యోహనః 10
1 అహం యుష్మానతియథార్థం వదామి, యో జనో ద్వారేణ న ప్రవిశ్య కేనాప్యన్యేన మేషగృహం ప్రవిశతి స ఏవ స్తేనో దస్యుశ్చ|
Wahrlich, wahrlich ich sage euch: Wer nicht zur Tür eingeht in den Schafstall, sondern steigt anderswo hinein, der ist ein Dieb und ein Mörder.
2 యో ద్వారేణ ప్రవిశతి స ఏవ మేషపాలకః|
Der aber zur Tür hineingeht, der ist ein Hirte der Schafe.
3 దౌవారికస్తస్మై ద్వారం మోచయతి మేషగణశ్చ తస్య వాక్యం శృణోతి స నిజాన్ మేషాన్ స్వస్వనామ్నాహూయ బహిః కృత్వా నయతి|
Dem tut der Türhüter auf, und die Schafe hören seine Stimme; und er ruft seine Schafe mit Namen und führt sie aus.
4 తథా నిజాన్ మేషాన్ బహిః కృత్వా స్వయం తేషామ్ అగ్రే గచ్ఛతి, తతో మేషాస్తస్య శబ్దం బుధ్యన్తే, తస్మాత్ తస్య పశ్చాద్ వ్రజన్తి|
Und wenn er seine Schafe hat ausgelassen, geht er vor ihnen hin, und die Schafe folgen ihm nach; denn sie kennen seine Stimme.
5 కిన్తు పరస్య శబ్దం న బుధ్యన్తే తస్మాత్ తస్య పశ్చాద్ వ్రజిష్యన్తి వరం తస్య సమీపాత్ పలాయిష్యన్తే|
Einem Fremden aber folgen sie nicht nach, sondern fliehen von ihm; denn sie kennen der Fremden Stimme nicht.
6 యీశుస్తేభ్య ఇమాం దృష్టాన్తకథామ్ అకథయత్ కిన్తు తేన కథితకథాయాస్తాత్పర్య్యం తే నాబుధ్యన్త|
Diesen Spruch sagte Jesus zu ihnen; sie verstanden aber nicht, was es war, das er zu ihnen sagte.
7 అతో యీశుః పునరకథయత్, యుష్మానాహం యథార్థతరం వ్యాహరామి, మేషగృహస్య ద్వారమ్ అహమేవ|
Da sprach Jesus wieder zu ihnen: Wahrlich, wahrlich ich sage euch: Ich bin die Tür zu den Schafen.
8 మయా న ప్రవిశ్య య ఆగచ్ఛన్ తే స్తేనా దస్యవశ్చ కిన్తు మేషాస్తేషాం కథా నాశృణ్వన్|
Alle, die vor mir gekommen sind, die sind Diebe und Mörder; aber die Schafe haben ihnen nicht gehorcht.
9 అహమేవ ద్వారస్వరూపః, మయా యః కశ్చిత ప్రవిశతి స రక్షాం ప్రాప్స్యతి తథా బహిరన్తశ్చ గమనాగమనే కృత్వా చరణస్థానం ప్రాప్స్యతి|
Ich bin die Tür; so jemand durch mich eingeht, der wird selig werden und wird ein und aus gehen und Weide finden.
10 యో జనస్తేనః స కేవలం స్తైన్యబధవినాశాన్ కర్త్తుమేవ సమాయాతి కిన్త్వహమ్ ఆయు ర్దాతుమ్ అర్థాత్ బాహూల్యేన తదేవ దాతుమ్ ఆగచ్ఛమ్|
Ein Dieb kommt nur, daß er stehle, würge und umbringe.
11 అహమేవ సత్యమేషపాలకో యస్తు సత్యో మేషపాలకః స మేషార్థం ప్రాణత్యాగం కరోతి;
Ich bin gekommen, daß sie das Leben und volle Genüge haben sollen.
12 కిన్తు యో జనో మేషపాలకో న, అర్థాద్ యస్య మేషా నిజా న భవన్తి, య ఏతాదృశో వైతనికః స వృకమ్ ఆగచ్ఛన్తం దృష్ట్వా మేజవ్రజం విహాయ పలాయతే, తస్మాద్ వృకస్తం వ్రజం ధృత్వా వికిరతి|
Ich bin der gute Hirte. Der gute Hirte läßt sein Leben für seine Schafe. Der Mietling aber, der nicht Hirte ist, des die Schafe nicht eigen sind, sieht den Wolf kommen und verläßt die Schafe und flieht; und der Wolf erhascht und zerstreut die Schafe.
13 వైతనికః పలాయతే యతః స వేతనార్థీ మేషార్థం న చిన్తయతి|
Der Mietling aber flieht; denn er ist ein Mietling und achtet der Schafe nicht.
