మార్కః 5
1 అథ తూ సిన్ధుపారం గత్వా గిదేరీయప్రదేశ ఉపతస్థుః|
Ils arrivèrent de l'autre côté de la mer, dans la contrée des Géraséniens.
2 నౌకాతో నిర్గతమాత్రాద్ అపవిత్రభూతగ్రస్త ఏకః శ్మశానాదేత్య తం సాక్షాచ్ చకార|
Et aussitôt que Jésus fut descendu de la barque, un homme, possédé d'un esprit impur, sortit des tombeaux et vint au-devant de lui.
3 స శ్మశానేఽవాత్సీత్ కోపి తం శృఙ్ఖలేన బద్వ్వా స్థాపయితుం నాశక్నోత్|
Il faisait sa demeure dans les tombeaux, et personne ne pouvait plus le tenir lié, même avec une chaîne;
4 జనైర్వారం నిగడైః శృఙ్ఖలైశ్చ స బద్ధోపి శృఙ్ఖలాన్యాకృష్య మోచితవాన్ నిగడాని చ భంక్త్వా ఖణ్డం ఖణ్డం కృతవాన్ కోపి తం వశీకర్త్తుం న శశక|
car souvent, ayant les fers aux pieds et étant lié de chaînes, il avait rompu les chaînes et brisé les fers, et personne n'avait la force de le dompter.
5 దివానిశం సదా పర్వ్వతం శ్మశానఞ్చ భ్రమిత్వా చీత్శబ్దం కృతవాన్ గ్రావభిశ్చ స్వయం స్వం కృతవాన్|
Il demeurait continuellement, nuit et jour, dans les tombeaux et sur les montagnes, criant et se meurtrissant avec des pierres.
6 స యీశుం దూరాత్ పశ్యన్నేవ ధావన్ తం ప్రణనామ ఉచైరువంశ్చోవాచ,
Ayant vu Jésus de loin, il accourut, se prosterna devant lui,
7 హే సర్వ్వోపరిస్థేశ్వరపుత్ర యీశో భవతా సహ మే కః సమ్బన్ధః? అహం త్వామీశ్వరేణ శాపయే మాం మా యాతయ|
et, poussant un grand cri, il lui dit: Qu'y a-t-il entre moi et toi, Jésus, Fils du Dieu Très-Haut? Je t'en conjure, au nom de Dieu, ne me tourmente pas!
8 యతో యీశుస్తం కథితవాన్ రే అపవిత్రభూత, అస్మాన్నరాద్ బహిర్నిర్గచ్ఛ|
Car Jésus lui disait: Esprit impur, sors de cet homme!
9 అథ స తం పృష్టవాన్ కిన్తే నామ? తేన ప్రత్యుక్తం వయమనేకే ఽస్మస్తతోఽస్మన్నామ బాహినీ|
Puis Jésus lui demanda: Quel est ton nom? Il lui répondit: Mon nom, c'est Légion; car nous sommes plusieurs.
10 తతోస్మాన్ దేశాన్న ప్రేషయేతి తే తం ప్రార్థయన్త|
Et il le priait instamment de ne pas les chasser hors de cette contrée.
11 తదానీం పర్వ్వతం నికషా బృహన్ వరాహవ్రజశ్చరన్నాసీత్|
Or, il y avait là, sur la montagne, un grand troupeau de pourceaux qui paissaient.
12 తస్మాద్ భూతా వినయేన జగదుః, అముం వరాహవ్రజమ్ ఆశ్రయితుమ్ అస్మాన్ ప్రహిణు|
Les démons lui adressèrent cette prière: Envoie-nous vers ces pourceaux, afin que nous entrions en eux.
13 యీశునానుజ్ఞాతాస్తేఽపవిత్రభూతా బహిర్నిర్యాయ వరాహవ్రజం ప్రావిశన్ తతః సర్వ్వే వరాహా వస్తుతస్తు ప్రాయోద్విసహస్రసంఙ్ఖ్యకాః కటకేన మహాజవాద్ ధావన్తః సిన్ధౌ ప్రాణాన్ జహుః|
Et Jésus le leur permit. Alors les esprits impurs sortirent de cet homme; ils entrèrent dans les pourceaux, et le troupeau se précipita, du haut de la falaise, dans la mer. Il y en avait environ deux mille; et ils se noyèrent dans la mer.
14 తస్మాద్ వరాహపాలకాః పలాయమానాః పురే గ్రామే చ తద్వార్త్తం కథయాఞ్చక్రుః| తదా లోకా ఘటితం తత్కార్య్యం ద్రష్టుం బహిర్జగ్ముః
Ceux qui les faisaient paître s'enfuirent, et répandirent la nouvelle dans la ville et dans la campagne.
15 యీశోః సన్నిధిం గత్వా తం భూతగ్రస్తమ్ అర్థాద్ బాహినీభూతగ్రస్తం నరం సవస్త్రం సచేతనం సముపవిష్టఞ్చ దృష్ట్వా బిభ్యుః|
Alors les habitants sortirent pour voir ce qui était arrivé. Ils allèrent trouver Jésus, et ils virent le démoniaque qui avait eu la légion de démons, assis, vêtu et dans son bon sens; et ils furent remplis de crainte.
