๑ ปิตร: 3
1 เห โยษิต: , ยูยมปิ นิชสฺวามินำ วศฺยา ภวต ตถา สติ ยทิ เกจิทฺ วาเกฺย วิศฺวาสิโน น สนฺติ ตรฺหิ
Ligesaa, I Hustruer! underordner eder under eders egne Mænd, for at, selv om nogle ere genstridige imod Ordet, de kunne vindes uden Ord ved Hustruernes Vandel,
2 เต วินาวากฺยํ โยษิตามฺ อาจาเรณารฺถตเสฺตษำ ปฺรตฺยกฺเษณ ยุษฺมากํ สภยสตีตฺวาจาเรณากฺรษฺฏุํ ศกฺษฺยนฺเตฯ
naar de iagttage eders kyske Vandel i Frygt.
3 อปรํ เกศรจนยา สฺวรฺณาลงฺการธารโณน ปริจฺฉทปริธาเนน วา ยุษฺมากํ วาหฺยภูษา น ภวตุ,
Eders Prydelse skal ikke være den udvortes med Haarfletning og paahængte Guldsmykker eller Klædedragt,
4 กินฺตฺวีศฺวรสฺย สากฺษาทฺ พหุมูลฺยกฺษมาศานฺติภาวากฺษยรตฺเนน ยุกฺโต คุปฺต อานฺตริกมานว เอวฯ
men Hjertets skjulte Menneske med den sagtmodige og stille Aands uforkrænkelige Prydelse, hvilket er meget kosteligt for Gud.
5 ยต: ปูรฺวฺวกาเล ยา: ปวิตฺรสฺตฺริย อีศฺวเร ปฺรตฺยาศามกุรฺวฺวนฺ ตา อปิ ตาทฺฤศีเมว ภูษำ ธารยนฺโตฺย นิชสฺวามินำ วศฺยา อภวนฺฯ
Thi saaledes var det ogsaa, at fordum de hellige Kvinder, som haabede paa Gud, prydede sig, idet de underordnede sig under deres egne Mænd,
6 ตไถว สารา อิพฺราหีโม วศฺยา สตี ตํ ปติมาขฺยาตวตี ยูยญฺจ ยทิ สทาจาริโณฺย ภวถ วฺยากุลตยา จ ภีตา น ภวถ ตรฺหิ ตสฺยา: กนฺยา อาเธฺวฯ
som Sara var Abraham lydig, hun kaldte ham Herre, hun, hvis Børn I ere blevne, naar I gøre det gode og ikke frygte nogen Rædsel.
7 เห ปุรุษา: , ยูยํ ชฺญานโต ทุรฺพฺพลตรภาชไนริว โยษิทฺภิ: สหวาสํ กุรุต, เอกสฺย ชีวนวรสฺย สหภาคินีภฺยตาภฺย: สมาทรํ วิตรต จ น เจทฺ ยุษฺมากํ ปฺรารฺถนานำ พาธา ชนิษฺยเตฯ
Ligesaa I Mænd! lever med Forstand sammen med eders Hustruer som med et svagere Kar, og beviser dem Ære som dem, der ogsaa ere Medarvinger til Livets Naadegave, for at eders Bønner ikke skulle hindres.
8 วิเศษโต ยูยํ สรฺวฺว เอกมนส: ปรทุ: ไข รฺทุ: ขิตา ภฺราตฺฤปฺรมิณ: กฺฤปาวนฺต: ปฺรีติภาวาศฺจ ภวตฯ
Og til Slutning værer alle enssindede, medlidende, kærlige imod Brødrene, barmhjertige, ydmyge;
9 อนิษฺฏสฺย ปริโศเธนานิษฺฏํ นินฺทายา วา ปริโศเธน นินฺทำ น กุรฺวฺวนฺต อาศิษํ ทตฺต ยโต ยูยมฺ อาศิรธิการิโณ ภวิตุมาหูตา อิติ ชานีถฯ
betaler ikke ondt med ondt, eller Skældsord med Skældsord, men tværtimod velsigner, thi dertil bleve I kaldede, at I skulle arve Velsignelse.
10 อปรญฺจ, ชีวเน ปฺรียมาโณ ย: สุทินานิ ทิทฺฤกฺษเตฯ ปาปาตฺ ชิหฺวำ มฺฤษาวากฺยาตฺ สฺวาธเรา ส นิวรฺตฺตเยตฺฯ
Thi „den, som vil elske Livet og se gode Dage, skal holde sin Tunge fra ondt og sine Læber fra at tale Svig;
11 ส ตฺยเชทฺ ทุษฺฏตามารฺคํ สตฺกฺริยาญฺจ สมาจเรตฺฯ มฺฤคยาณศฺจ ศานฺตึ ส นิตฺยเมวานุธาวตุฯ
han vende sig fra ondt og gøre godt; han søge Fred og jage efter den!
12 โลจเน ปรเมศโสฺยนฺมีลิเต ธารฺมฺมิกานฺ ปฺรติฯ ปฺรารฺถนายา: กฺฤเต เตษา: ตจฺโฉฺรเตฺร สุคเม สทาฯ โกฺรธาสฺยญฺจ ปเรศสฺย กทาจาริษุ วรฺตฺตเตฯ
Thi Herrens Øjne ere over de retfærdige, og hans Øren til deres Bøn; men Herrens Ansigt er over dem, som gøre ondt.‟
13 อปรํ ยทิ ยูยมฺ อุตฺตมสฺยานุคามิโน ภวถ ตรฺหิ โก ยุษฺมานฺ หึสิษฺยเต?
