syrten, firede de Sejlene ned og lode sig således drive.
18 กินฺตุ กฺรมโศ วาโย: ปฺรพลตฺวาตฺ โปโต โทลายมาโน'ภวตฺ ปรสฺมินฺ ทิวเส โปตสฺถานิ กติปยานิ ทฺรวฺยาณิ โตเย นิกฺษิปฺตานิฯ
Og da vi måtte kæmpe hårdt med Stormen, begyndte de næste Dag at kaste over Bord.
19 ตฺฤตียทิวเส วยํ สฺวหไสฺต: โปตสชฺชนทฺรวฺยาณิ นิกฺษิปฺตวนฺต: ฯ
Og på den tredje Dag udkastede de med egne Hænder Skibets Redskaber.
20 ตโต พหุทินานิ ยาวตฺ สูรฺยฺยนกฺษตฺราทีนิ สมาจฺฉนฺนานิ ตโต 'ตีว วาตฺยาคมาทฺ อสฺมากํ ปฺราณรกฺษายา: กาปิ ปฺรตฺยาศา นาติษฺฐตฺฯ
Men da hverken Sol eller Stjerner lode sig se i flere Dage, og vi havde et Uvejr over os; som ikke var ringe, blev fra nu af alt Håb om Redning os betaget.
21 พหุทิเนษุ โลไกรนาหาเรณ ยาปิเตษุ สรฺเวฺวษำ สากฺษตฺ เปาลสฺติษฺฐนฺ อกถยตฺ, เห มเหจฺฉา: กฺรีตฺยุปทฺวีปาตฺ โปตํ น โมจยิตุมฺ อหํ ปูรฺวฺวํ ยทฺ อวทํ ตทฺคฺรหณํ ยุษฺมากมฺ อุจิตมฺ อาสีตฺ ตถา กฺฤเต ยุษฺมากมฺ เอษา วิปทฺ เอโษ'ปจยศฺจ นาฆฏิเษฺยตามฺฯ
Og da man længe ikke havde taget Føde til sig, så stod Paulus frem midt iblandt dem og sagde: "I Mænd! man burde have adlydt mig og ikke været sejlet bort fra Kreta og have sparet os denne Ulykke og Skade.
22 กินฺตุ สามฺปฺรตํ ยุษฺมานฺ วินีย พฺรวีมฺยหํ, ยูยํ น กฺษุภฺยต ยุษฺมากมฺ เอกสฺยาปิ ปฺราณิโน หานิ รฺน ภวิษฺยติ, เกวลสฺย โปตสฺย หานิ รฺภวิษฺยติฯ
Og nu formaner jeg eder til at være ved godt Mod; thi ingen Sjæl af eder skal forgå, men alene Skibet.
23 ยโต ยเสฺยศฺวรสฺย โลโก'หํ ยญฺจาหํ ปริจรามิ ตทีย เอโก ทูโต โหฺย ราเตฺรา มมานฺติเก ติษฺฐนฺ กถิตวานฺ,
Thi i denne Nat stod der en Engel hos mig fra den Gud, hvem jeg tilhører, hvem jeg også tjener, og sagde:
24 เห เปาล มา ไภษี: ไกสรสฺย สมฺมุเข ตฺวโยปสฺถาตวฺยํ; ตไวตานฺ สงฺคิโน โลกานฺ อีศฺวรสฺตุภฺยํ ทตฺตวานฺฯ
"Frygt ikke, Paulus! du skal blive stillet for Kejseren; og se, Gud har skænket dig alle dem, som sejle med dig."
25 อเตอว เห มเหจฺฉา ยูยํ สฺถิรมนโส ภวต มหฺยํ ยา กถากถิ สาวศฺยํ ฆฏิษฺยเต มไมตาทฺฤศี วิศฺวาส อีศฺวเร วิทฺยเต,
Derfor, I Mænd! værer ved godt Mod; thi jeg har den Tillid til Gud, at det skal ske således, som der er blevet talt til mig.
26 กินฺตุ กสฺยจิทฺ อุปทฺวีปโสฺยปริ ปติตวฺยมฺ อสฺมาภิ: ฯ
Men vi må strande på en Ø."
