1 తీమథియః 4

1 పవిత్ర ఆత్మా స్పష్టమ్ ఇదం వాక్యం వదతి చరమకాలే కతిపయలోకా వహ్నినాఙ్కితత్వాత్

Now the Spirit says explicitly that in later times some will fall away from the faith, paying attention to deceiving spirits and to things taught by demons

2 కఠోరమనసాం కాపట్యాద్ అనృతవాదినాం వివాహనిషేధకానాం భక్ష్యవిశేషనిషేధకానాఞ్చ

—through hypocritical liars whose own consciences have been cauterized,

3 భూతస్వరూపాణాం శిక్షాయాం భ్రమకాత్మనాం వాక్యేషు చ మనాంసి నివేశ్య ధర్మ్మాద్ భ్రంశిష్యన్తే| తాని తు భక్ష్యాణి విశ్వాసినాం స్వీకృతసత్యధర్మ్మాణాఞ్చ ధన్యవాదసహితాయ భోగాయేశ్వరేణ ససృజిరే|

who forbid to marry and to eat foods that God created to be received with thanksgiving by those who believe and really know the truth.

4 యత ఈశ్వరేణ యద్యత్ సృష్టం తత్ సర్వ్వమ్ ఉత్తమం యది చ ధన్యవాదేన భుజ్యతే తర్హి తస్య కిమపి నాగ్రాహ్యం భవతి,

For every creature of God is good, and nothing is to be rejected if it is received with thanksgiving,

5 యత ఈశ్వరస్య వాక్యేన ప్రార్థనయా చ తత్ పవిత్రీభవతి|

because it is consecrated through the Word of God and prayer.

6 ఏతాని వాక్యాని యది త్వం భ్రాతృన్ జ్ఞాపయేస్తర్హి యీశుఖ్రీష్టస్యోత్తమ్ః పరిచారకో భవిష్యసి యో విశ్వాసో హితోపదేశశ్చ త్వయా గృహీతస్తదీయవాక్యైరాప్యాయిష్యసే చ|

If you instruct the brothers in these things you will be a good servant of Jesus Christ, brought up in the words of the faith and of the good doctrine that you have faithfully followed.

7 యాన్యుపాఖ్యానాని దుర్భావాని వృద్ధయోషితామేవ యోగ్యాని చ తాని త్వయా విసృజ్యన్తామ్ ఈశ్వరభక్తయే యత్నః క్రియతాఞ్చ|

But reject godless myths and old-wives' tales; rather, exercise yourself toward godliness.

8 యతః శారీరికో యత్నః స్వల్పఫలదో భవతి కిన్త్వీశ్వరభక్తిరైహికపారత్రికజీవనయోః ప్రతిజ్ఞాయుక్తా సతీ సర్వ్వత్ర ఫలదా భవతి|

Now physical exercise has some value, but godliness has value in all things, holding promises for both this present life and the one to come.

9 వాక్యమేతద్ విశ్వసనీయం సర్వ్వై ర్గ్రహణీయఞ్చ వయఞ్చ తదర్థమేవ శ్రామ్యామో నిన్దాం భుంజ్మహే చ|

Here is a trustworthy word, worthy of total acceptance

10 యతో హేతోః సర్వ్వమానవానాం విశేషతో విశ్వాసినాం త్రాతా యోఽమర ఈశ్వరస్తస్మిన్ వయం విశ్వసామః|

(which is also why we labor and suffer reproach): We have set our hope on the living God, who is ‘Savior of all men’, especially of those who believe.

11 త్వమ్ ఏతాని వాక్యాని ప్రచారయ సముపదిశ చ|

Command and teach these things.

12 అల్పవయష్కత్వాత్ కేనాప్యవజ్ఞేయో న భవ కిన్త్వాలాపేనాచరణేన ప్రేమ్నా సదాత్మత్వేన విశ్వాసేన శుచిత్వేన చ విశ్వాసినామ్ ఆదర్శో భవ|

Let no one look down on your youthfulness, but be an example to the believers in word, in conduct, in love, in spirit, in faith, in purity.

13 యావన్నాహమ్ ఆగమిష్యామి తావత్ త్వ పాఠే చేతయనే ఉపదేశే చ మనో నిధత్స్వ|

Until I come give attention to public reading [of Scripture], to exhortation, to teaching.

14 ప్రాచీనగణహస్తార్పణసహితేన భవిష్యద్వాక్యేన యద్దానం తుభ్యం విశ్రాణితం తవాన్తఃస్థే తస్మిన్ దానే శిథిలమనా మా భవ|

Do not neglect the gift that is in you, which was ‘given’ to you through prophecy with the laying on of the hands of the body of elders.

15 ఏతేషు మనో నివేశయ, ఏతేషు వర్త్తస్వ, ఇత్థఞ్చ సర్వ్వవిషయే తవ గుణవృద్ధిః ప్రకాశతాం|

Cultivate these things; give yourself wholly to them, so that your progress may be evident to all.

16 స్వస్మిన్ ఉపదేశే చ సావధానో భూత్వావతిష్ఠస్వ తత్ కృత్వా త్వయాత్మపరిత్రాణం శ్రోతృణాఞ్చ పరిత్రాణం సాధయిష్యతే|

Take pains with yourself and the doctrine; persevere in those things, because by doing so you will save both yourself and those who hear you.