๑ กรินฺถิน: 7

1 อปรญฺจ ยุษฺมาภิ รฺมำ ปฺรติ ยตฺ ปตฺรมเลขิ ตโสฺยตฺตรเมตตฺ, โยษิโต'สฺปรฺศนํ มนุชสฺย วรํ;

Now as to the things concerning which ye wrote to me: it were good for a man not to touch a woman.

2 กินฺตุ วฺยภิจารภยาทฺ เอไกกสฺย ปุํส: สฺวกียภารฺยฺยา ภวตุ ตทฺวทฺ เอไกกสฺยา โยษิโต 'ปิ สฺวกียภรฺตฺตา ภวตุฯ

Nevertheless to prevent whoredoms, let every one have his own wife, and let every woman have her own husband.

3 ภารฺยฺยาไย ภรฺตฺรา ยทฺยทฺ วิตรณียํ ตทฺ วิตีรฺยฺยตำ ตทฺวทฺ ภรฺเตฺร'ปิ ภารฺยฺยยา วิตรณียํ วิตีรฺยฺยตำฯ

Let the husband render to the wife due benevolence; and in like manner also the wife to the husband.

4 ภารฺยฺยายา: สฺวเทเห สฺวตฺวํ นาสฺติ ภรฺตฺตุเรว, ตทฺวทฺ ภรฺตฺตุรปิ สฺวเทเห สฺวตฺวํ นาสฺติ ภารฺยฺยายา เอวฯ

The wife hath not power of her own body, but the husband; and in like manner also the husband hath not power of his own body, but the wife.

5 อุโปษณปฺรารฺถนโย: เสวนารฺถมฺ เอกมนฺตฺรณานำ ยุษฺมากํ กิยตฺกาลํ ยาวทฺ ยา ปฺฤถกฺสฺถิติ รฺภวติ ตทโนฺย วิจฺเฉโท ยุษฺมนฺมเธฺย น ภวตุ, ตต: ปรมฺ อินฺทฺริยาณามฺ อไธรฺยฺยาตฺ ศยตานฺ ยทฺ ยุษฺมานฺ ปรีกฺษำ น นเยตฺ ตทรฺถํ ปุนเรกตฺร มิลตฯ

Do not withdraw from one another, unless by consent for a season, that ye may attend to fasting and prayer: and come together again, least Satan tempt you through your incontinency.

6 เอตทฺ อาเทศโต นหิ กินฺตฺวนุชฺญาต เอว มยา กถฺยเต,

But I say this by way of permission, not of command:

7 ยโต มมาวเสฺถว สรฺวฺวมานวานามวสฺถา ภวตฺวิติ มม วาญฺฉา กินฺตฺวีศฺวราทฺ เอเกไนโก วโร'เนฺยน จาโนฺย วร อิตฺถเมไกเกน สฺวกียวโร ลพฺธ: ฯ

for I could wish that all men were as I myself am; but every man hath his proper gift from God, one of one kind and another of another?

8 อปรมฺ อกฺฤตวิวาหานฺ วิธวาศฺจ ปฺรติ มไมตนฺนิเวทนํ มเมว เตษามวสฺถิติ รฺภทฺรา;

Now to the unmarried and widows I say, it is good for them to continue so, as I do.

9 กิญฺจ ยทิ ไตรินฺทฺริยาณิ นิยนฺตุํ น ศกฺยนฺเต ตรฺหิ วิวาห: กฺริยตำ ยต: กามทหนาทฺ วฺยูฒตฺวํ ภทฺรํฯ

But if they have not the gift of continence, let them marry; for it is better to marry than to burn with lust.

10 เย จ กฺฤตวิวาหาเสฺต มยา นหิ ปฺรภุไนไวตทฺ อาชฺญาปฺยนฺเตฯ

But those that are married, not I command, but the Lord, that the wife be not separated from her husband;

11 ภารฺยฺยา ภรฺตฺตฺฤต: ปฺฤถกฺ น ภวตุฯ ยทิ วา ปฺฤถคฺภูตา สฺยาตฺ ตรฺหิ นิรฺวิวาหา ติษฺฐตุ สฺวียปตินา วา สนฺทธาตุ ภรฺตฺตาปิ ภารฺยฺยำ น ตฺยชตุฯ

(but if she separate, let her remain unmarried, or be reconciled to her husband; ) and that the husband put not away his wife.

