๑ กรินฺถิน: 1
1 ยาวนฺต: ปวิตฺรา โลกา: เสฺวษามฺ อสฺมากญฺจ วสติสฺถาเนษฺวสฺมากํ ปฺรโภ รฺยีโศ: ขฺรีษฺฏสฺย นามฺนา ปฺรารฺถยนฺเต ไต: สหาหูตานำ ขฺรีษฺเฏน ยีศุนา ปวิตฺรีกฺฤตานำ โลกานำ ย อีศฺวรียธรฺมฺมสมาช: กรินฺถนคเร วิทฺยเต
Paulus, Jesu Kristi kaldede Apostel ved Guds Villie, og Broderen Sosthenes
2 ตํ ปฺรตีศฺวรเสฺยจฺฉยาหูโต ยีศุขฺรีษฺฏสฺย เปฺรริต: เปาล: โสสฺถินินามา ภฺราตา จ ปตฺรํ ลิขติฯ
til Guds Menighed, som er i Korinth, helligede i Kristus Jesus, hellige ifølge Kald tillige med alle dem, der paa ethvert Sted paakalde vor Herres Jesu Kristi, deres og vor Herres Navn:
3 อสฺมากํ ปิเตฺรศฺวเรณ ปฺรภุนา ยีศุขฺรีษฺเฏน จ ปฺรสาท: ศานฺติศฺจ ยุษฺมภฺยํ ทียตำฯ
Naade være med eder og Fred fra Gud vor Fader og den Herre Jesus Kristus!
4 อีศฺวโร ยีศุขฺรีษฺเฏน ยุษฺมานฺ ปฺรติ ปฺรสาทํ ปฺรกาศิตวานฺ, ตสฺมาทหํ ยุษฺมนฺนิมิตฺตํ สรฺวฺวทา มทีเยศฺวรํ ธนฺยํ วทามิฯ
Jeg takker min Gud altid for eder, for den Guds Naade, som blev given eder i Kristus Jesus,
5 ขฺรีษฺฏสมฺพนฺธียํ สากฺษฺยํ ยุษฺมากํ มเธฺย เยน ปฺรกาเรณ สปฺรมาณมฺ อภวตฺ
at I ved ham ere blevne rige i alt, i al Tale og al Kundskab,
6 เตน ยูยํ ขฺรีษฺฏาตฺ สรฺวฺววิธวกฺตฺฤตาชฺญานาทีนิ สรฺวฺวธนานิ ลพฺธวนฺต: ฯ
ligesom Vidnesbyrdet om Kristus er blevet stadfæstet hos eder,
7 ตโต'สฺมตฺปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย ปุนราคมนํ ปฺรตีกฺษมาณานำ ยุษฺมากํ กสฺยาปิ วรสฺยาภาโว น ภวติฯ
saa at I ikke staa tilbage i nogen Naadegave, idet I forvente vor Herres Jesu Kristi Aabenbarelse,
8 อปรมฺ อสฺมากํ ปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย ทิวเส ยูยํ ยนฺนิรฺทฺโทษา ภเวต ตทรฺถํ เสอว ยาวทนฺตํ ยุษฺมานฺ สุสฺถิรานฺ กริษฺยติฯ
han, som ogsaa skal stadfæste eder indtil Enden som ustraffelige paa vor Herres Jesu Kristi Dag.
9 ย อีศฺวร: สฺวปุตฺรสฺยาสฺมตฺปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺยำศิน: กรฺตฺตุํ ยุษฺมานฺ อาหูตวานฺ ส วิศฺวสนีย: ฯ
Trofast er Gud, ved hvem I bleve kaldede til Samfund med hans Søn, Jesus Kristus, vor Herre.
10 เห ภฺราตร: , อสฺมากํ ปฺรภุยีศุขฺรีษฺฏสฺย นามฺนา ยุษฺมานฺ วินเย'หํ สรฺไวฺว รฺยุษฺมาภิเรกรูปาณิ วากฺยานิ กถฺยนฺตำ ยุษฺมนฺมเธฺย ภินฺนสงฺฆาตา น ภวนฺตุ มโนวิจารโยไรเกฺยน ยุษฺมากํ สิทฺธตฺวํ ภวตุฯ
Men jeg formaner eder, Brødre! ved vor Herres Jesu Kristi Navn, at I alle skulle føre samme Tale, og at der ikke maa findes Splittelser iblandt eder, men at I skulle være forenede i det samme Sind og i den samme Mening.
