ప్రేరితాః 7
1 తతః పరం మహాయాజకః పృష్టవాన్, ఏషా కథాం కిం సత్యా?
—Czy te oskarżenia są prawdziwe?—zapytał Szczepana najwyższy kapłan.
2 తతః స ప్రత్యవదత్, హే పితరో హే భ్రాతరః సర్వ్వే లాకా మనాంసి నిధద్ధ్వం| అస్మాకం పూర్వ్వపురుష ఇబ్రాహీమ్ హారణ్నగరే వాసకరణాత్ పూర్వ్వం యదా అరామ్-నహరయిమదేశే ఆసీత్ తదా తేజోమయ ఈశ్వరో దర్శనం దత్వా
—Wysłuchajcie mnie, drodzy przyjaciele i starsi—odpowiedział Szczepan. —Bóg, któremu należy się chwała, ukazał się naszemu przodkowi Abrahamowi w Mezopotamii, zanim jeszcze ten przeniósł się do Charanu.
3 తమవదత్ త్వం స్వదేశజ్ఞాతిమిత్రాణి పరిత్యజ్య యం దేశమహం దర్శయిష్యామి తం దేశం వ్రజ|
Powiedział mu wtedy: „Opuść swój kraj i krewnych i idź do miejsca, które ci wskażę”.
4 అతః స కస్దీయదేశం విహాయ హారణ్నగరే న్యవసత్, తదనన్తరం తస్య పితరి మృతే యత్ర దేశే యూయం నివసథ స ఏనం దేశమాగచ్ఛత్|
Pozostawił więc Abraham kraj Chaldejczyków i zamieszkał w Charanie. Po śmierci jego ojca, Bóg przyprowadził go tutaj, do kraju, w którym teraz mieszkacie,
5 కిన్త్వీశ్వరస్తస్మై కమప్యధికారమ్ అర్థాద్ ఏకపదపరిమితాం భూమిమపి నాదదాత్; తదా తస్య కోపి సన్తానో నాసీత్ తథాపి సన్తానైః సార్ద్ధమ్ ఏతస్య దేశస్యాధికారీ త్వం భవిష్యసీతి తమ్ప్రత్యఙ్గీకృతవాన్|
ale nie dał mu w posiadanie nawet skrawka tej ziemi. Obiecał jednak dać cały ten kraj jemu i jego potomstwu, mimo że Abraham nie miał wtedy jeszcze dzieci!
6 ఈశ్వర ఇత్థమ్ అపరమపి కథితవాన్ తవ సన్తానాః పరదేశే నివత్స్యన్తి తతస్తద్దేశీయలోకాశ్చతుఃశతవత్సరాన్ యావత్ తాన్ దాసత్వే స్థాపయిత్వా తాన్ ప్రతి కువ్యవహారం కరిష్యన్తి|
Bóg powiedział również, że jego potomkowie przeniosą się do innego kraju, tam staną się niewolnikami i przez czterysta lat będą żyć w cierpieniu.
7 అపరమ్ ఈశ్వర ఏనాం కథామపి కథితవాన్, యే లోకాస్తాన్ దాసత్వే స్థాపయిష్యన్తి తాల్లోకాన్ అహం దణ్డయిష్యామి, తతః పరం తే బహిర్గతాః సన్తో మామ్ అత్ర స్థానే సేవిష్యన్తే|
„Lecz Ja ukarzę naród, który ich zniewoli”—powiedział Bóg. „I ostatecznie mój lud go opuści, i będzie Mi służyć na tej ziemi”.
8 పశ్చాత్ స తస్మై త్వక్ఛేదస్య నియమం దత్తవాన్, అత ఇస్హాకనామ్ని ఇబ్రాహీమ ఏకపుత్రే జాతే, అష్టమదినే తస్య త్వక్ఛేదమ్ అకరోత్| తస్య ఇస్హాకః పుత్రో యాకూబ్, తతస్తస్య యాకూబోఽస్మాకం ద్వాదశ పూర్వ్వపురుషా అజాయన్త|
Wtedy też Bóg zawarł z Abrahamem przymierze, którego znakiem było obrzezanie. Gdy więc urodził mu się syn Izaak, Abraham obrzezał go ósmego dnia po urodzeniu. Tak samo postąpił Izaak z synem Jakubem, a Jakub—z dwunastoma synami, przodkami narodu Izraela.
