เปฺรริตา: 10
1 ไกสริยานคร อิตาลิยาขฺยไสนฺยานฺตรฺคต: กรฺณีลิยนามา เสนาปติราสีตฺ
In Cäsarea aber lebte (damals) ein Mann namens Kornelius, ein Hauptmann bei der sogenannten Italischen Abteilung;
2 ส สปริวาโร ภกฺต อีศฺวรปรายณศฺจาสีตฺ; โลเกโภฺย พหูนิ ทานาทีนิ ทตฺวา นิรนฺตรมฺ อีศฺวเร ปฺรารฺถยาญฺจเกฺรฯ
er war fromm und gottesfürchtig mit seinem ganzen Hause, tat dem (jüdischen) Volke viel Gutes durch seine Mildtätigkeit und betete ohne Unterlaß zu Gott.
3 เอกทา ตฺฤตียปฺรหรเวลายำ ส ทฺฤษฺฏวานฺ อีศฺวรไสฺยโก ทูต: สปฺรกาศํ ตตฺสมีปมฺ อาคตฺย กถิตวานฺ, เห กรฺณีลิยฯ
Dieser Mann sah (eines Tages) in einem Gesicht um die neunte Tagesstunde deutlich einen Engel Gottes bei sich eintreten, der ihn anredete: »Kornelius!«
4 กินฺตุ ส ตํ ทฺฤษฺฏฺวา ภีโต'กถยตฺ, เห ปฺรโภ กึ? ตทา ตมวทตฺ ตว ปฺรารฺถนา ทานาทิ จ สากฺษิสฺวรูปํ ภูเตฺวศฺวรสฺย โคจรมภวตฺฯ
Dieser blickte ihn starr an und fragte erschrocken: »Was soll ich, Herr?« Jener antwortete ihm: »Deine Gebete und deine Almosen sind zu Gott emporgestiegen, und er gedenkt ihrer wohl.
5 อิทานีํ ยาโผนครํ ปฺรติ โลกานฺ เปฺรษฺย สมุทฺรตีเร ศิโมนฺนามฺนศฺจรฺมฺมการสฺย คฺฤเห ปฺรวาสการี ปิตรนามฺนา วิขฺยาโต ย: ศิโมนฺ ตมฺ อาหฺวายย;
Und nun sende Boten nach Joppe und laß einen gewissen Simon mit dem Beinamen Petrus zu dir kommen;
6 ตสฺมาตฺ ตฺวยา ยทฺยตฺ กรฺตฺตวฺยํ ตตฺตตฺ ส วทิษฺยติฯ
der ist als Gast bei einem Gerber Simon, dessen Haus am Meere liegt.«
7 อิตฺยุปทิศฺย ทูเต ปฺรสฺถิเต สติ กรฺณีลิย: สฺวคฺฤหสฺถานำ ทาสานำ เทฺวา ชเนา นิตฺยํ สฺวสงฺคินำ ไสนฺยานามฺ เอกำ ภกฺตเสนาญฺจาหูย
Als nun der Engel, der mit ihm gesprochen hatte, verschwunden war, rief Kornelius zwei von seinen Dienern und einen frommen Soldaten aus der Zahl der Mannschaften, die ihn persönlich zu bedienen hatten,
8 สกลเมตํ วฺฤตฺตานฺตํ วิชฺญาปฺย ยาโผนครํ ตานฺ ปฺราหิโณตฺฯ
teilte ihnen alles mit und sandte sie nach Joppe.
9 ปรสฺมินฺ ทิเน เต ยาตฺรำ กฺฤตฺวา ยทา นครสฺย สมีป อุปาติษฺฐนฺ, ตทา ปิตโร ทฺวิตียปฺรหรเวลายำ ปฺรารฺถยิตุํ คฺฤหปฺฤษฺฐมฺ อาโรหตฺฯ
Am folgenden Tage aber, als diese unterwegs waren und sich schon der Stadt näherten, stieg Petrus um die Mittagszeit auf das Dach des Hauses hinauf, um dort zu beten.