12 อิตรานฺ ชนานฺ ปฺรติ ปฺรภุ รฺน พฺรวีติ กินฺตฺวหํ พฺรวีมิ; กสฺยจิทฺ ภฺราตุโรฺยษิทฺ อวิศฺวาสินี สตฺยปิ ยทิ เตน สหวาเส ตุษฺยติ ตรฺหิ สา เตน น ตฺยชฺยตำฯ

But to the rest say I, not the Lord, If any brother has an unbelieving wife, and she like to dwell with him, let him not put her away.

13 ตทฺวตฺ กสฺยาศฺจิทฺ โยษิต: ปติรวิศฺวาสี สนฺนปิ ยทิ ตยา สหวาเส ตุษฺยติ ตรฺหิ ส ตยา น ตฺยชฺยตำฯ

And if any wife hath an unbelieving husband, and he like to dwell with her, let her not leave him.

14 ยโต'วิศฺวาสี ภรฺตฺตา ภารฺยฺยยา ปวิตฺรีภูต: , ตทฺวทวิศฺวาสินี ภารฺยฺยา ภรฺตฺรา ปวิตฺรีภูตา; โนเจทฺ ยุษฺมากมปตฺยานฺยศุจีนฺยภวิษฺยนฺ กินฺตฺวธุนา ตานิ ปวิตฺราณิ สนฺติฯ

For the unbelieving husband is sanctified in the wife, and the unbelieving wife is sanctified in the husband: else were your children unclean; but they are holy.

15 อวิศฺวาสี ชโน ยทิ วา ปฺฤถคฺ ภวติ ตรฺหิ ปฺฤถคฺ ภวตุ; เอเตน ภฺราตา ภคินี วา น นิพธฺยเต ตถาปิ วยมีศฺวเรณ ศานฺตเย สมาหูตา: ฯ

But if the unbeliever depart, let them depart; a brother or a sister is not bound in such cases.

16 เห นาริ ตว ภรฺตฺตุ: ปริตฺราณํ ตฺวตฺโต ภวิษฺยติ น เวติ ตฺวยา กึ ชฺญายเต? เห นร ตว ชายายา: ปริตฺราณํ ตฺวตฺเต ภวิษฺยติ น เวติ ตฺวยา กึ ชฺญายเต?

But God hath called us to peace; for how knowest thou, O wife, but thou shalt save thy husband; or how knowest thou, O husband, but thou shalt save thy wife?

17 เอไกโก ชน: ปรเมศฺวราลฺลพฺธํ ยทฺ ภชเต ยสฺยาญฺจาวสฺถายามฺ อีศฺวเรณาหฺวายิ ตทนุสาเรไณวาจรตุ ตทหํ สรฺวฺวสมาชสฺถานฺ อาทิศามิฯ

However, as God hath distributed to every man, and as the Lord hath called every one, so let him walk: and thus I order in all the churches.

18 ฉินฺนตฺวคฺ ภฺฤตฺวา ย อาหูต: ส ปฺรกฺฤษฺฏตฺวกฺ น ภวตุ, ตทฺวทฺ อฉินฺนตฺวคฺ ภูตฺวา ย อาหูต: ส ฉินฺนตฺวกฺ น ภวตุฯ

Is any one called that is circumcised? let him not become uncircumcised: is any one called in uncircumcision? let him not be circumcised: for circumcision is nothing,

19 ตฺวกฺเฉท: สาโร นหิ ตทฺวทตฺวกฺเฉโท'ปิ สาโร นหิ กินฺตฺวีศฺวรสฺยาชฺญานำ ปาลนเมวฯ

and uncircumcision is nothing, but keeping the commandments of God.

20 โย ชโน ยสฺยามวสฺถายามาหฺวายิ ส ตสฺยาเมวาวติษฺฐตำฯ

In the calling in which every one was called, let him continue.

