เปฺรริตา: 21
1 ไต รฺวิสฺฤษฺฏา: สนฺโต วยํ โปตํ พาหยิตฺวา ฤชุมารฺเคณ โกษมฺ อุปทฺวีปมฺ อาคตฺย ปเร'หนิ โรทิโยปทฺวีปมฺ อาคจฺฉาม ตตสฺตสฺมาตฺ ปาตารายามฺ อุปาติษฺฐามฯ
When we had departed from them and had set sail, we came with a straight course to Cos, and the next day to Rhodes, and from there to Patara.
2 ตตฺร ไผนีกิยาเทศคามินมฺ โปตเมกํ ปฺราปฺย ตมารุหฺย คตวนฺต: ฯ
Having found a ship crossing over to Phoenicia, we went aboard and set sail.
3 กุโปฺรปทฺวีปํ ทฺฤษฺฏฺวา ตํ สวฺยทิศิ สฺถาปยิตฺวา สุริยาเทศํ คตฺวา โปตสฺถทฺรวฺยาณฺยวโรหยิตุํ โสรนคเร ลาคิตวนฺต: ฯ
When we had come in sight of Cyprus, leaving it on the left hand, we sailed to Syria and landed at Tyre, for the ship was there to unload her cargo.
4 ตตฺร ศิษฺยคณสฺย สากฺษาตฺกรณาย วยํ ตตฺร สปฺตทินานิ สฺถิตวนฺต: ปศฺจาตฺเต ปวิเตฺรณาตฺมนา เปาลํ วฺยาหรนฺ ตฺวํ ยิรูศาลมฺนครํ มา คม: ฯ
Having found disciples, we stayed there seven days. These said to Paul through the Spirit that he should not go up to Jerusalem.
5 ตตเสฺตษุ สปฺตสุ ทิเนษุ ยาปิเตษุ สตฺสุ วยํ ตสฺมาตฺ สฺถานาตฺ นิชวรฺตฺมนา คตวนฺต: , ตสฺมาตฺ เต สพาลวฺฤทฺธวนิตา อสฺมาภิ: สห นครสฺย ปริสรปรฺยฺยนฺตมฺ อาคตา: ปศฺจาทฺวยํ ชลธิตเฏ ชานุปาตํ ปฺรารฺถยามหิฯ
When those days were over, we departed and went on our journey. They all, with wives and children, brought us on our way until we were out of the city. Kneeling down on the beach, we prayed.
6 ตต: ปรสฺปรํ วิสฺฤษฺฏา: สนฺโต วยํ โปตํ คตาเสฺต ตุ สฺวสฺวคฺฤหํ ปฺรตฺยาคตวนฺต: ฯ
After saying goodbye to each other, we went on board the ship, and they returned home again.
7 วยํ โสรนคราตฺ นาวา ปฺรสฺถาย ตลิมายินครมฺ อุปาติษฺฐาม ตตฺราสฺมากํ สมุทฺรียมารฺคสฺยานฺโต'ภวตฺ ตตฺร ภฺราตฺฤคณํ นมสฺกฺฤตฺย ทินเมกํ ไต: สารฺทฺธมฺ อุษตวนฺต: ฯ
When we had finished the voyage from Tyre, we arrived at Ptolemais. We greeted the brothers and stayed with them one day.
8 ปเร 'หนิ เปาลสฺตสฺย สงฺคิโน วยญฺจ ปฺรติษฺฐมานา: ไกสริยานครมฺ อาคตฺย สุสํวาทปฺรจารกานำ สปฺตชนานำ ผิลิปนามฺน เอกสฺย คฺฤหํ ปฺรวิศฺยาวติษฺฐามฯ
On the next day, we who were Paul’s companions departed and came to Caesarea. We entered into the house of Philip the evangelist, who was one of the seven, and stayed with him.
9 ตสฺย จตโสฺร ทุหิตโร'นูฒา ภวิษฺยทฺวาทินฺย อาสนฺฯ
Now this man had four virgin daughters who prophesied.
10 ตตฺราสฺมาสุ พหุทินานิ โปฺรษิเตษุ ยิหูทียเทศาทฺ อาคตฺยาคาพนามา ภวิษฺยทฺวาที สมุปสฺถิตวานฺฯ
As we stayed there some days, a certain prophet named Agabus came down from Judea.
11 โสสฺมากํ สมีปเมตฺย เปาลสฺย กฏิพนฺธนํ คฺฤหีตฺวา นิชหสฺตาปาทานฺ พทฺธฺวา ภาษิตวานฺ ยเสฺยทํ กฏิพนฺธนํ ตํ ยิหูทียโลกา ยิรูศาลมนคร อิตฺถํ พทฺธฺวา ภินฺนเทศียานำ กเรษุ สมรฺปยิษฺยนฺตีติ วากฺยํ ปวิตฺร อาตฺมา กถยติฯ
Coming to us and taking Paul’s belt, he bound his own feet and hands, and said, “The Holy Spirit says: ‘So the Judeans at Jerusalem will bind the man who owns this belt, and will deliver him into the hands of the Gentiles.’”
