మార్కః 2
1 తదనన్తరం యీశై కతిపయదినాని విలమ్బ్య పునః కఫర్నాహూమ్నగరం ప్రవిష్టే స గృహ ఆస్త ఇతి కింవదన్త్యా తత్క్షణం తత్సమీపం బహవో లోకా ఆగత్య సముపతస్థుః,
Dias depois, [Jesus] entrou outra vez em Cafarnaum, e ouviu-se que estava em casa.
2 తస్మాద్ గృహమధ్యే సర్వ్వేషాం కృతే స్థానం నాభవద్ ద్వారస్య చతుర్దిక్ష్వపి నాభవత్, తత్కాలే స తాన్ ప్రతి కథాం ప్రచారయాఞ్చక్రే|
Juntaram-se tantos, que nem mesmo perto da porta cabiam; e ele lhes falava a palavra.
3 తతః పరం లోకాశ్చతుర్భి ర్మానవైరేకం పక్షాఘాతినం వాహయిత్వా తత్సమీపమ్ ఆనిన్యుః|
E vieram uns que traziam-lhe um paralítico carregado por quatro.
4 కిన్తు జనానాం బహుత్వాత్ తం యీశోః సమ్ముఖమానేతుం న శక్నువన్తో యస్మిన్ స్థానే స ఆస్తే తదుపరిగృహపృష్ఠం ఖనిత్వా ఛిద్రం కృత్వా తేన మార్గేణ సశయ్యం పక్షాఘాతినమ్ అవరోహయామాసుః|
Como não podiam trazer até ele por causa da multidão, descobriram o telhado onde ele estava, fizeram um buraco, e baixaram [por ele] o leito em que jazia o paralítico.
5 తతో యీశుస్తేషాం విశ్వాసం దృష్ట్వా తం పక్షాఘాతినం బభాషే హే వత్స తవ పాపానాం మార్జనం భవతు|
Quando Jesus viu a fé deles, disse ao paralítico: Filho, os teus pecados estão perdoados.
6 తదా కియన్తోఽధ్యాపకాస్తత్రోపవిశన్తో మనోభి ర్వితర్కయాఞ్చక్రుః, ఏష మనుష్య ఏతాదృశీమీశ్వరనిన్దాం కథాం కుతః కథయతి?
E estavam ali sentados alguns escribas, que pensavam em seus corações:
7 ఈశ్వరం వినా పాపాని మార్ష్టుం కస్య సామర్థ్యమ్ ఆస్తే?
Por que este [homem] fala assim? Ele está blasfemando! Quem pode perdoar pecados, a não ser somente Deus?
8 ఇత్థం తే వితర్కయన్తి యీశుస్తత్క్షణం మనసా తద్ బుద్వ్వా తానవదద్ యూయమన్తఃకరణైః కుత ఏతాని వితర్కయథ?
Imediatamente Jesus percebeu em seu espírito que assim pensavam em si mesmos. Então perguntou-lhes: Por que pensais assim em vossos corações?
9 తదనన్తరం యీశుస్తత్స్థానాత్ పునః సముద్రతటం యయౌ; లోకనివహే తత్సమీపమాగతే స తాన్ సముపదిదేశ|
O que é mais fácil? Dizer ao paralítico: “Os teus pecados estão perdoados”, ou dizer, “Levanta-te, toma o teu leito, e anda”?
10 కిన్తు పృథివ్యాం పాపాని మార్ష్టుం మనుష్యపుత్రస్య సామర్థ్యమస్తి, ఏతద్ యుష్మాన్ జ్ఞాపయితుం (స తస్మై పక్షాఘాతినే కథయామాస)
Mas para que saibais que o Filho do homem tem poder na terra para perdoar pecados, (disse ao paralítico):
11 ఉత్తిష్ఠ తవ శయ్యాం గృహీత్వా స్వగృహం యాహి, అహం త్వామిదమ్ ఆజ్ఞాపయామి|
A ti eu digo: levanta-te, toma o teu leito, e vai para a tua casa.