10 เอตสฺมินฺ สมเย กฺษุธารฺตฺต: สนฺ กิญฺจิทฺ โภกฺตุมฺ ไอจฺฉตฺ กินฺตุ เตษามฺ อนฺนาสาทนสมเย ส มูรฺจฺฉิต: สนฺนปตตฺฯ
Da wurde er hungrig und wünschte, etwas zu genießen. Während man es ihm nun zubereitete, kam eine Verzückung über ihn:
11 ตโต เมฆทฺวารํ มุกฺตํ จตุรฺภิ: โกไณ รฺลมฺพิตํ พฺฤหทฺวสฺตฺรมิว กิญฺจน ภาชนมฺ อากาศาตฺ ปฺฤถิวีมฺ อวาโรหตีติ ทฺฤษฺฏวานฺฯ
er sah den Himmel offen stehen und einen Behälter herabkommen wie ein großes Stück Leinwand, das an den vier Zipfeln zur Erde herabgelassen wurde.
12 ตนฺมเธฺย นานปฺรการา คฺรามฺยวนฺยปศว: เขจโรโรคามิปฺรภฺฤตโย ชนฺตวศฺจาสนฺฯ
Darin befanden sich alle Arten vierfüßiger und kriechender Tiere der Erde und Vögel des Himmels.
13 อนนฺตรํ เห ปิตร อุตฺถาย หตฺวา ภุํกฺษฺว ตมฺปฺรตียํ คคณียา วาณี ชาตาฯ
Nun rief eine Stimme ihm zu: »Stehe auf, Petrus, schlachte und iß!«
14 ตทา ปิตร: ปฺรตฺยวทตฺ, เห ปฺรโภ อีทฺฤศํ มา ภวตุ, อหมฺ เอตตฺ กาลํ ยาวตฺ นิษิทฺธมฺ อศุจิ วา ทฺรวฺยํ กิญฺจิทปิ น ภุกฺตวานฺฯ
Petrus aber antwortete: »Nicht doch, Herr! Denn noch nie habe ich etwas Unheiliges und Unreines genossen.«
15 ตต: ปุนรปิ ตาทฺฤศี วิหยสียา วาณี ชาตา ยทฺ อีศฺวร: ศุจิ กฺฤตวานฺ ตตฺ ตฺวํ นิษิทฺธํ น ชานีหิฯ
Da rief zum zweitenmal eine Stimme ihm zu: »Was Gott gereinigt hat, das erkläre du nicht für unrein!«
16 อิตฺถํ ตฺริ: สติ ตตฺ ปาตฺรํ ปุนรากฺฤษฺฏํ อากาศมฺ อคจฺฉตฺฯ
Dies wiederholte sich dreimal; dann wurde der Behälter sogleich wieder in den Himmel emporgezogen.
17 ตต: ปรํ ยทฺ ทรฺศนํ ปฺราปฺตวานฺ ตสฺย โก ภาว อิตฺยตฺร ปิตโร มนสา สนฺเทคฺธิ, เอตสฺมินฺ สมเย กรฺณีลิยสฺย เต เปฺรษิตา มนุษฺยา ทฺวารสฺย สนฺนิธาวุปสฺถาย,
Als nun Petrus sich nicht zu erklären wußte, was die Erscheinung, die er gesehen hatte, zu bedeuten habe, siehe, da standen die Männer, die von Kornelius abgesandt worden waren und das Haus Simons ausfindig gemacht hatten, am Toreingang;
18 ศิโมโน คฺฤหมนฺวิจฺฉนฺต: สมฺปฺฤฉฺยาหูย กถิตวนฺต: ปิตรนามฺนา วิขฺยาโต ย: ศิโมนฺ ส กิมตฺร ปฺรวสติ?
dort riefen sie und erkundigten sich, ob Simon mit dem Beinamen Petrus hier als Gast wohne.
