లూకః 2
1 అపరఞ్చ తస్మిన్ కాలే రాజ్యస్య సర్వ్వేషాం లోకానాం నామాని లేఖయితుమ్ అగస్తకైసర ఆజ్ఞాపయామాస|
Tymczasem August, rzymski cezar, wydał dekret o powszechnym spisie ludności w swoim państwie.
2 తదనుసారేణ కురీణియనామని సురియాదేశస్య శాసకే సతి నామలేఖనం ప్రారేభే|
Był to pierwszy taki spis od chwili, gdy Kwiryniusz został gubernatorem Syrii.
3 అతో హేతో ర్నామ లేఖితుం సర్వ్వే జనాః స్వీయం స్వీయం నగరం జగ్ముః|
Wszyscy udawali się więc do swoich rodzinnych miejscowości, aby dać się tam zapisać.
4 తదానీం యూషఫ్ నామ లేఖితుం వాగ్దత్తయా స్వభార్య్యయా గర్బ్భవత్యా మరియమా సహ స్వయం దాయూదః సజాతివంశ ఇతి కారణాద్ గాలీల్ప్రదేశస్య నాసరత్నగరాద్
Józef musiał wyruszyć z Nazaretu w Galilei do Betlejem w Judei, rodzinnego miasta króla Dawida. Pochodził bowiem z jego rodu.
5 యిహూదాప్రదేశస్య బైత్లేహమాఖ్యం దాయూద్నగరం జగామ|
Wybrał się więc w drogę wraz z Marią, swoją narzeczoną, która była już w zaawansowanej ciąży.
6 అన్యచ్చ తత్ర స్థానే తయోస్తిష్ఠతోః సతో ర్మరియమః ప్రసూతికాల ఉపస్థితే
Gdy tam dotarli, nadszedł czas porodu
7 సా తం ప్రథమసుతం ప్రాసోష్ట కిన్తు తస్మిన్ వాసగృహే స్థానాభావాద్ బాలకం వస్త్రేణ వేష్టయిత్వా గోశాలాయాం స్థాపయామాస|
i Maria urodziła swojego pierwszego Syna. Owinęła Go w pieluszki i położyła w stajennym żłobie, gdyż nie było już dla nich miejsca w tamtejszym zajeździe.
8 అనన్తరం యే కియన్తో మేషపాలకాః స్వమేషవ్రజరక్షాయై తత్ప్రదేశే స్థిత్వా రజన్యాం ప్రాన్తరే ప్రహరిణః కర్మ్మ కుర్వ్వన్తి,
Tej właśnie nocy, na pobliskich łąkach pasterze pilnowali owiec.
9 తేషాం సమీపం పరమేశ్వరస్య దూత ఆగత్యోపతస్థౌ; తదా చతుష్పార్శ్వే పరమేశ్వరస్య తేజసః ప్రకాశితత్వాత్ తేఽతిశశఙ్కిరే|
Nagle stanął pośród nich anioł, a wokół zajaśniała chwała Pana. Bardzo się przestraszyli,
10 తదా స దూత ఉవాచ మా భైష్ట పశ్యతాద్య దాయూదః పురే యుష్మన్నిమిత్తం త్రాతా ప్రభుః ఖ్రీష్టోఽజనిష్ట,
lecz anioł rzekł: —Nie bójcie się! Przynoszę wam radosną nowinę, która dotyczy wszystkich ludzi.
11 సర్వ్వేషాం లోకానాం మహానన్దజనకమ్ ఇమం మఙ్గలవృత్తాన్తం యుష్మాన్ జ్ఞాపయామి|
Dzisiaj w Betlejem narodził się Zbawiciel, długo oczekiwany Mesjasz i Pan!
12 యూయం (తత్స్థానం గత్వా) వస్త్రవేష్టితం తం బాలకం గోశాలాయాం శయనం ద్రక్ష్యథ యుష్మాన్ ప్రతీదం చిహ్నం భవిష్యతి|
Oto jak Go rozpoznacie: Ujrzycie Niemowlę owinięte w pieluszki, leżące w żłobie.
13 దూత ఇమాం కథాం కథితవతి తత్రాకస్మాత్ స్వర్గీయాః పృతనా ఆగత్య కథామ్ ఇమాం కథయిత్వేశ్వరస్య గుణానన్వవాదిషుః, యథా,
W tym momencie pojawiło się całe mnóstwo aniołów, którzy wielbili Boga:
14 సర్వ్వోర్ద్వ్వస్థైరీశ్వరస్య మహిమా సమ్ప్రకాశ్యతాం| శాన్తిర్భూయాత్ పృథివ్యాస్తు సన్తోషశ్చ నరాన్ ప్రతి||
—Chwała Bogu w niebie, a na ziemi pokój tym, których On kocha!