9 తే పూర్వ్వపురుషా ఈర్ష్యయా పరిపూర్ణా మిసరదేశం ప్రేషయితుం యూషఫం వ్యక్రీణన్|
Oni to z zazdrości sprzedali Józefa w niewolę do Egiptu. Lecz Bóg czuwał nad nim.
10 కిన్త్వీశ్వరస్తస్య సహాయో భూత్వా సర్వ్వస్యా దుర్గతే రక్షిత్వా తస్మై బుద్ధిం దత్త్వా మిసరదేశస్య రాజ్ఞః ఫిరౌణః ప్రియపాత్రం కృతవాన్ తతో రాజా మిసరదేశస్య స్వీయసర్వ్వపరివారస్య చ శాసనపదం తస్మై దత్తవాన్|
Wybawił go ze wszystkich nieszczęść, dał mu mądrość i obdarzył przychylnością faraona, władcy Egiptu. W końcu sprawił, że Józef otrzymał władzę nad całym krajem i nad dworem faraona.
11 తస్మిన్ సమయే మిసర-కినానదేశయో ర్దుర్భిక్షహేతోరతిక్లిష్టత్వాత్ నః పూర్వ్వపురుషా భక్ష్యద్రవ్యం నాలభన్త|
Po pewnym czasie w Egipcie i w Kanaanie zapanował straszny głód. Nasi przodkowie nie mieli co jeść.
12 కిన్తు మిసరదేశే శస్యాని సన్తి, యాకూబ్ ఇమాం వార్త్తాం శ్రుత్వా ప్రథమమ్ అస్మాకం పూర్వ్వపురుషాన్ మిసరం ప్రేషితవాన్|
Gdy więc Jakub dowiedział się, że w Egipcie są jeszcze zapasy zboża, posłał tam swoich synów, aby kupili je.
13 తతో ద్వితీయవారగమనే యూషఫ్ స్వభ్రాతృభిః పరిచితోఽభవత్; యూషఫో భ్రాతరః ఫిరౌణ్ రాజేన పరిచితా అభవన్|
Gdy po raz kolejny pojechali do Egiptu, Józef dał się rozpoznać braciom i przedstawił ich faraonowi.
14 అనన్తరం యూషఫ్ భ్రాతృగణం ప్రేష్య నిజపితరం యాకూబం నిజాన్ పఞ్చాధికసప్తతిసంఖ్యకాన్ జ్ఞాతిజనాంశ్చ సమాహూతవాన్|
Następnie posłał po swojego ojca, Jakuba, i resztę rodziny. W sumie sprowadził do Egiptu siedemdziesiąt pięć osób.
15 తస్మాద్ యాకూబ్ మిసరదేశం గత్వా స్వయమ్ అస్మాకం పూర్వ్వపురుషాశ్చ తస్మిన్ స్థానేఽమ్రియన్త|
Jakub przybył więc do Egiptu i już tam zmarł. Pomarli też jego synowie.
16 తతస్తే శిఖిమం నీతా యత్ శ్మశానమ్ ఇబ్రాహీమ్ ముద్రాదత్వా శిఖిమః పితు ర్హమోరః పుత్రేభ్యః క్రీతవాన్ తత్శ్మశానే స్థాపయాఞ్చక్రిరే|
Ich ciała przeniesiono do Sychem i pochowano w grobowcu, który Abraham kupił od synów Chamora.
