๒ กรินฺถิน: 12
1 อาตฺมศฺลาฆา มมานุปยุกฺตา กินฺตฺวหํ ปฺรโภ รฺทรฺศนาเทศานามฺ อาขฺยานํ กถยิตุํ ปฺรวรฺตฺเตฯ
To boast, really, is not profitable for me, for I will come to visions and revelations of the LORD.
2 อิตศฺจตุรฺทศวตฺสเรภฺย: ปูรฺวฺวํ มยา ปริจิต เอโก ชนสฺตฺฤตียํ สฺวรฺคมนียต, ส สศรีเรณ นิ: ศรีเรณ วา ตตฺ สฺถานมนียต ตทหํ น ชานามิ กินฺตฺวีศฺวโร ชานาติฯ
I have known a man in Christ, fourteen years ago—whether in the body I have not known, whether out of the body I have not known, God has known—such a one being snatched up to the third heaven;
3 ส มานว: สฺวรฺคํ นีต: สนฺ อกถฺยานิ มรฺตฺตฺยวาคตีตานิ จ วากฺยานิ ศฺรุตวานฺฯ
and I have known such a man—whether in the body, whether out of the body, I have not known, God has known—
4 กินฺตุ ตทานีํ ส สศรีโร นิ: ศรีโร วาสีตฺ ตนฺมยา น ชฺญายเต ตทฺ อีศฺวเรไณว ชฺญายเตฯ
that he was snatched up to the paradise, and heard unutterable sayings, that it is not possible for man to speak.
5 ตมธฺยหํ ศฺลาฆิเษฺย มามธิ นาเนฺยน เกนจิทฺ วิษเยณ ศฺลาฆิเษฺย เกวลํ สฺวเทารฺพฺพเลฺยน ศฺลาฆิเษฺยฯ
Of such a one I will boast, and of myself I will not boast, except in my weaknesses,
6 ยทฺยหมฺ อาตฺมศฺลาฆำ กรฺตฺตุมฺ อิจฺเฉยํ ตถาปิ นิรฺพฺโพธ อิว น ภวิษฺยามิ ยต: สตฺยเมว กถยิษฺยามิ, กินฺตุ โลกา มำ ยาทฺฤศํ ปศฺยนฺติ มม วากฺยํ ศฺรุตฺวา วา ยาทฺฤศํ มำ มนฺยเต ตสฺมาตฺ เศฺรษฺฐํ มำ ยนฺน คณยนฺติ ตทรฺถมหํ ตโต วิรํสฺยามิฯ
for if I may wish to boast, I will not be a fool, for I will say truth; but I refrain, lest in regard to me anyone may think anything above what he sees me, or hears anything of me;
7 อปรมฺ อุตฺกฺฤษฺฏทรฺศนปฺราปฺติโต ยทหมฺ อาตฺมาภิมานี น ภวามิ ตทรฺถํ ศรีรเวธกมฺ เอกํ ศูลํ มหฺยมฺ อทายิ ตตฺ มทียาตฺมาภิมานนิวารณารฺถํ มม ตาฑยิตา ศยตาโน ทูต: ฯ
and that by the exceeding greatness of the revelations I might not be exalted too much, there was given to me a thorn in the flesh, a messenger of Satan, that he might batter me, that I might not be exalted too much.
8 มตฺตสฺตสฺย ปฺรสฺถานํ ยาจิตุมหํ ตฺริสฺตมธิ ปฺรภุมุทฺทิศฺย ปฺรารฺถนำ กฺฤตวานฺฯ
I called on the LORD three times concerning this thing, that it might depart from me,
9 ตต: ส มามุกฺตวานฺ มมานุคฺรหสฺตว สรฺวฺวสาธก: , ยโต เทารฺพฺพลฺยาตฺ มม ศกฺติ: ปูรฺณตำ คจฺฉตีติฯ อต: ขฺรีษฺฏสฺย ศกฺติ รฺยนฺมามฺ อาศฺรยติ ตทรฺถํ สฺวเทารฺพฺพเลฺยน มม ศฺลาฆนํ สุขทํฯ
and He said to me, “My grace is sufficient for you, for My power is perfected in weakness”; most gladly, therefore, will I rather boast in my weaknesses, that the power of the Christ may rest on me:
10 ตสฺมาตฺ ขฺรีษฺฏเหโต เรฺทารฺพฺพลฺยนินฺทาทริทฺรตาวิปกฺษตากษฺฏาทิษุ สนฺตุษฺยามฺยหํฯ ยทาหํ ทุรฺพฺพโล'สฺมิ ตไทว สพโล ภวามิฯ
for this reason I am well pleased in weaknesses, in damages, in necessities, in persecutions, in distresses—for Christ; for whenever I may be weak, then I am powerful;
11 เอเตนาตฺมศฺลาฆเนนาหํ นิรฺพฺโพธ อิวาภวํ กินฺตุ ยูยํ ตสฺย การณํ ยโต มม ปฺรศํสา ยุษฺมาภิเรว กรฺตฺตวฺยาสีตฺฯ ยทฺยปฺยมฺ อคโณฺย ภเวยํ ตถาปิ มุขฺยตเมภฺย: เปฺรริเตภฺย: เกนาปิ ปฺรกาเรณ นาหํ นฺยูโน'สฺมิฯ
I have become a fool—boasting; you compelled me; for I ought to have been commended by you, for I was behind the very chiefest apostles in nothing—even if I am nothing.
