๒ กรินฺถิน: 7
1 อเตอว เห ปฺริยตมา: , เอตาทฺฤศี: ปฺรติชฺญา: ปฺราปฺไตรสฺมาภิ: ศรีราตฺมโน: สรฺวฺวมาลินฺยมฺ อปมฺฤเชฺยศฺวรสฺย ภกฺตฺยา ปวิตฺราจาร: สาธฺยตำฯ
Has ergo habentes promissiones, carissimi, mundemus nos ab omni inquinamento carnis et spiritus, perficientes sanctificationem in timore Dei.
2 ยูยมฺ อสฺมานฺ คฺฤหฺลีตฯ อสฺมาภิ: กสฺยาปฺยนฺยาโย น กฺฤต: โก'ปิ น วญฺจิต: ฯ
Capite nos. Neminem læsimus, neminem corrupimus, neminem circumvenimus.
3 ยุษฺมานฺ โทษิณ: กรฺตฺตมหํ วากฺยเมตทฺ วทามีติ นหิ ยุษฺมาภิ: สห ชีวนาย มรณาย วา วยํ ยุษฺมานฺ สฺวานฺต: กรไณ รฺธารยาม อิติ ปูรฺวฺวํ มโยกฺตํฯ
Non ad condemnationem vestram dico: prædiximus enim quod in cordibus nostris estis ad commoriendum et ad convivendum.
4 ยุษฺมานฺ ปฺรติ มม มเหตฺสาโห ชายเต ยุษฺมานฺ อธฺยหํ พหุ ศฺลาเฆ จ เตน สรฺวฺวเกฺลศสมเย'หํ สานฺตฺวนยา ปูรฺโณ หรฺเษณ ปฺรผุลฺลิตศฺจ ภวามิฯ
Multa mihi fiducia est apud vos, multa mihi gloriatio pro vobis: repletus sum consolatione; superabundo gaudio in omni tribulatione nostra.
5 อสฺมาสุ มากิทนิยาเทศมฺ อาคเตษฺวสฺมากํ ศรีรสฺย กาจิทปิ ศานฺติ รฺนาภวตฺ กินฺตุ สรฺวฺวโต พหิ รฺวิโรเธนานฺตศฺจ ภีตฺยา วยมฺ อปีฑฺยามหิฯ
Nam et cum venissemus in Macedoniam, nullam requiem habuit caro nostra, sed omnem tribulationem passi sumus: foris pugnæ, intus timores.
6 กินฺตุ นมฺราณำ สานฺตฺวยิตา ย อีศฺวร: ส ตีตสฺยาคมเนนาสฺมานฺ อสานฺตฺวยตฺฯ
Sed qui consolatur humiles, consolatus est nos Deus in adventu Titi.
7 เกวลํ ตสฺยาคมเนน ตนฺนหิ กินฺตุ ยุษฺมตฺโต ชาตยา ตสฺย สานฺตฺวนยาปิ, ยโต'สฺมาสุ ยุษฺมากํ หารฺทฺทวิลาปาสกฺตเตฺวษฺวสฺมากํ สมีเป วรฺณิเตษุ มม มหานนฺโท ชาต: ฯ
Non solum autem in adventu ejus, sed etiam in consolatione, qua consolatus est in vobis, referens nobis vestrum desiderium, vestrum fletum, vestram æmulationem pro me, ita ut magis gauderem.
8 อหํ ปเตฺรณ ยุษฺมานฺ โศกยุกฺตานฺ กฺฤตวานฺ อิตฺยสฺมาทฺ อนฺวตเปฺย กินฺตฺวธุนา นานุตเปฺยฯ เตน ปเตฺรณ ยูยํ กฺษณมาตฺรํ โศกยุกฺตีภูตา อิติ มยา ทฺฤศฺยเตฯ
Quoniam etsi contristavi vos in epistola, non me pœnitet: etsi pœniteret, videns quod epistola illa (etsi ad horam) vos contristavit,
9 อิตฺยสฺมินฺ ยุษฺมากํ โศเกนาหํ หฺฤษฺยามิ ตนฺนหิ กินฺตุ มน: ปริวรฺตฺตนาย ยุษฺมากํ โศโก'ภวทฺ อิตฺยเนน หฺฤษฺยามิ ยโต'สฺมตฺโต ยุษฺมากํ กาปิ หานิ รฺยนฺน ภเวตฺ ตทรฺถํ ยุษฺมากมฺ อีศฺวรีย: โศโก ชาต: ฯ
nunc gaudeo: non quia contristati estis, sed quia contristati estis ad pœnitentiam. Contristati enim estis ad Deum, ut in nullo detrimentum patiamini ex nobis.
