เปฺรริตา: 2
1 อปรญฺจ นิสฺตาโรตฺสวาตฺ ปรํ ปญฺจาศตฺตเม ทิเน สมุปสฺถิเต สติ เต สรฺเวฺว เอกาจิตฺตีภูย สฺถาน เอกสฺมินฺ มิลิตา อาสนฺฯ
When the day of Pentecost had come, they were all together with one purpose.
2 เอตสฺมินฺเนว สมเย'กสฺมาทฺ อากาศาตฺ ปฺรจณฺฑาตฺยุคฺรวาโย: ศพฺทวทฺ เอก: ศพฺท อาคตฺย ยสฺมินฺ คฺฤเห ต อุปาวิศนฺ ตทฺ คฺฤหํ สมสฺตํ วฺยาปฺโนตฺฯ
And suddenly a roar came out of the sky, like the rushing of a violent wind, and it filled the whole house where they were sitting.
3 ตต: ปรํ วหฺนิศิขาสฺวรูปา ชิหฺวา: ปฺรตฺยกฺษีภูย วิภกฺตา: สตฺย: ปฺรติชโนรฺทฺเธฺว สฺถคิตา อภูวนฺฯ
Fiery tongues appeared and were distributed to them, and it [a tongue] landed on each one of them.
4 ตสฺมาตฺ สรฺเวฺว ปวิเตฺรณาตฺมนา ปริปูรฺณา: สนฺต อาตฺมา ยถา วาจิตวานฺ ตทนุสาเรณานฺยเทศียานำ ภาษา อุกฺตวนฺต: ฯ
And they were all filled with Holy Spirit and began to speak different languages, as the Spirit was granting to them to speak out.
5 ตสฺมินฺ สมเย ปฺฤถิวีสฺถสรฺวฺวเทเศโภฺย ยิหูทียมตาวลมฺพิโน ภกฺตโลกา ยิรูศาลมิ ปฺราวสนฺ;
Now there were devout men, Jews, from every nation under heaven, dwelling in Jerusalem.
6 ตสฺยา: กถายา: กึวทนฺตฺยา ชาตตฺวาตฺ สรฺเวฺว โลกา มิลิตฺวา นิชนิชภาษยา ศิษฺยาณำ กถากถนํ ศฺรุตฺวา สมุทฺวิคฺนา อภวนฺฯ
So when that roar occurred, the crowd came together, and was bewildered, because each one was hearing them speaking to him in his own dialect.
7 สรฺวฺเวอว วิสฺมยาปนฺนา อาศฺจรฺยฺยานฺวิตาศฺจ สนฺต: ปรสฺปรํ อุกฺตวนฺต: ปศฺยต เย กถำ กถยนฺติ เต สรฺเวฺว คาลีลียโลกา: กึ น ภวนฺติ?
So they were amazed and marveled, saying to one another: “Hey, aren't all these who are speaking Galileans?
8 ตรฺหิ วยํ ปฺรเตฺยกศ: สฺวสฺวชนฺมเทศียภาษาภิ: กถา เอเตษำ ศฺฤณุม: กิมิทํ?
So how can each of us be hearing our own dialect in which we were born?
9 ปารฺถี-มาที-อรามฺนหรยิมฺเทศนิวาสิมโน ยิหูทา-กปฺปทกิยา-ปนฺต-อาศิยา-
Parthians and Medes and Elamites; those dwelling in Mesopotamia, in Judea and Cappadocia, in Pontus and Asia,
10 ผฺรุคิยา-ปมฺผุลิยา-มิสรนิวาสิน: กุรีณีนิกฏวรฺตฺติลูพียปฺรเทศนิวาสิโน โรมนคราทฺ อาคตา ยิหูทียโลกา ยิหูทียมตคฺราหิณ: กฺรีตียา อราพียาทโย โลกาศฺจ เย วยมฺ
in Phrygia and Pamphylia, in Egypt and the parts of Libya adjoining Cyrene; and visitors from Rome—both Jews and proselytes—
11 อสฺมากํ นิชนิชภาษาภิเรเตษามฺ อีศฺวรียมหากรฺมฺมวฺยาขฺยานํ ศฺฤณุม: ฯ
Cretans and Arabians; we hear them declaring the great works of God in our own languages.”