19 ยทา ปิตรสฺตทฺทรฺศนสฺย ภาวํ มนสานฺโทลยติ ตทาตฺมา ตมวทตฺ, ปศฺย ตฺรโย ชนาสฺตฺวำ มฺฤคยนฺเตฯ
Während Petrus noch immer über das Gesicht nachdachte, sagte der Geist zu ihm: »Da sind drei Männer, die dich suchen.
20 ตฺวมฺ อุตฺถายาวรุหฺย นิ: สนฺเทหํ ไต: สห คจฺฉ มไยว เต เปฺรษิตา: ฯ
So stehe nun auf, gehe hinunter und mache dich mit ihnen ohne Bedenken auf den Weg! Denn ich habe sie gesandt.«
21 ตสฺมาตฺ ปิตโร'วรุหฺย กรฺณีลิยเปฺรริตโลกานำ นิกฏมาคตฺย กถิตวานฺ ปศฺยต ยูยํ ยํ มฺฤคยเธฺว ส ชโนหํ, ยูยํ กินฺนิมิตฺตมฺ อาคตา: ?
Petrus stieg also zu den Männern hinunter und sagte zu ihnen: »Ich bin der, den ihr sucht! Aus welchem Grunde seid ihr hergekommen?«
22 ตตเสฺต ปฺรตฺยวทนฺ กรฺณีลิยนามา ศุทฺธสตฺตฺว อีศฺวรปรายโณ ยิหูทียเทศสฺถานำ สรฺเวฺวษำ สนฺนิเธา สุขฺยาตฺยาปนฺน เอก: เสนาปติ รฺนิชคฺฤหํ ตฺวามาหูย เนตุํ ตฺวตฺต: กถา โศฺรตุญฺจ ปวิตฺรทูเตน สมาทิษฺฏ: ฯ
Jene antworteten: »Ein Hauptmann Kornelius, ein ehrenhafter, gottesfürchtiger und von der ganzen jüdischen Bevölkerung anerkannter Mann, hat von einem heiligen Engel die (göttliche) Weisung erhalten, dich in sein Haus kommen zu lassen und zu hören, was du ihm zu sagen hast.«
23 ตทา ปิตรสฺตานภฺยนฺตรํ นีตฺวา เตษามาติถฺยํ กฺฤตวานฺ, ปเร'หนิ ไต: สารฺทฺธํ ยาตฺรามกโรตฺ, ยาโผนิวาสินำ ภฺราตฺฤณำ กิยนฺโต ชนาศฺจ เตน สห คตา: ฯ
Da lud Petrus sie zu sich herein und nahm sie gastlich auf. Am folgenden Tage aber machte er sich mit ihnen auf den Weg; auch einige von den Brüdern aus Joppe begleiteten ihn.
24 ปรสฺมินฺ ทิวเส ไกสริยานครมธฺยปฺรเวศสมเย กรฺณีลิโย ชฺญาติพนฺธูนฺ อาหูยานีย ตานฺ อเปกฺษฺย สฺถิต: ฯ
Tags darauf kam er in Cäsarea an, wo Kornelius sie schon erwartete und alle seine Verwandten und vertrauten Freunde zu sich eingeladen hatte.
25 ปิตเร คฺฤห อุปสฺถิเต กรฺณีลิยสฺตํ สากฺษาตฺกฺฤตฺย จรณโย: ปติตฺวา ปฺราณมตฺฯ
Als Petrus nun im Begriff stand, in das Haus einzutreten, kam Kornelius ihm entgegen, warf sich vor ihm nieder und bezeigte ihm seine hohe Verehrung.
