๑ กรินฺถิน: 7

1 อปรญฺจ ยุษฺมาภิ รฺมำ ปฺรติ ยตฺ ปตฺรมเลขิ ตโสฺยตฺตรเมตตฺ, โยษิโต'สฺปรฺศนํ มนุชสฺย วรํ;

But concerning the things of which ye have written [to me]: [It is] good for a man not to touch a woman;

2 กินฺตุ วฺยภิจารภยาทฺ เอไกกสฺย ปุํส: สฺวกียภารฺยฺยา ภวตุ ตทฺวทฺ เอไกกสฺยา โยษิโต 'ปิ สฺวกียภรฺตฺตา ภวตุฯ

but on account of fornications, let each have his own wife, and each [woman] have her own husband.

3 ภารฺยฺยาไย ภรฺตฺรา ยทฺยทฺ วิตรณียํ ตทฺ วิตีรฺยฺยตำ ตทฺวทฺ ภรฺเตฺร'ปิ ภารฺยฺยยา วิตรณียํ วิตีรฺยฺยตำฯ

Let the husband render her due to the wife, and in like manner the wife to the husband.

4 ภารฺยฺยายา: สฺวเทเห สฺวตฺวํ นาสฺติ ภรฺตฺตุเรว, ตทฺวทฺ ภรฺตฺตุรปิ สฺวเทเห สฺวตฺวํ นาสฺติ ภารฺยฺยายา เอวฯ

The wife has not authority over her own body, but the husband: in like manner also the husband has not authority over his own body, but the wife.

5 อุโปษณปฺรารฺถนโย: เสวนารฺถมฺ เอกมนฺตฺรณานำ ยุษฺมากํ กิยตฺกาลํ ยาวทฺ ยา ปฺฤถกฺสฺถิติ รฺภวติ ตทโนฺย วิจฺเฉโท ยุษฺมนฺมเธฺย น ภวตุ, ตต: ปรมฺ อินฺทฺริยาณามฺ อไธรฺยฺยาตฺ ศยตานฺ ยทฺ ยุษฺมานฺ ปรีกฺษำ น นเยตฺ ตทรฺถํ ปุนเรกตฺร มิลตฯ

Defraud not one another, unless, it may be, by consent for a time, that ye may devote yourselves to prayer, and again be together, that Satan tempt you not because of your incontinency.

6 เอตทฺ อาเทศโต นหิ กินฺตฺวนุชฺญาต เอว มยา กถฺยเต,

But this I say, as consenting [to], not as commanding [it].

7 ยโต มมาวเสฺถว สรฺวฺวมานวานามวสฺถา ภวตฺวิติ มม วาญฺฉา กินฺตฺวีศฺวราทฺ เอเกไนโก วโร'เนฺยน จาโนฺย วร อิตฺถเมไกเกน สฺวกียวโร ลพฺธ: ฯ

Now I wish all men to be even as myself: but every one has his own gift of God: one man thus, and another thus.

8 อปรมฺ อกฺฤตวิวาหานฺ วิธวาศฺจ ปฺรติ มไมตนฺนิเวทนํ มเมว เตษามวสฺถิติ รฺภทฺรา;

But I say to the unmarried and to the widows, It is good for them that they remain even as I.

9 กิญฺจ ยทิ ไตรินฺทฺริยาณิ นิยนฺตุํ น ศกฺยนฺเต ตรฺหิ วิวาห: กฺริยตำ ยต: กามทหนาทฺ วฺยูฒตฺวํ ภทฺรํฯ

But if they have not control over themselves, let them marry; for it is better to marry than to burn.

10 เย จ กฺฤตวิวาหาเสฺต มยา นหิ ปฺรภุไนไวตทฺ อาชฺญาปฺยนฺเตฯ

But to the married I enjoin, not I, but the Lord, Let not wife be separated from husband;

11 ภารฺยฺยา ภรฺตฺตฺฤต: ปฺฤถกฺ น ภวตุฯ ยทิ วา ปฺฤถคฺภูตา สฺยาตฺ ตรฺหิ นิรฺวิวาหา ติษฺฐตุ สฺวียปตินา วา สนฺทธาตุ ภรฺตฺตาปิ ภารฺยฺยำ น ตฺยชตุฯ

(but if also she shall have been separated, let her remain unmarried, or be reconciled to her husband; ) and let not husband leave wife.