27 ตต: ปรมฺ อาทฺริยาสมุเทฺร โปตสฺตไถว โทลายมาน: สนฺ อิตสฺตโต คจฺฉนฺ จตุรฺทศทิวสสฺย ราเตฺร รฺทฺวิตียปฺรหรสมเย กสฺยจิตฺ สฺถลสฺย สมีปมุปติษฺฐตีติ โปตียโลกา อนฺวมนฺยนฺตฯ
Men da den fjortende Nat kom, og vi dreve i det adriatiske Hav, kom det Skibsfolkene for ved Midnatstid, at der var Land i Nærheden.
28 ตตเสฺต ชลํ ปริมาย ตตฺร วึศติ รฺวฺยามา ชลานีติ ชฺญาตวนฺต: ฯ กิญฺจิทฺทูรํ คตฺวา ปุนรปิ ชลํ ปริมิตวนฺต: ฯ ตตฺร ปญฺจทศ วฺยามา ชลานิ ทฺฤษฺฏฺวา
Og da de loddede, fik de tyve Favne, og da de lidt længere fremme atter loddede, fik de femten Favne.
29 เจตฺ ปาษาเณ ลคตีติ ภยาตฺ โปตสฺย ปศฺจาทฺภาคตศฺจตุโร ลงฺครานฺ นิกฺษิปฺย ทิวากรมฺ อเปกฺษฺย สรฺเวฺว สฺถิตวนฺต: ฯ
Og da de frygtede, at vi skulde støde på Skær, kastede de fire Ankre ud fra Bagstavnen og bade til, at det måtte blive Dag.
30 กินฺตุ โปตียโลกา: โปตาคฺรภาเค ลงฺครนิกฺเษปํ ฉลํ กฺฤตฺวา ชลเธา กฺษุทฺรนาวมฺ อวโรหฺย ปลายิตุมฺ อเจษฺฏนฺตฯ
Men da Skibsfolkene gjorde Forsøg på at flygte fra Skibet og firede Båden ned i Søen under Påskud af, at de vilde lægge Ankre ud fra Forstavnen,
31 ตต: เปาล: เสนาปตเย ไสนฺยคณาย จ กถิตวานฺ, เอเต ยทิ โปตมเธฺย น ติษฺฐนฺติ ตรฺหิ ยุษฺมากํ รกฺษณํ น ศกฺยํฯ
da sagde Paulus til Høvedsmanden og til Stridsmændene: "Dersom disse ikke blive i Skibet, kunne I ikke reddes."
32 ตทา เสนาคโณ รชฺชูนฺ ฉิตฺวา นาวํ ชเล ปติตุมฺ อททาตฺฯ
Da kappede Stridsmændene Bådens Tove og lode den falde ned.
33 ปฺรภาตสมเย เปาล: สรฺวฺวานฺ ชนานฺ โภชนารฺถํ ปฺรารฺถฺย วฺยาหรตฺ, อทฺย จตุรฺทศทินานิ ยาวทฺ ยูยมฺ อเปกฺษมานา อนาหารา: กาลมฺ อยาปยต กิมปิ นาภุํคฺธํฯ
Men indtil det vilde dages, formanede Paulus alle til at tage Næring til sig og sagde: "Det er i Dag den fjortende Dag, I have ventet og tilbragt uden at spise og intet taget til eder.
34 อโต วินเย'หํ ภกฺษฺยํ ภุชฺยตำ ตโต ยุษฺมากํ มงฺคลํ ภวิษฺยติ, ยุษฺมากํ กสฺยจิชฺชนสฺย ศิรส: เกไศโกปิ น นํกฺษฺยติฯ
Derfor formaner jeg eder til at tage Næring til eder, thi dette hører med til eders Redning; ikke et Hår på Hovedet skal gå tabt for nogen af eder."
35 อิติ วฺยาหฺฤตฺย เปาลํ ปูปํ คฺฤหีเตฺวศฺวรํ ธนฺยํ ภาษมาณสฺตํ ภํกฺตฺวา โภกฺตุมฺ อารพฺธวานฺฯ
Men da han havde sagt dette, tog han Brød og takkede Gud for alles Øjne og brød det og begyndte at spise.