17 తతః పరమ్ ఈశ్వర ఇబ్రాహీమః సన్నిధౌ శపథం కృత్వా యాం ప్రతిజ్ఞాం కృతవాన్ తస్యాః ప్రతిజ్ఞాయాః ఫలనసమయే నికటే సతి ఇస్రాయేల్లోకా సిమరదేశే వర్ద్ధమానా బహుసంఖ్యా అభవన్|
Gdy zbliżał się czas wypełnienia Bożej obietnicy, danej Abrahamowi, liczba Izraelitów w Egipcie szybko wzrosła.
18 శేషే యూషఫం యో న పరిచినోతి తాదృశ ఏకో నరపతిరుపస్థాయ
Wtedy właśnie rozpoczął rządy nowy władca, który nie znał Józefa i jego zasług.
19 అస్మాకం జ్ఞాతిభిః సార్ద్ధం ధూర్త్తతాం విధాయ పూర్వ్వపురుషాన్ ప్రతి కువ్యవహరణపూర్వ్వకం తేషాం వంశనాశనాయ తేషాం నవజాతాన్ శిశూన్ బహి ర్నిరక్షేపయత్|
Zaczął prześladować nasz naród i zmuszał rodziców do porzucania swoich niemowląt, powodując ich śmierć.
20 ఏతస్మిన్ సమయే మూసా జజ్ఞే, స తు పరమసున్దరోఽభవత్ తథా పితృగృహే మాసత్రయపర్య్యన్తం పాలితోఽభవత్|
W tym właśnie czasie urodził się Mojżesz—dziecko ukochane przez Boga. Przez trzy miesiące trzymano go potajemnie w domu rodzinnym,
21 కిన్తు తస్మిన్ బహిర్నిక్షిప్తే సతి ఫిరౌణరాజస్య కన్యా తమ్ ఉత్తోల్య నీత్వా దత్తకపుత్రం కృత్వా పాలితవతీ|
a gdy już został porzucony, znalazła go córka faraona. Zaopiekowała się nim i uczyniła swoim synem.
22 తస్మాత్ స మూసా మిసరదేశీయాయాః సర్వ్వవిద్యాయాః పారదృష్వా సన్ వాక్యే క్రియాయాఞ్చ శక్తిమాన్ అభవత్|
Dzięki temu Mojżesz zdobył całą wiedzę Egiptu i stał się potężny zarówno w słowach, jak i czynach.
23 స సమ్పూర్ణచత్వారింశద్వత్సరవయస్కో భూత్వా ఇస్రాయేలీయవంశనిజభ్రాతృన్ సాక్షాత్ కర్తుం మతిం చక్రే|
Pewnego dnia, gdy miał już prawie czterdzieści lat, postanowił odwiedzić swoich rodaków—Izraelitów.
24 తేషాం జనమేకం హింసితం దృష్ట్వా తస్య సపక్షః సన్ హింసితజనమ్ ఉపకృత్య మిసరీయజనం జఘాన|
Zobaczył wtedy, jak pewien Egipcjanin znęca się nad Izraelitą. Stanął w jego obronie i zabił Egipcjanina.
25 తస్య హస్తేనేశ్వరస్తాన్ ఉద్ధరిష్యతి తస్య భ్రాతృగణ ఇతి జ్ఞాస్యతి స ఇత్యనుమానం చకార, కిన్తు తే న బుబుధిరే|
Spodziewał się, że rodacy zrozumieją, iż przez niego sam Bóg przychodzi im na ratunek. Ale oni tego nie pojęli.
26 తత్పరే ఽహని తేషామ్ ఉభయో ర్జనయో ర్వాక్కలహ ఉపస్థితే సతి మూసాః సమీపం గత్వా తయో ర్మేలనం కర్త్తుం మతిం కృత్వా కథయామాస, హే మహాశయౌ యువాం భ్రాతరౌ పరస్పరమ్ అన్యాయం కుతః కురుథః?
Następnego dnia Mojżesz zobaczył dwóch bijących się Izraelitów. Próbował ich pogodzić, wołając: „Jesteście przecież rodakami! Dlaczego więc krzywdzicie się nawzajem?”.
