๑ ถิษลนีกิน: 3
1 อโต'หํ ยทา สนฺเทหํ ปุน: โสฒุํ นาศกฺนุวํ ตทานีมฺ อาถีนีนคร เอกากี สฺถาตุํ นิศฺจิตฺย
Daher, als wir es nicht länger aushalten konnten, entschlossen wir uns, in Athen allein zurückzubleiben,
2 สฺวภฺราตรํ ขฺรีษฺฏสฺย สุสํวาเท สหการิณญฺเจศฺวรสฺย ปริจารกํ ตีมถิยํ ยุษฺมตฺสมีปมฺ อเปฺรษยํฯ
und sandten Timotheus ab, unsern Bruder und Gottes Diener bei der (Verkündigung der) Heilsbotschaft von Christus: er sollte euch stärken und euch Zuspruch für euren Glauben bringen,
3 วรฺตฺตมาไน: เกฺลไศ: กสฺยาปิ จาญฺจลฺยํ ยถา น ชายเต ตถา เต ตฺวยา สฺถิรีกฺริยนฺตำ สฺวกียธรฺมฺมมธิ สมาศฺวาสฺยนฺตาญฺเจติ ตมฺ อาทิศํฯ
damit niemand in den gegenwärtigen Bedrängnissen wankend würde; ihr wißt ja selbst: dazu (zur standhaften Ertragung der Drangsale) sind wir bestimmt.
4 วยเมตาทฺฤเศ เกฺลเศ นิยุกฺตา อาสฺมห อิติ ยูยํ สฺวยํ ชานีถ, ยโต'สฺมากํ ทุรฺคติ รฺภวิษฺยตีติ วยํ ยุษฺมากํ สมีเป สฺถิติกาเล'ปิ ยุษฺมานฺ อโพธยาม, ตาทฺฤศเมว จาภวตฺ ตทปิ ชานีถฯ
Denn schon damals, als wir noch bei euch waren, haben wir euch vorausgesagt, daß wir Drangsale würden erleiden müssen; und so ist es denn auch gekommen, ihr wißt es ja.
5 ตสฺมาตฺ ปรีกฺษเกณ ยุษฺมาสุ ปรีกฺษิเตษฺวสฺมากํ ปริศฺรโม วิผโล ภวิษฺยตีติ ภยํ โสฒุํ ยทาหํ นาศกฺนุวํ ตทา ยุษฺมากํ วิศฺวาสสฺย ตตฺตฺวาวธารณาย ตมฺ อเปฺรษยํฯ
Deshalb habe ich auch, als ich es nicht länger aushalten konnte, (einen Boten) an euch abgeschickt, um Kunde über euren Glaubensstand zu erhalten, ob nicht etwa der Versucher euch in Versuchung geführt habe und unsere Arbeit damit vergeblich werden sollte.
6 กินฺตฺวธุนา ตีมถิโย ยุษฺมตฺสมีปาทฺ อสฺมตฺสนฺนิธิมฺ อาคตฺย ยุษฺมากํ วิศฺวาสเปฺรมณี อธฺยสฺมานฺ สุวารฺตฺตำ ชฺญาปิตวานฺ วยญฺจ ยถา ยุษฺมานฺ สฺมรามสฺตถา ยูยมปฺยสฺมานฺ สรฺวฺวทา ปฺรณเยน สฺมรถ ทฺรษฺฏุมฺ อากางฺกฺษเธฺว เจติ กถิตวานฺฯ
Jetzt aber, nachdem Timotheus von euch zu uns zurückgekehrt ist und uns gute Botschaft von eurem Glauben und eurer Liebe gebracht und (uns berichtet hat, ) daß ihr uns allezeit ein gutes Andenken bewahrt und euch nach einem Wiedersehen mit uns ebenso sehnet, wie auch wir uns nach euch sehnen,
7 เห ภฺราตร: , วารฺตฺตามิมำ ปฺราปฺย ยุษฺมานธิ วิเศษโต ยุษฺมากํ เกฺลศทุ: ขานฺยธิ ยุษฺมากํ วิศฺวาสาทฺ อสฺมากํ สานฺตฺวนาชายต;
so sind wir dadurch, was euch, liebe Brüder, betrifft, trotz aller unserer äußeren Not und Bedrängnis durch eure glaubenstreue wieder guten Mutes geworden;
8 ยโต ยูยํ ยทิ ปฺรภาววติษฺฐถ ตรฺหฺยเนน วยมฺ อธุนา ชีวาม: ฯ
denn jetzt haben wir wieder vollen Lebensmut, wenn ihr feststeht im Herrn.
9 วยญฺจาสฺมทีเยศฺวรสฺย สากฺษาทฺ ยุษฺมตฺโต ชาเตน เยนานนฺเทน ปฺรผุลฺลา ภวามสฺตสฺย กฺฤตฺสฺนสฺยานนฺทสฺย โยคฺยรูเปเณศฺวรํ ธนฺยํ วทิตุํ กถํ ศกฺษฺยาม: ?
Ja, wie könnten wir wohl Gott im Hinblick auf euch genug Dank als Gegengabe für all die Freude darbringen, mit der wir um euretwillen vor unserm Gott erfüllt sind?
10 วยํ เยน ยุษฺมากํ วทนานิ ทฺรษฺฏุํ ยุษฺมากํ วิศฺวาเส ยทฺ อสิทฺธํ วิทฺยเต ตตฺ สิทฺธีกรฺตฺตุญฺจ ศกฺษฺยามสฺตาทฺฤศํ วรํ ทิวานิศํ ปฺรารฺถยามเหฯ
Bei Tag und bei Nacht bitten wir ihn deshalb aufs inständigste darum, er wolle uns vergönnen, euch von Angesicht zu Angesicht wiederzusehen und den Mängeln abzuhelfen, die eurem Glauben noch anhaften.
11 อสฺมากํ ตาเตเนศฺวเรณ ปฺรภุนา ยีศุขฺรีษฺเฏน จ ยุษฺมตฺสมีปคมนายาสฺมากํ ปนฺถา สุคม: กฺริยตำฯ
Ja, er selbst, unser Gott und Vater, und unser Herr Jesus wolle uns den Weg zu euch bahnen!
12 ปรสฺปรํ สรฺวฺวำศฺจ ปฺรติ ยุษฺมากํ เปฺรม ยุษฺมานฺ ปฺรติ จาสฺมากํ เปฺรม ปฺรภุนา วรฺทฺธฺยตำ พหุผลํ กฺริยตาญฺจฯ
Euch aber lasse der Herr in der Liebe zueinander und zu allen Menschen wachsen und reich werden, wie auch wir euch gegenüber (von Liebe durchdrungen sind)!
13 อปรมสฺมากํ ปฺรภุ รฺยีศุขฺรีษฺฏ: สฺวกีไย: สรฺไวฺว: ปวิตฺรโลไก: สารฺทฺธํ ยทาคมิษฺยติ ตทา ยูยํ ยถาสฺมากํ ตาตเสฺยศฺวรสฺย สมฺมุเข ปวิตฺรตยา นิรฺโทษา ภวิษฺยถ ตถา ยุษฺมากํ มนำสิ สฺถิรีกฺริยนฺตำฯ
Ja, er mache eure Herzen fest, damit sie vor unserm Gott und Vater tadellos in Heiligkeit seien, wenn unser Herr Jesus mit allen seinen Heiligen kommt!
