เปฺรริตา: 22
1 เห ปิตฺฤคณา เห ภฺราตฺฤคณา: , อิทานีํ มม นิเวทเน สมวธตฺตฯ
Brüder und Väter, höret jetzt meine Verantwortung an euch!
2 ตทา ส อิพฺรียภาษยา กถำ กถยตีติ ศฺรุตฺวา สรฺเวฺว โลกา อตีว นิ: ศพฺทา สนฺโต'ติษฺฐนฺฯ
Als sie aber hörten, daß er sie in hebräischer Mundart anredete, beobachteten sie desto mehr Stille.
3 ปศฺจาตฺ โส'กถยทฺ อหํ ยิหูทีย อิติ นิศฺจย: กิลิกิยาเทศสฺย ตารฺษนครํ มม ชนฺมภูมิ: ,เอตนฺนครียสฺย คมิลีเยลนามฺโน'ธฺยาปกสฺย ศิโษฺย ภูตฺวา ปูรฺวฺวปุรุษาณำ วิธิวฺยวสฺถานุสาเรณ สมฺปูรฺณรูเปณ ศิกฺษิโต'ภวมฺ อิทานีนฺตนา ยูยํ ยาทฺฤศา ภวถ ตาทฺฤโศ'หมปีศฺวรเสวายามฺ อุโทฺยคี ชาต: ฯ
Und er spricht: Ich bin ein jüdischer Mann, geboren zu Tarsus in Cilicien; aber auferzogen in dieser Stadt zu den Füßen Gamaliels, unterwiesen nach der Strenge des väterlichen Gesetzes, war ich, wie ihr alle heute seid, ein Eiferer für Gott;
4 มตเมตทฺ ทฺวิษฺฏฺวา ตทฺคฺราหินารีปุรุษานฺ การายำ พทฺธฺวา เตษำ ปฺราณนาศปรฺยฺยนฺตำ วิปกฺษตามฺ อกรวมฺฯ
der ich diesen Weg verfolgt habe bis zum Tode, indem ich sowohl Männer als Weiber band und in die Gefängnisse überlieferte,
5 มหายาชก: สภาสท: ปฺราจีนโลกาศฺจ มไมตสฺยา: กถายา: ปฺรมาณํ ทาตุํ ศกฺนุวนฺติ, ยสฺมาตฺ เตษำ สมีปาทฺ ทมฺเมษกนครนิวาสิภฺราตฺฤคณารฺถมฺ อาชฺญาปตฺราณิ คฺฤหีตฺวา เย ตตฺร สฺถิตาสฺตานฺ ทณฺฑยิตุํ ยิรูศาลมมฺ อานยนารฺถํ ทมฺเมษกนครํ คโตสฺมิฯ
wie auch der Hohepriester und die ganze Ältestenschaft mir Zeugnis gibt, von denen ich auch Briefe an die Brüder empfing und nach Damaskus reiste, um auch diejenigen, die dort waren, gebunden nach Jerusalem zu führen, auf daß sie gestraft würden.
6 กินฺตุ คจฺฉนฺ ตนฺนครสฺย สมีปํ ปฺราปฺตวานฺ ตทา ทฺวิตียปฺรหรเวลายำ สตฺยามฺ อกสฺมาทฺ คคณานฺนิรฺคตฺย มหตี ทีปฺติ รฺมม จตุรฺทิศิ ปฺรกาศิตวตีฯ
Es geschah mir aber, als ich reiste und Damaskus nahte, daß um Mittag plötzlich aus dem Himmel ein großes Licht mich umstrahlte.
7 ตโต มยิ ภูเมา ปติเต สติ, เห เศาล เห เศาล กุโต มำ ตาฑยสิ? มามฺปฺรติ ภาษิต เอตาทฺฤศ เอโก รโวปิ มยา ศฺรุต: ฯ
Und ich fiel zu Boden und hörte eine Stimme, die zu mir sprach: Saul, Saul, was verfolgst du mich?