27 తతః సమీపవాసినం ప్రతి యో జనోఽన్యాయం చకార స తం దూరీకృత్య కథయామాస, అస్మాకముపరి శాస్తృత్వవిచారయితృత్వపదయోః కస్త్వాం నియుక్తవాన్?
Wtedy ten, który bił drugiego, odepchnął Mojżesza i powiedział: „Kto cię ustanowił naszym przywódcą i sędzią?
28 హ్యో యథా మిసరీయం హతవాన్ తథా కిం మామపి హనిష్యసి?
Może i mnie chcesz zabić, tak jak wczoraj tego Egipcjanina?”.
29 తదా మూసా ఏతాదృశీం కథాం శ్రుత్వా పలాయనం చక్రే, తతో మిదియనదేశం గత్వా ప్రవాసీ సన్ తస్థౌ, తతస్తత్ర ద్వౌ పుత్రౌ జజ్ఞాతే|
Słysząc to, Mojżesz uciekł z Egiptu i zamieszkał jako cudzoziemiec w kraju Madian. Tam urodziło mu się dwóch synów.
30 అనన్తరం చత్వారింశద్వత్సరేషు గతేషు సీనయపర్వ్వతస్య ప్రాన్తరే ప్రజ్వలితస్తమ్బస్య వహ్నిశిఖాయాం పరమేశ్వరదూతస్తస్మై దర్శనం దదౌ|
Czterdzieści lat później, na pustyni, w pobliżu góry Synaj, ukazał mu się anioł—w krzaku, który płonął, ale się nie spalał.
31 మూసాస్తస్మిన్ దర్శనే విస్మయం మత్వా విశేషం జ్ఞాతుం నికటం గచ్ఛతి,
Zaciekawiony tym widokiem, Mojżesz podszedł bliżej i wtedy usłyszał głos Pana:
32 ఏతస్మిన్ సమయే, అహం తవ పూర్వ్వపురుషాణామ్ ఈశ్వరోఽర్థాద్ ఇబ్రాహీమ ఈశ్వర ఇస్హాక ఈశ్వరో యాకూబ ఈశ్వరశ్చ, మూసాముద్దిశ్య పరమేశ్వరస్యైతాదృశీ విహాయసీయా వాణీ బభూవ, తతః స కమ్పాన్వితః సన్ పున ర్నిరీక్షితుం ప్రగల్భో న బభూవ|
„Jestem Bogiem twoich przodków—Abrahama, Izaaka i Jakuba”. Mojżesz przeraził się i nie miał odwagi dłużej na to patrzeć.
33 పరమేశ్వరస్తం జగాద, తవ పాదయోః పాదుకే మోచయ యత్ర తిష్ఠసి సా పవిత్రభూమిః|
„Zdejmij buty—powiedział Pan—bo miejsce, na którym stoisz, to święta ziemia.
34 అహం మిసరదేశస్థానాం నిజలోకానాం దుర్ద్దశాం నితాన్తమ్ అపశ్యం, తేషాం కాతర్య్యోక్తిఞ్చ శ్రుతవాన్ తస్మాత్ తాన్ ఉద్ధర్త్తుమ్ అవరుహ్యాగమమ్; ఇదానీమ్ ఆగచ్ఛ మిసరదేశం త్వాం ప్రేషయామి|
Widziałem cierpienia mojego ludu w Egipcie i słyszałem jego jęki. Zstąpiłem więc, aby go wyzwolić. Chodź, poślę cię teraz do Egiptu”.
35 కస్త్వాం శాస్తృత్వవిచారయితృత్వపదయో ర్నియుక్తవాన్, ఇతి వాక్యముక్త్వా తై ర్యో మూసా అవజ్ఞాతస్తమేవ ఈశ్వరః స్తమ్బమధ్యే దర్శనదాత్రా తేన దూతేన శాస్తారం ముక్తిదాతారఞ్చ కృత్వా ప్రేషయామాస|
Właśnie tego Mojżesza, którego Izraelici odrzucili, mówiąc: „Kto cię ustanowił naszym przywódcą i sędzią?”, Bóg posłał jako przywódcę i wybawiciela swojego narodu, pod opieką anioła, którego zobaczył w płonącym krzaku.
