< ரோமிண​: 9 >

1 அஹம்’ காஞ்சித்³ கல்பிதாம்’ கதா²ம்’ ந கத²யாமி, க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸாக்ஷாத் ஸத்யமேவ ப்³ரவீமி பவித்ரஸ்யாத்மந​: ஸாக்ஷாந் மதீ³யம்’ மந ஏதத் ஸாக்ஷ்யம்’ த³தா³தி|
Jeg sier sannhet i Kristus, jeg lyver ikke, min samvittighet vidner med mig i den Hellige Ånd,
2 மமாந்தரதிஸ²யது³​: க²ம்’ நிரந்தரம்’ கே²த³ஸ்²ச
at jeg har en stor sorg og en uavlatelig gremmelse i mitt hjerte.
3 தஸ்மாத்³ அஹம்’ ஸ்வஜாதீயப்⁴ராத்ரு’ணாம்’ நிமித்தாத் ஸ்வயம்’ க்²ரீஷ்டாச்சா²பாக்ராந்தோ ப⁴விதும் ஐச்ச²ம்|
For jeg vilde ønske at jeg selv var forbannet bort fra Kristus for mine brødre, mine frender efter kjødet,
4 யதஸ்த இஸ்ராயேலஸ்ய வம்’ஸா² அபி ச த³த்தகபுத்ரத்வம்’ தேஜோ நியமோ வ்யவஸ்தா²தா³நம்’ மந்தி³ரே ப⁴ஜநம்’ ப்ரதிஜ்ஞா​: பித்ரு’புருஷக³ணஸ்²சைதேஷு ஸர்வ்வேஷு தேஷாம் அதி⁴காரோ(அ)ஸ்தி|
de som er israelitter, de som barnekåret og herligheten og paktene og lovgivningen og gudstjenesten og løftene tilhører,
5 தத் கேவலம்’ நஹி கிந்து ஸர்வ்வாத்⁴யக்ஷ​: ஸர்வ்வதா³ ஸச்சிதா³நந்த³ ஈஸ்²வரோ ய​: க்²ரீஷ்ட​: ஸோ(அ)பி ஸா²ரீரிகஸம்ப³ந்தே⁴ந தேஷாம்’ வம்’ஸ²ஸம்ப⁴வ​: | (aiōn g165)
de som fedrene tilhører, og som Kristus er kommet fra efter kjødet, han som er Gud over alle ting, velsignet i evighet. Amen. (aiōn g165)
6 ஈஸ்²வரஸ்ய வாக்யம்’ விப²லம்’ ஜாதம் இதி நஹி யத்காரணாத்³ இஸ்ராயேலோ வம்’ஸே² யே ஜாதாஸ்தே ஸர்வ்வே வஸ்துத இஸ்ராயேலீயா ந ப⁴வந்தி|
Dog ikke som om Guds ord har slått feil. For ikke alle som er av Israels ætt, er derfor Israel;
7 அபரம் இப்³ராஹீமோ வம்’ஸே² ஜாதா அபி ஸர்வ்வே தஸ்யைவ ஸந்தாநா ந ப⁴வந்தி கிந்து இஸ்ஹாகோ நாம்நா தவ வம்’ஸோ² விக்²யாதோ ப⁴விஷ்யதி|
heller ikke er alle, fordi de er Abrahams ætt, derfor hans barn; men: I Isak skal det nevnes dig en ætt,
8 அர்தா²த் ஸா²ரீரிகஸம்’ஸர்கா³த் ஜாதா​: ஸந்தாநா யாவந்தஸ்தாவந்த ஏவேஸ்²வரஸ்ய ஸந்தாநா ந ப⁴வந்தி கிந்து ப்ரதிஸ்²ரவணாத்³ யே ஜாயந்தே தஏவேஸ்²வரவம்’ஸோ² க³ண்யதே|
det er: ikke kjødets barn er Guds barn, men løftets barn regnes til ætten;
9 யதஸ்தத்ப்ரதிஸ்²ருதே ர்வாக்யமேதத், ஏதாத்³ரு’ஸே² ஸமயே (அ)ஹம்’ புநராக³மிஷ்யாமி தத்பூர்வ்வம்’ ஸாராயா​: புத்ர ஏகோ ஜநிஷ்யதே|
for et løftes ord er dette: Ved denne tid vil jeg komme, og da skal Sara ha en sønn.
10 அபரமபி வதா³மி ஸ்வமநோ(அ)பி⁴லாஷத ஈஸ்²வரேண யந்நிரூபிதம்’ தத் கர்ம்மதோ நஹி கிந்த்வாஹ்வயிது ர்ஜாதமேதத்³ யதா² ஸித்³த்⁴யதி
Og ikke bare dette; men så var det også med Rebekka, hun som var fruktsommelig ved én, Isak, vår far.