21 ทาส: สนฺ ตฺวํ กิมาหูโต'สิ? ตนฺมา จินฺตย, ตถาจ ยทิ สฺวตนฺโตฺร ภวิตุํ ศกฺนุยาสฺตรฺหิ ตเทว วฺฤณุฯ

Wast thou called being a slave, be not anxious about it; but if thou canst be made free, prefer it.

22 ยต: ปฺรภุนาหูโต โย ทาส: ส ปฺรโภ โรฺมจิตชน: ฯ ตทฺวทฺ เตนาหูต: สฺวตนฺโตฺร ชโน'ปิ ขฺรีษฺฏสฺย ทาส เอวฯ

For he that is called in the Lord being a slave, is the Lord's freed-man: and he likewise that is called being free is the servant of Christ.

23 ยูยํ มูเลฺยน กฺรีตา อโต เหโต รฺมานวานำ ทาสา มา ภวตฯ

Ye are bought with a price, do not become the slaves of men.

24 เห ภฺราตโร ยสฺยามวสฺถายำ ยสฺยาหฺวานมภวตฺ ตยา ส อีศฺวรสฺย สากฺษาตฺ ติษฺฐตุฯ

Brethren, in whatever condition every one was when called, let him abide therein with God.

25 อปรมฺ อกฺฤตวิวาหานฺ ชนานฺ ปฺรติ ปฺรโภ: โก'ปฺยาเทโศ มยา น ลพฺธ: กินฺตุ ปฺรโภรนุกมฺปยา วิศฺวาโสฺย ภูโต'หํ ยทฺ ภทฺรํ มเนฺย ตทฺ วทามิฯ

But concerning single persons I have no commandment of the Lord: yet I give my judgement as one that hath obtained mercy of the Lord to be faithful.

26 วรฺตฺตมานาตฺ เกฺลศสมยาตฺ มนุษฺยสฺยานูฒตฺวํ ภทฺรมิติ มยา พุธฺยเตฯ

I think then, that it is---better on account of the present distress, ---that it is better, I say,

27 ตฺวํ กึ โยษิติ นิพทฺโธ'สิ ตรฺหิ โมจนํ ปฺราปฺตุํ มา ยตสฺวฯ กึ วา โยษิโต มุกฺโต'สิ? ตรฺหิ ชายำ มา คเวษยฯ

for a single man to be so. Art thou bound to a wife indeed? seek not to be loosed: but art thou loosed from a wife? seek not a wife.

28 วิวาหํ กุรฺวฺวตา ตฺวยา กิมปิ นาปาราธฺยเต ตทฺวทฺ วฺยูหฺยมานยา ยุวตฺยาปิ กิมปิ นาปราธฺยเต ตถาจ ตาทฺฤเศา เทฺวา ชเนา ศารีริกํ เกฺลศํ ลปฺเสฺยเต กินฺตุ ยุษฺมานฺ ปฺรติ มม กรุณา วิทฺยเตฯ

Though, if thou marry, thou hast not sinned; and if a virgin marry, she hath not sinned: such however will probably have more trouble in life: but I spare you.

29 เห ภฺราตโร'หมิทํ พฺรวีมิ, อิต: ปรํ สมโย'ตีว สํกฺษิปฺต: ,

But this I say, brethren, that the time is short: it remains therefore, that even those, who have wives, be as though they had none;

30 อต: กฺฤตทาไรรกฺฤตทาไรริว รุททฺภิศฺจารุททฺภิริว สานนฺไทศฺจ นิรานนฺไทริว เกฺรตฺฤภิศฺจาภาคิภิริวาจริตวฺยํ

and they, that weep, as if they wept not; and they, that rejoice, as if they rejoiced not; and they, that buy, as if they possessed not;

31 เย จ สํสาเร จรนฺติ ไต รฺนาติจริตวฺยํ ยต อิหเลกสฺย เกาตุโก วิจลติฯ

and they, that use this world, as not abusing it: for the fashion of this world passeth away.