36 స చ మిసరదేశే సూఫ్నామ్ని సముద్రే చ పశ్చాత్ చత్వారింశద్వత్సరాన్ యావత్ మహాప్రాన్తరే నానాప్రకారాణ్యద్భుతాని కర్మ్మాణి లక్షణాని చ దర్శయిత్వా తాన్ బహిః కృత్వా సమానినాయ|
I to właśnie on wyprowadził Izraelitów z niewoli, dokonując przy tym wielu niezwykłych cudów, zarówno w Egipcie, jaki i przy przejściu przez Morze Czerwone oraz podczas czterdziestu lat wędrówki przez pustynię.
37 ప్రభుః పరమేశ్వరో యుష్మాకం భ్రాతృగణస్య మధ్యే మాదృశమ్ ఏకం భవిష్యద్వక్తారమ్ ఉత్పాదయిష్యతి తస్య కథాయాం యూయం మనో నిధాస్యథ, యో జన ఇస్రాయేలః సన్తానేభ్య ఏనాం కథాం కథయామాస స ఏష మూసాః|
To właśnie Mojżesz powiedział Izraelitom: „Bóg powoła spośród was proroka podobnego do mnie”.
38 మహాప్రాన్తరస్థమణ్డలీమధ్యేఽపి స ఏవ సీనయపర్వ్వతోపరి తేన సార్ద్ధం సంలాపినో దూతస్య చాస్మత్పితృగణస్య మధ్యస్థః సన్ అస్మభ్యం దాతవ్యని జీవనదాయకాని వాక్యాని లేభే|
I to on był na pustyni pośrednikiem między aniołem, który przemawiał do niego na górze Synaj, a zgromadzeniem Izraela. Od niego otrzymał słowa dające życie—Boże Prawo, aby przekazać je również nam.
39 అస్మాకం పూర్వ్వపురుషాస్తమ్ అమాన్యం కత్వా స్వేభ్యో దూరీకృత్య మిసరదేశం పరావృత్య గన్తుం మనోభిరభిలష్య హారోణం జగదుః,
Lecz nasi przodkowie nie chcieli słuchać Mojżesza. Gdy na pewien czas ich opuścił, odrzucili go i zapragnęli wrócić do Egiptu.
40 అస్మాకమ్ అగ్రేఽగ్రే గన్తుమ్ అస్మదర్థం దేవగణం నిర్మ్మాహి యతో యో మూసా అస్మాన్ మిసరదేశాద్ బహిః కృత్వానీతవాన్ తస్య కిం జాతం తదస్మాభి ర్న జ్ఞాయతే|
Powiedzieli Aaronowi: „Zrób nam podobizny bogów! Niech nas poprowadzą z powrotem, bo nie wiemy, co się stało z Mojżeszem, który wyprowadził nas z Egiptu”.
41 తస్మిన్ సమయే తే గోవత్సాకృతిం ప్రతిమాం నిర్మ్మాయ తాముద్దిశ్య నైవేద్యముత్మృజ్య స్వహస్తకృతవస్తునా ఆనన్దితవన్తః|
Zrobili więc bożka, złożyli mu ofiarę i cieszyli się ze swojego dzieła.
42 తస్మాద్ ఈశ్వరస్తేషాం ప్రతి విముఖః సన్ ఆకాశస్థం జ్యోతిర్గణం పూజయితుం తేభ్యోఽనుమతిం దదౌ, యాదృశం భవిష్యద్వాదినాం గ్రన్థేషు లిఖితమాస్తే, యథా, ఇస్రాయేలీయవంశా రే చత్వారింశత్సమాన్ పురా| మహతి ప్రాన్తరే సంస్థా యూయన్తు యాని చ| బలిహోమాదికర్మ్మాణి కృతవన్తస్తు తాని కిం| మాం సముద్దిశ్య యుష్మాభిః ప్రకృతానీతి నైవ చ|
Wtedy Bóg odwrócił się od nich i dopuścił, aby oddawali cześć gwiazdom na niebie. Opisane to jest w księdze jednego z proroków: „Izraelici! Czy to dla Mnie składaliście ofiary będąc przez całe czterdzieści lat na pustyni?