12 తతః స తత్క్షణమ్ ఉత్థాయ శయ్యాం గృహీత్వా సర్వ్వేషాం సాక్షాత్ జగామ; సర్వ్వే విస్మితా ఏతాదృశం కర్మ్మ వయమ్ కదాపి నాపశ్యామ, ఇమాం కథాం కథయిత్వేశ్వరం ధన్యమబ్రువన్|
E logo ele se levantou, tomou o leito, e saiu na presença de todos, de tal maneira, que todos ficaram admirados, e glorificaram a Deus, dizendo: Nunca vimos algo assim.
13 తదనన్తరం యీశుస్తత్స్థానాత్ పునః సముద్రతటం యయౌ; లోకనివహే తత్సమీపమాగతే స తాన్ సముపదిదేశ|
[Jesus] voltou a sair para o mar; toda a multidão veio até ele, e ele os ensinava.
14 అథ గచ్ఛన్ కరసఞ్చయగృహ ఉపవిష్టమ్ ఆల్ఫీయపుత్రం లేవిం దృష్ట్వా తమాహూయ కథితవాన్ మత్పశ్చాత్ త్వామామచ్ఛ తతః స ఉత్థాయ తత్పశ్చాద్ యయౌ|
E enquanto passava, ele viu Levi, [filho] de Alfeu, sentado no posto de coleta de impostos, e disse-lhe: Segue-me. Então [Levi] se levantou e o seguiu.
15 అనన్తరం యీశౌ తస్య గృహే భోక్తుమ్ ఉపవిష్టే బహవః కరమఞ్చాయినః పాపినశ్చ తేన తచ్ఛిష్యైశ్చ సహోపవివిశుః, యతో బహవస్తత్పశ్చాదాజగ్ముః|
E aconteceu que enquanto estava sentado à mesa na casa dele, muitos publicanos e pecadores também estavam assentados à mesa com Jesus e os seus discípulos; porque eram muitos, e o haviam seguido.
16 తదా స కరమఞ్చాయిభిః పాపిభిశ్చ సహ ఖాదతి, తద్ దృష్ట్వాధ్యాపకాః ఫిరూశినశ్చ తస్య శిష్యానూచుః కరమఞ్చాయిభిః పాపిభిశ్చ సహాయం కుతో భుంక్తే పివతి చ?
Quando os escribas dos fariseus o viram comer com os publicanos e pecadores, disseram a seus discípulos: Por que é que ele come com os publicanos e os pecadores?
17 తద్వాక్యం శ్రుత్వా యీశుః ప్రత్యువాచ, అరోగిలోకానాం చికిత్సకేన ప్రయోజనం నాస్తి, కిన్తు రోగిణామేవ; అహం ధార్మ్మికానాహ్వాతుం నాగతః కిన్తు మనో వ్యావర్త్తయితుం పాపిన ఏవ|
Jesus ouviu e lhes respondeu: Os que têm saúde não precisam de médico, mas sim os que estão doentes. Eu não vim para chamar os justos, mas sim, os pecadores.
18 తతః పరం యోహనః ఫిరూశినాఞ్చోపవాసాచారిశిష్యా యీశోః సమీపమ్ ఆగత్య కథయామాసుః, యోహనః ఫిరూశినాఞ్చ శిష్యా ఉపవసన్తి కిన్తు భవతః శిష్యా నోపవసన్తి కిం కారణమస్య?
Os discípulos de João e os dos fariseus estavam jejuando; então vieram lhe perguntar: Por que os discípulos de João e os dos fariseus jejuam, e os teus discípulos não jejuam?