32 กินฺตุ ยูยํ ยนฺนิศฺจินฺตา ภเวเตติ มม วาญฺฉาฯ อกฺฤตวิวาโห ชโน ยถา ปฺรภุํ ปริโตษเยตฺ ตถา ปฺรภุํ จินฺตยติ,

And I would have you without anxiety. Now he, that is unmarried, careth for the things of the Lord, how he may please the Lord; but he,

33 กินฺตุ กฺฤตวิวาโห ชโน ยถา ภารฺยฺยำ ปริโตษเยตฺ ตถา สํสารํ จินฺตยติฯ

that is married, is in care about the things of the world, and how he may please his wife.

34 ตทฺวทฺ อูฒโยษิโต 'นูฒา วิศิษฺยเตฯ ยานูฒา สา ยถา กายมนโส: ปวิตฺรา ภเวตฺ ตถา ปฺรภุํ จินฺตยติ ยา โจฒา สา ยถา ภรฺตฺตารํ ปริโตษเยตฺ ตถา สํสารํ จินฺตยติฯ

There is a difference also between a wife and a virgin: she, that is unmarried, careth for the things of the Lord, that she may be holy both in body and spirit; but she, that is married, is in care about the things of the world, and how she may please her husband.

35 อหํ ยทฺ ยุษฺมานฺ มฺฤคพนฺธินฺยา ปริกฺษิเปยํ ตทรฺถํ นหิ กินฺตุ ยูยํ ยทนินฺทิตา ภูตฺวา ปฺรโภ: เสวเน'พาธมฺ อาสกฺตา ภเวต ตทรฺถเมตานิ สรฺวฺวาณิ ยุษฺมากํ หิตาย มยา กถฺยนฺเตฯ

And this I say for your own benefit, not that I may cast a snare upon you, but in order to recommend that which is fit and becoming before the Lord without distraction.

36 กสฺยจิตฺ กนฺยายำ เยาวนปฺราปฺตายำ ยทิ ส ตสฺยา อนูฒตฺวํ นินฺทนียํ วิวาหศฺจ สาธยิตวฺย อิติ มนฺยเต ตรฺหิ ยถาภิลาษํ กโรตุ, เอเตน กิมปิ นาปราตฺสฺยติ วิวาห: กฺริยตำฯ

But if any one think that he acts unbecomingly towards his virgin, if she pass the flower of her age, and that it ought to be so, let him do what he will; he doth not sin: let them marry.

37 กินฺตุ ทุ: เขนากฺลิษฺฏ: กศฺจิตฺ ปิตา ยทิ สฺถิรมโนคต: สฺวมโน'ภิลาษสาธเน สมรฺถศฺจ สฺยาตฺ มม กนฺยา มยา รกฺษิตเวฺยติ มนสิ นิศฺจิโนติ จ ตรฺหิ ส ภทฺรํ กรฺมฺม กโรติฯ

But he, that is stedfast in his heart, having no necessity, but hath power over his own will, and hath determined in his heart that he will keep his virgin, doth well.

38 อโต โย วิวาหํ กโรติ ส ภทฺรํ กรฺมฺม กโรติ ยศฺจ วิวาหํ น กโรติ ส ภทฺรตรํ กรฺมฺม กโรติฯ

So that he, who giveth her in marriage, doth well; but he, that giveth her not in marriage, doth better.

39 ยาวตฺกาลํ ปติ รฺชีวติ ตาวทฺ ภารฺยฺยา วฺยวสฺถยา นิพทฺธา ติษฺฐติ กินฺตุ ปเตฺยา มหานิทฺรำ คเต สา มุกฺตีภูย ยมภิลษติ เตน สห ตสฺยา วิวาโห ภวิตุํ ศกฺโนติ, กินฺเตฺวตตฺ เกวลํ ปฺรภุภกฺตานำ มเธฺยฯ

The wife is bound by the law as long as her husband liveth: but if her husband be dead, she is at liberty to be married to whom she will, only in the Lord:

40 ตถาจ สา ยทิ นิษฺปติกา ติษฺฐติ ตรฺหิ ตสฺยา: เกฺษมํ ภวิษฺยตีติ มม ภาว: ฯ อปรมฺ อีศฺวรสฺยาตฺมา มมาปฺยนฺต รฺวิทฺยต อิติ มยา พุธฺยเตฯ

but she is happier, in my opinion, if she continue as she is: and I think I have the Spirit of God.