26 ปิตรสฺตมุตฺถาปฺย กถิตวานฺ, อุตฺติษฺฐาหมปิ มานุษ: ฯ
Petrus aber hob ihn auf mit den Worten: »Stehe auf! Ich bin auch nur ein Mensch.«
27 ตทา กรฺณีลิเยน สากมฺ อาลปนฺ คฺฤหํ ปฺราวิศตฺ ตนฺมเธฺย จ พหุโลกานำ สมาคมํ ทฺฤษฺฏฺวา ตานฺ อวทตฺ,
Dann trat er im Gespräch mit ihm ein und traf eine zahlreiche Versammlung an,
28 อนฺยชาตียโลไก: มหาลปนํ วา เตษำ คฺฤหมเธฺย ปฺรเวศนํ ยิหูทียานำ นิษิทฺธมฺ อสฺตีติ ยูยมฺ อวคจฺฉถ; กินฺตุ กมปิ มานุษมฺ อวฺยวหารฺยฺยมฺ อศุจึ วา ชฺญาตุํ มม โนจิตมฺ อิติ ปรเมศฺวโร มำ ชฺญาปิตวานฺฯ
zu der er sagte: »Ihr wißt, wie streng es einem Juden verboten ist, Verkehr mit jemand zu haben, der zu einem anderen Volke gehört, oder gar bei ihm einzukehren. Doch mir hat Gott gezeigt, daß man keinen Menschen als unheilig oder unrein bezeichnen darf.
29 อิติ เหโตราหฺวานศฺรวณมาตฺราตฺ กาญฺจนาปตฺติมฺ อกฺฤตฺวา ยุษฺมากํ สมีปมฺ อาคโตสฺมิ; ปฺฤจฺฉามิ ยูยํ กินฺนิมิตฺตํ มามฺ อาหูยต?
Deshalb habe ich mich auch auf eure Einladung hin ohne Weigerung hier eingefunden. Ich möchte nun aber wissen, aus welchem Grunde ihr mich habt herkommen lassen.«
30 ตทา กรฺณีลิย: กถิตวานฺ, อทฺย จตฺวาริ ทินานิ ชาตานิ เอตาวเทฺวลำ ยาวทฺ อหมฺ อนาหาร อาสนฺ ตตสฺตฺฤตียปฺรหเร สติ คฺฤเห ปฺรารฺถนสมเย เตโชมยวสฺตฺรภฺฤทฺ เอโก ชโน มม สมกฺษํ ติษฺฐนฺ เอตำ กถามฺ อกถยตฺ,
Da antwortete Kornelius: »Vor vier Tagen, genau zu dieser Zeit, betete ich um die neunte Stunde in meinem Hause; da stand plötzlich ein Mann in einem glänzenden Gewande vor mir
31 เห กรฺณีลิย ตฺวทียา ปฺรารฺถนา อีศฺวรสฺย กรฺณโคจรีภูตา ตว ทานาทิ จ สากฺษิสฺวรูปํ ภูตฺวา ตสฺย ทฺฤษฺฏิโคจรมภวตฺฯ
und sagte: ›Kornelius, dein Gebet hat Erhörung gefunden, und deiner Almosen ist vor Gott gedacht worden.
