ప్రేరితాః 16
1 పౌలో దర్బ్బీలుస్త్రానగరయోరుపస్థితోభవత్ తత్ర తీమథియనామా శిష్య ఏక ఆసీత్; స విశ్వాసిన్యా యిహూదీయాయా యోషితో గర్బ్భజాతః కిన్తు తస్య పితాన్యదేశీయలోకః|
Najpierw udał się do Derbe i Listry. Spotkał tam pewnego ucznia imieniem Tymoteusz, będącego synem Żydówki, która uwierzyła w Jezusa, oraz ojca poganina.
2 స జనో లుస్త్రా-ఇకనియనగరస్థానాం భ్రాతృణాం సమీపేపి సుఖ్యాతిమాన్ ఆసీత్|
Wierzący z Listry i Ikonium wydawali mu dobrą opinię.
3 పౌలస్తం స్వసఙ్గినం కర్త్తుం మతిం కృత్వా తం గృహీత్వా తద్దేశనివాసినాం యిహూదీయానామ్ అనురోధాత్ తస్య త్వక్ఛేదం కృతవాన్ యతస్తస్య పితా భిన్నదేశీయలోక ఇతి సర్వ్వైరజ్ఞాయత|
Paweł zaproponował mu więc, aby przyłączył się niego w podróży. Najpierw jednak poddał go obrzędowi obrzezania—ze względu na Żydów zamieszkujących te okolice. Wszyscy bowiem wiedzieli, że jego ojciec był poganinem.
4 తతః పరం తే నగరే నగరే భ్రమిత్వా యిరూశాలమస్థైః ప్రేరితై ర్లోకప్రాచీనైశ్చ నిరూపితం యద్ వ్యవస్థాపత్రం తదనుసారేణాచరితుం లోకేభ్యస్తద్ దత్తవన్తః|
Odwiedzając miasta, zachęcali wierzących do przestrzegania postanowień apostołów i starszych z Jerozolimy.
5 తేనైవ సర్వ్వే ధర్మ్మసమాజాః ఖ్రీష్టధర్మ్మే సుస్థిరాః సన్తః ప్రతిదినం వర్ద్ధితా అభవన్|
A kościoły z dnia na dzień wzrastały liczebnie i coraz bardziej wierzyły Panu.
6 తేషు ఫ్రుగియాగాలాతియాదేశమధ్యేన గతేషు సత్సు పవిత్ర ఆత్మా తాన్ ఆశియాదేశే కథాం ప్రకాశయితుం ప్రతిషిద్ధవాన్|
Następnie podróżowali przez Frygię i Galację, gdyż tym razem Duch Święty nie pozwolił im nauczać w Azji.
7 తథా ముసియాదేశ ఉపస్థాయ బిథునియాం గన్తుం తైరుద్యోగే కృతే ఆత్మా తాన్ నాన్వమన్యత|
Szli wzdłuż granicy Myzji i chcieli skierować się do prowincji zwanej Bitynią, lecz Duch Jezusa znowu na to nie pozwolił.
8 తస్మాత్ తే ముసియాదేశం పరిత్యజ్య త్రోయానగరం గత్వా సముపస్థితాః|
Poszli więc przez Myzję do Troady.
9 రాత్రౌ పౌలః స్వప్నే దృష్టవాన్ ఏకో మాకిదనియలోకస్తిష్ఠన్ వినయం కృత్వా తస్మై కథయతి, మాకిదనియాదేశమ్ ఆగత్యాస్మాన్ ఉపకుర్వ్వితి|
W nocy Paweł miał widzenie. Ujrzał Macedończyka, który stał i błagał: „Przybądź do Macedonii i pomóż nam!”.
10 తస్యేత్థం స్వప్నదర్శనాత్ ప్రభుస్తద్దేశీయలోకాన్ ప్రతి సుసంవాదం ప్రచారయితుమ్ అస్మాన్ ఆహూయతీతి నిశ్చితం బుద్ధ్వా వయం తూర్ణం మాకిదనియాదేశం గన్తుమ్ ఉద్యోగమ్ అకుర్మ్మ|
To sprawiło, że postanowiliśmy udać się do Macedonii. Uznaliśmy bowiem, że to sam Bóg posyła nas, abyśmy głosili tam dobrą nowinę.
11 తతః పరం వయం త్రోయానగరాద్ ప్రస్థాయ ఋజుమార్గేణ సామథ్రాకియోపద్వీపేన గత్వా పరేఽహని నియాపలినగర ఉపస్థితాః|
Z Troady popłynęliśmy prosto do Samotraki, a następnego dnia—do Neapolis.