12 อิตฺถํ เต สรฺวฺเวอว วิสฺมยาปนฺนา: สนฺทิคฺธจิตฺตา: สนฺต: ปรสฺปรมูจุ: , อสฺย โก ภาว: ?
Yes they were all amazed and perplexed, saying one to another, “Whatever is going on?”
13 อปเร เกจิตฺ ปริหสฺย กถิตวนฺต เอเต นวีนทฺรากฺษารเสน มตฺตา อภวนฺฯ
But different ones were jeering, saying, “They are full of sweet wine!”
14 ตทา ปิตร เอกาทศภิ รฺชไน: สากํ ติษฺฐนฺ ตาโลฺลกานฺ อุจฺไจ: การมฺ อวทตฺ, เห ยิหูทียา เห ยิรูศาลมฺนิวาสิน: สรฺเวฺว, อวธานํ กฺฤตฺวา มทียวากฺยํ พุธฺยธฺวํฯ
So Peter, standing with the eleven, raised his voice and proclaimed to them: “Men—Jews and all who are dwelling in Jerusalem—let this be known to you; indeed, listen to my speech!
15 อิทานีมฺ เอกยามาทฺ อธิกา เวลา นาสฺติ ตสฺมาทฺ ยูยํ ยทฺ อนุมาถ มานวา อิเม มทฺยปาเนน มตฺตาสฺตนฺนฯ
Because these are not drunk, as you suppose (since it is only the third hour of the day),
16 กินฺตุ โยเยลฺภวิษฺยทฺวกฺไตฺรตทฺวากฺยมุกฺตํ ยถา,
but this is what was spoken through the prophet Joel:
17 อีศฺวร: กถยามาส ยุคานฺตสมเย ตฺวหมฺฯ วรฺษิษฺยามิ สฺวมาตฺมานํ สรฺวฺวปฺราณฺยุปริ ธฺรุวมฺฯ ภาวิวากฺยํ วทิษฺยนฺติ กนฺยา: ปุตฺราศฺจ วสฺตุต: ฯ ปฺรตฺยาเทศญฺจ ปฺราปฺสฺยนฺติ ยุษฺมากํ ยุวมานวา: ฯ ตถา ปฺราจีนโลกาสฺตุ สฺวปฺนานฺ ทฺรกฺษฺยนฺติ นิศฺจิตํฯ
‘It will be in the last days, says God: I will pour out from my Spirit upon all flesh; your sons and your daughters will prophesy; your young men will see visions; your old men will dream a dream.
18 วรฺษิษฺยามิ ตทาตฺมานํ ทาสทาสีชโนปิริฯ เตไนว ภาวิวากฺยํ เต วทิษฺยนฺติ หิ สรฺวฺวศ: ฯ
In those days I will indeed pour out from my Spirit upon my male slaves and upon my female slaves, and they will prophesy.
19 อูรฺทฺธฺวเสฺถ คคเณ ไจว นีจเสฺถ ปฺฤถิวีตเลฯ โศณิตานิ พฺฤหทฺภานูนฺ ฆนธูมาทิกานิ จฯ จิหฺนานิ ทรฺศยิษฺยามิ มหาศฺจรฺยฺยกฺริยาสฺตถาฯ
I will show wonders in the heaven above and signs on the earth below: blood and fire and smoke vapor.
20 มหาภยานกไสฺยว ตทฺทินสฺย ปเรศิตุ: ฯ ปุราคมาทฺ รวิ: กฺฤษฺโณ รกฺตศฺจนฺโทฺร ภวิษฺยต: ฯ
The sun will be turned into darkness and the moon into ‘blood’ before the great and glorious day of the Lord will come.
