లూకః 7
1 తతః పరం స లోకానాం కర్ణగోచరే తాన్ సర్వ్వాన్ ఉపదేశాన్ సమాప్య యదా కఫర్నాహూమ్పురం ప్రవిశతి
After he had finished speaking in the hearing of the people, he entered into Capernaum.
2 తదా శతసేనాపతేః ప్రియదాస ఏకో మృతకల్పః పీడిత ఆసీత్|
A certain centurion’s servant, who was dear to him, was sick and at the point of death.
3 అతః సేనాపతి ర్యీశో ర్వార్త్తాం నిశమ్య దాసస్యారోగ్యకరణాయ తస్యాగమనార్థం వినయకరణాయ యిహూదీయాన్ కియతః ప్రాచః ప్రేషయామాస|
When he heard about Jesus, he sent to him elders of the Jews, asking him to come and save his servant.
4 తే యీశోరన్తికం గత్వా వినయాతిశయం వక్తుమారేభిరే, స సేనాపతి ర్భవతోనుగ్రహం ప్రాప్తుమ్ అర్హతి|
When they came to Jesus, they begged him earnestly, saying, “He is worthy for you to do this for him,
5 యతః సోస్మజ్జాతీయేషు లోకేషు ప్రీయతే తథాస్మత్కృతే భజనగేహం నిర్మ్మితవాన్|
for he loves our nation, and he built our synagogue for us.”
6 తస్మాద్ యీశుస్తైః సహ గత్వా నివేశనస్య సమీపం ప్రాప, తదా స శతసేనాపతి ర్వక్ష్యమాణవాక్యం తం వక్తుం బన్ధూన్ ప్రాహిణోత్| హే ప్రభో స్వయం శ్రమో న కర్త్తవ్యో యద్ భవతా మద్గేహమధ్యే పాదార్పణం క్రియేత తదప్యహం నార్హామి,
Jesus went with them. When he was now not far from the house, the centurion sent friends to him, saying to him, “Lord, do not trouble yourself, for I am not worthy for you to come under my roof.
7 కిఞ్చాహం భవత్సమీపం యాతుమపి నాత్మానం యోగ్యం బుద్ధవాన్, తతో భవాన్ వాక్యమాత్రం వదతు తేనైవ మమ దాసః స్వస్థో భవిష్యతి|
Therefore I did not even think myself worthy to come to you; but say the word, and my servant will be healed.
8 యస్మాద్ అహం పరాధీనోపి మమాధీనా యాః సేనాః సన్తి తాసామ్ ఏకజనం ప్రతి యాహీతి మయా ప్రోక్తే స యాతి; తదన్యం ప్రతి ఆయాహీతి ప్రోక్తే స ఆయాతి; తథా నిజదాసం ప్రతి ఏతత్ కుర్వ్వితి ప్రోక్తే స తదేవ కరోతి|
For I also am a man placed under authority, having under myself soldiers. I tell this one, ‘Go!’ and he goes; and to another, ‘Come!’ and he comes; and to my servant, ‘Do this,’ and he does it.”
9 యీశురిదం వాక్యం శ్రుత్వా విస్మయం యయౌ, ముఖం పరావర్త్య పశ్చాద్వర్త్తినో లోకాన్ బభాషే చ, యుష్మానహం వదామి ఇస్రాయేలో వంశమధ్యేపి విశ్వాసమీదృశం న ప్రాప్నవం|
When Jesus heard these things, he marveled at him, and turned and said to the multitude who followed him, “I tell you, I have not found such great faith, no, not in Israel.”
10 తతస్తే ప్రేషితా గృహం గత్వా తం పీడితం దాసం స్వస్థం దదృశుః|
Those who were sent, returning to the house, found that the servant who had been sick was well.
11 పరేఽహని స నాయీనాఖ్యం నగరం జగామ తస్యానేకే శిష్యా అన్యే చ లోకాస్తేన సార్ద్ధం యయుః|
Soon afterwards, he went to a city called Nain. Many of his disciples, along with a great multitude, went with him.
12 తేషు తన్నగరస్య ద్వారసన్నిధిం ప్రాప్తేషు కియన్తో లోకా ఏకం మృతమనుజం వహన్తో నగరస్య బహిర్యాన్తి, స తన్మాతురేకపుత్రస్తన్మాతా చ విధవా; తయా సార్ద్ధం తన్నగరీయా బహవో లోకా ఆసన్|
Now when he came near to the gate of the city, behold, one who was dead was carried out, the only born son of his mother, and she was a widow. Many people of the city were with her.