15 తతః పరం తేషాం సన్నిధే ర్దూతగణే స్వర్గం గతే మేషపాలకాః పరస్పరమ్ అవేచన్ ఆగచ్ఛత ప్రభుః పరమేశ్వరో యాం ఘటనాం జ్ఞాపితవాన్ తస్యా యాథర్యం జ్ఞాతుం వయమధునా బైత్లేహమ్పురం యామః|
Gdy aniołowie powrócili do nieba, pasterze powiedzieli: —Chodźmy do Betlejem i zobaczmy ten cud, o którym usłyszeliśmy.
16 పశ్చాత్ తే తూర్ణం వ్రజిత్వా మరియమం యూషఫం గోశాలాయాం శయనం బాలకఞ్చ దదృశుః|
Pobiegli do miasteczka i odnaleźli Marię z Józefem. Zobaczyli też leżące w żłobie Niemowlę.
17 ఇత్థం దృష్ట్వా బాలకస్యార్థే ప్రోక్తాం సర్వ్వకథాం తే ప్రాచారయాఞ్చక్రుః|
A wszystkim napotkanym ludziom opowiadali o tym, co przeżyli i co anioł mówił o Dziecku.
18 తతో యే లోకా మేషరక్షకాణాం వదనేభ్యస్తాం వార్త్తాం శుశ్రువుస్తే మహాశ్చర్య్యం మేనిరే|
Słuchający ich nie mogli wyjść z podziwu,
19 కిన్తు మరియమ్ ఏతత్సర్వ్వఘటనానాం తాత్పర్య్యం వివిచ్య మనసి స్థాపయామాస|
a Maria zachowywała to wszystko w swoim sercu i wiele o tym rozmyślała.
20 తత్పశ్చాద్ దూతవిజ్ఞప్తానురూపం శ్రుత్వా దృష్ట్వా చ మేషపాలకా ఈశ్వరస్య గుణానువాదం ధన్యవాదఞ్చ కుర్వ్వాణాః పరావృత్య యయుః|
Pasterze zaś powrócili do swoich stad, wielbiąc Boga za to, że usłyszeli i zobaczyli dokładnie to, co im zapowiedział anioł.
21 అథ బాలకస్య త్వక్ఛేదనకాలేఽష్టమదివసే సముపస్థితే తస్య గర్బ్భస్థితేః పుర్వ్వం స్వర్గీయదూతో యథాజ్ఞాపయత్ తదనురూపం తే తన్నామధేయం యీశురితి చక్రిరే|
Po ośmiu dniach, podczas ceremonii obrzezania, nadano Dziecku imię Jezus, zgodnie z tym, co nakazał anioł, zanim jeszcze się poczęło.
22 తతః పరం మూసాలిఖితవ్యవస్థాయా అనుసారేణ మరియమః శుచిత్వకాల ఉపస్థితే,
Gdy zakończył się okres poporodowego oczyszczenia, ustalony w Prawie Mojżesza, rodzice zanieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go poświęcić Panu.
23 "ప్రథమజః సర్వ్వః పురుషసన్తానః పరమేశ్వరే సమర్ప్యతాం," ఇతి పరమేశ్వరస్య వ్యవస్థయా
W Prawie napisano bowiem: „Każdego pierwszego syna poświęcicie Panu”.
24 యీశుం పరమేశ్వరే సమర్పయితుమ్ శాస్త్రీయవిధ్యుక్తం కపోతద్వయం పారావతశావకద్వయం వా బలిం దాతుం తే తం గృహీత్వా యిరూశాలమమ్ ఆయయుః|
Złożyli też ofiarę oczyszczenia, którą według Prawa mogła być para synogarlic lub dwa młode gołębie.
25 యిరూశాలమ్పురనివాసీ శిమియోన్నామా ధార్మ్మిక ఏక ఆసీత్ స ఇస్రాయేలః సాన్త్వనామపేక్ష్య తస్థౌ కిఞ్చ పవిత్ర ఆత్మా తస్మిన్నావిర్భూతః|
A mieszkał wtedy w Jerozolimie niejaki Symeon. Był to człowiek prawy, bardzo pobożny i posłuszny Duchowi Świętemu. Nieustannie oczekiwał nadejścia upragnionego przez Żydów Mesjasza.
26 అపరం ప్రభుణా పరమేశ్వరేణాభిషిక్తే త్రాతరి త్వయా న దృష్టే త్వం న మరిష్యసీతి వాక్యం పవిత్రేణ ఆత్మనా తస్మ ప్రాకథ్యత|
Duch Święty objawił mu, że nie umrze, dopóki Go nie ujrzy.
