మార్కః 11
1 అనన్తరం తేషు యిరూశాలమః సమీపస్థయో ర్బైత్ఫగీబైథనీయపురయోరన్తికస్థం జైతుననామాద్రిమాగతేషు యీశుః ప్రేషణకాలే ద్వౌ శిష్యావిదం వాక్యం జగాద,
When they came near to Jerusalem, they came to Bethphage and Bethany [villages] near Olive [Tree] Hill. Then Jesus [summoned] two of his disciples.
2 యువామముం సమ్ముఖస్థం గ్రామం యాతం, తత్ర ప్రవిశ్య యో నరం నావహత్ తం గర్ద్దభశావకం ద్రక్ష్యథస్తం మోచయిత్వానయతం|
He said to them, “Go to that village just ahead of you. As soon as you enter it, you will see a donkey that no one has ever ridden, that has been tied {people have tied} up. Untie it, and then bring it [to me].
3 కిన్తు యువాం కర్మ్మేదం కుతః కురుథః? కథామిమాం యది కోపి పృచ్ఛతి తర్హి ప్రభోరత్ర ప్రయోజనమస్తీతి కథితే స శీఘ్రం తమత్ర ప్రేషయిష్యతి|
If anyone says to you, ‘Why are you doing that?’, say, [‘Jesus], our Lord, needs [to use] it. He will send it back here [with someone] as soon as [he no longer needs it].’”
4 తతస్తౌ గత్వా ద్విమార్గమేలనే కస్యచిద్ ద్వారస్య పార్శ్వే తం గర్ద్దభశావకం ప్రాప్య మోచయతః,
So [the two disciples] went and they found the young donkey. It was tied close to the door [of a house], which was beside the street. Then they untied it.
5 ఏతర్హి తత్రోపస్థితలోకానాం కశ్చిద్ అపృచ్ఛత్, గర్ద్దభశిశుం కుతో మోచయథః?
Some of the [people who were there] said to them, “Why are you untying the donkey?”
6 తదా యీశోరాజ్ఞానుసారేణ తేభ్యః ప్రత్యుదితే తత్క్షణం తమాదాతుం తేఽనుజజ్ఞుః|
They told them what Jesus had said. So the people permitted them [to take the donkey].
7 అథ తౌ యీశోః సన్నిధిం గర్ద్దభశిశుమ్ ఆనీయ తదుపరి స్వవస్త్రాణి పాతయామాసతుః; తతః స తదుపరి సముపవిష్టః|
They brought the donkey to Jesus. [The disciples] put some of their clothes on it [in order to make something for him to sit on].
8 తదానేకే పథి స్వవాసాంసి పాతయామాసుః, పరైశ్చ తరుశాఖాశ్ఛితవా మార్గే వికీర్ణాః|
Many people spread their cloaks on the road [to honor him as a king]. Others, [in order to honor him], spread along the road branches that they cut from [palm trees] in the fields [beside the road].
9 అపరఞ్చ పశ్చాద్గామినోఽగ్రగామినశ్చ సర్వ్వే జనా ఉచైఃస్వరేణ వక్తుమారేభిరే, జయ జయ యః పరమేశ్వరస్య నామ్నాగచ్ఛతి స ధన్య ఇతి|
The people who were going in front of him and behind him were all shouting [things like], “Praise God!” “May God bless this one who comes (with his authority/as his representative) [MTY].”
10 తథాస్మాకమం పూర్వ్వపురుషస్య దాయూదో యద్రాజ్యం పరమేశ్వరనామ్నాయాతి తదపి ధన్యం, సర్వ్వస్మాదుచ్ఛ్రాయే స్వర్గే ఈశ్వరస్య జయో భవేత్|
“May you be blessed {May [God] bless you} when you rule [like] our ancestor [King] David ruled!” “Praise God who is in the highest heaven!”
11 ఇత్థం యీశు ర్యిరూశాలమి మన్దిరం ప్రవిశ్య చతుర్దిక్స్థాని సర్వ్వాణి వస్తూని దృష్టవాన్; అథ సాయంకాల ఉపస్థితే ద్వాదశశిష్యసహితో బైథనియం జగామ|
He entered Jerusalem [with them], and then he went into the Temple [courtyard]. After he looked around at everything [there], he left [the city] because it was already late [in the afternoon]. He returned to Bethany with the twelve [disciples and slept there].
12 అపరేహని బైథనియాద్ ఆగమనసమయే క్షుధార్త్తో బభూవ|
The next day, as Jesus and his disciples were leaving Bethany, Jesus was hungry.