13 ప్రభుస్తాం విలోక్య సానుకమ్పః కథయామాస, మా రోదీః| స సమీపమిత్వా ఖట్వాం పస్పర్శ తస్మాద్ వాహకాః స్థగితాస్తమ్యుః;
When the Lord saw her, he had compassion on her and said to her, “Do not cry.”
14 తదా స ఉవాచ హే యువమనుష్య త్వముత్తిష్ఠ, త్వామహమ్ ఆజ్ఞాపయామి|
He came near and touched the coffin, and the bearers stood still. He said, “Young man, I tell you, arise!”
15 తస్మాత్ స మృతో జనస్తత్క్షణముత్థాయ కథాం ప్రకథితః; తతో యీశుస్తస్య మాతరి తం సమర్పయామాస|
He who was dead sat up and began to speak. Then he gave him to his mother.
16 తస్మాత్ సర్వ్వే లోకాః శశఙ్కిరే; ఏకో మహాభవిష్యద్వాదీ మధ్యేఽస్మాకమ్ సముదైత్, ఈశ్వరశ్చ స్వలోకానన్వగృహ్లాత్ కథామిమాం కథయిత్వా ఈశ్వరం ధన్యం జగదుః|
Fear took hold of all, and they glorified God, saying, “A great prophet has arisen among us!” and, “God has visited his people!”
17 తతః పరం సమస్తం యిహూదాదేశం తస్య చతుర్దిక్స్థదేశఞ్చ తస్యైతత్కీర్త్తి ర్వ్యానశే|
This report went out concerning him in the whole of Judea and in all the surrounding region.
18 తతః పరం యోహనః శిష్యేషు తం తద్వృత్తాన్తం జ్ఞాపితవత్సు
The disciples of John told him about all these things.
19 స స్వశిష్యాణాం ద్వౌ జనావాహూయ యీశుం ప్రతి వక్ష్యమాణం వాక్యం వక్తుం ప్రేషయామాస, యస్యాగమనమ్ అపేక్ష్య తిష్ఠామో వయం కిం స ఏవ జనస్త్వం? కిం వయమన్యమపేక్ష్య స్థాస్యామః?
John, calling to himself two of his disciples, sent them to Jesus, saying, “Are you the one who is coming, or should we look for another?”
20 పశ్చాత్తౌ మానవౌ గత్వా కథయామాసతుః, యస్యాగమనమ్ అపేక్ష్య తిష్ఠామో వయం, కిం సఏవ జనస్త్వం? కిం వయమన్యమపేక్ష్య స్థాస్యామః? కథామిమాం తుభ్యం కథయితుం యోహన్ మజ్జక ఆవాం ప్రేషితవాన్|
When the men had come to him, they said, “John the Baptizer has sent us to you, saying, ‘Are you he who comes, or should we look for another?’”
21 తస్మిన్ దణ్డే యీశూరోగిణో మహావ్యాధిమతో దుష్టభూతగ్రస్తాంశ్చ బహూన్ స్వస్థాన్ కృత్వా, అనేకాన్ధేభ్యశ్చక్షుంషి దత్త్వా ప్రత్యువాచ,
In that hour he cured many of diseases and plagues and evil spirits; and to many who were blind he gave sight.
22 యువాం వ్రజతమ్ అన్ధా నేత్రాణి ఖఞ్జాశ్చరణాని చ ప్రాప్నువన్తి, కుష్ఠినః పరిష్క్రియన్తే, బధిరాః శ్రవణాని మృతాశ్చ జీవనాని ప్రాప్నువన్తి, దరిద్రాణాం సమీపేషు సుసంవాదః ప్రచార్య్యతే, యం ప్రతి విఘ్నస్వరూపోహం న భవామి స ధన్యః,
Jesus answered them, “Go and tell John the things which you have seen and heard: that the blind receive their sight, the lame walk, the lepers are cleansed, the deaf hear, the dead are raised up, and the poor have good news preached to them.
23 ఏతాని యాని పశ్యథః శృణుథశ్చ తాని యోహనం జ్ఞాపయతమ్|
Blessed is he who finds no occasion for stumbling in me.”
24 తయో ర్దూతయో ర్గతయోః సతో ర్యోహని స లోకాన్ వక్తుముపచక్రమే, యూయం మధ్యేప్రాన్తరం కిం ద్రష్టుం నిరగమత? కిం వాయునా కమ్పితం నడం?
When John’s messengers had departed, he began to tell the multitudes about John, “What did you go out into the wilderness to see? A reed shaken by the wind?
25 యూయం కిం ద్రష్టుం నిరగమత? కిం సూక్ష్మవస్త్రపరిధాయినం కమపి నరం? కిన్తు యే సూక్ష్మమృదువస్త్రాణి పరిదధతి సూత్తమాని ద్రవ్యాణి భుఞ్జతే చ తే రాజధానీషు తిష్ఠన్తి|
But what did you go out to see? A man clothed in soft clothing? Behold, those who are gorgeously dressed and live delicately are in kings’ courts.