21 กินฺตุ ย: ปรเมศสฺย นามฺนิ สมฺปฺรารฺถยิษฺยเตฯ เสอว มนุโช นูนํ ปริตฺราโต ภวิษฺยติ๚
And it will be: whoever calls on the name of the Lord will be saved!’
22 อโต เห อิสฺราเยลฺวํศียโลกา: สรฺเวฺว กถายาเมตสฺยามฺ มโน นิธทฺธฺวํ นาสรตีโย ยีศุรีศฺวรสฺย มโนนีต: ปุมานฺ เอตทฺ อีศฺวรสฺตตฺกฺฤไตราศฺจรฺยฺยาทฺภุตกรฺมฺมภิ รฺลกฺษไณศฺจ ยุษฺมากํ สากฺษาเทว ปฺรติปาทิตวานฺ อิติ ยูยํ ชานีถฯ
“Men of Israel, listen to these words: Jesus the Natsorean, a man from God attested to you by miracles and wonders and signs, which God did by Him in your midst, as you yourselves well know,
23 ตสฺมินฺ ยีเศา อีศฺวรสฺย ปูรฺวฺวนิศฺจิตมนฺตฺรณานิรูปณานุสาเรณ มฺฤเตฺยา สมรฺปิเต สติ ยูยํ ตํ ธฺฤตฺวา ทุษฺฏโลกานำ หไสฺต: กฺรุเศ วิธิตฺวาหตฯ
Him—being delivered up by the established purpose and foreknowledge of God—you murdered, having taken Him with lawless hands and crucified Him;
24 กินฺตฺวีศฺวรสฺตํ นิธนสฺย พนฺธนานฺโมจยิตฺวา อุทสฺถาปยตฺ ยต: ส มฺฤตฺยุนา พทฺธสฺติษฺฐตีติ น สมฺภวติฯ
whom God raised up, ending the labor pains of death, because it was not possible that He should be held by it.
25 เอตสฺตินฺ ทายูทปิ กถิตวานฺ ยถา, สรฺวฺวทา มม สากฺษาตฺตํ สฺถาปย ปรเมศฺวรํฯ สฺถิเต มทฺทกฺษิเณ ตสฺมินฺ สฺขลิษฺยามิ ตฺวหํ นหิฯ
For David says concerning Him: ‘I always saw the Lord before my face, because He is at my right side so that I not be shaken.
26 อานนฺทิษฺยติ ตทฺเธโต รฺมามกีนํ มนสฺตุ ไวฯ อาหฺลาทิษฺยติ ชิหฺวาปิ มทียา ตุ ตไถว จฯ ปฺรตฺยาศยา ศรีรนฺตุ มทียํ ไวศยิษฺยเตฯ
Therefore my heart was glad and my tongue rejoiced. Furthermore, even my flesh will repose upon hope,
27 ปรโลเก ยโต เหโตสฺตฺวํ มำ ไนว หิ ตฺยกฺษฺยสิฯ สฺวกียํ ปุณฺยวนฺตํ ตฺวํ กฺษยิตุํ ไนว ทาสฺยสิฯ เอวํ ชีวนมารฺคํ ตฺวํ มาเมว ทรฺศยิษฺยสิฯ (Hadēs g86)
because You will not abandon my soul in Hades, nor will You allow Your Holy One to see decay. (Hadēs g86)
28 สฺวสมฺมุเข ย อานนฺโท ทกฺษิเณ สฺวสฺย ยตฺ สุขํฯ อนนฺตํ เตน มำ ปูรฺณํ กริษฺยสิ น สํศย: ๚
You have made known to me roads of life; with Your presence You make me full of gladness.’
29 เห ภฺราตโร'สฺมากํ ตสฺย ปูรฺวฺวปุรุษสฺย ทายูท: กถำ สฺปษฺฏํ กถยิตุํ มามฺ อนุมนฺยธฺวํ, ส ปฺราณานฺ ตฺยกฺตฺวา ศฺมศาเน สฺถาปิโตภวทฺ อทฺยาปิ ตตฺ ศฺมศานมฺ อสฺมากํ สนฺนิเธา วิทฺยเตฯ
“Men, brothers, be it permitted to speak to you plainly about the patriarch David, that he both died and was buried, and his tomb is with us to this day.