12 తస్మాద్ గత్వా మాకిదనియాన్తర్వ్వర్త్తి రోమీయవసతిస్థానం యత్ ఫిలిపీనామప్రధాననగరం తత్రోపస్థాయ కతిపయదినాని తత్ర స్థితవన్తః|
W końcu dotarliśmy do Filippi, miasta będącego stolicą tej części Macedonii i rzymską kolonią. Tam zatrzymaliśmy się na kilka dni.
13 విశ్రామవారే నగరాద్ బహి ర్గత్వా నదీతటే యత్ర ప్రార్థనాచార ఆసీత్ తత్రోపవిశ్య సమాగతా నారీః ప్రతి కథాం ప్రాచారయామ|
W szabat udaliśmy się za miasto, nad rzekę, gdzie—jak sądziliśmy—ludzie zbierają się na modlitwę. Usiedliśmy i rozmawialiśmy z zebranymi tam kobietami.
14 తతః థుయాతీరానగరీయా ధూషరామ్బరవిక్రాయిణీ లుదియానామికా యా ఈశ్వరసేవికా యోషిత్ శ్రోత్రీణాం మధ్య ఆసీత్ తయా పౌలోక్తవాక్యాని యద్ గృహ్యన్తే తదర్థం ప్రభుస్తస్యా మనోద్వారం ముక్తవాన్|
Przysłuchiwała się nam niejaka Lidia z Tiatyry, która handlowała purpurą. Znała już Boga, a Pan sprawił, że chętnie słuchała tego, o czym mówił Paweł.
15 అతః సా యోషిత్ సపరివారా మజ్జితా సతీ వినయం కృత్వా కథితవతీ, యుష్మాకం విచారాద్ యది ప్రభౌ విశ్వాసినీ జాతాహం తర్హి మమ గృహమ్ ఆగత్య తిష్ఠత| ఇత్థం సా యత్నేనాస్మాన్ అస్థాపయత్|
Została ochrzczona razem ze swoimi domownikami, a potem zaprosiła nas do siebie. —Jeśli wierzycie w moją wierność Panu—powiedziała—przyjdźcie i zamieszkajcie w moim domu. Zgodziliśmy się więc i zatrzymaliśmy się u niej.
16 యస్యా గణనయా తదధిపతీనాం బహుధనోపార్జనం జాతం తాదృశీ గణకభూతగ్రస్తా కాచన దాసీ ప్రార్థనాస్థానగమనకాల ఆగత్యాస్మాన్ సాక్షాత్ కృతవతీ|
Pewnego dnia, w drodze na miejsce modlitwy, natknęliśmy się na niewolnicę, opanowaną przez demona. Przynosiła ona swoim właścicielom niezłe dochody, bo przepowiadała przyszłość.
17 సాస్మాకం పౌలస్య చ పశ్చాద్ ఏత్య ప్రోచ్చైః కథామిమాం కథితవతీ, మనుష్యా ఏతే సర్వ్వోపరిస్థస్యేశ్వరస్య సేవకాః సన్తోఽస్మాన్ ప్రతి పరిత్రాణస్య మార్గం ప్రకాశయన్తి|
Szła za Pawłem i za nami, krzycząc: —Ci ludzie to słudzy Najwyższego Boga! Oni głoszą wam drogę do zbawienia!
18 సా కన్యా బహుదినాని తాదృశమ్ అకరోత్ తస్మాత్ పౌలో దుఃఖితః సన్ ముఖం పరావర్త్య తం భూతమవదద్, అహం యీశుఖ్రీష్టస్య నామ్నా త్వామాజ్ఞాపయామి త్వమస్యా బహిర్గచ్ఛ; తేనైవ తత్క్షణాత్ స భూతస్తస్యా బహిర్గతః|
Powtarzało się to przez wiele dni. W końcu Paweł, zmęczony tą sytuacją, odwrócił się i rzekł do demona: —W imieniu Jezusa Chrystusa rozkazuję ci: Wyjdź z niej! Wówczas demon natychmiast ją opuścił.
19 తతః స్వేషాం లాభస్య ప్రత్యాశా విఫలా జాతేతి విలోక్య తస్యాః ప్రభవః పౌలం సీలఞ్చ ధృత్వాకృష్య విచారస్థానేఽధిపతీనాం సమీపమ్ ఆనయన్|
Gdy jednak właściciele niewolnicy zobaczyli, że przepadła ich nadzieja na dalsze dochody, schwytali Pawła oraz Sylasa i zaciągnęli ich na rynek, do władz miasta.