11 เห มม ภฺราตโร ยุษฺมนฺมเธฺย วิวาทา ชาตา อิติ วารฺตฺตามหํ โกฺลยฺยา: ปริชไน รฺชฺญาปิต: ฯ
Thi det er blevet mig fortalt om eder, mine Brødre! af Kloes Husfolk, at der er Splidagtighed iblandt eder.
12 มมาภิเปฺรตมิทํ ยุษฺมากํ กศฺจิตฺ กศฺจิทฺ วทติ เปาลสฺย ศิโษฺย'หมฺ อาปโลฺล: ศิโษฺย'หํ ไกผา: ศิโษฺย'หํ ขฺรีษฺฏสฺย ศิโษฺย'หมิติ จฯ
Jeg mener dette, at enhver af eder siger: Jeg hører Paulus til, og jeg Apollos, og jeg Kefas, og jeg Kristus.
13 ขฺรีษฺฏสฺย กึ วิเภท: กฺฤต: ? เปาล: กึ ยุษฺมตฺกฺฤเต กฺรุเศ หต: ? เปาลสฺย นามฺนา วา ยูยํ กึ มชฺชิตา: ?
Er Kristus delt? mon Paulus blev korsfæstet for eder? eller bleve I døbte til Paulus's Navn?
14 กฺริษฺปคาเยา วินา ยุษฺมากํ มเธฺย'นฺย: โก'ปิ มยา น มชฺชิต อิติ เหโตรหมฺ อีศฺวรํ ธนฺยํ วทามิฯ
Jeg takker Gud for, at jeg ikke døbte nogen af eder, uden Krispus og Kajus,
15 เอเตน มม นามฺนา มานวา มยา มชฺชิตา อิติ วกฺตุํ เกนาปิ น ศกฺยเตฯ
for at ikke nogen skal sige, at I bleve døbte til mit Navn.
16 อปรํ สฺติผานสฺย ปริชนา มยา มชฺชิตาสฺตทนฺย: กศฺจิทฺ ยนฺมยา มชฺชิตสฺตทหํ น เวทฺมิฯ
Dog, jeg døbte ogsaa Stefanas's Hus; ellers ved jeg ikke, om jeg døbte nogen anden.
17 ขฺรีษฺเฏนาหํ มชฺชนารฺถํ น เปฺรริต: กินฺตุ สุสํวาทสฺย ปฺรจารารฺถเมว; โส'ปิ วากฺปฏุตยา มยา น ปฺรจาริตวฺย: , ยตสฺตถา ปฺรจาริเต ขฺรีษฺฏสฺย กฺรุเศ มฺฤตฺยุ: ผลหีโน ภวิษฺยติฯ
Thi Kristus sendte mig ikke for at døbe, men for at forkynde Evangeliet, ikke med vise Ord, for at Kristi Kors ikke skulde tabe sin Kraft.
18 ยโต เหโต เรฺย วินศฺยนฺติ เต ตำ กฺรุศสฺย วารฺตฺตำ ปฺรลาปมิว มนฺยนฺเต กิญฺจ ปริตฺราณํ ลภมาเนษฺวสฺมาสุ สา อีศฺวรียศกฺติสฺวรูปาฯ
Thi Korsets Ord er vel for dem, som fortabes, en Daarskab, men for dem, som frelses, for os er det en Guds Kraft.
