เปฺรริตา: 11
1 อิตฺถํ ภินฺนเทศียโลกา อปีศฺวรสฺย วากฺยมฺ อคฺฤหฺลนฺ อิมำ วารฺตฺตำ ยิหูทียเทศสฺถเปฺรริตา ภฺราตฺฤคณศฺจ ศฺรุตวนฺต: ฯ
Ekki leið á löngu uns postulunum og öðrum bræðrum í Júdeu, bárust fréttirnar um að heiðingjar hefðu einnig snúist til trúar.
2 ตต: ปิตเร ยิรูศาลมฺนครํ คตวติ ตฺวกฺเฉทิโน โลกาเสฺตน สห วิวทมานา อวทนฺ,
Þegar Pétur kom aftur til Jerúsalem, tóku kristnu Gyðingarnir að ásaka hann og sögðu:
3 ตฺวมฺ อตฺวกฺเฉทิโลกานำ คฺฤหํ คตฺวา ไต: สารฺทฺธํ ภุกฺตวานฺฯ
„Þú hafðir samskipti við heiðingja, þú borðaðir meira að segja með þeim!“
4 ตต: ปิตร อาทิต: กฺรมศสฺตตฺการฺยฺยสฺย สรฺวฺววฺฤตฺตานฺตมาขฺยาตุมฺ อารพฺธวานฺฯ
Pétur ákvað að skýra þeim frá málavöxtum og sagði:
5 ยาโผนคร เอกทาหํ ปฺรารฺถยมาโน มูรฺจฺฉิต: สนฺ ทรฺศเนน จตุรฺษุ โกเณษุ ลมฺพนมานํ วฺฤหทฺวสฺตฺรมิว ปาตฺรเมกมฺ อากาศทวรุหฺย มนฺนิกฏมฺ อาคจฺฉทฺ อปศฺยมฺฯ
„Dag einn var ég á bæn í Joppe. Þá fékk ég vitrun. Ég sá stóran ferhyrndan dúk, sem seig niður frá himni.
6 ปศฺจาตฺ ตทฺ อนนฺยทฺฤษฺฏฺยา ทฺฤษฺฏฺวา วิวิจฺย ตสฺย มเธฺย นานาปฺรการานฺ คฺรามฺยวนฺยปศูนฺ อุโรคามิเขจรำศฺจ ทฺฤษฺฏวานฺ;
Á dúknum voru alls konar skepnur, sem okkur er bannað að borða, ferfætlingar, skriðdýr og fuglar.
7 เห ปิตร ตฺวมุตฺถาย คตฺวา ภุํกฺษฺว มำ สมฺโพธฺย กถยนฺตํ ศพฺทเมกํ ศฺรุตวำศฺจฯ
Þá heyrði ég rödd sem sagði: „Slátraðu því sem þú vilt þér til matar.“
8 ตโตหํ ปฺรตฺยวทํ, เห ปฺรโภ เนตฺถํ ภวตุ, ยต: กิญฺจน นิษิทฺธมฺ อศุจิ ทฺรวฺยํ วา มม มุขมธฺยํ กทาปิ น ปฺราวิศตฺฯ
„Nei, Drottinn! það geri ég ekki, “svaraði ég. „Ég hef aldrei borðað neitt, sem bannað er samkvæmt lögum okkar Gyðinga.“
9 อปรมฺ อีศฺวโร ยตฺ ศุจิ กฺฤตวานฺ ตนฺนิษิทฺธํ น ชานีหิ ทฺวิ รฺมามฺปฺรตีทฺฤศี วิหายสียา วาณี ชาตาฯ
En röddin kom aftur: „Dirfist þú að mæla á móti því sem Guð segir?“
10 ตฺริริตฺถํ สติ ตตฺ สรฺวฺวํ ปุนรากาศมฺ อากฺฤษฺฏํฯ
Þetta gerðist þrisvar sinnum, en síðan hvarf dúkurinn til himins, ásamt öllu sem á honum var.
11 ปศฺจาตฺ ไกสริยานคราตฺ ตฺรโย ชนา มนฺนิกฏํ เปฺรษิตา ยตฺร นิเวศเน สฺถิโตหํ ตสฺมินฺ สมเย ตโตฺรปาติษฺฐนฺฯ
Rétt í því komu þrír menn að húsinu, þar sem ég dvaldi, og vildu fá mig með sér til Sesareu.
12 ตทา นิ: สนฺเทหํ ไต: สารฺทฺธํ ยาตุมฺ อาตฺมา มามาทิษฺฏวานฺ; ตต: ปรํ มยา สไหเตษุ ษฑฺภฺราตฺฤษุ คเตษุ วยํ ตสฺย มนุชสฺย คฺฤหํ ปฺราวิศามฯ
Heilagur andi sagði mér að fara með þeim og vera ekkert kvíðinn þótt þeir væru heiðingjar. Þessir sex bræður urðu mér samferða. Nú, við komum svo að húsinu, sem sá bjó í, sem sent hafði eftir mér.
