๑ ปิตร: 3
1 เห โยษิต: , ยูยมปิ นิชสฺวามินำ วศฺยา ภวต ตถา สติ ยทิ เกจิทฺ วาเกฺย วิศฺวาสิโน น สนฺติ ตรฺหิ
Gleicherweise ihr Weiber, seid euren eigenen Männern unterwürfig, auf daß, wenn auch etliche dem Worte nicht gehorchen, sie durch den Wandel [O. das Verhalten; so auch v 16] der Weiber ohne Wort mögen gewonnen werden,
2 เต วินาวากฺยํ โยษิตามฺ อาจาเรณารฺถตเสฺตษำ ปฺรตฺยกฺเษณ ยุษฺมากํ สภยสตีตฺวาจาเรณากฺรษฺฏุํ ศกฺษฺยนฺเตฯ
indem sie euren in Furcht keuschen Wandel angeschaut haben;
3 อปรํ เกศรจนยา สฺวรฺณาลงฺการธารโณน ปริจฺฉทปริธาเนน วา ยุษฺมากํ วาหฺยภูษา น ภวตุ,
deren Schmuck sei nicht der auswendige durch Flechten der Haare und Umhängen von Gold oder Anziehen von Kleidern,
4 กินฺตฺวีศฺวรสฺย สากฺษาทฺ พหุมูลฺยกฺษมาศานฺติภาวากฺษยรตฺเนน ยุกฺโต คุปฺต อานฺตริกมานว เอวฯ
sondern der verborgene Mensch des Herzens in dem unverweslichen Schmuck des sanften und stillen Geistes, welcher vor Gott sehr köstlich ist.
5 ยต: ปูรฺวฺวกาเล ยา: ปวิตฺรสฺตฺริย อีศฺวเร ปฺรตฺยาศามกุรฺวฺวนฺ ตา อปิ ตาทฺฤศีเมว ภูษำ ธารยนฺโตฺย นิชสฺวามินำ วศฺยา อภวนฺฯ
Denn also schmückten sich auch einst die heiligen Weiber, die ihre Hoffnung auf Gott setzten, indem sie ihren eigenen Männern unterwürfig waren:
6 ตไถว สารา อิพฺราหีโม วศฺยา สตี ตํ ปติมาขฺยาตวตี ยูยญฺจ ยทิ สทาจาริโณฺย ภวถ วฺยากุลตยา จ ภีตา น ภวถ ตรฺหิ ตสฺยา: กนฺยา อาเธฺวฯ
wie Sarah dem Abraham gehorchte und ihn Herr nannte, deren Kinder ihr geworden seid, wenn [O. indem] ihr Gutes tut und keinerlei Schrecken fürchtet.
7 เห ปุรุษา: , ยูยํ ชฺญานโต ทุรฺพฺพลตรภาชไนริว โยษิทฺภิ: สหวาสํ กุรุต, เอกสฺย ชีวนวรสฺย สหภาคินีภฺยตาภฺย: สมาทรํ วิตรต จ น เจทฺ ยุษฺมากํ ปฺรารฺถนานำ พาธา ชนิษฺยเตฯ
Ihr Männer gleicherweise, wohnet bei ihnen nach Erkenntnis, [O. mit Einsicht] als bei einem schwächeren Gefäße, dem weiblichen, ihnen Ehre gebend, als die auch Miterben der Gnade des Lebens sind, auf daß eure Gebete nicht verhindert werden.
8 วิเศษโต ยูยํ สรฺวฺว เอกมนส: ปรทุ: ไข รฺทุ: ขิตา ภฺราตฺฤปฺรมิณ: กฺฤปาวนฺต: ปฺรีติภาวาศฺจ ภวตฯ
Endlich aber seid alle gleichgesinnt, mitleidig, voll brüderlicher Liebe, barmherzig, demütig, [O. niedriggesinnt]
9 อนิษฺฏสฺย ปริโศเธนานิษฺฏํ นินฺทายา วา ปริโศเธน นินฺทำ น กุรฺวฺวนฺต อาศิษํ ทตฺต ยโต ยูยมฺ อาศิรธิการิโณ ภวิตุมาหูตา อิติ ชานีถฯ
und vergeltet nicht Böses mit Bösem, oder Scheltwort mit Scheltwort, sondern im Gegenteil segnet, weil ihr dazu berufen worden seid, daß ihr Segen ererbet.
10 อปรญฺจ, ชีวเน ปฺรียมาโณ ย: สุทินานิ ทิทฺฤกฺษเตฯ ปาปาตฺ ชิหฺวำ มฺฤษาวากฺยาตฺ สฺวาธเรา ส นิวรฺตฺตเยตฺฯ
"Denn wer das Leben lieben und gute Tage sehen will, der enthalte seine Zunge vom Bösen, und seine Lippen, daß sie nicht Trug reden;
11 ส ตฺยเชทฺ ทุษฺฏตามารฺคํ สตฺกฺริยาญฺจ สมาจเรตฺฯ มฺฤคยาณศฺจ ศานฺตึ ส นิตฺยเมวานุธาวตุฯ
er wende sich ab vom Bösen und tue Gutes; er suche Frieden und jage ihm nach;
12 โลจเน ปรเมศโสฺยนฺมีลิเต ธารฺมฺมิกานฺ ปฺรติฯ ปฺรารฺถนายา: กฺฤเต เตษา: ตจฺโฉฺรเตฺร สุคเม สทาฯ โกฺรธาสฺยญฺจ ปเรศสฺย กทาจาริษุ วรฺตฺตเตฯ
denn die Augen des Herrn sind gerichtet auf die Gerechten, und seine Ohren auf ihr Flehen; das Angesicht des Herrn aber ist wider die, welche Böses tun." [Ps. 34,12-16]
13 อปรํ ยทิ ยูยมฺ อุตฺตมสฺยานุคามิโน ภวถ ตรฺหิ โก ยุษฺมานฺ หึสิษฺยเต?