19 ตสฺมาทิตฺถํ ลิขิตมาเสฺต, ชฺญานวตานฺตุ ยตฺ ชฺญานํ ตนฺมยา นาศยิษฺยเตฯ วิโลปยิษฺยเต ตทฺวทฺ พุทฺธิ รฺพทฺธิมตำ มยา๚
Thi der er skrevet: „Jeg vil lægge de vises Visdom øde, og de forstandiges Forstand vil jeg gøre til intet.‟
20 ชฺญานี กุตฺร? ศาสฺตฺรี วา กุตฺร? อิหโลกสฺย วิจารตตฺปโร วา กุตฺร? อิหโลกสฺย ชฺญานํ กิมีศฺวเรณ โมหีกฺฤตํ นหิ? (aiōn g165)
Hvor er der en viis? hvor er der en skriftklog? hvor er der en Ordkæmper af denne Verden? har Gud ikke gjort Verdens Visdom til Daarskab? (aiōn g165)
21 อีศฺวรสฺย ชฺญานาทฺ อิหโลกสฺย มานวา: สฺวชฺญาเนเนศฺวรสฺย ตตฺตฺวโพธํ น ปฺราปฺตวนฺตสฺตสฺมาทฺ อีศฺวร: ปฺรจารรูปิณา ปฺรลาเปน วิศฺวาสิน: ปริตฺราตุํ โรจิตวานฺฯ
Thi efterdi Verden ved sin Visdom ikke erkendte Gud i hans Visdom, behagede det Gud ved Prædikenens Daarskab at frelse dem, som tro,
22 ยิหูทียโลกา ลกฺษณานิ ทิทฺฤกฺษนฺติ ภินฺนเทศียโลกาสฺตุ วิทฺยำ มฺฤคยนฺเต,
eftersom baade Jøder kræve Tegn, og Grækere søge Visdom,
23 วยญฺจ กฺรุเศ หตํ ขฺรีษฺฏํ ปฺรจารยาม: ฯ ตสฺย ปฺรจาโร ยิหูทีไย รฺวิฆฺน อิว ภินฺนเทศีไยศฺจ ปฺรลาป อิว มนฺยเต,
vi derimod prædike Kristus som korsfæstet, for Jøder en Forargelse og for Hedninger en Daarskab,
24 กินฺตุ ยิหูทียานำ ภินฺนเทศียานาญฺจ มเธฺย เย อาหูตาเสฺตษุ ส ขฺรีษฺฏ อีศฺวรียศกฺติริเวศฺวรียชฺญานมิว จ ปฺรกาศเตฯ
men for selve de kaldede baade Jøder og Grækere, Kristus som Guds Kraft og Guds Visdom.
25 ยต อีศฺวเร ย: ปฺรลาป อาโรปฺยเต ส มานวาติริกฺตํ ชฺญานเมว ยจฺจ เทารฺพฺพลฺยมฺ อีศฺวร อาโรปฺยเต ตตฺ มานวาติริกฺตํ พลเมวฯ
Thi Guds Daarskab er visere end Menneskene, og Guds Svaghed er stærkere end Menneskene.
26 เห ภฺราตร: , อาหูตยุษฺมทฺคโณ ยษฺมาภิราโลกฺยตำ ตนฺมเธฺย สำสาริกชฺญาเนน ชฺญานวนฺต: ปรากฺรมิโณ วา กุลีนา วา พหโว น วิทฺยนฺเตฯ
Thi ser, Brødre! paa eders Kaldelse, at I ere ikke mange vise efter Kødet, ikke mange mægtige, ikke mange fornemme;
27 ยต อีศฺวโร ชฺญานวตสฺตฺรปยิตุํ มูรฺขโลกานฺ โรจิตวานฺ พลานิ จ ตฺรปยิตุมฺ อีศฺวโร ทุรฺพฺพลานฺ โรจิตวานฺฯ
men det, som var Daarskab for Verden, udvalgte Gud for at beskæmme de vise, og det, som var svagt for Verden, udvalgte Gud for at beskæmme det stærke;
28 ตถา วรฺตฺตมานโลกานฺ สํสฺถิติภฺรษฺฏานฺ กรฺตฺตุมฺ อีศฺวโร ชคโต'ปกฺฤษฺฏานฺ เหยานฺ อวรฺตฺตมานำศฺจาภิโรจิตวานฺฯ
og det for Verden uædle og det ringeagtede, det, som intet var, udvalgte Gud for at gøre det, som var noget, til intet,
29 ตต อีศฺวรสฺย สากฺษาตฺ เกนาปฺยาตฺมศฺลาฆา น กรฺตฺตวฺยาฯ
for at intet Kød skal rose sig for Gud.
30 ยูยญฺจ ตสฺมาตฺ ขฺรีษฺเฏ ยีเศา สํสฺถิตึ ปฺราปฺตวนฺต: ส อีศฺวราทฺ ยุษฺมากํ ชฺญานํ ปุณฺยํ ปวิตฺรตฺวํ มุกฺติศฺจ ชาตาฯ
Men ud af ham ere I i Kristus Jesus, som blev os Visdom fra Gud, baade Retfærdighed og Helliggørelse og Forløsning;
31 อเตอว ยทฺวทฺ ลิขิตมาเสฺต ตทฺวตฺ, ย: กศฺจิตฺ ศฺลาฆมาน: สฺยาตฺ ศฺลาฆตำ ปฺรภุนา ส หิฯ
for at, som der er skrevet: „Den, som roser sig, rose sig af Herren!‟