12 อิตรานฺ ชนานฺ ปฺรติ ปฺรภุ รฺน พฺรวีติ กินฺตฺวหํ พฺรวีมิ; กสฺยจิทฺ ภฺราตุโรฺยษิทฺ อวิศฺวาสินี สตฺยปิ ยทิ เตน สหวาเส ตุษฺยติ ตรฺหิ สา เตน น ตฺยชฺยตำฯ

But as to the rest, I say, not the Lord, If any brother have an unbelieving wife, and she consent to dwell with him, let him not leave her.

13 ตทฺวตฺ กสฺยาศฺจิทฺ โยษิต: ปติรวิศฺวาสี สนฺนปิ ยทิ ตยา สหวาเส ตุษฺยติ ตรฺหิ ส ตยา น ตฺยชฺยตำฯ

And a woman who has an unbelieving husband, and he consents to dwell with her, let her not leave [her] husband.

14 ยโต'วิศฺวาสี ภรฺตฺตา ภารฺยฺยยา ปวิตฺรีภูต: , ตทฺวทวิศฺวาสินี ภารฺยฺยา ภรฺตฺรา ปวิตฺรีภูตา; โนเจทฺ ยุษฺมากมปตฺยานฺยศุจีนฺยภวิษฺยนฺ กินฺตฺวธุนา ตานิ ปวิตฺราณิ สนฺติฯ

For the unbelieving husband is sanctified in the wife, and the unbelieving wife is sanctified in the brother; since [otherwise] indeed your children are unclean, but now they are holy.

15 อวิศฺวาสี ชโน ยทิ วา ปฺฤถคฺ ภวติ ตรฺหิ ปฺฤถคฺ ภวตุ; เอเตน ภฺราตา ภคินี วา น นิพธฺยเต ตถาปิ วยมีศฺวเรณ ศานฺตเย สมาหูตา: ฯ

But if the unbeliever go away, let them go away; a brother or a sister is not bound in such [cases], but God has called us in peace.

16 เห นาริ ตว ภรฺตฺตุ: ปริตฺราณํ ตฺวตฺโต ภวิษฺยติ น เวติ ตฺวยา กึ ชฺญายเต? เห นร ตว ชายายา: ปริตฺราณํ ตฺวตฺเต ภวิษฺยติ น เวติ ตฺวยา กึ ชฺญายเต?

For what knowest thou, O wife, if thou shalt save thy husband? or what knowest thou, O husband, if thou shalt save thy wife?

17 เอไกโก ชน: ปรเมศฺวราลฺลพฺธํ ยทฺ ภชเต ยสฺยาญฺจาวสฺถายามฺ อีศฺวเรณาหฺวายิ ตทนุสาเรไณวาจรตุ ตทหํ สรฺวฺวสมาชสฺถานฺ อาทิศามิฯ

However, as the Lord has divided to each, as God has called each, so let him walk; and thus I ordain in all the assemblies.

18 ฉินฺนตฺวคฺ ภฺฤตฺวา ย อาหูต: ส ปฺรกฺฤษฺฏตฺวกฺ น ภวตุ, ตทฺวทฺ อฉินฺนตฺวคฺ ภูตฺวา ย อาหูต: ส ฉินฺนตฺวกฺ น ภวตุฯ

Has any one been called circumcised? let him not become uncircumcised: has any one been called in uncircumcision? let him not be circumcised.

19 ตฺวกฺเฉท: สาโร นหิ ตทฺวทตฺวกฺเฉโท'ปิ สาโร นหิ กินฺตฺวีศฺวรสฺยาชฺญานำ ปาลนเมวฯ

Circumcision is nothing, and uncircumcision is nothing; but keeping God's commandments.

20 โย ชโน ยสฺยามวสฺถายามาหฺวายิ ส ตสฺยาเมวาวติษฺฐตำฯ

Let each abide in that calling in which he has been called.