36 อนนฺตรํ สรฺเวฺว จ สุสฺถิรา: สนฺต: ขาทฺยานิ ปรฺปฺยคฺฤหฺลนฺฯ
Da bleve de alle frimodige og toge også Næring til sig.
37 อสฺมากํ โปเต ษฏฺสปฺตตฺยธิกศตทฺวยโลกา อาสนฺฯ
Men vi vare i Skibet i alt to Hundrede og seks og halvfjerdsindstyve Sjæle.
38 สรฺเวฺวษุ โลเกษุ ยเถษฺฏํ ภุกฺตวตฺสุ โปตสฺถนฺ โคธูมานฺ ชลเธา นิกฺษิปฺย ไต: โปตสฺย ภาโร ลฆูกฺฤต: ฯ
Og da de vare blevne mættede med Føde, lettede de Skibet ved at kaste Levnedsmidlerne i Søen.
39 ทิเน ชาเต'ปิ ส โก เทศ อิติ ตทา น ปรฺยฺยจียต; กินฺตุ ตตฺร สมตฏมฺ เอกํ ขาตํ ทฺฤษฺฏฺวา ยทิ ศกฺนุมสฺตรฺหิ วยํ ตสฺยาภฺยนฺตรํ โปตํ คมยาม อิติ มตึ กฺฤตฺวา เต ลงฺครานฺ ฉิตฺตฺวา ชลเธา ตฺยกฺตวนฺต: ฯ
Men da det blev Dag, kendte de ikke Landet; men de bemærkede en Vig med en Forstrand, som de besluttede, om muligt, at sætte Skibet ind på.
40 ตถา กรฺณพนฺธนํ โมจยิตฺวา ปฺรธานํ วาตวสนมฺ อุตฺโตลฺย ตีรสมีปํ คตวนฺต: ฯ
Og de kappede Ankrene, som de lode blive i Søen, og løste tillige Rortovene, og idet de satte Råsejlet til for Vinden, holdt de ind på Strandbredden.
41 กินฺตุ ทฺวโย: สมุทฺรโย: สงฺคมสฺถาเน ไสกโตปริ โปเต นิกฺษิปฺเต 'คฺรภาเค พาธิเต ปศฺจาทฺภาเค ปฺรพลตรงฺโค'ลคตฺ เตน โปโต ภคฺน: ฯ
Men de stødte på en Grund med dybt Vand på begge Sider, og der satte de Skibet, og Forstavnen borede sig fast og stod urokkelig, men Bagstavnen sloges sønder af Bølgernes Magt.
42 ตสฺมาทฺ พนฺทยศฺเจทฺ พาหุภิสฺตรนฺต: ปลายนฺเต อิตฺยาศงฺกยา เสนาคณสฺตานฺ หนฺตุมฺ อมนฺตฺรยตฺ;
Det var nu Stridsmændenes Råd, at man skulde ihjelslå Fangerne, for at ingen skulde svømme bort og undkomme.
43 กินฺตุ ศตเสนาปติ: เปาลํ รกฺษิตุํ ปฺรยตฺนํ กฺฤตฺวา ตานฺ ตจฺเจษฺฏายา นิวรฺตฺย อิตฺยาทิษฺฏวานฺ, เย พาหุตรณํ ชานนฺติ เต'เคฺร โปฺรลฺลมฺปฺย สมุเทฺร ปติตฺวา พาหุภิสฺตีรฺตฺตฺวา กูลํ ยานฺตุฯ
Men Høvedsmanden, som vilde frelse Paulus, forhindrede dem i dette Forehavende og bød, at de, som kunde svømme, skulde først kaste sig ud og slippe i Land,
44 อปรมฺ อวศิษฺฏา ชนา: กาษฺฐํ โปตียํ ทฺรวฺยํ วา เยน ยตฺ ปฺราปฺยเต ตทวลมฺพฺย ยานฺตุ; อิตฺถํ สรฺเวฺว ภูมึ ปฺราปฺย ปฺราไณ รฺชีวิตา: ฯ
og de andre bjærge sig, nogle på Brædder, andre på Stykker af Skibet. Og således skete det, at alle bleve reddede i Land.