14 అహమేవ సత్యో మేషపాలకః, పితా మాం యథా జానాతి, అహఞ్చ యథా పితరం జానామి,
Ich bin der gute Hirte und erkenne die Meinen und bin bekannt den Meinen,
15 తథా నిజాన్ మేషానపి జానామి, మేషాశ్చ మాం జానాన్తి, అహఞ్చ మేషార్థం ప్రాణత్యాగం కరోమి|
wie mich mein Vater kennt und ich kenne den Vater. Und ich lasse mein Leben für die Schafe.
16 అపరఞ్చ ఏతద్ గృహీయ మేషేభ్యో భిన్నా అపి మేషా మమ సన్తి తే సకలా ఆనయితవ్యాః; తే మమ శబ్దం శ్రోష్యన్తి తత ఏకో వ్రజ ఏకో రక్షకో భవిష్యతి|
Und ich habe noch andere Schafe, die sind nicht aus diesem Stalle; und dieselben muß ich herführen, und sie werden meine Stimme hören, und wird eine Herde und ein Hirte werden.
17 ప్రాణానహం త్యక్త్వా పునః ప్రాణాన్ గ్రహీష్యామి, తస్మాత్ పితా మయి స్నేహం కరోతి|
Darum liebt mich mein Vater, daß ich mein Leben lasse, auf daß ich's wiedernehme.
18 కశ్చిజ్జనో మమ ప్రాణాన్ హన్తుం న శక్నోతి కిన్తు స్వయం తాన్ సమర్పయామి తాన్ సమర్పయితుం పునర్గ్రహీతుఞ్చ మమ శక్తిరాస్తే భారమిమం స్వపితుః సకాశాత్ ప్రాప్తోహమ్|
Niemand nimmt es von mir, sondern ich lasse es von mir selber. Ich habe Macht, es zu lassen, und habe Macht, es wiederzunehmen. Solch Gebot habe ich empfangen von meinem Vater.
19 అస్మాదుపదేశాత్ పునశ్చ యిహూదీయానాం మధ్యే భిన్నవాక్యతా జాతా|
Da ward abermals eine Zwietracht unter den Juden über diese Worte.
20 తతో బహవో వ్యాహరన్ ఏష భూతగ్రస్త ఉన్మత్తశ్చ, కుత ఏతస్య కథాం శృణుథ?
Viele unter ihnen sprachen: Er hat den Teufel und ist unsinnig; was höret ihr ihm zu?
21 కేచిద్ అవదన్ ఏతస్య కథా భూతగ్రస్తస్య కథావన్న భవన్తి, భూతః కిమ్ అన్ధాయ చక్షుషీ దాతుం శక్నోతి?
Die andern sprachen: Das sind nicht Worte eines Besessenen; kann der Teufel auch der Blinden Augen auftun?
22 శీతకాలే యిరూశాలమి మన్దిరోత్సర్గపర్వ్వణ్యుపస్థితే
Es ward aber Kirchweihe zu Jerusalem und war Winter.
23 యీశుః సులేమానో నిఃసారేణ గమనాగమనే కరోతి,
Und Jesus wandelte im Tempel in der Halle Salomos.
24 ఏతస్మిన్ సమయే యిహూదీయాస్తం వేష్టయిత్వా వ్యాహరన్ కతి కాలాన్ అస్మాకం విచికిత్సాం స్థాపయిష్యామి? యద్యభిషిక్తో భవతి తర్హి తత్ స్పష్టం వద|
Da umringten ihn die Juden und sprachen zu ihm: Wie lange hältst du unsere Seele auf? Bist du Christus, so sage es uns frei heraus.
25 తదా యీశుః ప్రత్యవదద్ అహమ్ అచకథం కిన్తు యూయం న ప్రతీథ, నిజపితు ర్నామ్నా యాం యాం క్రియాం కరోమి సా క్రియైవ మమ సాక్షిస్వరూపా|
Jesus antwortete ihnen: Ich habe es euch gesagt, und ihr glaubet nicht. Die Werke, die ich tue in meines Vaters Namen, die zeugen von mir.
26 కిన్త్వహం పూర్వ్వమకథయం యూయం మమ మేషా న భవథ, కారణాదస్మాన్ న విశ్వసిథ|
Aber ihr glaubet nicht; denn ihr seid von meinen Schafen nicht, wie ich euch gesagt habe.
27 మమ మేషా మమ శబ్దం శృణ్వన్తి తానహం జానామి తే చ మమ పశ్చాద్ గచ్ఛన్తి|
Denn meine Schafe hören meine Stimme, und ich kenne sie; und sie folgen mir,
29 యో మమ పితా తాన్ మహ్యం దత్తవాన్ స సర్వ్వస్మాత్ మహాన్, కోపి మమ పితుః కరాత్ తాన్ హర్త్తుం న శక్ష్యతి|
Der Vater, der sie mir gegeben hat, ist größer denn alles; und niemand kann sie aus meines Vaters Hand reißen.