16 తతో దృష్టతత్కార్య్యలోకాస్తస్య భూతగ్రస్తనరస్య వరాహవ్రజస్యాపి తాం ధటనాం వర్ణయామాసుః|
Ceux qui avaient vu le fait leur racontèrent ce qui était arrivé au démoniaque et aux pourceaux.
17 తతస్తే స్వసీమాతో బహిర్గన్తుం యీశుం వినేతుమారేభిరే|
Alors ils se mirent à le prier de se retirer de leur pays.
18 అథ తస్య నౌకారోహణకాలే స భూతముక్తో నా యీశునా సహ స్థాతుం ప్రార్థయతే;
Et comme il entrait dans la barque, le démoniaque lui demanda la permission de rester avec lui.
19 కిన్తు స తమననుమత్య కథితవాన్ త్వం నిజాత్మీయానాం సమీపం గృహఞ్చ గచ్ఛ ప్రభుస్త్వయి కృపాం కృత్వా యాని కర్మ్మాణి కృతవాన్ తాని తాన్ జ్ఞాపయ|
Mais Jésus ne le lui permit pas, et il lui dit: Va dans ta maison, chez les tiens, et raconte-leur tout ce que le Seigneur t'a fait, et comment il a eu pitié de toi.
20 అతః స ప్రస్థాయ యీశునా కృతం తత్సర్వ్వాశ్చర్య్యం కర్మ్మ దికాపలిదేశే ప్రచారయితుం ప్రారబ్ధవాన్ తతః సర్వ్వే లోకా ఆశ్చర్య్యం మేనిరే|
Cet homme s'en alla donc, et il se mit à publier dans la Décapole tout ce que Jésus lui avait fait; et tous étaient dans l'admiration.
21 అనన్తరం యీశౌ నావా పునరన్యపార ఉత్తీర్ణే సిన్ధుతటే చ తిష్ఠతి సతి తత్సమీపే బహులోకానాం సమాగమోఽభూత్|
Quand Jésus eut regagné, dans la barque, l'autre rive, une grande foule se rassembla autour de lui. Il se tenait au bord de la mer.
22 అపరం యాయీర్ నామ్నా కశ్చిద్ భజనగృహస్యాధిప ఆగత్య తం దృష్ట్వైవ చరణయోః పతిత్వా బహు నివేద్య కథితవాన్;
Alors vint l'un des chefs de la synagogue, nommé Jaïrus, qui, ayant vu Jésus, se jeta à ses pieds.
23 మమ కన్యా మృతప్రాయాభూద్ అతో భవానేత్య తదారోగ్యాయ తస్యా గాత్రే హస్తమ్ అర్పయతు తేనైవ సా జీవిష్యతి|
Il le priait instamment et lui disait: Ma petite fille est à toute extrémité; viens lui imposer les mains, pour qu'elle soit guérie et qu'elle vive.
24 తదా యీశుస్తేన సహ చలితః కిన్తు తత్పశ్చాద్ బహులోకాశ్చలిత్వా తాద్గాత్రే పతితాః|
Jésus alla avec lui; et une grande foule le suivait et le pressait de tous les côtés.
25 అథ ద్వాదశవర్షాణి ప్రదరరోగేణ
Or, il se trouvait là une femme malade d'une perte de sang depuis douze ans.
26 శీర్ణా చికిత్సకానాం నానాచికిత్సాభిశ్చ దుఃఖం భుక్తవతీ చ సర్వ్వస్వం వ్యయిత్వాపి నారోగ్యం ప్రాప్తా చ పునరపి పీడితాసీచ్చ
Elle avait beaucoup souffert entre les mains de plusieurs médecins, et elle y avait dépensé tout son bien sans recevoir aucun soulagement; son état avait plutôt empiré.
27 యా స్త్రీ సా యీశో ర్వార్త్తాం ప్రాప్య మనసాకథయత్ యద్యహం తస్య వస్త్రమాత్ర స్ప్రష్టుం లభేయం తదా రోగహీనా భవిష్యామి|
Ayant entendu parler de Jésus, elle vint dans la foule, par derrière, et elle toucha son vêtement.
28 అతోహేతోః సా లోకారణ్యమధ్యే తత్పశ్చాదాగత్య తస్య వస్త్రం పస్పర్శ|
Car elle disait: Si je touche seulement ses vêtements, je serai guérie.
29 తేనైవ తత్క్షణం తస్యా రక్తస్రోతః శుష్కం స్వయం తస్మాద్ రోగాన్ముక్తా ఇత్యపి దేహేఽనుభూతా|
Au même instant, la perte de sang s'arrêta; et elle sentit dans son corps qu'elle était guérie de son mal.
30 అథ స్వస్మాత్ శక్తి ర్నిర్గతా యీశురేతన్మనసా జ్ఞాత్వా లోకనివహం ప్రతి ముఖం వ్యావృత్య పృష్టవాన్ కేన మద్వస్త్రం స్పృష్టం?