Und wer ist, der euch Böses tun wird, wenn ihr Nachahmer des Guten geworden seid?
14 ยทิ จ ธรฺมฺมารฺถํ กฺลิศฺยธฺวํ ตรฺหิ ธนฺยา ภวิษฺยถฯ เตษามฺ อาศงฺกยา ยูยํ น พิภีต น วิงฺกฺต วาฯ
Aber wenn ihr auch leiden solltet um der Gerechtigkeit willen, glückselig seid ihr! Fürchtet aber nicht ihre Furcht, noch seid bestürzt,
15 มโนภิ: กินฺตุ มนฺยธฺวํ ปวิตฺรํ ปฺรภุมีศฺวรํฯ อปรญฺจ ยุษฺมากมฺ อานฺตริกปฺรตฺยาศายาสฺตตฺตฺวํ ย: กศฺจิตฺ ปฺฤจฺฉติ ตไสฺม ศานฺติภีติภฺยามฺ อุตฺตรํ ทาตุํ สทา สุสชฺชา ภวตฯ
sondern heiliget Christus, den Herrn, [Eig. den Herrn, den Christus] in euren Herzen. [Vergl. Jes. 8,12. 13.] Seid aber jederzeit bereit zur Verantwortung gegen jeden, der Rechenschaft von euch fordert über die Hoffnung, die in euch ist, aber mit Sanftmut und Furcht;
16 เย จ ขฺรีษฺฏธรฺมฺเม ยุษฺมากํ สทาจารํ ทูษยนฺติ เต ทุษฺกรฺมฺมการิณามิว ยุษฺมากมฺ อปวาเทน ยตฺ ลชฺชิตา ภเวยุสฺตทรฺถํ ยุษฺมากมฺ อุตฺตม: สํเวโท ภวตุฯ
indem ihr ein gutes Gewissen habt, auf daß, worin sie wider euch als Übeltäter reden, die zu Schanden werden, welche euren guten Wandel in Christo verleumden.
17 อีศฺวรสฺยาภิมตาทฺ ยทิ ยุษฺมาภิ: เกฺลศ: โสฒวฺยสฺตรฺหิ สทาจาริภิ: เกฺลศสหนํ วรํ น จ กทาจาริภิ: ฯ
Denn es ist besser, wenn der Wille Gottes es will, [Eig. wollen sollte] für Gutestun zu leiden, als für Bösestun.
18 ยสฺมาทฺ อีศฺวรสฺย สนฺนิธิมฺ อสฺมานฺ อาเนตุมฺ อธารฺมฺมิกาณำ วินิมเยน ธารฺมฺมิก: ขฺรีษฺโฏ 'เปฺยกกฺฤตฺว: ปาปานำ ทณฺฑํ ภุกฺตวานฺ, ส จ ศรีรสมฺพนฺเธ มาริต: กินฺตฺวาตฺมน: สมฺพนฺเธ ปุน รฺชีวิโต 'ภวตฺฯ
Denn es hat ja [W. auch] Christus einmal für Sünden gelitten, der Gerechte für die Ungerechten, auf daß er uns zu Gott führe, getötet nach [O. in] dem Fleische, aber lebendig gemacht nach dem Geiste,
19 ตตฺสมฺพนฺเธ จ ส ยาตฺรำ วิธาย การาพทฺธานามฺ อาตฺมนำ สมีเป วากฺยํ โฆษิตวานฺฯ
in welchem er auch hinging und predigte den Geistern, die im Gefängnis sind,
20 ปุรา โนหสฺย สมเย ยาวตฺ โปโต นิรมียต ตาวทฺ อีศฺวรสฺย ทีรฺฆสหิษฺณุตา ยทา วฺยลมฺพต ตทา เต'นาชฺญาคฺราหิโณ'ภวนฺฯ เตน โปโตนาลฺเป'รฺถาทฺ อษฺฏาเวว ปฺราณินโสฺตยมฺ อุตฺตีรฺณา: ฯ
welche einst ungehorsam waren, [O. nicht glaubten] als die Langmut Gottes harrte in den Tagen Noahs, während die Arche zugerichtet wurde, in welche [O. in welche eingehend] wenige, daß ist acht Seelen, durch Wasser [O. durch Wasser hindurch] gerettet wurden,
21 ตนฺนิทรฺศนญฺจาวคาหนํ (อรฺถต: ศารีริกมลินตายา ยสฺตฺยาค: ส นหิ กินฺตฺวีศฺวราโยตฺตมสํเวทสฺย ยา ปฺรตชฺญา ไสว) ยีศุขฺรีษฺฏสฺย ปุนรุตฺถาเนเนทานีมฺ อสฺมานฺ อุตฺตารยติ,
welches Gegenbild auch euch jetzt errettet, das ist die Taufe [nicht ein Ablegen der Unreinigkeit des Fleisches, sondern das Begehren [O. die Forderung, das Zeugnis] eines guten Gewissens vor [Eig. zu, an] Gott], durch die Auferstehung Jesu Christi,
22 ยต: ส สฺวรฺคํ คเตฺวศฺวรสฺย ทกฺษิเณ วิทฺยเต สฺวรฺคียทูตา: ศาสกา พลานิ จ ตสฺย วศีภูตา อภวนฺฯ
welcher, in den Himmel gegangen, zur Rechten Gottes ist, indem Engel und Gewalten und Mächte ihm unterworfen sind.