13 తతో దూరే సపత్రముడుమ్బరపాదపం విలోక్య తత్ర కిఞ్చిత్ ఫలం ప్రాప్తుం తస్య సన్నికృష్టం యయౌ, తదానీం ఫలపాతనస్య సమయో నాగచ్ఛతి| తతస్తత్రోపస్థితః పత్రాణి వినా కిమప్యపరం న ప్రాప్య స కథితవాన్,
He saw from a distance a fig tree with all its leaves, so he went [to it] to see if he could find any [figs] on it. But when he came to it, he found only leaves on it. This was because it was not yet time when [normal fig trees have ripe] figs.
[But to illustrate how God would punish the nation of Israel, ] he said to the tree, “No one shall ever eat from you again [because you will no longer bear figs].” The disciples heard what he said. (aiōn g165)
15 తదనన్తరం తేషు యిరూశాలమమాయాతేషు యీశు ర్మన్దిరం గత్వా తత్రస్థానాం బణిజాం ముద్రాసనాని పారావతవిక్రేతృణామ్ ఆసనాని చ న్యుబ్జయాఞ్చకార సర్వ్వాన్ క్రేతృన్ విక్రేతృంశ్చ బహిశ్చకార|
Jesus and his disciples went [back] to Jerusalem. He entered the Temple [courtyard. He saw people] who were selling and buying [animals for sacrifices. They were spoiling the place of worship]. He chased those people [from the Temple courtyard.] He also overturned the tables of those who were giving Temple tax money in exchange for Roman coins. He overturned the seats of the men who were selling doves [for sacrifices],
16 అపరం మన్దిరమధ్యేన కిమపి పాత్రం వోఢుం సర్వ్వజనం నివారయామాస|
and he would not allow anyone who was carrying anything [to sell] to go through the Temple [area].
17 లోకానుపదిశన్ జగాద, మమ గృహం సర్వ్వజాతీయానాం ప్రార్థనాగృహమ్ ఇతి నామ్నా ప్రథితం భవిష్యతి ఏతత్ కిం శాస్త్రే లిఖితం నాస్తి? కిన్తు యూయం తదేవ చోరాణాం గహ్వరం కురుథ|
Then as he taught those people, he said to them, “It is written {[One of the prophets] wrote} [in the Scriptures that God said], ‘[I want] my house to be called {[people] to call my house} a house where [people from] all nations may pray’, but you bandits have made it [like] a cave where you can hide! ([You know that!/Do you not know that]?) [RHQ]”
18 ఇమాం వాణీం శ్రుత్వాధ్యాపకాః ప్రధానయాజకాశ్చ తం యథా నాశయితుం శక్నువన్తి తథోపాయం మృగయామాసుః, కిన్తు తస్యోపదేశాత్ సర్వ్వే లోకా విస్మయం గతా అతస్తే తస్మాద్ బిభ్యుః|
The chief priests and the men who taught the [Jewish] laws [later] heard [about what he had done]. So they planned how they might kill him, [but they knew that it would be difficult], because they realized that the crowd was amazed at what he was teaching and they feared [that the people would soon decide that Jesus had more authority over the Temple than they did] (OR, [feared what the people would do if they tried to arrest Jesus]).
19 అథ సాయంసమయ ఉపస్థితే యీశుర్నగరాద్ బహిర్వవ్రాజ|
That evening, [Jesus and his disciples] left the city [and again slept in Bethany].
20 అనన్తరం ప్రాతఃకాలే తే తేన మార్గేణ గచ్ఛన్తస్తముడుమ్బరమహీరుహం సమూలం శుష్కం దదృశుః|
[The next] morning, while they were going along [the road toward Jerusalem, they saw that the fig tree that Jesus had cursed] had withered completely.
21 తతః పితరః పూర్వ్వవాక్యం స్మరన్ యీశుం బభాషం, హే గురో పశ్యతు య ఉడుమ్బరవిటపీ భవతా శప్తః స శుష్కో బభూవ|
Peter remembered [what Jesus had said to the fig tree] and he exclaimed to Jesus, “Teacher, look! The fig tree that you cursed has withered!”
22 తతో యీశుః ప్రత్యవాదీత్, యూయమీశ్వరే విశ్వసిత|
Jesus replied, “[You should not be surprised that God did what I asked]! You must trust that God [will do whatever you ask him to do]!