Og hvem er der, som kan volde eder ondt, dersom I ere nidkære for det gode?
14 ยทิ จ ธรฺมฺมารฺถํ กฺลิศฺยธฺวํ ตรฺหิ ธนฺยา ภวิษฺยถฯ เตษามฺ อาศงฺกยา ยูยํ น พิภีต น วิงฺกฺต วาฯ
Men om I ogsaa maatte lide for Retfærdigheds Skyld, ere I salige. Nærer ingen Frygt for dem, og forfærdes ikke;
15 มโนภิ: กินฺตุ มนฺยธฺวํ ปวิตฺรํ ปฺรภุมีศฺวรํฯ อปรญฺจ ยุษฺมากมฺ อานฺตริกปฺรตฺยาศายาสฺตตฺตฺวํ ย: กศฺจิตฺ ปฺฤจฺฉติ ตไสฺม ศานฺติภีติภฺยามฺ อุตฺตรํ ทาตุํ สทา สุสชฺชา ภวตฯ
men helliger den Herre Kristus i eders Hjerter, altid rede til at forsvare eder over for enhver, som kræver eder til Regnskab for det Haab, der er i eder, men med Sagtmodighed og Frygt,
16 เย จ ขฺรีษฺฏธรฺมฺเม ยุษฺมากํ สทาจารํ ทูษยนฺติ เต ทุษฺกรฺมฺมการิณามิว ยุษฺมากมฺ อปวาเทน ยตฺ ลชฺชิตา ภเวยุสฺตทรฺถํ ยุษฺมากมฺ อุตฺตม: สํเวโท ภวตุฯ
idet I have en god Samvittighed, for at de, der laste eders gode Vandel i Kristus, maa blive til Skamme, naar de bagtale eder som Ugerningsmænd.
17 อีศฺวรสฺยาภิมตาทฺ ยทิ ยุษฺมาภิ: เกฺลศ: โสฒวฺยสฺตรฺหิ สทาจาริภิ: เกฺลศสหนํ วรํ น จ กทาจาริภิ: ฯ
Thi det er bedre, om det saa er Guds Villie, at lide, naar man gør godt, end naar man gør ondt.
18 ยสฺมาทฺ อีศฺวรสฺย สนฺนิธิมฺ อสฺมานฺ อาเนตุมฺ อธารฺมฺมิกาณำ วินิมเยน ธารฺมฺมิก: ขฺรีษฺโฏ 'เปฺยกกฺฤตฺว: ปาปานำ ทณฺฑํ ภุกฺตวานฺ, ส จ ศรีรสมฺพนฺเธ มาริต: กินฺตฺวาตฺมน: สมฺพนฺเธ ปุน รฺชีวิโต 'ภวตฺฯ
Thi ogsaa Kristus led een Gang for Synder, en retfærdig for uretfærdige, for at han kunde føre os hen til Gud, han, som led Døden i Kødet, men blev levendegjort i Aanden,
19 ตตฺสมฺพนฺเธ จ ส ยาตฺรำ วิธาย การาพทฺธานามฺ อาตฺมนำ สมีเป วากฺยํ โฆษิตวานฺฯ
i hvilken han ogsaa gik hen og prædikede for Aanderne, som vare i Forvaring,
20 ปุรา โนหสฺย สมเย ยาวตฺ โปโต นิรมียต ตาวทฺ อีศฺวรสฺย ทีรฺฆสหิษฺณุตา ยทา วฺยลมฺพต ตทา เต'นาชฺญาคฺราหิโณ'ภวนฺฯ เตน โปโตนาลฺเป'รฺถาทฺ อษฺฏาเวว ปฺราณินโสฺตยมฺ อุตฺตีรฺณา: ฯ
som fordum vare genstridige, dengang Guds Langmodighed ventede i Noas Dage, medens Arken byggedes, i hvilken faa, nemlig otte, Sjæle bleve frelste igennem Vand,
21 ตนฺนิทรฺศนญฺจาวคาหนํ (อรฺถต: ศารีริกมลินตายา ยสฺตฺยาค: ส นหิ กินฺตฺวีศฺวราโยตฺตมสํเวทสฺย ยา ปฺรตชฺญา ไสว) ยีศุขฺรีษฺฏสฺย ปุนรุตฺถาเนเนทานีมฺ อสฺมานฺ อุตฺตารยติ,
hvilket nu ogsaa frelser eder i sit Modbillede som Daab, der ikke er Fjernelse af Kødets Urenhed, men en god Samvittigheds Pagt med Gud ved Jesu Kristi Opstandelse,
22 ยต: ส สฺวรฺคํ คเตฺวศฺวรสฺย ทกฺษิเณ วิทฺยเต สฺวรฺคียทูตา: ศาสกา พลานิ จ ตสฺย วศีภูตา อภวนฺฯ
han, som er faren til Himmelen og er ved Guds højre Haand, efter at Engle og Myndigheder og Kræfter ere ham underlagte.
A Dove is Sent Forth from the Ark