8 ตทาหํ ปฺรตฺยวทํ, เห ปฺรเภ โก ภวานฺ? ตต: โส'วาทีตฺ ยํ ตฺวํ ตาฑยสิ ส นาสรตีโย ยีศุรหํฯ
Ich aber antwortete: Wer bist du, Herr? Und er sprach zu mir: Ich bin Jesus, der Nazaräer, den du verfolgst.
9 มม สงฺคิโน โลกาสฺตำ ทีปฺตึ ทฺฤษฺฏฺวา ภิยํ ปฺราปฺตา: , กินฺตุ มามฺปฺรตฺยุทิตํ ตทฺวากฺยํ เต นาพุธฺยนฺตฯ
Die aber bei mir waren, sahen zwar das Licht [und wurden voll Furcht], aber die Stimme dessen, der mit mir redete, hörten sie nicht.
10 ตต: ปรํ ปฺฤษฺฏวานหํ, เห ปฺรโภ มยา กึ กรฺตฺตวฺยํ? ตต: ปฺรภุรกถยตฺ, อุตฺถาย ทมฺเมษกนครํ ยาหิ ตฺวยา ยทฺยตฺ กรฺตฺตวฺยํ นิรูปิตมาเสฺต ตตฺ ตตฺร ตฺวํ ชฺญาปยิษฺยเสฯ
Ich sprach aber: Was soll ich tun, Herr? Der Herr aber sprach zu mir: Stehe auf und geh nach Damaskus, und daselbst wird dir von allem gesagt werden, was dir zu tun verordnet ist.
11 อนนฺตรํ ตสฺยา: ขรตรทีปฺเต: การณาตฺ กิมปิ น ทฺฤษฺฏฺวา สงฺคิคเณน ธฺฤตหสฺต: สนฺ ทมฺเมษกนครํ วฺรชิตวานฺฯ
Als ich aber vor der Herrlichkeit jenes Lichtes nicht sehen konnte, wurde ich von denen, die bei mir waren, an der Hand geleitet und kam nach Damaskus.
12 ตนฺนครนิวาสินำ สรฺเวฺวษำ ยิหูทียานำ มาโนฺย วฺยวสฺถานุสาเรณ ภกฺตศฺจ หนานียนามา มานว เอโก
Ein gewisser Ananias aber, ein frommer Mann nach dem Gesetz, der ein gutes Zeugnis hatte von allen daselbst wohnenden Juden,
13 มม สนฺนิธิมฺ เอตฺย ติษฺฐนฺ อกถยตฺ, เห ภฺราต: เศาล สุทฺฤษฺฏิ รฺภว ตสฺมินฺ ทณฺเฑ'หํ สมฺยกฺ ตํ ทฺฤษฺฏวานฺฯ
kam zu mir, trat herzu und sprach zu mir: Bruder Saul, sei sehend! Und zu derselben Stunde schaute ich zu ihm auf.
14 ตต: ส มหฺยํ กถิตวานฺ ยถา ตฺวมฺ อีศฺวรสฺยาภิปฺรายํ เวตฺสิ ตสฺย ศุทฺธสตฺตฺวชนสฺย ทรฺศนํ ปฺราปฺย ตสฺย ศฺรีมุขสฺย วากฺยํ ศฺฤโณษิ ตนฺนิมิตฺตมฺ อสฺมากํ ปูรฺวฺวปุรุษาณามฺ อีศฺวรสฺตฺวำ มโนนีตํ กฺฤตวานํฯ
Er aber sprach: Der Gott unserer Väter hat dich zuvor verordnet, seinen Willen zu erkennen und den Gerechten zu sehen und eine Stimme aus seinem Munde zu hören.
15 ยโต ยทฺยทฺ อทฺรากฺษีรเศฺราษีศฺจ สรฺเวฺวษำ มานวานำ สมีเป ตฺวํ เตษำ สากฺษี ภวิษฺยสิฯ
Denn du wirst ihm an alle Menschen ein Zeuge sein von dem, was du gesehen und gehört hast.