27 అపరఞ్చ యదా యీశోః పితా మాతా చ తదర్థం వ్యవస్థానురూపం కర్మ్మ కర్త్తుం తం మన్దిరమ్ ఆనిన్యతుస్తదా
Tego właśnie dnia Symeon, kierowany przez Ducha, przyszedł do świątyni. Gdy więc rodzice przynieśli Jezusa, by zgodnie z Prawem poświęcić Go Panu,
28 శిమియోన్ ఆత్మన ఆకర్షణేన మన్దిరమాగత్య తం క్రోడే నిధాయ ఈశ్వరస్య ధన్యవాదం కృత్వా కథయామాస, యథా,
spotkali Symeona. On zaś wziął Dziecko na ręce i uwielbił Boga, mówiąc:
29 హే ప్రభో తవ దాసోయం నిజవాక్యానుసారతః| ఇదానీన్తు సకల్యాణో భవతా సంవిసృజ్యతామ్|
—Teraz, Wszechmocny Panie, mogę spokojnie umrzeć.
30 యతః సకలదేశస్య దీప్తయే దీప్తిరూపకం|
Zobaczyłem bowiem Zbawiciela,
31 ఇస్రాయేలీయలోకస్య మహాగౌరవరూపకం|
którego dałeś wszystkim ludom.
32 యం త్రాయకం జనానాన్తు సమ్ముఖే త్వమజీజనః| సఏవ విద్యతేఽస్మాకం ధ్రవం నయననగోచరే||
On jest światłem dla narodów i chwałą Twojego ludu, Izraela!
33 తదానీం తేనోక్తా ఏతాః సకలాః కథాః శ్రుత్వా తస్య మాతా యూషఫ్ చ విస్మయం మేనాతే|
Słysząc te słowa o Jezusie, Józef i Maria zdumieli się.
34 తతః పరం శిమియోన్ తేభ్య ఆశిషం దత్త్వా తన్మాతరం మరియమమ్ ఉవాచ, పశ్య ఇస్రాయేలో వంశమధ్యే బహూనాం పాతనాయోత్థాపనాయ చ తథా విరోధపాత్రం భవితుం, బహూనాం గుప్తమనోగతానాం ప్రకటీకరణాయ బాలకోయం నియుక్తోస్తి|
Symeon zaś pobłogosławił ich i rzekł do Marii: —Ten Chłopiec stanie się przyczyną kontrowersji w Izraelu: jedni Go odrzucą, ściągając na siebie zgubę, a inni z radością Go przyjmą.
35 తస్మాత్ తవాపి ప్రాణాః శూలేన వ్యత్స్యన్తే|
W ten sposób wyjdą na jaw najskrytsze ludzkie myśli. Twoją zaś duszę przeniknie miecz cierpienia.
36 అపరఞ్చ ఆశేరస్య వంశీయఫినూయేలో దుహితా హన్నాఖ్యా అతిజరతీ భవిష్యద్వాదిన్యేకా యా వివాహాత్ పరం సప్త వత్సరాన్ పత్యా సహ న్యవసత్ తతో విధవా భూత్వా చతురశీతివర్షవయఃపర్య్యనతం
Tego dnia była również w świątyni prorokini Anna, córka Fanuela, z rodu Asera. Została ona wdową po siedmiu latach małżeństwa,
37 మన్దిరే స్థిత్వా ప్రార్థనోపవాసైర్దివానిశమ్ ఈశ్వరమ్ అసేవత సాపి స్త్రీ తస్మిన్ సమయే మన్దిరమాగత్య
a obecnie miała już osiemdziesiąt cztery lata—była więc w podeszłym wieku. Przez cały czas nie opuszczała jednak świątyni—dniem i nocą służyła bowiem Bogu, modląc się i powstrzymując się od posiłków.
38 పరమేశ్వరస్య ధన్యవాదం చకార, యిరూశాలమ్పురవాసినో యావన్తో లోకా ముక్తిమపేక్ష్య స్థితాస్తాన్ యీశోర్వృత్తాన్తం జ్ఞాపయామాస|
Gdy spotkała Marię z małym Jezusem, zaczęła wychwalać Boga. Potem zaś wszystkim mieszkańcom Jerozolimy, którzy oczekiwali przyjścia Zbawiciela, mówiła, że Mesjasz już się narodził.
39 ఇత్థం పరమేశ్వరస్య వ్యవస్థానుసారేణ సర్వ్వేషు కర్మ్మసు కృతేషు తౌ పునశ్చ గాలీలో నాసరత్నామకం నిజనగరం ప్రతస్థాతే|
Po spełnieniu wszystkich wymogów Bożego Prawa, rodzice Jezusa powrócili do rodzinnego Nazaretu w Galilei.