43 కిన్తు వో మోలకాఖ్యస్య దేవస్య దూష్యమేవ చ| యుష్మాకం రిమ్ఫనాఖ్యాయా దేవతాయాశ్చ తారకా| ఏతయోరుభయో ర్మూర్తీ యుష్మాభిః పరిపూజితే| అతో యుష్మాంస్తు బాబేలః పారం నేష్యామి నిశ్చితం|
Nie! Czciliście bożka Molocha w jego namiocie i gwiazdę bożka Refana. Kłanialiście się figurom, które sami sobie zrobiliście. Dlatego pójdziecie w niewolę, daleko, aż za Babilon”.
44 అపరఞ్చ యన్నిదర్శనమ్ అపశ్యస్తదనుసారేణ దూష్యం నిర్మ్మాహి యస్మిన్ ఈశ్వరో మూసామ్ ఏతద్వాక్యం బభాషే తత్ తస్య నిరూపితం సాక్ష్యస్వరూపం దూష్యమ్ అస్మాకం పూర్వ్వపురుషైః సహ ప్రాన్తరే తస్థౌ|
Nasi przodkowie mieli na pustyni namiot przymierza, dowód obecności Boga—kontynuował Szczepan. —To On nakazał Mojżeszowi wykonać go dokładnie według przedstawionego wzoru.
45 పశ్చాత్ యిహోశూయేన సహితైస్తేషాం వంశజాతైరస్మత్పూర్వ్వపురుషైః స్వేషాం సమ్ముఖాద్ ఈశ్వరేణ దూరీకృతానామ్ అన్యదేశీయానాం దేశాధికృతికాలే సమానీతం తద్ దూష్యం దాయూదోధికారం యావత్ తత్ర స్థాన ఆసీత్|
Później pod wodzą Jozuego podbili oni ziemię narodów, które Bóg przed nimi wypędził. Wtedy wnieśli ten namiot do Kanaanu i mieli go aż do czasów króla Dawida.
46 స దాయూద్ పరమేశ్వరస్యానుగ్రహం ప్రాప్య యాకూబ్ ఈశ్వరార్థమ్ ఏకం దూష్యం నిర్మ్మాతుం వవాఞ్ఛ;
Dawid cieszył się przychylnością Boga Jakuba i prosił Go o zgodę na wybudowanie dla Niego świątyni,
47 కిన్తు సులేమాన్ తదర్థం మన్దిరమ్ ఏకం నిర్మ్మితవాన్|
ale zrobił to dopiero Salomon.
48 తథాపి యః సర్వ్వోపరిస్థః స కస్మింశ్చిద్ హస్తకృతే మన్దిరే నివసతీతి నహి, భవిష్యద్వాదీ కథామేతాం కథయతి, యథా,
Najwyższy Bóg nie mieszka jednak w świątyniach wzniesionych przez ludzi. Prorok Izajasz powiedział:
49 పరేశో వదతి స్వర్గో రాజసింహాసనం మమ| మదీయం పాదపీఠఞ్చ పృథివీ భవతి ధ్రువం| తర్హి యూయం కృతే మే కిం ప్రనిర్మ్మాస్యథ మన్దిరం| విశ్రామాయ మదీయం వా స్థానం కిం విద్యతే త్విహ|
„Bóg mówi: Niebo jest moim tronem, a ziemia jedynie moim podnóżkiem. Jaki więc dom Mi zbudujecie? Jakie miejsce odpoczynku?
50 సర్వ్వాణ్యేతాని వస్తూని కిం మే హస్తకృతాని న||
Czy ziemia i niebo nie są moim dziełem?”.