21 ทาส: สนฺ ตฺวํ กิมาหูโต'สิ? ตนฺมา จินฺตย, ตถาจ ยทิ สฺวตนฺโตฺร ภวิตุํ ศกฺนุยาสฺตรฺหิ ตเทว วฺฤณุฯ

Hast thou been called [being] a bondman, let it not concern thee; but and if thou canst become free, use [it] rather.

22 ยต: ปฺรภุนาหูโต โย ทาส: ส ปฺรโภ โรฺมจิตชน: ฯ ตทฺวทฺ เตนาหูต: สฺวตนฺโตฺร ชโน'ปิ ขฺรีษฺฏสฺย ทาส เอวฯ

For the bondman that is called in [the] Lord is the Lord's freedman; in like manner [also] the freeman being called is Christ's bondman.

23 ยูยํ มูเลฺยน กฺรีตา อโต เหโต รฺมานวานำ ทาสา มา ภวตฯ

Ye have been bought with a price; do not be the bondmen of men.

24 เห ภฺราตโร ยสฺยามวสฺถายำ ยสฺยาหฺวานมภวตฺ ตยา ส อีศฺวรสฺย สากฺษาตฺ ติษฺฐตุฯ

Let each, wherein he is called, brethren, therein abide with God.

25 อปรมฺ อกฺฤตวิวาหานฺ ชนานฺ ปฺรติ ปฺรโภ: โก'ปฺยาเทโศ มยา น ลพฺธ: กินฺตุ ปฺรโภรนุกมฺปยา วิศฺวาโสฺย ภูโต'หํ ยทฺ ภทฺรํ มเนฺย ตทฺ วทามิฯ

But concerning virgins, I have no commandment of [the] Lord; but I give my opinion, as having received mercy of [the] Lord to be faithful.

26 วรฺตฺตมานาตฺ เกฺลศสมยาตฺ มนุษฺยสฺยานูฒตฺวํ ภทฺรมิติ มยา พุธฺยเตฯ

I think then that this is good, on account of the present necessity, that [it is] good for a man to remain so as he is.

27 ตฺวํ กึ โยษิติ นิพทฺโธ'สิ ตรฺหิ โมจนํ ปฺราปฺตุํ มา ยตสฺวฯ กึ วา โยษิโต มุกฺโต'สิ? ตรฺหิ ชายำ มา คเวษยฯ

Art thou bound to a wife? seek not to be loosed; art thou free from a wife? do not seek a wife.

28 วิวาหํ กุรฺวฺวตา ตฺวยา กิมปิ นาปาราธฺยเต ตทฺวทฺ วฺยูหฺยมานยา ยุวตฺยาปิ กิมปิ นาปราธฺยเต ตถาจ ตาทฺฤเศา เทฺวา ชเนา ศารีริกํ เกฺลศํ ลปฺเสฺยเต กินฺตุ ยุษฺมานฺ ปฺรติ มม กรุณา วิทฺยเตฯ

But if thou shouldest also marry, thou hast not sinned; and if the virgin marry, they have not sinned: but such shall have tribulation in the flesh; but I spare you.

29 เห ภฺราตโร'หมิทํ พฺรวีมิ, อิต: ปรํ สมโย'ตีว สํกฺษิปฺต: ,

But this I say, brethren, the time is straitened. For the rest, that they who have wives, be as not having [any]:

30 อต: กฺฤตทาไรรกฺฤตทาไรริว รุททฺภิศฺจารุททฺภิริว สานนฺไทศฺจ นิรานนฺไทริว เกฺรตฺฤภิศฺจาภาคิภิริวาจริตวฺยํ

and they that weep, as not weeping; and they that rejoice, as not rejoicing; and they that buy, as not possessing;

31 เย จ สํสาเร จรนฺติ ไต รฺนาติจริตวฺยํ ยต อิหเลกสฺย เกาตุโก วิจลติฯ

and they that use the world, as not disposing of it as their own; for the fashion of this world passes.