40 తత్పశ్చాద్ బాలకః శరీరేణ వృద్ధిమేత్య జ్ఞానేన పరిపూర్ణ ఆత్మనా శక్తిమాంశ్చ భవితుమారేభే తథా తస్మిన్ ఈశ్వరానుగ్రహో బభూవ|
Z upływem czasu Chłopiec dorastał, nabierał sił i stawał się coraz mądrzejszy, a Bóg nieustannie mu błogosławił.
41 తస్య పితా మాతా చ ప్రతివర్షం నిస్తారోత్సవసమయే యిరూశాలమమ్ అగచ్ఛతామ్|
Jego rodzice każdego roku udawali się do Jerozolimy na święto Paschy.
42 అపరఞ్చ యీశౌ ద్వాదశవర్షవయస్కే సతి తౌ పర్వ్వసమయస్య రీత్యనుసారేణ యిరూశాలమం గత్వా
Gdy Jezus ukończył dwanaście lat, zabrali Go ze sobą.
43 పార్వ్వణం సమ్పాద్య పునరపి వ్యాఘుయ్య యాతః కిన్తు యీశుర్బాలకో యిరూశాలమి తిష్ఠతి| యూషఫ్ తన్మాతా చ తద్ అవిదిత్వా
Po skończonych uroczystościach wszyscy udali się w drogę powrotną, ale Jezus został w Jerozolimie. Początkowo rodzice tego nie zauważyli.
44 స సఙ్గిభిః సహ విద్యత ఏతచ్చ బుద్వ్వా దినైకగమ్యమార్గం జగ్మతుః| కిన్తు శేషే జ్ఞాతిబన్ధూనాం సమీపే మృగయిత్వా తదుద్దేశమప్రాప్య
Szukali Go wśród krewnych i przyjaciół, bo sądzili, że idzie gdzieś w tłumie.
45 తౌ పునరపి యిరూశాలమమ్ పరావృత్యాగత్య తం మృగయాఞ్చక్రతుః|
Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy, by tam kontynuować poszukiwania.
46 అథ దినత్రయాత్ పరం పణ్డితానాం మధ్యే తేషాం కథాః శృణ్వన్ తత్త్వం పృచ్ఛంశ్చ మన్దిరే సముపవిష్టః స తాభ్యాం దృష్టః|
Dopiero po trzech dniach odnaleźli Jezusa. Siedział w świątyni, w gronie nauczycieli Prawa Mojżesza. Słuchał ich i zadawał im pytania,
47 తదా తస్య బుద్ధ్యా ప్రత్యుత్తరైశ్చ సర్వ్వే శ్రోతారో విస్మయమాపద్యన్తే|
a wszystkich obecnych zadziwiał swoimi wypowiedziami i mądrością.
48 తాదృశం దృష్ట్వా తస్య జనకో జననీ చ చమచ్చక్రతుః కిఞ్చ తస్య మాతా తమవదత్, హే పుత్ర, కథమావాం ప్రతీత్థం సమాచరస్త్వమ్? పశ్య తవ పితాహఞ్చ శోకాకులౌ సన్తౌ త్వామన్విచ్ఛావః స్మ|
Rodzice byli zaskoczeni tym widokiem. —Synu—powiedziała matka—dlaczego tak postąpiłeś? Szukaliśmy Cię z ojcem i bardzo się niepokoiliśmy.
49 తతః సోవదత్ కుతో మామ్ అన్వైచ్ఛతం? పితుర్గృహే మయా స్థాతవ్యమ్ ఏతత్ కిం యువాభ్యాం న జ్ఞాయతే?
—Dlaczego Mnie szukaliście?—zapytał. —Nie wiedzieliście, że powinienem zajmować się sprawami mojego Ojca?
50 కిన్తు తౌ తస్యైతద్వాక్యస్య తాత్పర్య్యం బోద్ధుం నాశక్నుతాం|
Ale oni nie zrozumieli, co chciał przez to powiedzieć.
51 తతః పరం స తాభ్యాం సహ నాసరతం గత్వా తయోర్వశీభూతస్తస్థౌ కిన్తు సర్వ్వా ఏతాః కథాస్తస్య మాతా మనసి స్థాపయామాస|
Wrócił razem z nimi do Nazaretu i był im posłuszny, a Jego matka wszystko to zachowywała w swoim sercu.
52 అథ యీశో ర్బుద్ధిః శరీరఞ్చ తథా తస్మిన్ ఈశ్వరస్య మానవానాఞ్చానుగ్రహో వర్ద్ధితుమ్ ఆరేభే|
Jezus zaś rósł i nabierał mądrości, ciesząc się przychylnością Boga i ludzi.
