๑ โยหน: 3
1 ปศฺยต วยมฺ อีศฺวรสฺย สนฺตานา อิติ นามฺนาขฺยามเห, เอเตน ปิตาสฺมภฺยํ กีทฺฤกฺ มหาเปฺรม ปฺรทตฺตวานฺ, กินฺตุ สํสารสฺตํ นาชานาตฺ ตตฺการณาทสฺมานฺ อปิ น ชานาติฯ
Ser, hvor stor en Kærlighed Faderen har givet os, at vi skulle kaldes Guds Børn og vi ere det. Derfor kender Verden os ikke, fordi den ikke har kendt ham.
2 เห ปฺริยตมา: , อิทานีํ วยมฺ อีศฺวรสฺย สนฺตานา อาสฺมเห ปศฺจาตฺ กึ ภวิษฺยามสฺตทฺ อทฺยาปฺยปฺรกาศิตํ กินฺตุ ปฺรกาศํ คเต วยํ ตสฺย สทฺฤศา ภวิษฺยามิ อิติ ชานีม: , ยต: ส ยาทฺฤโศ 'สฺติ ตาทฺฤโศ 'สฺมาภิรฺทรฺศิษฺยเตฯ
I elskede! nu ere vi Guds Børn, og det er endnu ikke åbenbaret, hvad vi skulle vorde. Vi vide, at når det åbenbares, da skulle vi vorde ham lige; thi i skulle se ham, som han er.
3 ตสฺมินฺ เอษา ปฺรตฺยาศา ยสฺย กสฺยจิทฺ ภวติ ส สฺวํ ตถา ปวิตฺรํ กโรติ ยถา ส ปวิโตฺร 'สฺติฯ
Og hver den, som har dette Håb til ham, renser sig selv, ligesom han er ren.
4 ย: กศฺจิตฺ ปาปมฺ อาจรติ ส วฺยวสฺถาลงฺฆนํ กโรติ ยต: ปาปเมว วฺยวสฺถาลงฺฆนํฯ
Hver den, som gør Synden, begår også Overtrædelse af Loven, og Synden er Lovens Overtrædelse.
5 อปรํ โส 'สฺมากํ ปาปานฺยปหรฺตฺตุํ ปฺรากาศไตตทฺ ยูยํ ชานีถ, ปาปญฺจ ตสฺมินฺ น วิทฺยเตฯ
Og I vide, at han blev åbenbaret for at han skulde borttage Synderne; og der er ikke Synd i ham
6 ย: กศฺจิตฺ ตสฺมินฺ ติษฺฐติ ส ปาปาจารํ น กโรติ ย: กศฺจิตฺ ปาปาจารํ กโรติ ส ตํ น ทฺฤษฺฏวานฺ น วาวคตวานฺฯ
Hver den, som bliver i ham, synder ikke; hver den, som synder, har ikke set ham og kender ham ej heller.
7 เห ปฺริยพาลกา: , กศฺจิทฺ ยุษฺมากํ ภฺรมํ น ชนเยตฺ, ย: กศฺจิทฺ ธรฺมฺมาจารํ กโรติ ส ตาทฺฤคฺ ธารฺมฺมิโก ภวติ ยาทฺฤกฺ ส ธามฺมิโก 'สฺติฯ
Mine Børn, ingen forføre eder! Den, som gør Retfærdigheden, er retfærdig, ligesom han er retfærdig.
8 ย: ปาปาจารํ กโรติ ส ศยตานาตฺ ชาโต ยต: ศยตาน อาทิต: ปาปาจารี ศยตานสฺย กรฺมฺมณำ โลปารฺถเมเวศฺวรสฺย ปุตฺร: ปฺรากาศตฯ
Den, som gør Synden, er af Djævelen; thi Djævelen har syndet fra Begyndelsen. Dertil blev Guds Søn åbenbaret, for at han skulde nedbryde Djævelens Gerninger.
9 ย: กศฺจิทฺ อีศฺวราตฺ ชาต: ส ปาปาจารํ น กโรติ ยตสฺตสฺย วีรฺยฺยํ ตสฺมินฺ ติษฺฐติ ปาปาจารํ กรฺตฺตุญฺจ น ศกฺโนติ ยต: ส อีศฺวราตฺ ชาต: ฯ
Hver den, som er født af Gud, gør ikke Synd, fordi hans Sæd bliver i ham, og han kan ikke synde, fordi han er født af Gud.
10 อิตฺยเนเนศฺวรสฺย สนฺตานา: ศยตานสฺย จ สนฺตานา วฺยกฺตา ภวนฺติฯ ย: กศฺจิทฺ ธรฺมฺมาจารํ น กโรติ ส อีศฺวราตฺ ชาโต นหิ ยศฺจ สฺวภฺราตริ น ปฺรียเต โส 'ปีศฺวราตฺ ชาโต นหิฯ
Derved blive Guds Børn og Djævelens Børn åbenbare. Hver den, som ikke gør Retfærdighed, er ikke af Gud, og ligeså den, som ikke elsker sin Broder.
11 ยตสฺตสฺย ย อาเทศ อาทิโต ยุษฺมาภิ: ศฺรุต: ส เอษ เอว ยทฺ อสฺมาภิ: ปรสฺปรํ เปฺรม กรฺตฺตวฺยํฯ
Thi dette er det Budskab, som I have hørt fra Begyndelsen, at vi skulle elske hverandre;
12 ปาปาตฺมโต ชาโต ย: กาพิลฺ สฺวภฺราตรํ หตวานฺ ตตฺสทฺฤไศรสฺมาภิ รฺน ภวิตวฺยํฯ ส กสฺมาตฺ การณาตฺ ตํ หตวานฺ? ตสฺย กรฺมฺมาณิ ทุษฺฏานิ ตทฺภฺราตุศฺจ กรฺมฺมาณิ ธรฺมฺมาณฺยาสนฺ อิติ การณาตฺฯ
ikke som Kain, der var af den onde og myrdede sin Broder. Og hvorfor myrdede han ham? Fordi hans Gerninger vare onde, men hans Broders retfærdige.
