మార్కః 7
1 అనన్తరం యిరూశాలమ ఆగతాః ఫిరూశినోఽధ్యాపకాశ్చ యీశోః సమీపమ్ ఆగతాః|
[One day some] Pharisees and some men who teach the [Jewish] laws gathered around Jesus. They had come from Jerusalem [to investigate him].
2 తే తస్య కియతః శిష్యాన్ అశుచికరైరర్థాద అప్రక్షాలితహస్తై ర్భుఞ్జతో దృష్ట్వా తానదూషయన్|
The Pharisees and all of the [other] Jews [strictly] observe the traditions that their ancestors [taught. For example, they refuse to] eat until they first wash their hands [with a special ritual], especially after they [return] from [buying things in] the marketplace. [They think that God will be angry with them if they do not do that, because some person or thing unacceptable to God might have touched] ([them/the things they bought]). There are many other such [traditions] that they accept and try to obey. Specifically, they wash [in a special way] their cups, pots, kettles, containers, and beds [in order that using these things will not make God reject them].
3 యతః ఫిరూశినః సర్వ్వయిహూదీయాశ్చ ప్రాచాం పరమ్పరాగతవాక్యం సమ్మన్య ప్రతలేన హస్తాన్ అప్రక్షాల్య న భుఞ్జతే|
4 ఆపనాదాగత్య మజ్జనం వినా న ఖాదన్తి; తథా పానపాత్రాణాం జలపాత్రాణాం పిత్తలపాత్రాణామ్ ఆసనానాఞ్చ జలే మజ్జనమ్ ఇత్యాదయోన్యేపి బహవస్తేషామాచారాః సన్తి|
5 తే ఫిరూశినోఽధ్యాపకాశ్చ యీశుం పప్రచ్ఛుః, తవ శిష్యాః ప్రాచాం పరమ్పరాగతవాక్యానుసారేణ నాచరన్తోఽప్రక్షాలితకరైః కుతో భుజంతే?
That day, those Pharisees and men who taught the [Jewish] laws saw that some of his disciples were eating food with hands that they had not washed [using the special ritual]. So they questioned Jesus, saying, “[Your] disciples disobey the traditions of our ancestors! (You should not [let them] eat food if they have not washed their hands [using our special ritual]!/Why do you [let them] eat food if they have not washed their hands [using our special ritual]?) [RHQ]”
6 తతః స ప్రత్యువాచ కపటినో యుష్మాన్ ఉద్దిశ్య యిశయియభవిష్యద్వాదీ యుక్తమవాదీత్| యథా స్వకీయైరధరైరేతే సమ్మన్యనతే సదైవ మాం| కిన్తు మత్తో విప్రకర్షే సన్తి తేషాం మనాంసి చ|
Jesus said to them, “Isaiah [rebuked your ancestors], and his words describe very well you people who only pretend to be good! He wrote these words [that God said]: These people speak [as if they] honor me, but they [SYN] really do not think about honoring me at all.
7 శిక్షయన్తో బిధీన్ న్నాజ్ఞా భజన్తే మాం ముధైవ తే|
It is useless for them to worship me, because they teach only what people have commanded [as if I myself had commanded them].
8 యూయం జలపాత్రపానపాత్రాదీని మజ్జయన్తో మనుజపరమ్పరాగతవాక్యం రక్షథ కిన్తు ఈశ్వరాజ్ఞాం లంఘధ్వే; అపరా ఈదృశ్యోనేకాః క్రియా అపి కురుధ్వే|
You, [like your ancestors], refuse [to do] what God has commanded. Instead, you follow only the traditions that (others/your ancestors) have [taught].”
9 అన్యఞ్చాకథయత్ యూయం స్వపరమ్పరాగతవాక్యస్య రక్షార్థం స్పష్టరూపేణ ఈశ్వరాజ్ఞాం లోపయథ|
Jesus also said to them, “[You think] [IRO] that you are clever in refusing to do what God commanded just so that you can obey your own traditions!
10 యతో మూసాద్వారా ప్రోక్తమస్తి స్వపితరౌ సమ్మన్యధ్వం యస్తు మాతరం పితరం వా దుర్వ్వాక్యం వక్తి స నితాన్తం హన్యతాం|
[For example, our ancestor] Moses [wrote God’s] command, ‘Honor your fathers and your mothers’. He also wrote, ‘[The authorities must] execute a person who speaks evil about his father or mother.’
11 కిన్తు మదీయేన యేన ద్రవ్యేణ తవోపకారోభవత్ తత్ కర్బ్బాణమర్థాద్ ఈశ్వరాయ నివేదితమ్ ఇదం వాక్యం యది కోపి పితరం మాతరం వా వక్తి
But you [teach people that it is all right that people no longer must help their parents. You teach people that it is all right if people] give their things to God [instead of giving them to their parents]. You allow them to say to their parents, ‘What I was going to give to you [to provide for you, I have now promised to] give to God. So I [cannot any longer help you]!’ As a result, you are [actually telling people] that they no longer have to help their parents!