51 హే అనాజ్ఞాగ్రాహకా అన్తఃకరణే శ్రవణే చాపవిత్రలోకాః యూయమ్ అనవరతం పవిత్రస్యాత్మనః ప్రాతికూల్యమ్ ఆచరథ, యుష్మాకం పూర్వ్వపురుషా యాదృశా యూయమపి తాదృశాః|
Jesteście uparci—mówił dalej Szczepan—a wasze serca i uszy są nieczułe jak u pogan! Zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu, tak samo jak wasi przodkowie.
52 యుష్మాకం పూర్వ్వపురుషాః కం భవిష్యద్వాదినం నాతాడయన్? యే తస్య ధార్మ్మికస్య జనస్యాగమనకథాం కథితవన్తస్తాన్ అఘ్నన్ యూయమ్ అధూనా విశ్వాసఘాతినో భూత్వా తం ధార్మ్మికం జనమ్ అహత|
Który prorok nie był przez nich prześladowany? Zabili nawet tych, którzy przepowiadali nadejście Prawego, czyli Jezusa. A wy Jego samego zdradziliście i zamordowaliście!
53 యూయం స్వర్గీయదూతగణేన వ్యవస్థాం ప్రాప్యాపి తాం నాచరథ|
Nie przestrzegaliście Prawa Mojżesza, chociaż otrzymaliście je z rąk aniołów.
54 ఇమాం కథాం శ్రుత్వా తే మనఃసు బిద్ధాః సన్తస్తం ప్రతి దన్తఘర్షణమ్ అకుర్వ్వన్|
Przywódcy, słysząc słowa Szczepana, wpadli w gniew.
55 కిన్తు స్తిఫానః పవిత్రేణాత్మనా పూర్ణో భూత్వా గగణం ప్రతి స్థిరదృష్టిం కృత్వా ఈశ్వరస్య దక్షిణే దణ్డాయమానం యీశుఞ్చ విలోక్య కథితవాన్;
Lecz on, pełen Ducha Świętego, wpatrywał się w niebo. I ujrzał chwałę Boga oraz Jezusa, stojącego po Jego prawej stronie.
56 పశ్య, మేఘద్వారం ముక్తమ్ ఈశ్వరస్య దక్షిణే స్థితం మానవసుతఞ్చ పశ్యామి|
—Widzę otwarte niebo—powiedział—i Syna Człowieczego stojącego po prawej stronie Boga.
57 తదా తే ప్రోచ్చైః శబ్దం కృత్వా కర్ణేష్వఙ్గులీ ర్నిధాయ ఏకచిత్తీభూయ తమ్ ఆక్రమన్|
Tego już nie mogli znieść. Zaczęli krzyczeć, zatkali sobie uszy i wszyscy razem rzucili się na Szczepana.
58 పశ్చాత్ తం నగరాద్ బహిః కృత్వా ప్రస్తరైరాఘ్నన్ సాక్షిణో లాకాః శౌలనామ్నో యూనశ్చరణసన్నిధౌ నిజవస్త్రాణి స్థాపితవన్తః|
Wywlekli go za miasto i zaczęli obrzucać kamieniami. Oficjalni świadkowie tej egzekucji zdjęli swoje płaszcze i zostawili je u młodego człowieka imieniem Szaweł.
59 అనన్తరం హే ప్రభో యీశే మదీయమాత్మానం గృహాణ స్తిఫానస్యేతి ప్రార్థనవాక్యవదనసమయే తే తం ప్రస్తరైరాఘ్నన్|
Gdy rzucali w Szczepana kamieniami, on zawołał: —Panie Jezu! Przyjmij mojego ducha!
60 తస్మాత్ స జానునీ పాతయిత్వా ప్రోచ్చైః శబ్దం కృత్వా, హే ప్రభే పాపమేతద్ ఏతేషు మా స్థాపయ, ఇత్యుక్త్వా మహానిద్రాం ప్రాప్నోత్|
Chwilę później, osuwając się na kolana, zawołał jeszcze głośniej: —Panie! Nie policz im tego grzechu! Po tych słowach umarł.