19 తదా యీశుస్తాన్ బభాషే యావత్ కాలం సఖిభిః సహ కన్యాయా వరస్తిష్ఠతి తావత్కాలం తే కిముపవస్తుం శక్నువన్తి? యావత్కాలం వరస్తైః సహ తిష్ఠతి తావత్కాలం త ఉపవస్తుం న శక్నువన్తి|
Jesus lhes respondeu: Podem os convidados do casamento jejuar enquanto o noivo estiver com eles? Enquanto tiverem o noivo consigo, eles não podem jejuar.
20 యస్మిన్ కాలే తేభ్యః సకాశాద్ వరో నేష్యతే స కాల ఆగచ్ఛతి, తస్మిన్ కాలే తే జనా ఉపవత్స్యన్తి|
Mas dias virão, quando o noivo lhes for tirado; e então naquele dia jejuarão.
21 కోపి జనః పురాతనవస్త్రే నూతనవస్త్రం న సీవ్యతి, యతో నూతనవస్త్రేణ సహ సేవనే కృతే జీర్ణం వస్త్రం ఛిద్యతే తస్మాత్ పున ర్మహత్ ఛిద్రం జాయతే|
Ninguém costura remendo de pano novo em roupa velha; senão o remendo novo rompe o velho, e se faz pior rasgo.
22 కోపి జనః పురాతనకుతూషు నూతనం ద్రాక్షారసం న స్థాపయతి, యతో నూతనద్రాక్షారసస్య తేజసా తాః కుత్వో విదీర్య్యన్తే తతో ద్రాక్షారసశ్చ పతతి కుత్వశ్చ నశ్యన్తి, అతఏవ నూతనద్రాక్షారసో నూతనకుతూషు స్థాపనీయః|
E ninguém põe vinho novo em odres velhos; senão o vinho rompe os odres, e o vinho se perde com os odres; mas o vinho novo deve ser posto em odres novos.
23 తదనన్తరం యీశు ర్యదా విశ్రామవారే శస్యక్షేత్రేణ గచ్ఛతి తదా తస్య శిష్యా గచ్ఛన్తః శస్యమఞ్జరీశ్ఛేత్తుం ప్రవృత్తాః|
E aconteceu que, enquanto [Jesus] passava pelas plantações no sábado, os seus discípulos, andando, começaram a arrancar espigas.
24 అతః ఫిరూశినో యీశవే కథయామాసుః పశ్యతు విశ్రామవాసరే యత్ కర్మ్మ న కర్త్తవ్యం తద్ ఇమే కుతః కుర్వ్వన్తి?
Os fariseus lhe disseram: Olha! Por que estão fazendo o que não é lícito no sábado?
25 తదా స తేభ్యోఽకథయత్ దాయూద్ తత్సంఙ్గినశ్చ భక్ష్యాభావాత్ క్షుధితాః సన్తో యత్ కర్మ్మ కృతవన్తస్తత్ కిం యుష్మాభి ర్న పఠితమ్?
E ele lhes disse: Nunca lestes o que fez Davi, quando teve necessidade e fome, ele e os que com ele estavam?
26 అబియాథర్నామకే మహాయాజకతాం కుర్వ్వతి స కథమీశ్వరస్యావాసం ప్రవిశ్య యే దర్శనీయపూపా యాజకాన్ వినాన్యస్య కస్యాపి న భక్ష్యాస్తానేవ బుభుజే సఙ్గిలోకేభ్యోఽపి దదౌ|
Como ele entrou na Casa de Deus, quando Abiatar era sumo sacerdote, e comeu os pães da proposição (dos quais não é lícito comer, a não ser aos sacerdotes), e também deu aos que com ele estavam?
27 సోఽపరమపి జగాద, విశ్రామవారో మనుష్యార్థమేవ నిరూపితోఽస్తి కిన్తు మనుష్యో విశ్రామవారార్థం నైవ|
Disse-lhes mais: O sábado foi feito por causa do ser humano, não o ser humano por causa do sábado.
28 మనుష్యపుత్రో విశ్రామవారస్యాపి ప్రభురాస్తే|
Por isso o Filho do homem é Senhor até do sábado.