23 యుష్మానహం యథార్థం వదామి కోపి యద్యేతద్గిరిం వదతి, త్వముత్థాయ గత్వా జలధౌ పత, ప్రోక్తమిదం వాక్యమవశ్యం ఘటిష్యతే, మనసా కిమపి న సన్దిహ్య చేదిదం విశ్వసేత్ తర్హి తస్య వాక్యానుసారేణ తద్ ఘటిష్యతే|
[Also] note this: If anyone says to this hill, ‘Be raised up {Rise up} and then be thrown {throw yourself} into the lake!’ and if he does not doubt [that what he asks for will happen], that is, if he believes that what he asks for will happen, [God] will do it for him.
24 అతో హేతోరహం యుష్మాన్ వచ్మి, ప్రార్థనాకాలే యద్యదాకాంక్షిష్యధ్వే తత్తదవశ్యం ప్రాప్స్యథ, ఇత్థం విశ్వసిత, తతః ప్రాప్స్యథ|
So I tell you, whenever you ask [God] for something when you pray, believe that you will receive it, and, [if you do, God] will do it [for you].
25 అపరఞ్చ యుష్మాసు ప్రార్థయితుం సముత్థితేషు యది కోపి యుష్మాకమ్ అపరాధీ తిష్ఠతి, తర్హి తం క్షమధ్వం, తథా కృతే యుష్మాకం స్వర్గస్థః పితాపి యుష్మాకమాగాంమి క్షమిష్యతే|
Now, I [tell you this also]: Whenever you are praying, if you have a grudge against people [because they have harmed you], forgive them, in order that your Father in heaven will [likewise] forgive your sins.”
26 కిన్తు యది న క్షమధ్వే తర్హి వః స్వర్గస్థః పితాపి యుష్మాకమాగాంసి న క్షమిష్యతే|
27 అనన్తరం తే పున ర్యిరూశాలమం ప్రవివిశుః, యీశు ర్యదా మధ్యేమన్దిరమ్ ఇతస్తతో గచ్ఛతి, తదానీం ప్రధానయాజకా ఉపాధ్యాయాః ప్రాఞ్చశ్చ తదన్తికమేత్య కథామిమాం పప్రచ్ఛుః,
Jesus and his disciples arrived in the Temple [courtyard] in Jerusalem again. While Jesus was walking [there, a group consisting of] chief priests, [some] men who taught the [Jewish] laws, and elders came to him and they said to him,
28 త్వం కేనాదేశేన కర్మ్మాణ్యేతాని కరోషి? తథైతాని కర్మ్మాణి కర్త్తాం కేనాదిష్టోసి?
“By what authority are you doing these things? Who authorized you to do things [like those you did here yesterday]?”
29 తతో యీశుః ప్రతిగదితవాన్ అహమపి యుష్మాన్ ఏకకథాం పృచ్ఛామి, యది యూయం తస్యా ఉత్తరం కురుథ, తర్హి కయాజ్ఞయాహం కర్మ్మాణ్యేతాని కరోమి తద్ యుష్మభ్యం కథయిష్యామి|
Jesus said to them, “I will ask you one question. If you answer me, I will tell you who authorized me to do those things.
30 యోహనో మజ్జనమ్ ఈశ్వరాత్ జాతం కిం మానవాత్? తన్మహ్యం కథయత|
Did God [MTY] or people [authorize] John to baptize [those who came to him]?”
31 తే పరస్పరం వివేక్తుం ప్రారేభిరే, తద్ ఈశ్వరాద్ బభూవేతి చేద్ వదామస్తర్హి కుతస్తం న ప్రత్యైత? కథమేతాం కథయిష్యతి|
They debated among themselves [as to what they should answer]. They [said to each other], “If we say that it was God [who authorized] him, he will say to us, ‘Therefore, (you should have believed what John said!/why did you not believe what John said?) [RHQ]’
32 మానవాద్ అభవదితి చేద్ వదామస్తర్హి లోకేభ్యో భయమస్తి యతో హేతోః సర్వ్వే యోహనం సత్యం భవిష్యద్వాదినం మన్యన్తే|
On the other hand, if we say that it was people [who authorized John, then what will happen to us]?” They were afraid [to say that about where John got his authority, because they knew that] the people [would be very angry with them. They knew that] all the people truly believed that John was a prophet [whom God had sent].
33 అతఏవ తే యీశుం ప్రత్యవాదిషు ర్వయం తద్ వక్తుం న శక్నుమః| యీశురువాచ, తర్హి యేనాదేశేన కర్మ్మాణ్యేతాని కరోమి, అహమపి యుష్మభ్యం తన్న కథయిష్యామి|
So they answered Jesus, “We do not know [where John got his authority].” Then Jesus said to them, “[Because you did not answer my question, I] will not tell you who authorized me to do those things [here yesterday].”