32 อโต ยาโผนครํ ปฺรติ โลกานฺ ปฺรหิตฺย ตตฺร สมุทฺรตีเร ศิโมนฺนามฺน: กสฺยจิจฺจรฺมฺมการสฺย คฺฤเห ปฺรวาสการี ปิตรนามฺนา วิขฺยาโต ย: ศิโมนฺ ตมาหูยย; ตต: ส อาคตฺย ตฺวามฺ อุปเทกฺษฺยติฯ
So sende nun nach Joppe und laß Simon, der den Beinamen Petrus führt, herrufen; der ist als Gast im Hause eines Gerbers Simon am Meer.‹
33 อิติ การณาตฺ ตตฺกฺษณาตฺ ตว นิกเฏ โลกานฺ เปฺรษิตวานฺ, ตฺวมาคตวานฺ อิติ ภทฺรํ กฺฤตวานฺฯ อีศฺวโร ยานฺยาขฺยานานิ กถยิตุมฺ อาทิศตฺ ตานิ โศฺรตุํ วยํ สรฺเวฺว สามฺปฺรตมฺ อีศฺวรสฺย สากฺษาทฺ อุปสฺถิตา: สฺม: ฯ
Da habe ich auf der Stelle zu dir gesandt, und ich bin dir dankbar dafür, daß du gekommen bist. Jetzt haben wir nun alle uns hier vor Gottes Angesicht eingefunden, um alles zu vernehmen, was dir vom Herrn aufgetragen worden ist.«
34 ตทา ปิตร อิมำ กถำ กถยิตุมฺ อารพฺธวานฺ, อีศฺวโร มนุษฺยาณามฺ อปกฺษปาตี สนฺ
Da tat Petrus den Mund auf und sagte: »Nun erkenne ich in Wahrheit, daß Gott nicht die Person ansieht,
35 ยสฺย กสฺยจิทฺ เทศสฺย โย โลกาสฺตสฺมาทฺภีตฺวา สตฺกรฺมฺม กโรติ ส ตสฺย คฺราโหฺย ภวติ, เอตสฺย นิศฺจยมฺ อุปลพฺธวานหมฺฯ
sondern daß in jedem Volk der, welcher ihn fürchtet und Gerechtigkeit übt, ihm angenehm ist.
36 สรฺเวฺวษำ ปฺรภุ โรฺย ยีศุขฺรีษฺฏเสฺตน อีศฺวร อิสฺราเยลฺวํศานำ นิกเฏ สุสํวาทํ เปฺรษฺย สมฺเมลนสฺย ยํ สํวาทํ ปฺราจารยตฺ ตํ สํวาทํ ยูยํ ศฺรุตวนฺต: ฯ
Ihr kennt das Wort, das er an die Kinder Israel hat ergehen lassen, indem er ihnen (die Heilsbotschaft vom) Frieden durch Jesus Christus verkündigen ließ: dieser ist der Herr über alle.
37 ยโต โยหนา มชฺชเน ปฺรจาริเต สติ ส คาลีลเทศมารภฺย สมสฺตยิหูทียเทศํ วฺยาปฺโนตฺ;
Ebenso kennt ihr die Ereignisse, die sich im ganzen jüdischen Lande zugetragen haben und von Galiläa nach der Taufe, die Johannes gepredigt hatte, ausgegangen sind,
38 ผลต อีศฺวเรณ ปวิเตฺรณาตฺมนา ศกฺตฺยา จาภิษิกฺโต นาสรตียยีศุ: สฺถาเน สฺถาเน ภฺรมนฺ สุกฺริยำ กุรฺวฺวนฺ ไศตานา กฺลิษฺฏานฺ สรฺวฺวโลกานฺ สฺวสฺถานฺ อกโรตฺ, ยต อีศฺวรสฺตสฺย สหาย อาสีตฺ;
nämlich wie Gott Jesus von Nazareth mit heiligem Geist und mit Kraft gesalbt hat, wie dieser dann umhergezogen ist und Gutes getan und alle geheilt hat, die vom Teufel überwältigt waren, denn Gott war mit ihm;
39 วยญฺจ ยิหูทียเทเศ ยิรูศาลมฺนคเร จ เตน กฺฤตานำ สรฺเวฺวษำ กรฺมฺมณำ สากฺษิโณ ภวาม: ฯ โลกาสฺตํ กฺรุเศ วิทฺธฺวา หตวนฺต: ,
und wir sind Zeugen für alles das, was er im jüdischen Lande sowie in Jerusalem vollbracht hat. Den haben sie dann zwar ans Kreuz gehängt und getötet,
40 กินฺตุ ตฺฤตียทิวเส อีศฺวรสฺตมุตฺถาปฺย สปฺรกาศมฺ อทรฺศยตฺฯ
aber Gott hat ihn am dritten Tage auferweckt und ihn sichtbar erscheinen lassen,
41 สรฺวฺวโลกานำ นิกฏ อิติ น หิ, กินฺตุ ตสฺมินฺ ศฺมศานาทุตฺถิเต สติ เตน สารฺทฺธํ โภชนํ ปานญฺจ กฺฤตวนฺต เอตาทฺฤศา อีศฺวรสฺย มโนนีตา: สากฺษิโณ เย วยมฺ อสฺมากํ นิกเฏ ตมทรฺศยตฺฯ
nicht dem ganzen Volk, sondern uns, den von Gott zuvor erwählten Zeugen, die wir nach seiner Auferstehung von den Toten mit ihm zusammen gegessen und getrunken haben.