13 เห มม ภฺราตร: , สํสาโร ยทิ ยุษฺมานฺ เทฺวษฺฏิ ตรฺหิ ตทฺ อาศฺจรฺยฺยํ น มนฺยธฺวํฯ
Undrer eder ikke, mine Brødre! om Verden hader eder.
14 วยํ มฺฤตฺยุมฺ อุตฺตีรฺยฺย ชีวนํ ปฺราปฺตวนฺตสฺตทฺ ภฺราตฺฤษุ เปฺรมกรณาตฺ ชานีม: ฯ ภฺราตริ โย น ปฺรียเต ส มฺฤเตฺยา ติษฺฐติฯ
Vi vide, at vi ere gåede over fra Døden til Livet, thi vi elske Brødrene. Den, som ikke elsker, bliver i Døden.
15 ย: กศฺจิตฺ สฺวภฺราตรํ เทฺวษฺฏิ สํ นรฆาตี กิญฺจานนฺตชีวนํ นรฆาติน: กสฺยาปฺยนฺตเร นาวติษฺฐเต ตทฺ ยูยํ ชานีถฯ (aiōnios g166)
Hver den, som hader sin Broder, er en Manddraber; og I vide, at ingen Manddraber har evigt Liv blivende i sig. (aiōnios g166)
16 อสฺมากํ กฺฤเต ส สฺวปฺราณำสฺตฺยกฺตวานฺ อิตฺยเนน วยํ เปฺรมฺนสฺตตฺตฺวมฺ อวคตา: , อปรํ ภฺราตฺฤณำ กฺฤเต 'สฺมาภิรปิ ปฺราณาสฺตฺยกฺตวฺยา: ฯ
Derpå kende vi Kærligheden, at han har sat sit Liv til for os; også vi ere skyldige at sætte Livet til for Brødrene.
17 สำสาริกชีวิกาปฺราปฺโต โย ชน: สฺวภฺราตรํ ทีนํ ทฺฤษฺฏฺวา ตสฺมาตฺ สฺวียทยำ รุณทฺธิ ตสฺยานฺตร อีศฺวรสฺย เปฺรม กถํ ติษฺเฐตฺ?
Men den, som bar Verdens Gods og ser sin Broder lide Nød og lukker sit Hjerte for ham, hvorledes bliver Guds Kærlighed i ham?
18 เห มม ปฺริยพาลกา: , วาเกฺยน ชิหฺวยา วาสฺมาภิ: เปฺรม น กรฺตฺตวฺยํ กินฺตุ การฺเยฺยณ สตฺยตยา ไจวฯ
Mine Børn! lader os ikke elske med Ord, ej heller med Tungen, men i Gerning og Sandhed!
19 เอเตน วยํ ยตฺ สตฺยมตสมฺพนฺธียาสฺตตฺ ชานีมสฺตสฺย สากฺษาตฺ สฺวานฺต: กรณานิ สานฺตฺวยิตุํ ศกฺษฺยามศฺจฯ
Og derpå kunne vi kende, at vi ere af Sandheden, og da kunne vi for hans Åsyn stille vore Hjerter tilfreds,
20 ยโต 'สฺมทนฺต: กรณํ ยทฺยสฺมานฺ ทูษยติ ตรฺหฺยสฺมทนฺต: กรณาทฺ อีศฺวโร มหานฺ สรฺวฺวชฺญศฺจฯ
hvad end vort Hjerte måtte fordømme os for; thi Gud er større end vort Hjerte og kender alle Ting.
21 เห ปฺริยตมา: , อสฺมทนฺต: กรณํ ยทฺยสฺมานฺ น ทูษยติ ตรฺหิ วยมฺ อีศฺวรสฺย สากฺษาตฺ ปฺรติภานฺวิตา ภวาม: ฯ
I elskede! dersom vort Hjerte ikke fordømmer os, have vi Frimodighed for Gud,
22 ยจฺจ ปฺรารฺถยามเห ตตฺ ตสฺมาตฺ ปฺราปฺนุม: , ยโต วยํ ตสฺยาชฺญา: ปาลยามสฺตสฺย สากฺษาตฺ ตุษฺฏิชนกมฺ อาจารํ กุรฺมฺมศฺจฯ
og hvad vi end bede om, det få vi af ham, fordi vi holde hans Bud og gøre det, som er velbehageligt for ham.
23 อปรํ ตเสฺยยมาชฺญา ยทฺ วยํ ปุตฺรสฺย ยีศุขฺรีษฺฏสฺย นามฺนิ วิศฺวสิมสฺตสฺยาชฺญานุสาเรณ จ ปรสฺปรํ เปฺรม กุรฺมฺม: ฯ
Og dette er hans Bud; at vi skulle tro hans Søns Jesu Kristi Navn og elske hverandre efter det Bud, han gav os.
24 ยศฺจ ตสฺยาชฺญา: ปาลยติ ส ตสฺมินฺ ติษฺฐติ ตสฺมินฺ โส'ปิ ติษฺฐติ; ส จาสฺมานฺ ยมฺ อาตฺมานํ ทตฺตวานฺ ตสฺมาตฺ โส 'สฺมาสุ ติษฺฐตีติ ชานีม: ฯ
Og den, som holder hans Bud, han bliver i Gud, og Gud i ham; og derpå kende vi, at han bliver i os; af den Ånd, som han gav os.