12 เอตาทฺฤศีํ กถำ ศฺรุตฺวา วยํ ตนฺนครวาสิโน ภฺราตรศฺจ ยิรูศาลมํ น ยาตุํ เปาลํ วฺยนยามหิ;
When we heard these things, both we and the people of that place begged him not to go up to Jerusalem.
13 กินฺตุ ส ปฺรตฺยาวาทีตฺ, ยูยํ กึ กุรุถ? กึ กฺรนฺทเนน มมานฺต: กรณํ วิทีรฺณํ กริษฺยถ? ปฺรโภ รฺยีโศ รฺนามฺโน นิมิตฺตํ ยิรูศาลมิ พทฺโธ ภวิตุํ เกวล ตนฺน ปฺราณานฺ ทาตุมปิ สสชฺโชสฺมิฯ
Then Paul answered, “What are you doing, weeping and breaking my heart? For I am ready not only to be bound, but also to die at Jerusalem for the name of the Lord Yeshua.”
14 เตนาสฺมากํ กถายามฺ อคฺฤหีตายามฺ อีศฺวรสฺย ยเถจฺฉา ตไถว ภวตฺวิตฺยุกฺตฺวา วยํ นิรสฺยามฯ
When he would not be persuaded, we ceased, saying, “The Lord’s will be done.”
15 ปเร'หนิ ปาเถยทฺรวฺยาณิ คฺฤหีตฺวา ยิรูศาลมํ ปฺรติ ยาตฺรามฺ อกุรฺมฺมฯ
After these days we took up our baggage and went up to Jerusalem.
16 ตต: ไกสริยานครนิวาสิน: กติปยา: ศิษฺยา อสฺมาภิ: สารฺทฺธมฺ อิตฺวา กฺฤปฺรีเยน มฺนาสนฺนามฺนา เยน ปฺราจีนศิเษฺยน สารฺทฺธมฺ อสฺมาภิ รฺวสฺตวฺยํ ตสฺย สมีปมฺ อสฺมานฺ นีตวนฺต: ฯ
Some of the disciples from Caesarea also went with us, bringing one Mnason of Cyprus, an early disciple, with whom we would stay.
17 อสฺมาสุ ยิรูศาลมฺยุปสฺถิเตษุ ตตฺรสฺถภฺราตฺฤคโณ'สฺมานฺ อาหฺลาเทน คฺฤหีตวานฺฯ
When we had come to Jerusalem, the brothers received us gladly.
18 ปรสฺมินฺ ทิวเส เปาเล'สฺมาภิ: สห ยากูโพ คฺฤหํ ปฺรวิษฺเฏ โลกปฺราจีนา: สรฺเวฺว ตตฺร ปริษทิ สํสฺถิตา: ฯ
The day following, Paul went in with us to Jacob; and all the elders were present.
19 อนนฺตรํ ส ตานฺ นตฺวา สฺวียปฺรจารเณน ภินฺนเทศียานฺ ปฺรตีศฺวโร ยานิ กรฺมฺมาณิ สาธิตวานฺ ตทียำ กถามฺ อนุกฺรมาตฺ กถิตวานฺฯ
When he had greeted them, he reported one by one the things which God had worked among the Gentiles through his ministry.
20 อิติ ศฺรุตฺวา เต ปฺรภุํ ธนฺยํ โปฺรจฺย วากฺยมิทมฺ อภาษนฺต, เห ภฺราต รฺยิหูทียานำ มเธฺย พหุสหสฺราณิ โลกา วิศฺวาสิน อาสเต กินฺตุ เต สรฺเวฺว วฺยวสฺถามตาจาริณ เอตตฺ ปฺรตฺยกฺษํ ปศฺยสิฯ
They, when they heard it, glorified God. They said to him, “You see, brother, how many thousands there are among the Judeans of those who have believed, and they are all zealous for the Torah.
21 ศิศูนำ ตฺวกฺเฉทนาทฺยาจรณํ ปฺรติษิธฺย ตฺวํ ภินฺนเทศนิวาสิโน ยิหูทียโลกานฺ มูสาวากฺยมฺ อศฺรทฺธาตุมฺ อุปทิศสีติ ไต: ศฺรุตมสฺติฯ
They have been informed about you, that you teach all the Jews who are among the Gentiles to forsake Moses, telling them not to circumcise their children and not to walk after the customs.