42 ชีวิตมฺฤโตภยโลกานำ วิจารํ กรฺตฺตุมฺ อีศฺวโร ยํ นิยุกฺตวานฺ ส เอว ส ชน: , อิมำ กถำ ปฺรจารยิตุํ ตสฺมินฺ ปฺรมาณํ ทาตุญฺจ โส'สฺมานฺ อาชฺญาปยตฺฯ
Und er hat uns geboten, dem Volke zu verkündigen und zu bezeugen, daß dieser der von Gott bestimmte Richter über Lebende und Tote ist.
43 ยสฺตสฺมินฺ วิศฺวสิติ ส ตสฺย นามฺนา ปาปานฺมุกฺโต ภวิษฺยติ ตสฺมินฺ สรฺเวฺว ภวิษฺยทฺวาทิโนปิ เอตาทฺฤศํ สากฺษฺยํ ททติฯ
Für diesen legen alle Propheten das Zeugnis ab, daß jeder, der an ihn glaubt, Vergebung der Sünden durch seinen Namen empfängt.«
44 ปิตรไสฺยตตฺกถากถนกาเล สรฺเวฺวษำ โศฺรตฺฤณามุปริ ปวิตฺร อาตฺมาวาโรหตฺฯ
Während Petrus noch in dieser Weise redete, fiel der heilige Geist auf alle, die seine Ansprache hörten.
45 ตต: ปิตเรณ สารฺทฺธมฺ อาคตาสฺตฺวกฺเฉทิโน วิศฺวาสิโน โลกา อนฺยเทศีเยภฺย: ปวิตฺร อาตฺมนิ ทตฺเต สติ
Da gerieten die Gläubigen jüdischer Herkunft, die mit Petrus gekommen waren, in das höchste Erstaunen darüber, daß auch auf die Heiden die Gabe des heiligen Geistes ausgegossen war;
46 เต นานาชาตียภาษาภิ: กถำ กถยนฺต อีศฺวรํ ปฺรศํสนฺติ, อิติ ทฺฤษฺฏฺวา ศฺรุตฺวา จ วิสฺมยมฺ อาปทฺยนฺตฯ
denn sie hörten sie mit Zungen reden und Gott preisen. Da sprach Petrus:
47 ตทา ปิตร: กถิตวานฺ, วยมิว เย ปวิตฺรมฺ อาตฺมานํ ปฺราปฺตาเสฺตษำ ชลมชฺชนํ กึ โกปิ นิเษทฺธุํ ศกฺโนติ?
»Kann wohl jemand diesen Leuten, die den heiligen Geist ebenso wie wir empfangen haben, das Wasser versagen, daß diese nicht getauft würden?«
48 ตต: ปฺรโภ รฺนามฺนา มชฺชิตา ภวเตติ ตานาชฺญาปยตฺฯ อนนฺตรํ เต ไสฺว: สารฺทฺธํ กติปยทินานิ สฺถาตุํ ปฺรารฺถยนฺตฯ
So ordnete er denn an, daß sie im Namen Jesu Christi getauft würden. Hierauf baten sie ihn, noch einige Tage bei ihnen zu bleiben.