30 ผลโต เลากิกภาเวน ทายูโท วํเศ ขฺรีษฺฏํ ชนฺม คฺราหยิตฺวา ตไสฺยว สึหาสเน สมุเวษฺฏุํ ตมุตฺถาปยิษฺยติ ปรเมศฺวร: ศปถํ กุตฺวา ทายูท: สมีป อิมมฺ องฺคีการํ กฺฤตวานฺ,
So then, he being a prophet and knowing that God had sworn to him with an oath that of the fruit, according to flesh, of his loins He would raise up the Messiah to sit on his throne,
31 อิติ ชฺญาตฺวา ทายูทฺ ภวิษฺยทฺวาที สนฺ ภวิษฺยตฺกาลียชฺญาเนน ขฺรีษฺโฏตฺถาเน กถามิมำ กถยามาส ยถา ตสฺยาตฺมา ปรโลเก น ตฺยกฺษฺยเต ตสฺย ศรีรญฺจ น เกฺษษฺยติ; (Hadēs g86)
he foreseeing this spoke about the resurrection of the Messiah, that His soul was not abandoned in Hades, nor did His flesh see decay. (Hadēs g86)
32 อต: ปรเมศฺวร เอนํ ยีศุํ ศฺมศานาทฺ อุทสฺถาปยตฺ ตตฺร วยํ สรฺเวฺว สากฺษิณ อาสฺมเหฯ
“This Jesus God raised, to which we all are witnesses.
33 ส อีศฺวรสฺย ทกฺษิณกเรโณนฺนตึ ปฺราปฺย ปวิตฺร อาตฺมิน ปิตา ยมงฺคีการํ กฺฤตวานฺ ตสฺย ผลํ ปฺราปฺย ยตฺ ปศฺยถ ศฺฤณุถ จ ตทวรฺษตฺฯ
Therefore, having been exalted to God's right hand, and having received from the Father the promise of the Holy Spirit, He poured out this that you now see and hear.
34 ยโต ทายูทฺ สฺวรฺคํ นารุโรห กินฺตุ สฺวยมฺ อิมำ กถามฺ อกถยทฺ ยถา, มม ปฺรภุมิทํ วากฺยมวทตฺ ปรเมศฺวร: ฯ
Further, David did not ascend into the heavens, but he himself says: ‘The Lord said to my Lord: Sit at my right hand
35 ตว ศตฺรูนหํ ยาวตฺ ปาทปีฐํ กโรมิ นฯ ตาวตฺ กาลํ มทีเย ตฺวํ ทกฺษวารฺศฺว อุปาวิศฯ
until I make your enemies a footstool for your feet.’
36 อโต ยํ ยีศุํ ยูยํ กฺรุเศ'หต ปรเมศฺวรสฺตํ ปฺรภุตฺวาภิษิกฺตตฺวปเท นฺยยุํกฺเตติ อิสฺราเยลียา โลกา นิศฺจิตํ ชานนฺตุฯ
Therefore, let all the house of Israel know assuredly that God has made Him both Lord and Christ, this Jesus whom you crucified!”
37 เอตาทฺฤศีํ กถำ ศฺรุตฺวา เตษำ หฺฤทยานำ วิทีรฺณตฺวาตฺ เต ปิตราย ตทนฺยเปฺรริเตภฺยศฺจ กถิตวนฺต: , เห ภฺราตฺฤคณ วยํ กึ กริษฺยาม: ?
Now upon hearing this they were cut to the heart and said to Peter, and the rest of the Apostles, “Men, brothers, what shall we do?!”