22 ตฺวมตฺราคโตสีติ วารฺตฺตำ สมากรฺณฺย ชนนิวโห มิลิตฺวาวศฺยเมวาคมิษฺยติ; อเตอว กึ กรณียมฺ? อตฺร วยํ มนฺตฺรยิตฺวา สมุปายํ ตฺวำ วทามสฺตํ ตฺวมาจรฯ
What then? The assembly must certainly meet, for they will hear that you have come.
23 วฺรตํ กรฺตฺตุํ กฺฤตสงฺกลฺปา เย'สฺมำก จตฺวาโร มานวา: สนฺติ
Therefore do what we tell you. We have four men who have taken a vow.
24 ตานฺ คฺฤหีตฺวา ไต: สหิต: สฺวํ ศุจึ กุรุ ตถา เตษำ ศิโรมุณฺฑเน โย วฺยโย ภวติ ตํ ตฺวํ เทหิฯ ตถา กฺฤเต ตฺวทียาจาเร ยา ชนศฺรุติ รฺชายเต สาลีกา กินฺตุ ตฺวํ วิธึ ปาลยนฺ วฺยวสฺถานุสาเรเณวาจรสีติ เต โภตฺสนฺเตฯ
Take them and purify yourself with them, and pay their expenses for them, that they may shave their heads. Then all will know that there is no truth in the things that they have been informed about you, but that you yourself also walk keeping the Torah.
25 ภินฺนเทศียานำ วิศฺวาสิโลกานำ นิกเฏ วยํ ปตฺรํ ลิขิเตฺวตฺถํ สฺถิรีกฺฤตวนฺต: , เทวปฺรสาทโภชนํ รกฺตํ คลปีฑนมาริตปฺราณิโภชนํ วฺยภิจารศฺไจเตภฺย: สฺวรกฺษณวฺยติเรเกณ เตษามนฺยวิธิปาลนํ กรณียํ นฯ
But concerning the Gentiles who believe, we have written our decision that they should observe no such thing, except that they should keep themselves from food offered to idols, from blood, from strangled things, and from sexual immorality.”
26 ตต: เปาลสฺตานฺ มานุษานาทาย ปรสฺมินฺ ทิวเส ไต: สห ศุจิ รฺภูตฺวา มนฺทิรํ คตฺวา เศาจกรฺมฺมโณ ทิเนษุ สมฺปูรฺเณษุ เตษามฺ เอไกการฺถํ ไนเวทฺยาทฺยุตฺสรฺโค ภวิษฺยตีติ ชฺญาปิตวานฺฯ
Then Paul took the men, and the next day purified himself and went with them into the temple, declaring the fulfillment of the days of purification, until the offering was offered for every one of them.
27 เตษุ สปฺตสุ ทิเนษุ สมาปฺตกลฺเปษุ อาศิยาเทศนิวาสิโน ยิหูทียาสฺตํ มเธฺยมนฺทิรํ วิโลกฺย ชนนิวหสฺย มน: สุ กุปฺรวฺฤตฺตึ ชนยิตฺวา ตํ ธฺฤตฺวา
When the seven days were almost completed, the Jews from Asia, when they saw him in the temple, stirred up all the multitude and laid hands on him,
28 โปฺรจฺไจ: ปฺราโวจนฺ, เห อิสฺราเยโลฺลกา: สรฺเวฺว สาหายฺยํ กุรุตฯ โย มนุช เอเตษำ โลกานำ มูสาวฺยวสฺถายา เอตสฺย สฺถานสฺยาปิ วิปรีตํ สรฺวฺวตฺร สรฺวฺวานฺ ศิกฺษยติ ส เอษ: ; วิเศษต: ส ภินฺนเทศียโลกานฺ มนฺทิรมฺ อานีย ปวิตฺรสฺถานเมตทฺ อปวิตฺรมกโรตฺฯ
crying out, “Men of Israel, help! This is the man who teaches all men everywhere against the people, and the Torah, and this place. Moreover, he also brought Greeks into the temple and has defiled this holy place!”
29 ปูรฺวฺวํ เต มเธฺยนครมฺ อิผิษนครียํ ตฺรผิมํ เปาเลน สหิตํ ทฺฤษฺฏวนฺต เอตสฺมาตฺ เปาลสฺตํ มนฺทิรมธฺยมฺ อานยทฺ อิตฺยนฺวมิมตฯ
For they had seen Trophimus the Ephesian, with him in the city, and they supposed that Paul had brought him into the temple.