20 తతః శాసకానాం నికటం నీత్వా రోమిలోకా వయమ్ అస్మాకం యద్ వ్యవహరణం గ్రహీతుమ్ ఆచరితుఞ్చ నిషిద్ధం,
Następnie postawili ich przed sędziami i powiedzieli: —Ci ludzie zakłócają porządek publiczny w naszym mieście!
21 ఇమే యిహూదీయలోకాః సన్తోపి తదేవ శిక్షయిత్వా నగరేఽస్మాకమ్ అతీవ కలహం కుర్వ్వన్తి,
Są Żydami i propagują styl życia, którego nam, Rzymianom, nie wolno przyjmować!
22 ఇతి కథితే సతి లోకనివహస్తయోః ప్రాతికూల్యేనోదతిష్ఠత్ తథా శాసకాస్తయో ర్వస్త్రాణి ఛిత్వా వేత్రాఘాతం కర్త్తుమ్ ఆజ్ఞాపయన్|
Cały tłum zwrócił się wtedy przeciwko Pawłowi i Sylasowi, a sędziowie nakazali zedrzeć z nich ubranie i ubiczować ich.
23 అపరం తే తౌ బహు ప్రహార్య్య త్వమేతౌ కారాం నీత్వా సావధానం రక్షయేతి కారారక్షకమ్ ఆదిశన్|
Gdy już im wymierzono karę, wtrącili ich do więzienia, a strażnikowi nakazali dobrze ich strzec.
24 ఇత్థమ్ ఆజ్ఞాం ప్రాప్య స తావభ్యన్తరస్థకారాం నీత్వా పాదేషు పాదపాశీభి ర్బద్ధ్వా స్థాపితావాన్|
Słysząc taki rozkaz, strażnik umieścił ich w celi mieszczącej się w środku budynku, a ich nogi zakuł w dyby.
25 అథ నిశీథసమయే పౌలసీలావీశ్వరముద్దిశ్య ప్రాథనాం గానఞ్చ కృతవన్తౌ, కారాస్థితా లోకాశ్చ తదశృణ్వన్
Około północy Paweł i Sylas wielbili Boga modlitwą i pieśniami, a wszyscy współwięźniowie przysłuchiwali się im.
26 తదాకస్మాత్ మహాన్ భూమికమ్పోఽభవత్ తేన భిత్తిమూలేన సహ కారా కమ్పితాభూత్ తత్క్షణాత్ సర్వ్వాణి ద్వారాణి ముక్తాని జాతాని సర్వ్వేషాం బన్ధనాని చ ముక్తాని|
Nagle powstało tak wielkie trzęsienie ziemi, że zadrżały fundamenty więzienia. Wszystkie drzwi same się otworzyły, a kajdany wszystkich więźniów rozerwały się.
27 అతఏవ కారారక్షకో నిద్రాతో జాగరిత్వా కారాయా ద్వారాణి ముక్తాని దృష్ట్వా బన్దిలోకాః పలాయితా ఇత్యనుమాయ కోషాత్ ఖఙ్గం బహిః కృత్వాత్మఘాతం కర్త్తుమ్ ఉద్యతః|
Obudziło to również strażnika. Gdy zobaczył otwarte bramy, uznał, że więźniowie uciekli, i z przerażenia chwycił miecz, aby się zabić.
28 కిన్తు పౌలః ప్రోచ్చైస్తమాహూయ కథితవాన్ పశ్య వయం సర్వ్వేఽత్రాస్మహే, త్వం నిజప్రాణహింసాం మాకార్షీః|
Wtedy Paweł głośno zawołał: —Nie rób sobie krzywdy! Wszyscy tu jesteśmy!
29 తదా ప్రదీపమ్ ఆనేతుమ్ ఉక్త్వా స కమ్పమానః సన్ ఉల్లమ్ప్యాభ్యన్తరమ్ ఆగత్య పౌలసీలయోః పాదేషు పతితవాన్|
Strażnik zażądał światła i drżąc ze strachu padł do nóg Pawła i Sylasa.
30 పశ్చాత్ స తౌ బహిరానీయ పృష్టవాన్ హే మహేచ్ఛౌ పరిత్రాణం ప్రాప్తుం మయా కిం కర్త్తవ్యం?