26 తర్హి యూయం కిం ద్రష్టుం నిరగమత? కిమేకం భవిష్యద్వాదినం? తదేవ సత్యం కిన్తు స పుమాన్ భవిష్యద్వాదినోపి శ్రేష్ఠ ఇత్యహం యుష్మాన్ వదామి;
But what did you go out to see? A prophet? Yes, I tell you, and much more than a prophet.
27 పశ్య స్వకీయదూతన్తు తవాగ్ర ప్రేషయామ్యహం| గత్వా త్వదీయమార్గన్తు స హి పరిష్కరిష్యతి| యదర్థే లిపిరియమ్ ఆస్తే స ఏవ యోహన్|
This is he of whom it is written, ‘Behold, I send my messenger before your face, who will prepare your way before you.’
28 అతో యుష్మానహం వదామి స్త్రియా గర్బ్భజాతానాం భవిష్యద్వాదినాం మధ్యే యోహనో మజ్జకాత్ శ్రేష్ఠః కోపి నాస్తి, తత్రాపి ఈశ్వరస్య రాజ్యే యః సర్వ్వస్మాత్ క్షుద్రః స యోహనోపి శ్రేష్ఠః|
“For I tell you, among those who are born of women there is not a greater prophet than John the Baptizer; yet he who is least in God’s Kingdom is greater than he.”
29 అపరఞ్చ సర్వ్వే లోకాః కరమఞ్చాయినశ్చ తస్య వాక్యాని శ్రుత్వా యోహనా మజ్జనేన మజ్జితాః పరమేశ్వరం నిర్దోషం మేనిరే|
When all the people and the tax collectors heard this, they declared God to be just, having been baptized with John’s baptism.
30 కిన్తు ఫిరూశినో వ్యవస్థాపకాశ్చ తేన న మజ్జితాః స్వాన్ ప్రతీశ్వరస్యోపదేశం నిష్ఫలమ్ అకుర్వ్వన్|
But the Pharisees and the lawyers rejected the counsel of God, not being baptized by him themselves.
31 అథ ప్రభుః కథయామాస, ఇదానీన్తనజనాన్ కేనోపమామి? తే కస్య సదృశాః?
“To what then should I compare the people of this generation? What are they like?
32 యే బాలకా విపణ్యామ్ ఉపవిశ్య పరస్పరమ్ ఆహూయ వాక్యమిదం వదన్తి, వయం యుష్మాకం నికటే వంశీరవాదిష్మ, కిన్తు యూయం నానర్త్తిష్ట, వయం యుష్మాకం నికట అరోదిష్మ, కిన్తు యుయం న వ్యలపిష్ట, బాలకైరేతాదృశైస్తేషామ్ ఉపమా భవతి|
They are like children who sit in the marketplace and call to one another, saying, ‘We piped to you, and you did not dance. We mourned, and you did not weep.’
33 యతో యోహన్ మజ్జక ఆగత్య పూపం నాఖాదత్ ద్రాక్షారసఞ్చ నాపివత్ తస్మాద్ యూయం వదథ, భూతగ్రస్తోయమ్|
For John the Baptizer came neither eating bread nor drinking wine, and you say, ‘He has a demon.’
34 తతః పరం మానవసుత ఆగత్యాఖాదదపివఞ్చ తస్మాద్ యూయం వదథ, ఖాదకః సురాపశ్చాణ్డాలపాపినాం బన్ధురేకో జనో దృశ్యతామ్|
The Son of Man has come eating and drinking, and you say, ‘Behold, a glutton and a drunkard, a friend of tax collectors and sinners!’
35 కిన్తు జ్ఞానినో జ్ఞానం నిర్దోషం విదుః|
Wisdom is justified by all her children.”
36 పశ్చాదేకః ఫిరూశీ యీశుం భోజనాయ న్యమన్త్రయత్ తతః స తస్య గృహం గత్వా భోక్తుముపవిష్టః|
One of the Pharisees invited him to eat with him. He entered into the Pharisee’s house and sat at the table.
37 ఏతర్హి తత్ఫిరూశినో గృహే యీశు ర్భేక్తుమ్ ఉపావేక్షీత్ తచ్ఛ్రుత్వా తన్నగరవాసినీ కాపి దుష్టా నారీ పాణ్డరప్రస్తరస్య సమ్పుటకే సుగన్ధితైలమ్ ఆనీయ
Behold, a woman in the city who was a sinner, when she knew that he was reclining in the Pharisee’s house, brought an alabaster jar of ointment.