30 อเตอว สรฺวฺวสฺมินฺ นคเร กลโหตฺปนฺนตฺวาตฺ ธาวนฺโต โลกา อาคตฺย เปาลํ ธฺฤตฺวา มนฺทิรสฺย พหิรากฺฤษฺยานยนฺ ตตฺกฺษณาทฺ ทฺวาราณิ สรฺวฺวาณิ จ รุทฺธานิฯ
All the city was moved and the people ran together. They seized Paul and dragged him out of the temple. Immediately the doors were shut.
31 เตษุ ตํ หนฺตุมุทฺยเตษุ ยิรูศาลมฺนคเร มหานุปทฺรโว ชาต อิติ วารฺตฺตายำ สหสฺรเสนาปเต: กรฺณโคจรีภูตายำ สตฺยำ ส ตตฺกฺษณาตฺ ไสนฺยานิ เสนาปติคณญฺจ คฺฤหีตฺวา ชเวนาคตวานฺฯ
As they were trying to kill him, news came up to the commanding officer of the regiment that all Jerusalem was in an uproar.
32 ตโต โลกา: เสนาคเณน สห สหสฺรเสนาปติมฺ อาคจฺฉนฺตํ ทฺฤษฺฏฺวา เปาลตาฑนาโต นฺยวรฺตฺตนฺตฯ
Immediately he took soldiers and centurions and ran down to them. They, when they saw the chief captain and the soldiers, stopped beating Paul.
33 ส สหสฺรเสนาปติ: สนฺนิธาวาคมฺย เปาลํ ธฺฤตฺวา ศฺฤงฺขลทฺวเยน พทฺธมฺ อาทิศฺย ตานฺ ปฺฤษฺฏวานฺ เอษ ก: ? กึ กรฺมฺม จายํ กฺฤตวานฺ?
Then the commanding officer came near, arrested him, commanded him to be bound with two chains, and inquired who he was and what he had done.
34 ตโต ชนสมูหสฺย กศฺจิทฺ เอกปฺรการํ กศฺจิทฺ อนฺยปฺรการํ วากฺยมฺ อเราตฺ ส ตตฺร สตฺยํ ชฺญาตุมฺ กลหการณาทฺ อศกฺต: สนฺ ตํ ทุรฺคํ เนตุมฺ อาชฺญาปยตฺฯ
Some shouted one thing and some another, among the crowd. When he couldn’t find out the truth because of the noise, he commanded him to be brought into the barracks.
35 เตษุ โสปานโสฺยปริ ปฺราปฺเตษุ โลกานำ สาหสการณาตฺ เสนาคณ: เปาลมุตฺโตลฺย นีตวานฺฯ
When he came to the stairs, he was carried by the soldiers because of the violence of the crowd;
36 ตต: สรฺเวฺว โลกา: ปศฺจาทฺคามิน: สนฺต เอนํ ทุรีกุรุเตติ วากฺยมฺ อุจฺไจรวทนฺฯ
for the multitude of the people followed after, crying out, “Away with him!”
37 เปาลสฺย ทุรฺคานยนสมเย ส ตไสฺม สหสฺรเสนาปตเย กถิตวานฺ, ภวต: ปุรสฺตาตฺ กถำ กถยิตุํ กิมฺ อนุมนฺยเต? ส ตมปฺฤจฺฉตฺ ตฺวํ กึ ยูนานียำ ภาษำ ชานาสิ?
As Paul was about to be brought into the barracks, he asked the commanding officer, “May I speak to you?” He said, “Do you know Greek?
38 โย มิสรีโย ชน: ปูรฺวฺวํ วิโรธํ กฺฤตฺวา จตฺวาริ สหสฺราณิ ฆาตกานฺ สงฺคิน: กฺฤตฺวา วิปินํ คตวานฺ ตฺวํ กึ เสอว น ภวสิ?
Aren’t you then the Egyptian who before these days stirred up to sedition and led out into the wilderness the four thousand men of the Assassins?”
39 ตทา เปาโล'กถยตฺ อหํ กิลิกิยาเทศสฺย ตารฺษนครีโย ยิหูทีโย, นาหํ สามานฺยนครีโย มานว: ; อเตอว วินเย'หํ ลากานำ สมกฺษํ กถำ กถยิตุํ มามนุชานีษฺวฯ
But Paul said, “I am a Jew from Tarsus in Cilicia, a citizen of no insignificant city. I beg you, allow me to speak to the people.”
40 เตนานุชฺญาต: เปาล: โสปาโนปริ ติษฺฐนฺ หเสฺตเนงฺคิตํ กฺฤตวานฺ, ตสฺมาตฺ สรฺเวฺว สุสฺถิรา อภวนฺฯ ตทา เปาล อิพฺรียภาษยา กถยิตุมฺ อารภต,
When he had given him permission, Paul, standing on the stairs, beckoned with his hand to the people. When there was a great silence, he spoke to them in the Hebrew language, saying,