10 ส อีศฺวรีย: โศก: ปริตฺราณชนกํ นิรนุตาปํ มน: ปริวรฺตฺตนํ สาธยติ กินฺตุ สำสาริก: โศโก มฺฤตฺยุํ สาธยติฯ
Quæ enim secundum Deum tristitia est, pœnitentiam in salutem stabilem operatur: sæculi autem tristitia mortem operatur.
11 ปศฺยต เตเนศฺวรีเยณ โศเกน ยุษฺมากํ กึ น สาธิตํ? ยตฺโน โทษปฺรกฺษาลนมฺ อสนฺตุษฺฏตฺวํ หารฺทฺทมฺ อาสกฺตตฺวํ ผลทานญฺไจตานิ สรฺวฺวาณิฯ ตสฺมินฺ กรฺมฺมณิ ยูยํ นิรฺมฺมลา อิติ ปฺรมาณํ สรฺเวฺวณ ปฺรกาเรณ ยุษฺมาภิ รฺทตฺตํฯ
Ecce enim hoc ipsum, secundum Deum contristari vos, quantam in vobis operatur sollicitudinem: sed defensionem, sed indignationem, sed timorem, sed desiderium, sed æmulationem, sed vindictam: in omnibus exhibuistis vos incontaminatos esse negotio.
12 เยนาปราทฺธํ ตสฺย กฺฤเต กึวา ยสฺยาปราทฺธํ ตสฺย กฺฤเต มยา ปตฺรมฺ อเลขิ ตนฺนหิ กินฺตุ ยุษฺมานธฺยสฺมากํ ยตฺโน ยทฺ อีศฺวรสฺย สากฺษาทฺ ยุษฺมตฺสมีเป ปฺรกาเศต ตทรฺถเมวฯ
Igitur, etsi scripsi vobis, non propter eum qui fecit injuriam, nec propter eum qui passus est: sed ad manifestandam sollicitudinem nostram, quam habemus pro vobis
13 อุกฺตการณาทฺ วยํ สานฺตฺวนำ ปฺราปฺตา: ; ตาญฺจ สานฺตฺวนำ วินาวโร มหาหฺลาทสฺตีตสฺยาหฺลาทาทสฺมาภิ รฺลพฺธ: , ยตสฺตสฺยาตฺมา สรฺไวฺว รฺยุษฺมาภิสฺตฺฤปฺต: ฯ
coram Deo: ideo consolati sumus. In consolatione autem nostra, abundantius magis gavisi sumus super gaudio Titi, quia refectus est spiritus ejus ab omnibus vobis:
14 ปูรฺวฺวํ ตสฺย สมีเป'หํ ยุษฺมาภิรฺยทฺ อศฺลาเฆ เตน นาลชฺเช กินฺตุ วยํ ยทฺวทฺ ยุษฺมานฺ ปฺรติ สตฺยภาเวน สกลมฺ อภาษามหิ ตทฺวตฺ ตีตสฺย สมีเป'สฺมากํ ศฺลาฆนมปิ สตฺยํ ชาตํฯ
et si quid apud illum de vobis gloriatus sum, non sum confusus: sed sicut omnia vobis in veritate locuti sumus, ita et gloriatio nostra, quæ fuit ad Titum, veritas facta est,
15 ยูยํ กีทฺฤกฺ ตสฺยาชฺญา อปาลยต ภยกมฺปาภฺยำ ตํ คฺฤหีตวนฺตศฺไจตสฺย สฺมรณาทฺ ยุษฺมาสุ ตสฺย เสฺนโห พาหุเลฺยน วรฺตฺตเตฯ
et viscera ejus abundantius in vobis sunt, reminiscentis omnium vestrum obedientiam: quomodo cum timore et tremore excepistis illum.
16 ยุษฺมาสฺวหํ สรฺวฺวมาศํเส, อิตฺยสฺมินฺ มมาหฺลาโท ชายเตฯ
Gaudeo quod in omnibus confido in vobis.