16 อเตอว กุโต วิลมฺพเส? ปฺรโภ รฺนามฺนา ปฺรารฺถฺย นิชปาปปฺรกฺษาลนารฺถํ มชฺชนาย สมุตฺติษฺฐฯ
Und nun, was zögerst du? Stehe auf, laß dich taufen und deine Sünden abwaschen, indem du seinen Namen anrufst.
17 ตต: ปรํ ยิรูศาลมฺนครํ ปฺรตฺยาคตฺย มนฺทิเร'หมฺ เอกทา ปฺรารฺถเย, ตสฺมินฺ สมเย'หมฺ อภิภูต: สนฺ ปฺรภูํ สากฺษาตฺ ปศฺยนฺ,
Es geschah mir aber, als ich nach Jerusalem zurückgekehrt war und in dem Tempel betete, daß ich in Entzückung geriet und ihn sah,
18 ตฺวํ ตฺวรยา ยิรูศาลม: ปฺรติษฺฐสฺว ยโต โลกามยิ ตว สากฺษฺยํ น คฺรหีษฺยนฺติ, มามฺปฺรตฺยุทิตํ ตเสฺยทํ วากฺยมฺ อเศฺราษมฺฯ
der zu mir sprach: Eile und geh schnell aus Jerusalem hinaus, denn sie werden dein Zeugnis über mich nicht annehmen.
19 ตโตหํ ปฺรตฺยวาทิษมฺ เห ปฺรโภ ปฺรติภชนภวนํ ตฺวยิ วิศฺวาสิโน โลกานฺ พทฺธฺวา ปฺรหฺฤตวานฺ,
Und ich sprach: Herr, sie selbst wissen, daß ich die an dich Glaubenden ins Gefängnis warf und in den Synagogen schlug;
20 ตถา ตว สากฺษิณ: สฺติผานสฺย รกฺตปาตนสมเย ตสฺย วินาศํ สมฺมนฺย สนฺนิเธา ติษฺฐนฺ หนฺตฺฤโลกานำ วาสำสิ รกฺษิตวานฺ, เอตตฺ เต วิทุ: ฯ
und als das Blut deines Zeugen Stephanus vergossen wurde, stand auch ich dabei und willigte mit ein und verwahrte die Kleider derer, welche ihn umbrachten.
21 ตต: โส'กถยตฺ ปฺรติษฺฐสฺว ตฺวำ ทูรสฺถภินฺนเทศียานำ สมีปํ เปฺรษยิเษฺยฯ
Und er sprach zu mir: Gehe hin, denn ich werde dich weit weg zu den Nationen senden.
22 ตทา โลกา เอตาวตฺปรฺยฺยนฺตำ ตทียำ กถำ ศฺรุตฺวา โปฺรจฺไจรกถยนฺ, เอนํ ภูมณฺฑลาทฺ ทูรีกุรุต, เอตาทฺฤศชนสฺย ชีวนํ โนจิตมฺฯ
Sie hörten ihm aber zu bis zu diesem Worte und erhoben ihre Stimme und sagten: Hinweg von der Erde mit einem solchen, denn es geziemte sich nicht, daß er am Leben blieb!
23 อิตฺยุจฺไจ: กถยิตฺวา วสนานิ ปริตฺยชฺย คคณํ ปฺรติ ธูลีรกฺษิปนฺ
Als sie aber schrieen und die Kleider wegschleuderten und Staub in die Luft warfen,
24 ตต: สหสฺรเสนาปติ: เปาลํ ทุรฺคาภฺยนฺตร เนตุํ สมาทิศตฺฯ เอตสฺย ปฺรติกูลา: สนฺโต โลกา: กินฺนิมิตฺตมฺ เอตาวทุจฺไจ: สฺวรมฺ อกุรฺวฺวนฺ, เอตทฺ เวตฺตุํ ตํ กศยา ปฺรหฺฤตฺย ตสฺย ปรีกฺษำ กรฺตฺตุมาทิศตฺฯ
befahl der Oberste, daß er in das Lager gebracht würde, und sagte, man solle ihn mit Geißelhieben ausforschen, auf daß er erführe, um welcher Ursache willen sie also gegen ihn schrieen.