Wyprowadził ich z celi na zewnątrz i zapytał: —Panowie! Co mam robić, żeby osiągnąć zbawienie?
31 పశ్చాత్ తౌ స్వగృహమానీయ తయోః సమ్ముఖే ఖాద్యద్రవ్యాణి స్థాపితవాన్ తథా స స్వయం తదీయాః సర్వ్వే పరివారాశ్చేశ్వరే విశ్వసన్తః సానన్దితా అభవన్|
—Uwierz w Jezusa jako Pana—odpowiedzieli—a będziesz zbawiony ty i cały twój dom.
32 తస్మై తస్య గృహస్థితసర్వ్వలోకేభ్యశ్చ ప్రభోః కథాం కథితవన్తౌ|
I przedstawili jemu i wszystkim jego domownikom dobrą nowinę.
33 తథా రాత్రేస్తస్మిన్నేవ దణ్డే స తౌ గృహీత్వా తయోః ప్రహారాణాం క్షతాని ప్రక్షాలితవాన్ తతః స స్వయం తస్య సర్వ్వే పరిజనాశ్చ మజ్జితా అభవన్|
Zaraz też strażnik zaprosił ich do siebie i opatrzył rany po biczowaniu, a następnie dał się ochrzcić wraz z całą rodziną.
34 పశ్చాత్ తౌ స్వగృహమానీయ తయోః సమ్ముఖే ఖాద్యద్రవ్యాణి స్థాపితవాన్ తథా స స్వయం తదీయాః సర్వ్వే పరివారాశ్చేశ్వరే విశ్వసన్తః సానన్దితా అభవన్|
Następnie ugościł ich w swoim domu, razem ze wszystkimi ciesząc się z tego, że uwierzył Bogu.
35 దిన ఉపస్థితే తౌ లోకౌ మోచయేతి కథాం కథయితుం శాసకాః పదాతిగణం ప్రేషితవన్తః|
Następnego dnia sędziowie wysłali do strażnika żołnierzy z rozkazem: —Uwolnij tych ludzi!
36 తతః కారారక్షకః పౌలాయ తాం వార్త్తాం కథితవాన్ యువాం త్యాజయితుం శాసకా లోకాన ప్రేషితవన్త ఇదానీం యువాం బహి ర్భూత్వా కుశలేన ప్రతిష్ఠేతాం|
—Sędziowie wydali rozkaz, żeby was uwolnić—powiedział strażnik do Pawła. —Idźcie więc w pokoju.
37 కిన్తు పౌలస్తాన్ అవదత్ రోమిలోకయోరావయోః కమపి దోషమ్ న నిశ్చిత్య సర్వ్వేషాం సమక్షమ్ ఆవాం కశయా తాడయిత్వా కారాయాం బద్ధవన్త ఇదానీం కిమావాం గుప్తం విస్త్రక్ష్యన్తి? తన్న భవిష్యతి, స్వయమాగత్యావాం బహిః కృత్వా నయన్తు|
—O nie!—zaprotestował Paweł. —Nie zważając na to, że jesteśmy rzymskimi obywatelami, bez wyroku kazali nas ubiczować i wtrącić do więzienia. A teraz ukradkiem próbują się nas pozbyć? Niech sami przyjdą i nas uwolnią.
38 తదా పదాతిభిః శాసకేభ్య ఏతద్వార్త్తాయాం కథితాయాం తౌ రోమిలోకావితి కథాం శ్రుత్వా తే భీతాః
Żołnierze przekazali tę odpowiedź sędziom. Ci zaś przestraszyli się, słysząc, że apostołowie mają rzymskie obywatelstwo.
39 సన్తస్తయోః సన్నిధిమాగత్య వినయమ్ అకుర్వ్వన్ అపరం బహిః కృత్వా నగరాత్ ప్రస్థాతుం ప్రార్థితవన్తః|
Przyszli więc osobiście i prosili ich o opuszczenie więzienia, a następnie błagali ich, aby wyjechali z miasta.
40 తతస్తౌ కారాయా నిర్గత్య లుదియాయా గృహం గతవన్తౌ తత్ర భ్రాతృగణం సాక్షాత్కృత్య తాన్ సాన్త్వయిత్వా తస్మాత్ స్థానాత్ ప్రస్థితౌ|
Paweł i Sylas, po wyjściu z więzienia, udali się jednak do domu Lidii. Spotkali się tam z wierzącymi, dodali im otuchy i dopiero wtedy opuścili miasto.