38 తస్య పశ్చాత్ పాదయోః సన్నిధౌ తస్యౌ రుదతీ చ నేత్రామ్బుభిస్తస్య చరణౌ ప్రక్షాల్య నిజకచైరమార్క్షీత్, తతస్తస్య చరణౌ చుమ్బిత్వా తేన సుగన్ధితైలేన మమర్ద|
Standing behind at his feet weeping, she began to wet his feet with her tears, and she wiped them with the hair of her head, kissed his feet, and anointed them with the ointment.
39 తస్మాత్ స నిమన్త్రయితా ఫిరూశీ మనసా చిన్తయామాస, యద్యయం భవిష్యద్వాదీ భవేత్ తర్హి ఏనం స్పృశతి యా స్త్రీ సా కా కీదృశీ చేతి జ్ఞాతుం శక్నుయాత్ యతః సా దుష్టా|
Now when the Pharisee who had invited him saw it, he said to himself, “This man, if he were a prophet, would have perceived who and what kind of woman this is who touches him, that she is a sinner.”
40 తదా యాశుస్తం జగాద, హే శిమోన్ త్వాం ప్రతి మమ కిఞ్చిద్ వక్తవ్యమస్తి; తస్మాత్ స బభాషే, హే గురో తద్ వదతు|
Jesus answered him, “Simon, I have something to tell you.” He said, “Teacher, say on.”
41 ఏకోత్తమర్ణస్య ద్వావధమర్ణావాస్తాం, తయోరేకః పఞ్చశతాని ముద్రాపాదాన్ అపరశ్చ పఞ్చాశత్ ముద్రాపాదాన్ ధారయామాస|
“A certain lender had two debtors. The one owed five hundred denarii, and the other fifty.
42 తదనన్తరం తయోః శోధ్యాభావాత్ స ఉత్తమర్ణస్తయో రృణే చక్షమే; తస్మాత్ తయోర్ద్వయోః కస్తస్మిన్ ప్రేష్యతే బహు? తద్ బ్రూహి|
When they could not pay, he forgave them both. Which of them therefore will love him most?”
43 శిమోన్ ప్రత్యువాచ, మయా బుధ్యతే యస్యాధికమ్ ఋణం చక్షమే స ఇతి; తతో యీశుస్తం వ్యాజహార, త్వం యథార్థం వ్యచారయః|
Simon answered, “He, I suppose, to whom he forgave the most.” He said to him, “You have judged correctly.”
44 అథ తాం నారీం ప్రతి వ్యాఘుఠ్య శిమోనమవోచత్, స్త్రీమిమాం పశ్యసి? తవ గృహే మయ్యాగతే త్వం పాదప్రక్షాలనార్థం జలం నాదాః కిన్తు యోషిదేషా నయనజలై ర్మమ పాదౌ ప్రక్షాల్య కేశైరమార్క్షీత్|
Turning to the woman, he said to Simon, “Do you see this woman? I entered into your house, and you gave me no water for my feet, but she has wet my feet with her tears, and wiped them with the hair of her head.
45 త్వం మాం నాచుమ్బీః కిన్తు యోషిదేషా స్వీయాగమనాదారభ్య మదీయపాదౌ చుమ్బితుం న వ్యరంస్త|
You gave me no kiss, but she, since the time I came in, has not ceased to kiss my feet.
46 త్వఞ్చ మదీయోత్తమాఙ్గే కిఞ్చిదపి తైలం నామర్దీః కిన్తు యోషిదేషా మమ చరణౌ సుగన్ధితైలేనామర్ద్దీత్|
You did not anoint my head with oil, but she has anointed my feet with ointment.
47 అతస్త్వాం వ్యాహరామి, ఏతస్యా బహు పాపమక్షమ్యత తతో బహు ప్రీయతే కిన్తు యస్యాల్పపాపం క్షమ్యతే సోల్పం ప్రీయతే|
Therefore I tell you, her sins, which are many, are forgiven, for she loved much. But one to whom little is forgiven, loves little.”
48 తతః పరం స తాం బభాషే, త్వదీయం పాపమక్షమ్యత|
He said to her, “Your sins are forgiven.”
49 తదా తేన సార్ద్ధం యే భోక్తుమ్ ఉపవివిశుస్తే పరస్పరం వక్తుమారేభిరే, అయం పాపం క్షమతే క ఏషః?
Those who sat at the table with him began to say to themselves, “Who is this who even forgives sins?”
50 కిన్తు స తాం నారీం జగాద, తవ విశ్వాసస్త్వాం పర్య్యత్రాస్త త్వం క్షేమేణ వ్రజ|
He said to the woman, “Your faith has saved you. Go in peace.”