12 తర్హి యూయం మాతుః పితు ర్వోపకారం కర్త్తాం తం వారయథ|
13 ఇత్థం స్వప్రచారితపరమ్పరాగతవాక్యేన యూయమ్ ఈశ్వరాజ్ఞాం ముధా విధద్వ్వే, ఈదృశాన్యన్యాన్యనేకాని కర్మ్మాణి కురుధ్వే|
And, by doing that, you disregard what God commanded! You teach your own traditions to others [and tell them strongly that they should obey them] And you do many other things like that.”
14 అథ స లోకానాహూయ బభాషే యూయం సర్వ్వే మద్వాక్యం శృణుత బుధ్యధ్వఞ్చ|
Then Jesus again summoned the crowd [to come closer. Then] he said to them [figuratively], “All of you people listen to me! [Try to] understand [DOU] [what I am about to tell you].
15 బాహ్యాదన్తరం ప్రవిశ్య నరమమేధ్యం కర్త్తాం శక్నోతి ఈదృశం కిమపి వస్తు నాస్తి, వరమ్ అన్తరాద్ బహిర్గతం యద్వస్తు తన్మనుజమ్ అమేధ్యం కరోతి|
Nothing that people eat causes [God to] consider them to be unacceptable. On the contrary, it is that which comes from people’s (inner beings/hearts) that causes God to reject them.”
16 యస్య శ్రోతుం శ్రోత్రే స్తః స శృణోతు|
17 తతః స లోకాన్ హిత్వా గృహమధ్యం ప్రవిష్టస్తదా శిష్యాస్తదృష్టాన్తవాక్యార్థం పప్రచ్ఛుః|
After Jesus had left the crowd and then entered a house with the disciples, they asked him about the parable [that he had just spoken].
18 తస్మాత్ స తాన్ జగాద యూయమపి కిమేతాదృగబోధాః? కిమపి ద్రవ్యం బాహ్యాదన్తరం ప్రవిశ్య నరమమేధ్యం కర్త్తాం న శక్నోతి కథామిమాం కిం న బుధ్యధ్వే?
He replied, “([I am disappointed that] you also do not understand [what it means]!/Why can you not understand [what it means]?) [RHQ] (You ought to understand that nothing that [enters us from] outside can cause [God to] consider us unacceptable to him./Can you not understand that nothing that [enters us from] outside of us can cause [God to] consider us unacceptable to him?) [RHQ]
19 తత్ తదన్తర్న ప్రవిశతి కిన్తు కుక్షిమధ్యం ప్రవిశతి శేషే సర్వ్వభుక్తవస్తుగ్రాహిణి బహిర్దేశే నిర్యాతి|
Instead of entering [and ruining] our minds/souls, it goes into our stomachs, and afterwards the refuse passes out [of our bodies].” By saying this, Jesus was declaring that people [can eat] any food without causing [God] to reject them.
20 అపరమప్యవాదీద్ యన్నరాన్నిరేతి తదేవ నరమమేధ్యం కరోతి|
He also said, “It is the [thoughts and actions] that come from within people that cause [God] to consider them unacceptable to him.
21 యతోఽన్తరాద్ అర్థాన్ మానవానాం మనోభ్యః కుచిన్తా పరస్త్రీవేశ్యాగమనం
Specifically, it is people’s innermost being [that causes them to] think things that are evil; they act immorally, they steal [things], they commit murder.
22 నరవధశ్చౌర్య్యం లోభో దుష్టతా ప్రవఞ్చనా కాముకతా కుదృష్టిరీశ్వరనిన్దా గర్వ్వస్తమ ఇత్యాదీని నిర్గచ్ఛన్తి|
They [commit] adultery, they are greedy, they [act] maliciously, they deceive [people]. They [act] indecently, they envy [people], they speak evil about others, they are proud, and they [act] foolishly.
23 ఏతాని సర్వ్వాణి దురితాన్యన్తరాదేత్య నరమమేధ్యం కుర్వ్వన్తి|
People think [these thoughts] and then they do these evil actions, and that is what causes [God to] consider them unacceptable to him.”
24 అథ స ఉత్థాయ తత్స్థానాత్ సోరసీదోన్పురప్రదేశం జగామ తత్ర కిమపి నివేశనం ప్రవిశ్య సర్వ్వైరజ్ఞాతః స్థాతుం మతిఞ్చక్రే కిన్తు గుప్తః స్థాతుం న శశాక|
After Jesus [and his disciples] left [Galilee district], they went to the region around Tyre. While he stayed at a certain house, he desired that no one know [it], but people soon found out [that he was there].
25 యతః సురఫైనికీదేశీయయూనానీవంశోద్భవస్త్రియాః కన్యా భూతగ్రస్తాసీత్| సా స్త్రీ తద్వార్త్తాం ప్రాప్య తత్సమీపమాగత్య తచ్చరణయోః పతిత్వా
A certain woman, whose daughter had an evil spirit [within her], heard about Jesus. At once she came to him and prostrated herself at his feet.
