๒ กรินฺถิน: 8
1 เห ภฺราตร: , มากิทนิยาเทศสฺถาสุ สมิติษุ ปฺรกาศิโต ย อีศฺวรสฺยานุคฺรหสฺตมหํ ยุษฺมานฺ ชฺญาปยามิฯ
Men vi kundgøre eder, Brødre! den Guds Naade, som er given i Makedoniens Menigheder,
2 วสฺตุโต พหุเกฺลศปรีกฺษาสมเย เตษำ มหานนฺโท'ตีวทีนตา จ วทานฺยตายา: ปฺรจุรผลมฺ อผลยตำฯ
at under megen Trængsels Prøvelse har deres overstrømmende Glæde og deres dybe Fattigdom strømmet over i deres Gavmildheds Rigdom.
3 เต เสฺวจฺฉยา ยถาศกฺติ กิญฺจาติศกฺติ ทาน อุทฺยุกฺตา อภวนฺ อิติ มยา ปฺรมาณีกฺริยเตฯ
Thi efter Evne (det vidner jeg) gave de, ja, over Evne, af egen Drift,
4 วยญฺจ ยตฺ ปวิตฺรโลเกภฺยเสฺตษำ ทานมฺ อุปการารฺถกมฺ อํศนญฺจ คฺฤหฺลามสฺตทฺ พหุนุนเยนาสฺมานฺ ปฺรารฺถิตวนฺต: ฯ
idet de med megen Overtalelse bade os om den Naade at maatte tage Del i Hjælpen til de hellige,
5 วยํ ยาทฺฤกฺ ปฺรไตฺย×กฺษามหิ ตาทฺฤคฺ อกฺฤตฺวา เต'เคฺร ปฺรภเว ตต: ปรมฺ อีศฺวรเสฺยจฺฉยาสฺมภฺยมปิ สฺวานฺ นฺยเวทยนฺฯ
og ikke alene som vi havde haabet, men sig selv gav de først og fremmest til Herren og saa til os, ved Guds Villie,
6 อโต เหโตสฺตฺวํ ยถารพฺธวานฺ ตไถว กรินฺถินำ มเธฺย'ปิ ตทฺ ทานคฺรหณํ สาธเยติ ยุษฺมานฺ อธิ วยํ ตีตํ ปฺรารฺถยามหิฯ
saa at vi opfordrede Titus til, ligesom han forhen havde begyndt, saaledes ogsaa at tilendebringe hos eder ogsaa denne Gave.
7 อโต วิศฺวาโส วากฺปฏุตา ชฺญานํ สรฺโวฺวตฺสาโห 'สฺมาสุ เปฺรม ไจไต รฺคุไณ รฺยูยํ ยถาปรานฺ อติเศเธฺว ตไถไวเตน คุเณนาปฺยติเศธฺวํฯ
Men ligesom I ere rige i alt, i Tro og Tale og Erkendelse og al Iver og i eders Kærlighed til os: Maatte I da være rige ogsaa i denne Gave!
8 เอตทฺ อหมฺ อาชฺญยา กถยามีติ นหิ กินฺตฺวเนฺยษามฺ อุตฺสาหการณาทฺ ยุษฺมากมปิ เปฺรมฺน: สารลฺยํ ปรีกฺษิตุมิจฺฉตา มไยตตฺ กถฺยเตฯ
Jeg siger det ikke som en Befaling, men for ved andres Iver at prøve ogsaa eders Kærligheds Ægthed.
9 ยูยญฺจาสฺมตฺปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺยานุคฺรหํ ชานีถ ยตสฺตสฺย นิรฺธนเตฺวน ยูยํ ยทฺ ธนิโน ภวถ ตทรฺถํ ส ธนี สนฺนปิ ยุษฺมตฺกฺฤเต นิรฺธโน'ภวตฺฯ
I kende jo vor Herres Jesu Kristi Naade, at han for eders Skyld blev fattig, da han var rig, for at I ved hans Fattigdom skulde blive rige.
10 เอตสฺมินฺ อหํ ยุษฺมานฺ สฺววิจารํ ชฺญาปยามิฯ คตํ สํวตฺสรมฺ อารภฺย ยูยํ เกวลํ กรฺมฺม กรฺตฺตํ ตนฺนหิ กินฺตฺวิจฺฉุกตำ ปฺรกาศยิตุมปฺยุปากฺราภฺยธฺวํ ตโต เหโต รฺยุษฺมตฺกฺฤเต มม มนฺตฺรณา ภทฺราฯ
Og jeg giver min Mening herom til Kende; thi dette er eder gavnligt, I, som jo i Fjor vare de første til at begynde, ikke alene med Gerningen, men endogsaa med Villien dertil.
11 อโต 'ธุนา ตตฺกรฺมฺมสาธนํ ยุษฺมาภิ: กฺริยตำ เตน ยทฺวทฺ อิจฺฉุกตายามฺ อุตฺสาหสฺตทฺวทฺ เอไกกสฺย สมฺปทนุสาเรณ กรฺมฺมสาธนมฺ อปิ ชนิษฺยเตฯ
Men fuldbringer da nu ogsaa Gerningen, for at, ligesom I vare redebonne til at ville, I ogsaa maa fuldbringe det efter eders Evne.
12 ยสฺมินฺ อิจฺฉุกตา วิทฺยเต เตน ยนฺน ธารฺยฺยเต ตสฺมาตฺ โส'นุคฺฤหฺยต อิติ นหิ กินฺตุ ยทฺ ธารฺยฺยเต ตสฺมาเทวฯ
Thi naar Redebonheden er til Stede, da er den velbehagelig efter, hvad den evner, ikke efter, hvad den ikke evner.