13 โสสฺมากํ นิกเฏ กถาเมตามฺ อกถยตฺ เอกทา ทูต เอก: ปฺรตฺยกฺษีภูย มม คฺฤหมเธฺย ติษฺฏนฺ มามิตฺยาชฺญาปิตวานฺ, ยาโผนครํ ปฺรติ โลกานฺ ปฺรหิตฺย ปิตรนามฺนา วิขฺยาตํ ศิโมนมฺ อาหูยย;
Hann sagði okkur að engill hefði birst sér og sagt að hann ætti að senda mann til Joppe, til að hafa upp á Símoni Pétri.
14 ตตสฺตว ตฺวทียปริวาราณาญฺจ เยน ปริตฺราณํ ภวิษฺยติ ตตฺ ส อุปเทกฺษฺยติฯ
Auk þess sagði engillinn: „Þau orð sem hann flytur þér, munu verða þér til eilífs lífs og öllu þínu heimafólki.“
15 อหํ ตำ กถามุตฺถาปฺย กถิตวานฺ เตน ปฺรถมมฺ อสฺมากมฺ อุปริ ยถา ปวิตฺร อาตฺมาวรูฒวานฺ ตถา เตษามปฺยุปริ สมวรูฒวานฺฯ
Síðan fór ég að útskýra fyrir þeim gleðiboðskapinn. En ég var varla byrjaður á ræðunni, þegar heilagur andi kom yfir þá, alveg eins og yfir okkur í upphafi.
16 เตน โยหนฺ ชเล มชฺชิตวานฺ อิติ สตฺยํ กินฺตุ ยูยํ ปวิตฺร อาตฺมนิ มชฺชิตา ภวิษฺยถ, อิติ ยทฺวากฺยํ ปฺรภุรุทิตวานฺ ตตฺ ตทา มยา สฺมฺฤตมฺฯ
Þá minntist ég orða Drottins: „Jóhannes skírði með vatni, en þið skuluð skírðir með heilögum anda.“
17 อต: ปฺรภา ยีศุขฺรีษฺเฏ ปฺรตฺยยการิโณ เย วยมฺ อสฺมภฺยมฺ อีศฺวโร ยทฺ ทตฺตวานฺ ตตฺ เตโภฺย โลเกโภฺยปิ ทตฺตวานฺ ตต: โกหํ? กิมหมฺ อีศฺวรํ วารยิตุํ ศกฺโนมิ?
Fyrst það var Guð sem gaf þessum heiðingjum sömu gjöf og okkur, þegar við trúðum Drottni Jesú Kristi, hvað gat ég þá sagt?“
18 กถาเมตำ ศฺรุวา เต กฺษานฺตา อีศฺวรสฺย คุณานฺ อนุกีรฺตฺตฺย กถิตวนฺต: , ตรฺหิ ปรมายุ: ปฺราปฺตินิมิตฺตมฺ อีศฺวโรนฺยเทศียโลเกโภฺยปิ มน: ปริวรฺตฺตนรูปํ ทานมฺ อทาตฺฯ
Þegar viðstaddir heyrðu þetta þögnuðu öll mótmæli og þeir lofuðu Guð. „Já!“sögðu þeir glaðir. „Guð hefur þá líka miskunnað heiðingjunum og leyft þeim að snúa sér til sín, og eignast eilíft líf.“
19 สฺติผานํ ปฺรติ อุปทฺรเว ฆฏิเต เย วิกีรฺณา อภวนฺ ไต ไผนีกีกุปฺรานฺติยขิยาสุ ภฺรมิตฺวา เกวลยิหูทียโลกานฺ วินา กสฺยาปฺยนฺยสฺย สมีป อีศฺวรสฺย กถำ น ปฺราจารยนฺฯ
Kristnir menn, sem flúið höfðu Jerúsalem í ofsóknunum eftir dauða Stefáns, fóru víða, jafnvel alla leið til Fönikíu, Kýpur og Antíokkíu. Alls staðar boðuðu þeir fagnaðarerindið, en þó aðeins Gyðingum.
20 อปรํ เตษำ กุปฺรียา: กุรีนียาศฺจ กิยนฺโต ชนา อานฺติยขิยานครํ คตฺวา ยูนานียโลกานำ สมีเปปิ ปฺรโภรฺยีโศ: กถำ ปฺราจารยนฺฯ
Þó voru nokkrir, sem fóru til Antíokkíu frá Kýpur og Kýrene, sem vitnuðu um Drottin Jesú fyrir Grikkjum.