26 స్వకన్యాతో భూతం నిరాకర్త్తాం తస్మిన్ వినయం కృతవతీ|
This woman [was not a Jew. Her ancestors came] from Greece [country], but she was born in [the region around] Phoenicia [town] in Syria district. She pleaded with Jesus that he expel the evil spirit from her daughter.
27 కిన్తు యీశుస్తామవదత్ ప్రథమం బాలకాస్తృప్యన్తు యతో బాలకానాం ఖాద్యం గృహీత్వా కుక్కురేభ్యో నిక్షేపోఽనుచితః|
But he [wanted to see how strongly she believed in him. So, suggesting that he should help the Jews first and not the non-Jews whom some Jews called dogs] [MET], [he] spoke to her saying, “First let the children eat all they want, because it is not good for someone to take the food [the mother has prepared] for the children and then throw it to the [little] dogs.”
28 తదా సా స్త్రీ తమవాదీత్ భోః ప్రభో తత్ సత్యం తథాపి మఞ్చాధఃస్థాః కుక్కురా బాలానాం కరపతితాని ఖాద్యఖణ్డాని ఖాదన్తి|
But [to show that she believed that non-Jews could also receive help from God] [MET], she replied to him, “Sir, [what you say is] correct, but even the [little] dogs, which lie under the table, eat the crumbs that the children [drop].”
29 తతః సోఽకథయద్ ఏతత్కథాహేతోః సకుశలా యాహి తవ కన్యాం త్యక్త్వా భూతో గతః|
[Jesus] said to her, “Because of what you have said, [you have shown me that you believe in what I can do for you]. So I will help you. Now you may go [home, because I have caused] the evil spirit to leave your daughter.”
30 అథ సా స్త్రీ గృహం గత్వా కన్యాం భూతత్యక్తాం శయ్యాస్థితాం దదర్శ|
The woman returned to her house and saw that her child was lying [quietly] on the bed and that the evil spirit had left.
31 పునశ్చ స సోరసీదోన్పురప్రదేశాత్ ప్రస్థాయ దికాపలిదేశస్య ప్రాన్తరభాగేన గాలీల్జలధేః సమీపం గతవాన్|
Jesus [and his disciples] left the region around Tyre [city] and went [north] through Sidon [city], then [toward the east] through the district of the Ten Towns, and then [south] to [the towns near] Lake Galilee.
32 తదా లోకైరేకం బధిరం కద్వదఞ్చ నరం తన్నికటమానీయ తస్య గాత్రే హస్తమర్పయితుం వినయః కృతః|
[There], people brought to him a man who was deaf and who could hardly talk. They begged [Jesus] to lay his hands on him [in order to heal him].
33 తతో యీశు ర్లోకారణ్యాత్ తం నిర్జనమానీయ తస్య కర్ణయోఙ్గులీ ర్దదౌ నిష్ఠీవం దత్త్వా చ తజ్జిహ్వాం పస్పర్శ|
[So Jesus] took him away from the crowd [in order that the two of them could be] alone. Then he put [one of] his fingers into [each of] the man’s ears. After he spat [on his fingers], he touched the man’s tongue [with his fingers].
34 అనన్తరం స్వర్గం నిరీక్ష్య దీర్ఘం నిశ్వస్య తమవదత్ ఇతఫతః అర్థాన్ ముక్తో భూయాత్|
Then he looked up toward heaven, he sighed [because he was concerned for the man], and then [in his own language] he said to the man’s [ears], “Ephphatha”, which means, “Be opened {Open up}!”.
35 తతస్తత్క్షణం తస్య కర్ణౌ ముక్తౌ జిహ్వాయాశ్చ జాడ్యాపగమాత్ స సుస్పష్టవాక్యమకథయత్|
At once the man could hear plainly [MTY]. He also began to speak clearly because [what was causing him to be unable to speak] was healed {Jesus healed [what was causing him to be unable to speak]}.
36 అథ స తాన్ వాఢమిత్యాదిదేశ యూయమిమాం కథాం కస్మైచిదపి మా కథయత, కిన్తు స యతి న్యషేధత్ తే తతి బాహుల్యేన ప్రాచారయన్;
Jesus told ([the people/his friends]) not to tell anyone [what he had done]. But, although he ordered them [and others] repeatedly [not to tell anyone about it], they kept talking about it very much.
37 తేఽతిచమత్కృత్య పరస్పరం కథయామాసుః స బధిరాయ శ్రవణశక్తిం మూకాయ చ కథనశక్తిం దత్త్వా సర్వ్వం కర్మ్మోత్తమరూపేణ చకార|
[People who heard about it] were utterly amazed and were saying [enthusiastically], “Everything he has done is wonderful! [Besides doing other amazing things], he enables deaf people to hear! And he enables those who cannot speak to speak!”