38 ตต: ปิตร: ปฺรตฺยวททฺ ยูยํ สรฺเวฺว สฺวํ สฺวํ มน: ปริวรฺตฺตยธฺวํ ตถา ปาปโมจนารฺถํ ยีศุขฺรีษฺฏสฺย นามฺนา มชฺชิตาศฺจ ภวต, ตสฺมาทฺ ทานรูปํ ปริตฺรมฺ อาตฺมานํ ลปฺสฺยถฯ
So Peter said to them: “Repent and be baptized, each one of you, upon the name of Jesus Christ, for forgiveness of sins, and you will receive the gift of the Holy Spirit.
39 ยโต ยุษฺมากํ ยุษฺมตฺสนฺตานานาญฺจ ทูรสฺถสรฺวฺวโลกานาญฺจ นิมิตฺตมฺ อรฺถาทฺ อสฺมากํ ปฺรภุ: ปรเมศฺวโร ยาวโต ลากานฺ อาหฺวาสฺยติ เตษำ สรฺเวฺวษำ นิมิตฺตมฺ อยมงฺคีการ อาเสฺตฯ
For the promise is to you, and to your children, and to all who are far away—as many, that is, as the Lord our God may call.”
40 เอตทนฺยาภิ รฺพหุกถาภิ: ปฺรมาณํ ทตฺวากถยตฺ เอเตโภฺย วิปถคามิโภฺย วรฺตฺตมานโลเกภฺย: สฺวานฺ รกฺษตฯ
With many different words he both testified and kept exhorting, saying, “Escape from this perverse generation!”
41 ตต: ปรํ เย สานนฺทาสฺตำ กถามฺ อคฺฤหฺลนฺ เต มชฺชิตา อภวนฺฯ ตสฺมินฺ ทิวเส ปฺราเยณ ตฺรีณิ สหสฺราณิ โลกาเสฺตษำ สปกฺษา: สนฺต:
Then those who gladly received his word were baptized, and that day about three thousand souls were added.
42 เปฺรริตานามฺ อุปเทเศ สงฺคเตา ปูปภญฺชเน ปฺรารฺถนาสุ จ มน: สํโยคํ กฺฤตฺวาติษฺฐนฺฯ
And they continued steadfastly in the Apostles' teaching and in the fellowship, both in the breaking of the bread and in the prayers.
43 เปฺรริไต รฺนานาปฺรการลกฺษเณษุ มหาศฺจรฺยฺยกรฺมมสุ จ ทรฺศิเตษุ สรฺวฺวโลกานำ ภยมุปสฺถิตํฯ
Fear came upon every soul—many wonders and signs were taking place through the Apostles.
44 วิศฺวาสการิณ: สรฺวฺว จ สห ติษฺฐนต: ฯ เสฺวษำ สรฺวฺวา: สมฺปตฺตี: สาธารเณฺยน สฺถาปยิตฺวาภุญฺชตฯ
Now all who believed were together and had all things in common;
45 ผลโต คฺฤหาณิ ทฺรวฺยาณิ จ สรฺวฺวาณิ วิกฺรีย สรฺเวฺวษำ สฺวสฺวปฺรโยชนานุสาเรณ วิภชฺย สรฺเวฺวโภฺย'ททนฺฯ
they started selling both possessions and goods and were distributing to all according as anyone had need.
46 สรฺวฺว เอกจิตฺตีภูย ทิเน ทิเน มนฺทิเร สนฺติษฺฐมานา คฺฤเห คฺฤเห จ ปูปานภญฺชนฺต อีศฺวรสฺย ธนฺยวาทํ กุรฺวฺวนฺโต โลไก: สมาทฺฤตา: ปรมานนฺเทน สรลานฺต: กรเณน โภชนํ ปานญฺจกุรฺวฺวนฺฯ
So day by day they continued steadfastly with one purpose in the temple and broke bread from house to house; they received their share of food with gladness and singleness of heart,
47 ปรเมศฺวโร ทิเน ทิเน ปริตฺราณภาชไน รฺมณฺฑลีมฺ อวรฺทฺธยตฺฯ
praising God and having favor with all the people. And day by day the Lord added to the Church those who were being saved.