13 ยต อิตเรษำ วิราเมณ ยุษฺมากญฺจ เกฺลเศน ภวิตวฺยํ ตนฺนหิ กินฺตุ สมตไยวฯ
Det er nemlig ikke Meningen, at andre skulle have Lettelse og I Trængsel; nej, det skal være ligeligt. Nu for Tiden maa eders Overflod komme hines Trang til Hjælp,
14 วรฺตฺตมานสมเย ยุษฺมากํ ธนาธิเกฺยน เตษำ ธนนฺยูนตา ปูรยิตวฺยา ตสฺมาตฺ เตษามปฺยาธิเกฺยน ยุษฺมากํ นฺยูนตา ปูรยิษฺยเต เตน สมตา ชนิษฺยเตฯ
for at ogsaa hines Overflod kan komme eders Trang til Hjælp, for at der kan blive Ligelighed,
15 ตเทว ศาสฺเตฺร'ปิ ลิขิตมฺ อาเสฺต ยถา, เยนาธิกํ สํคฺฤหีตํ ตสฺยาธิกํ นาภวตฺ เยน จาลฺปํ สํคฺฤหีตํ ตสฺยาลฺปํ นาภวตฺฯ
som der er skrevet: „Den, som sankede meget, fik ikke for meget, og den, som sankede lidet, fik ikke for lidt.”
16 ยุษฺมากํ หิตาย ตีตสฺย มนสิ ย อีศฺวร อิมมฺ อุโทฺยคํ ชนิตวานฺ ส ธโนฺย ภวตุฯ
Men Gud ske Tak, som giver den samme Iver for eder i Titus's Hjerte!
17 ตีโต'สฺมากํ ปฺรารฺถนำ คฺฤหีตวานฺ กิญฺจ สฺวยมฺ อุทฺยุกฺต: สนฺ เสฺวจฺฉยา ยุษฺมตฺสมีปํ คตวานฺฯ
Thi vel har han modtaget min Opfordring; men da han er saa ivrig, saa er det af egen Drift, at han rejser til eder.
18 เตน สห โย'ปร เอโก ภฺราตาสฺมาภิ: เปฺรษิต: สุสํวาทาตฺ ตสฺย สุขฺยาตฺยา สรฺวฺวา: สมิตโย วฺยาปฺตา: ฯ
Og sammen med ham sende vi den Broder, hvis Ros i Evangeliet gaar igennem alle Menighederne,
19 ปฺรโภ เรฺคารวาย ยุษฺมากมฺ อิจฺฉุกตาไย จ ส สมิติภิเรตไสฺย ทานเสวาไย อสฺมากํ สงฺคิเตฺว นฺยโยชฺยตฯ
og ikke det alene, men han er ogsaa udvalgt af Menederne til at rejse med os med denne Gave, som besørges af os, for at fremme selve Herrens Ære og vor Redebonhed,
20 ยโต ยา มโหปายนเสวาสฺมาภิ รฺวิธียเต ตามธิ วยํ ยตฺ เกนาปิ น นินฺทฺยามเห ตทรฺถํ ยตามเหฯ
idet vi undgaa dette, at nogen skulde kunne laste os i Anledning af denne rige Hjælp, som besørges af os;
21 ยต: เกวลํ ปฺรโภ: สากฺษาตฺ ตนฺนหิ กินฺตุ มานวานามปิ สากฺษาตฺ สทาจารํ กรฺตฺตุมฺ อาโลจามเหฯ
thi vi lægge Vind paa, hvad der er godt ikke alene i Herrens, men ogsaa i Menneskers Øjne.
22 ตาภฺยำ สหาปร เอโก โย ภฺราตาสฺมาภิ: เปฺรษิต: โส'สฺมาภิ รฺพหุวิษเยษุ พหวารานฺ ปรีกฺษิต อุโทฺยคีว ปฺรกาศิตศฺจ กินฺตฺวธุนา ยุษฺมาสุ ทฺฤฒวิศฺวาสาตฺ ตโสฺยตฺสาโห พหุ ววฺฤเธฯ
Men sammen med dem sende vi vor Broder, hvis Iver vi ofte i mange Maader have prøvet, men som nu er langt ivrigere paa Grund af sin store Tillid til eder.
23 ยทิ กศฺจิตฺ ตีตสฺย ตตฺตฺวํ ชิชฺญาสเต ตรฺหิ ส มม สหภาคี ยุษฺมนฺมเธฺย สหการี จ, อปรโย รฺภฺราโตฺรสฺตตฺตฺวํ วา ยทิ ชิชฺญาสเต ตรฺหิ เตา สมิตีนำ ทูเตา ขฺรีษฺฏสฺย ปฺรติพิมฺเพา เจติ เตน ชฺญายตำฯ
Hvad Titus angaar, da er han min Fælle og Medarbejder hos eder, og hvad vore Brødre angaar, da ere de Menighedsudsendinge, Kristi Ære.
24 อโต เหโต: สมิตีนำ สมกฺษํ ยุษฺมตฺเปฺรมฺโน'สฺมากํ ศฺลาฆายาศฺจ ปฺรามาณฺยํ ตานฺ ปฺรติ ยุษฺมาภิ: ปฺรกาศยิตวฺยํฯ
Saa giver dem da for Menighedernes Aasyn Beviset paa eders Kærlighed og for det, vi have rost eder for.