21 ปฺรโภ: กรเสฺตษำ สหาย อาสีตฺ ตสฺมาทฺ อเนเก โลกา วิศฺวสฺย ปฺรภุํ ปฺรติ ปราวรฺตฺตนฺตฯ
Drottinn blessaði starf þeirra, svo að fjöldi heiðingja snerist til trúar.
22 อิติ วารฺตฺตายำ ยิรูศาลมสฺถมณฺฑลียโลกานำ กรฺณโคจรีภูตายามฺ อานฺติยขิยานครํ คนฺตุ เต พรฺณพฺพำ ไปฺรรยนฺฯ
Þegar söfnuðurinn í Jerúsalem frétti af þessu, var Barnabas sendur til Antíokkíu til aðstoðar þessum nýju trúsystkinum.
23 ตโต พรฺณพฺพาสฺตตฺร อุปสฺถิต: สนฺ อีศฺวรสฺยานุคฺรหสฺย ผลํ ทฺฤษฺฏฺวา สานนฺโท ชาต: ,
Þegar hann kom þangað sá hann hve undursamlega hluti Guð var að gera og gladdist innilega. Hvatti hann kristna menn til að halda sér að Drottni og láta ekkert aftra sér.
24 ส สฺวยํ สาธุ รฺวิศฺวาเสน ปวิเตฺรณาตฺมนา จ ปริปูรฺณ: สนฺ คโนนิษฺฏยา ปฺรภาวาสฺถำ กรฺตฺตุํ สรฺวฺวานฺ อุปทิษฺฏวานฺ เตน ปฺรโภ: ศิษฺยา อเนเก พภูวุ: ฯ
Barnabas var góður maður, fylltur heilögum anda og sterkur í trúnni. Ekki leið á löngu uns mikill fjöldi fólks gekk Drottni á hönd.
25 เศเษ เศาลํ มฺฤคยิตุํ พรฺณพฺพาสฺตารฺษนครํ ปฺรสฺถิตวานฺฯ ตตฺร ตโสฺยทฺเทศํ ปฺราปฺย ตมฺ อานฺติยขิยานครมฺ อานยตฺ;
Eftir þetta fór Barnabas áfram til Tarsus, til að hafa uppi á Páli.
26 ตตเสฺตา มณฺฑลีสฺถโลไก: สภำ กฺฤตฺวา สํวตฺสรเมกํ ยาวทฺ พหุโลกานฺ อุปาทิศตำ; ตสฺมินฺ อานฺติยขิยานคเร ศิษฺยา: ปฺรถมํ ขฺรีษฺฏียนามฺนา วิขฺยาตา อภวนฺฯ
Þegar hann hafði fundið hann, fór hann með hann til Antíokkíu og þar dvöldust þeir í heilt ár og fræddu þá sem voru nýir í trúnni. Það var í Antíokkíu sem hinir trúuðu voru fyrst kallaði kristnir.
27 ตต: ปรํ ภวิษฺยทฺวาทิคเณ ยิรูศาลม อานฺติยขิยานครมฺ อาคเต สติ
Um þessar mundir komu nokkrir spámenn frá Jerúsalem til Antíokkíu.
28 อาคาพนามา เตษาเมก อุตฺถาย อาตฺมน: ศิกฺษยา สรฺวฺวเทเศ ทุรฺภิกฺษํ ภวิษฺยตีติ ชฺญาปิตวานฺ; ตต: เกฺลาทิยไกสรสฺยาธิกาเร สติ ตตฺ ปฺรตฺยกฺษมฺ อภวตฺฯ
Einn þeirra, Agabus að nafni, stóð þá upp á samkomu og flutti boðskap, sem heilagur andi blés honum í brjóst. Spádómurinn fjallaði um að mikil hungursneyð myndi koma yfir heiminn (þetta rættist á valdatíma Kládíusar).
29 ตสฺมาตฺ ศิษฺยา เอไกกศ: สฺวสฺวศกฺตฺยนุสารโต ยิหูทียเทศนิวาสินำ ภฺรตฺฤณำ ทินยาปนารฺถํ ธนํ เปฺรษยิตุํ นิศฺจิตฺย
Kristnir menn ákváðu því að senda hjálp til trúsystkina sinna í Júdeu og gefa hver um sig eftir efnum sínum.
30 พรฺณพฺพาเศาลโย รฺทฺวารา ปฺราจีนโลกานำ สมีปํ ตตฺ เปฺรษิตวนฺต: ฯ
Þetta var gert og Barnabasi og Páli falið að koma gjöfinni í hendur forystumanna safnaðarins í Jerúsalem.