30 అహం పితా చ ద్వయోరేకత్వమ్|
Ich und der Vater sind eins.
31 తతో యిహూదీయాః పునరపి తం హన్తుం పాషాణాన్ ఉదతోలయన్|
Da hoben die Juden abermals Steine auf, daß sie ihn steinigten.
32 యీశుః కథితవాన్ పితుః సకాశాద్ బహూన్యుత్తమకర్మ్మాణి యుష్మాకం ప్రాకాశయం తేషాం కస్య కర్మ్మణః కారణాన్ మాం పాషాణైరాహన్తుమ్ ఉద్యతాః స్థ?
Jesus antwortete ihnen: Viel gute Werke habe ich euch erzeigt von meinem Vater; um welches Werk unter ihnen steinigt ihr mich?
33 యిహూదీయాః ప్రత్యవదన్ ప్రశస్తకర్మ్మహేతో ర్న కిన్తు త్వం మానుషః స్వమీశ్వరమ్ ఉక్త్వేశ్వరం నిన్దసి కారణాదస్మాత్ త్వాం పాషాణైర్హన్మః|
Die Juden antworteten ihm und sprachen: Um des guten Werks willen steinigen wir dich nicht, sondern um der Gotteslästerung willen und daß du ein Mensch bist und machst dich selbst zu Gott.
34 తదా యీశుః ప్రత్యుక్తవాన్ మయా కథితం యూయమ్ ఈశ్వరా ఏతద్వచనం యుష్మాకం శాస్త్రే లిఖితం నాస్తి కిం?
Jesus antwortete ihnen: Steht nicht geschrieben in eurem Gesetz: “Ich habe gesagt: Ihr seid Götter”?
35 తస్మాద్ యేషామ్ ఉద్దేశే ఈశ్వరస్య కథా కథితా తే యదీశ్వరగణా ఉచ్యన్తే ధర్మ్మగ్రన్థస్యాప్యన్యథా భవితుం న శక్యం,
So er die Götter nennt, zu welchen das Wort geschah, und die Schrift kann doch nicht gebrochen werden,
36 తర్హ్యాహమ్ ఈశ్వరస్య పుత్ర ఇతి వాక్యస్య కథనాత్ యూయం పిత్రాభిషిక్తం జగతి ప్రేరితఞ్చ పుమాంసం కథమ్ ఈశ్వరనిన్దకం వాదయ?
sprecht ihr denn zu dem, den der Vater geheiligt und in die Welt gesandt hat: “Du lästerst Gott”, darum daß ich sage: Ich bin Gottes Sohn?
37 యద్యహం పితుః కర్మ్మ న కరోమి తర్హి మాం న ప్రతీత;
Tue ich nicht die Werke meines Vaters, so glaubet mir nicht;
38 కిన్తు యది కరోమి తర్హి మయి యుష్మాభిః ప్రత్యయే న కృతేఽపి కార్య్యే ప్రత్యయః క్రియతాం, తతో మయి పితాస్తీతి పితర్య్యహమ్ అస్మీతి చ క్షాత్వా విశ్వసిష్యథ|
tue ich sie aber, glaubet doch den Werken, wollt ihr mir nicht glauben, auf daß ihr erkennet und glaubet, daß der Vater in mir ist und ich in ihm.
39 తదా తే పునరపి తం ధర్త్తుమ్ అచేష్టన్త కిన్తు స తేషాం కరేభ్యో నిస్తీర్య్య
Sie suchten abermals ihn zu greifen; aber er entging ihnen aus ihren Händen
40 పున ర్యర్ద్దన్ అద్యాస్తటే యత్ర పుర్వ్వం యోహన్ అమజ్జయత్ తత్రాగత్య న్యవసత్|
und zog hin wieder jenseit des Jordans an den Ort, da Johannes zuvor getauft hatte, und blieb allda.
41 తతో బహవో లోకాస్తత్సమీపమ్ ఆగత్య వ్యాహరన్ యోహన్ కిమప్యాశ్చర్య్యం కర్మ్మ నాకరోత్ కిన్త్వస్మిన్ మనుష్యే యా యః కథా అకథయత్ తాః సర్వ్వాః సత్యాః;
Und viele kamen zu ihm und sprachen: Johannes tat kein Zeichen; aber alles, was Johannes von diesem gesagt hat, das ist wahr.
42 తత్ర చ బహవో లోకాస్తస్మిన్ వ్యశ్వసన్|
Und glaubten allda viele an ihn.