12 สรฺวฺวถาทฺภุตกฺริยาศกฺติลกฺษไณ: เปฺรริตสฺย จิหฺนานิ ยุษฺมากํ มเธฺย สไธรฺยฺยํ มยา ปฺรกาศิตานิฯ
The signs, indeed, of the apostle were worked among you in all patience, in signs, and wonders, and mighty deeds,
13 มม ปาลนารฺถํ ยูยํ มยา ภารากฺรานฺตา นาภวไตตทฺ เอกํ นฺยูนตฺวํ วินาปราภฺย: สมิติโภฺย ยุษฺมากํ กึ นฺยูนตฺวํ ชาตํ? อเนน มม โทษํ กฺษมธฺวํฯ
for what is there in which you were inferior to the rest of the assemblies, except that I myself was not a burden to you? Forgive me this injustice!
14 ปศฺยต ตฺฤตียวารํ ยุษฺมตฺสมีปํ คนฺตุมุทฺยโต'สฺมิ ตตฺราปฺยหํ ยุษฺมานฺ ภารากฺรานฺตานฺ น กริษฺยามิฯ ยุษฺมากํ สมฺปตฺติมหํ น มฺฤคเย กินฺตุ ยุษฺมาเนว, ยต: ปิโตฺร: กฺฤเต สนฺตานานำ ธนสญฺจโย'นุปยุกฺต: กินฺตุ สนฺตานานำ กฺฤเต ปิโตฺร รฺธนสญฺจย อุปยุกฺต: ฯ
Behold, a third time I am ready to come to you, and I will not be a burden to you, for I do not seek yours, but you, for the children ought not to lay up for the parents, but the parents for the children,
15 อปรญฺจ ยุษฺมาสุ พหุ ปฺรียมาโณ'ปฺยหํ ยทิ ยุษฺมตฺโต'ลฺปํ ปฺรม ลเภ ตถาปิ ยุษฺมากํ ปฺราณรกฺษารฺถํ สานนฺทํ พหุ วฺยยํ สรฺวฺววฺยยญฺจ กริษฺยามิฯ
and I will most gladly spend and be entirely spent for your souls, even if, loving you more abundantly, I am loved less.
16 ยูยํ มยา กิญฺจิทปิ น ภารากฺรานฺตา อิติ สตฺยํ, กินฺตฺวหํ ธูรฺตฺต: สนฺ ฉเลน ยุษฺมานฺ วญฺจิตวานฺ เอตตฺ กึ เกนจิทฺ วกฺตวฺยํ?
And be it [so], I did not burden you, but being crafty, I took you with guile;
17 ยุษฺมตฺสมีปํ มยา เย โลกา: ปฺรหิตาเสฺตษาเมเกน กึ มม โก'ปฺยรฺถลาโภ ชาต: ?
anyone of those whom I have sent to you—did I take advantage of you by him?
18 อหํ ตีตํ วินีย เตน สารฺทฺธํ ภฺราตรเมกํ เปฺรษิตวานฺ ยุษฺมตฺตสฺตีเตน กิมฺ อรฺโถ ลพฺธ: ? เอกสฺมินฺ ภาว เอกสฺย ปทจิเหฺนษุ จาวำ กึ น จริตวนฺเตา?
I begged Titus, and sent with [him] the brother; did Titus take advantage of you? Did we not walk in the same Spirit? Did we not [walk] in the same steps?
19 ยุษฺมากํ สมีเป วยํ ปุน โรฺทษกฺษาลนกถำ กถยาม อิติ กึ พุธฺยเธฺว? เห ปฺริยตมา: , ยุษฺมากํ นิษฺฐารฺถํ วยมีศฺวรสฺย สมกฺษํ ขฺรีษฺเฏน สรฺวฺวาเณฺยตานิ กถยาม: ฯ
Again, [do] you think that we are making defense to you? We speak before God in Christ; and all things, beloved, [are] for your up-building,
20 อหํ ยทาคมิษฺยามิ, ตทา ยุษฺมานฺ ยาทฺฤศานฺ ทฺรษฺฏุํ เนจฺฉามิ ตาทฺฤศานฺ ทฺรกฺษฺยามิ, ยูยมปิ มำ ยาทฺฤศํ ทฺรษฺฏุํ เนจฺฉถ ตาทฺฤศํ ทฺรกฺษฺยถ, ยุษฺมนฺมเธฺย วิวาท อีรฺษฺยา โกฺรโธ วิปกฺษตา ปราปวาท: กรฺเณชปนํ ทรฺป: กลหศฺไจเต ภวิษฺยนฺติ;
for I fear lest, having come, I may not find you such as I wish, and I may be found by you such as you do not wish, lest there be strifes, envyings, wraths, revelries, slanders, whisperings, puffings up, insurrections,
21 เตนาหํ ยุษฺมตฺสมีปํ ปุนราคตฺย มทีเยศฺวเรณ นมยิเษฺย, ปูรฺวฺวํ กฺฤตปาปานฺ โลกานฺ สฺวียาศุจิตาเวศฺยาคมนลมฺปฏตาจรณาทฺ อนุตาปมฺ อกฺฤตวนฺโต ทฺฤษฺฏฺวา จ ตานธิ มม โศโก ชนิษฺยต อิติ พิเภมิฯ
lest again having come, my God may humble me in regard to you, and I may mourn many of those having sinned before, and having not changed their mind concerning the uncleanness, and whoredom, and licentiousness, that they practiced.