25 ปทาตยศฺจรฺมฺมนิรฺมฺมิตรชฺชุภิสฺตสฺย พนฺธนํ กรฺตฺตุมุทฺยตาสฺตาสฺตทานีํ เปาล: สมฺมุขสฺถิตํ ศตเสนาปติมฺ อุกฺตวานฺ ทณฺฑาชฺญายามฺ อปฺราปฺตายำ กึ โรมิโลกํ ปฺรหรฺตฺตุํ ยุษฺมากมฺ อธิกาโรสฺติ?
Als sie ihn aber mit den Riemen ausspannten, sprach Paulus zu dem Hauptmann, der dastand: Ist es euch erlaubt, einen Menschen, der ein Römer ist, und zwar unverurteilt, zu geißeln?
26 เอนำ กถำ ศฺรุตฺวา ส สหสฺรเสนาปเต: สนฺนิธึ คตฺวา ตำ วารฺตฺตามวทตฺ ส โรมิโลก เอตสฺมาตฺ สาวธาน: สนฺ กรฺมฺม กุรุฯ
Als es aber der Hauptmann hörte, ging er hin und meldete dem Obersten und sprach: was hast du vor zu tun? Denn dieser Mensch ist ein Römer.
27 ตสฺมาตฺ สหสฺรเสนาปติ รฺคตฺวา ตมปฺรากฺษีตฺ ตฺวํ กึ โรมิโลก: ? อิติ มำ พฺรูหิฯ โส'กถยตฺ สตฺยมฺฯ
Der Oberste aber kam herzu und sprach zu ihm: Sage mir, bist du ein Römer? Er aber sprach: Ja.
28 ตต: สหสฺรเสนาปติ: กถิตวานฺ พหุทฺรวิณํ ทตฺตฺวาหํ ตตฺ เปารสขฺยํ ปฺราปฺตวานฺ; กินฺตุ เปาล: กถิตวานฺ อหํ ชนุนา ตตฺ ปฺราปฺโต'สฺมิฯ
Und der Oberste antwortete: Ich habe um eine große Summe dieses Bürgerrecht erworben. Paulus aber sprach: Ich aber bin sogar darin geboren.
29 อิตฺถํ สติ เย ปฺรหาเรณ ตํ ปรีกฺษิตุํ สมุทฺยตา อาสนฺ เต ตสฺย สมีปาตฺ ปฺราติษฺฐนฺต; สหสฺรเสนาปติสฺตํ โรมิโลกํ วิชฺญาย สฺวยํ ยตฺ ตสฺย พนฺธนมฺ อการฺษีตฺ ตตฺการณาทฺ อพิเภตฺฯ
Alsbald nun standen von ihm ab, die ihn ausforschen sollten; aber auch der Oberste fürchtete sich, als er erfuhr, daß er ein Römer sei, und weil er ihn gebunden hatte.
30 ยิหูทียโลกา: เปาลํ กุโต'ปวทนฺเต ตสฺย วฺฤตฺตานฺตํ ชฺญาตุํ วาญฺฉนฺ สหสฺรเสนาปติ: ปเร'หนิ เปาลํ พนฺธนาตฺ โมจยิตฺวา ปฺรธานยาชกานฺ มหาสภายา: สรฺวฺวโลกาศฺจ สมุปสฺถาตุมฺ อาทิศฺย เตษำ สนฺนิเธา เปาลมฺ อวโรหฺย สฺถาปิตวานฺฯ
Des folgenden Tages aber, da er mit Gewißheit erfahren wollte, weshalb er von den Juden angeklagt sei, machte er ihn los und befahl, daß die Hohenpriester und das ganze Synedrium zusammenkommen sollten; und er führte Paulus hinab und stellte ihn vor sie.