32 กินฺตุ ยูยํ ยนฺนิศฺจินฺตา ภเวเตติ มม วาญฺฉาฯ อกฺฤตวิวาโห ชโน ยถา ปฺรภุํ ปริโตษเยตฺ ตถา ปฺรภุํ จินฺตยติ,

But I wish you to be without care. The unmarried cares for the things of the Lord, how he shall please the Lord;

33 กินฺตุ กฺฤตวิวาโห ชโน ยถา ภารฺยฺยำ ปริโตษเยตฺ ตถา สํสารํ จินฺตยติฯ

but he that has married cares for the things of the world, how he shall please his wife.

34 ตทฺวทฺ อูฒโยษิโต 'นูฒา วิศิษฺยเตฯ ยานูฒา สา ยถา กายมนโส: ปวิตฺรา ภเวตฺ ตถา ปฺรภุํ จินฺตยติ ยา โจฒา สา ยถา ภรฺตฺตารํ ปริโตษเยตฺ ตถา สํสารํ จินฺตยติฯ

There is a difference between the wife and the virgin. The unmarried cares for the things of the Lord, that she may be holy both in body and spirit; but she that has married cares for the things of the world, how she shall please her husband.

35 อหํ ยทฺ ยุษฺมานฺ มฺฤคพนฺธินฺยา ปริกฺษิเปยํ ตทรฺถํ นหิ กินฺตุ ยูยํ ยทนินฺทิตา ภูตฺวา ปฺรโภ: เสวเน'พาธมฺ อาสกฺตา ภเวต ตทรฺถเมตานิ สรฺวฺวาณิ ยุษฺมากํ หิตาย มยา กถฺยนฺเตฯ

But I say this for your own profit; not that I may set a snare before you, but for what [is] seemly, and waiting on the Lord without distraction.

36 กสฺยจิตฺ กนฺยายำ เยาวนปฺราปฺตายำ ยทิ ส ตสฺยา อนูฒตฺวํ นินฺทนียํ วิวาหศฺจ สาธยิตวฺย อิติ มนฺยเต ตรฺหิ ยถาภิลาษํ กโรตุ, เอเตน กิมปิ นาปราตฺสฺยติ วิวาห: กฺริยตำฯ

But if any one think that he behaves unseemly to his virginity, if he be beyond the flower of his age, and so it must be, let him do what he will, he does not sin: let them marry.

37 กินฺตุ ทุ: เขนากฺลิษฺฏ: กศฺจิตฺ ปิตา ยทิ สฺถิรมโนคต: สฺวมโน'ภิลาษสาธเน สมรฺถศฺจ สฺยาตฺ มม กนฺยา มยา รกฺษิตเวฺยติ มนสิ นิศฺจิโนติ จ ตรฺหิ ส ภทฺรํ กรฺมฺม กโรติฯ

But he who stands firm in his heart, having no need, but has authority over his own will, and has judged this in his heart to keep his own virginity, he does well.

38 อโต โย วิวาหํ กโรติ ส ภทฺรํ กรฺมฺม กโรติ ยศฺจ วิวาหํ น กโรติ ส ภทฺรตรํ กรฺมฺม กโรติฯ

So that he that marries himself does well; and he that does not marry does better.

39 ยาวตฺกาลํ ปติ รฺชีวติ ตาวทฺ ภารฺยฺยา วฺยวสฺถยา นิพทฺธา ติษฺฐติ กินฺตุ ปเตฺยา มหานิทฺรำ คเต สา มุกฺตีภูย ยมภิลษติ เตน สห ตสฺยา วิวาโห ภวิตุํ ศกฺโนติ, กินฺเตฺวตตฺ เกวลํ ปฺรภุภกฺตานำ มเธฺยฯ

A wife is bound for whatever time her husband lives; but if the husband be fallen asleep, she is free to be married to whom she will, only in [the] Lord.

40 ตถาจ สา ยทิ นิษฺปติกา ติษฺฐติ ตรฺหิ ตสฺยา: เกฺษมํ ภวิษฺยตีติ มม ภาว: ฯ อปรมฺ อีศฺวรสฺยาตฺมา มมาปฺยนฺต รฺวิทฺยต อิติ มยา พุธฺยเตฯ

But she is happier if she so remain, according to my judgment; but I think that I also have God's Spirit.