Aussitôt Jésus, ayant senti en lui-même qu'une force était sortie de lui, se retourna au milieu de la foule, et il dit: Qui a touché mes vêtements?
31 తతస్తస్య శిష్యా ఊచుః భవతో వపుషి లోకాః సంఘర్షన్తి తద్ దృష్ట్వా కేన మద్వస్త్రం స్పృష్టమితి కుతః కథయతి?
Ses disciples lui répondirent: Tu vois que la foule te presse, et tu dis: Qui est-ce qui m'a touché?
32 కిన్తు కేన తత్ కర్మ్మ కృతం తద్ ద్రష్టుం యీశుశ్చతుర్దిశో దృష్టవాన్|
Mais il regardait tout autour de lui, pour voir celle qui avait fait cela.
33 తతః సా స్త్రీ భీతా కమ్పితా చ సతీ స్వస్యా రుక్ప్రతిక్రియా జాతేతి జ్ఞాత్వాగత్య తత్సమ్ముఖే పతిత్వా సర్వ్వవృత్తాన్తం సత్యం తస్మై కథయామాస|
Alors la femme, effrayée et tremblante, sachant ce qui lui était arrivé, vint se jeter à ses pieds, et elle lui dit toute la vérité.
34 తదానీం యీశుస్తాం గదితవాన్, హే కన్యే తవ ప్రతీతిస్త్వామ్ అరోగామకరోత్ త్వం క్షేమేణ వ్రజ స్వరోగాన్ముక్తా చ తిష్ఠ|
Jésus lui dit: Ma fille, ta foi t'a sauvée; va en paix, et sois guérie de ton mal.
35 ఇతివాక్యవదనకాలే భజనగృహాధిపస్య నివేశనాల్ లోకా ఏత్యాధిపం బభాషిరే తవ కన్యా మృతా తస్మాద్ గురుం పునః కుతః క్లిశ్నాసి?
Comme il parlait encore, on vint de la maison du chef de la synagogue pour lui dire: Ta fille est morte; pourquoi importuner encore le Maître?
36 కిన్తు యీశుస్తద్ వాక్యం శ్రుత్వైవ భజనగృహాధిపం గదితవాన్ మా భైషీః కేవలం విశ్వాసిహి|
Mais Jésus, sans s'arrêter à ces paroles, dit au chef de la synagogue: Ne crains point, crois seulement!
37 అథ పితరో యాకూబ్ తద్భ్రాతా యోహన్ చ ఏతాన్ వినా కమపి స్వపశ్చాద్ యాతుం నాన్వమన్యత|
Et il ne permit à personne de le suivre, si ce n'est à Pierre, à Jacques et à Jean, frère de Jacques.
38 తస్య భజనగృహాధిపస్య నివేశనసమీపమ్ ఆగత్య కలహం బహురోదనం విలాపఞ్చ కుర్వ్వతో లోకాన్ దదర్శ|
Quand il fut arrivé à la maison du chef de la synagogue, il vit une foule bruyante, des gens qui pleuraient et qui jetaient de grands cris.
39 తస్మాన్ నివేశనం ప్రవిశ్య ప్రోక్తవాన్ యూయం కుత ఇత్థం కలహం రోదనఞ్చ కురుథ? కన్యా న మృతా నిద్రాతి|
Étant entré, il leur dit: Pourquoi faites-vous tout ce bruit, et pourquoi pleurez-vous? L'enfant n'est pas morte, mais elle dort.
40 తస్మాత్తే తముపజహసుః కిన్తు యీశుః సర్వ్వాన బహిష్కృత్య కన్యాయాః పితరౌ స్వసఙ్గినశ్చ గృహీత్వా యత్ర కన్యాసీత్ తత్ స్థానం ప్రవిష్టవాన్|
Et ils se moquaient de lui. Alors, il les fit tous sortir; il ne prit avec lui que le père et la mère de l'enfant, et ceux qui l'accompagnaient; puis il entra là où se trouvait l'enfant.
41 అథ స తస్యాః కన్యాయా హస్తౌ ధృత్వా తాం బభాషే టాలీథా కూమీ, అర్థతో హే కన్యే త్వముత్తిష్ఠ ఇత్యాజ్ఞాపయామి|
L'ayant prise par la main, il lui dit: Talilha koumi! — c'est-à-dire: Petite fille, je te le dis, lève-toi!
42 తునైవ తత్క్షణం సా ద్వాదశవర్షవయస్కా కన్యా పోత్థాయ చలితుమారేభే, ఇతః సర్వ్వే మహావిస్మయం గతాః|
Aussitôt, elle se leva et se mit à marcher; car elle avait douze ans. Et ils furent frappés d'un grand étonnement.
43 తత ఏతస్యై కిఞ్చిత్ ఖాద్యం దత్తేతి కథయిత్వా ఏతత్కర్మ్మ కమపి న జ్ఞాపయతేతి దృఢమాదిష్టవాన్|
Il leur recommanda expressément que personne ne le sût, et il fit donner à manger à l'enfant.