11 தத³ர்த²ம்’ ரிப்³காநாமிகயா யோஷிதா ஜநைகஸ்மாத்³ அர்தா²த்³ அஸ்மாகம் இஸ்ஹாக​: பூர்வ்வபுருஷாத்³ க³ர்பே⁴ த்⁴ரு’தே தஸ்யா​: ஸந்தாநயோ​: ப்ரஸவாத் பூர்வ்வம்’ கிஞ்ச தயோ​: ஸு²பா⁴ஸு²ப⁴கர்ம்மண​: கரணாத் பூர்வ்வம்’
For da de ennu var ufødte og ennu ikke hadde gjort hverken godt eller ondt - forat Guds råd efter hans utvelgelse skulde stå ved makt, ikke ved gjerninger, men ved ham som kaller -
12 தாம்’ ப்ரதீத³ம்’ வாக்யம் உக்தம்’, ஜ்யேஷ்ட²​: கநிஷ்ட²ம்’ ஸேவிஷ்யதே,
da blev det sagt til henne: Den eldste skal tjene den yngste;
13 யதா² லிகி²தம் ஆஸ்தே, ததா²ப்யேஷாவி ந ப்ரீத்வா யாகூபி³ ப்ரீதவாந் அஹம்’|
som skrevet er: Jakob elsket jeg, men Esau hatet jeg.
14 தர்ஹி வயம்’ கிம்’ ப்³ரூம​: ? ஈஸ்²வர​: கிம் அந்யாயகாரீ? ததா² ந ப⁴வது|
Hvad skal vi da si? er der vel urettferdighet hos Gud? Langt derifra!
15 யத​: ஸ ஸ்வயம்’ மூஸாம் அவத³த்; அஹம்’ யஸ்மிந் அநுக்³ரஹம்’ சிகீர்ஷாமி தமேவாநுக்³ரு’ஹ்லாமி, யஞ்ச த³யிதும் இச்சா²மி தமேவ த³யே|
for til Moses sier han: Jeg vil miskunne mig over den som jeg miskunner mig over, og ynkes over den som Jeg ynkes over.
16 அதஏவேச்ச²தா யதமாநேந வா மாநவேந தந்ந ஸாத்⁴யதே த³யாகாரிணேஸ்²வரேணைவ ஸாத்⁴யதே|
Så står det da ikke til den som vil, heller ikke til den som løper, men til Gud, som gjør miskunnhet.
17 பி²ரௌணி ஸா²ஸ்த்ரே லிக²தி, அஹம்’ த்வத்³த்³வாரா மத்பராக்ரமம்’ த³ர்ஸ²யிதும்’ ஸர்வ்வப்ரு’தி²வ்யாம்’ நிஜநாம ப்ரகாஸ²யிதுஞ்ச த்வாம்’ ஸ்தா²பிதவாந்|
For Skriften sier til Farao: Just til dette opreiste jeg dig at jeg kunde vise min makt på dig, og at mitt navn kunde bli kunngjort over all jorden.
18 அத​: ஸ யம் அநுக்³ரஹீதும் இச்ச²தி தமேவாநுக்³ரு’ஹ்லாதி, யஞ்ச நிக்³ரஹீதும் இச்ச²தி தம்’ நிக்³ரு’ஹ்லாதி|
Altså: hvem han vil, den miskunner han sig over; og hvem han vil, den forherder han.
19 யதி³ வத³ஸி தர்ஹி ஸ தோ³ஷம்’ குதோ க்³ரு’ஹ்லாதி? ததீ³யேச்சா²யா​: ப்ரதிப³ந்த⁴கத்வம்’ கர்த்தம்’ கஸ்ய ஸாமர்த்²யம்’ வித்³யதே?
Du vil da si til mig: Hvad har han da ennu å klage over? for hvem står vel hans vilje imot?
20 ஹே ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரதிபக்ஷ மர்த்ய த்வம்’ க​: ? ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ மாம்’ குத​: ஸ்ரு’ஷ்டவாந்? இதி கதா²ம்’ ஸ்ரு’ஷ்டவஸ்து ஸ்ரஷ்ட்ரே கிம்’ கத²யிஷ்யதி?
Men hvem er da du, menneske, som tar til gjenmæle mot Gud? Vil da verket si til virkeren: Hvorfor gjorde du mig slik?
21 ஏகஸ்மாந் ம்ரு’த்பிண்டா³த்³ உத்க்ரு’ஷ்டாபக்ரு’ஷ்டௌ த்³விவிதௌ⁴ கலஸௌ² கர்த்தும்’ கிம்’ குலாலஸ்ய ஸாமர்த்²யம்’ நாஸ்தி?
Eller har ikke pottemakeren makt over leret, så han av samme deig kan arbeide det ene kar til ære, det andre til vanære?
22 ஈஸ்²வர​: கோபம்’ ப்ரகாஸ²யிதும்’ நிஜஸ²க்திம்’ ஜ்ஞாபயிதுஞ்சேச்ச²ந் யதி³ விநாஸ²ஸ்ய யோக்³யாநி க்ரோத⁴பா⁴ஜநாநி ப்ரதி ப³ஹுகாலம்’ தீ³ர்க⁴ஸஹிஷ்ணுதாம் ஆஸ்²ரயதி;
Men om nu Gud, skjønt han vilde vise sin vrede og kunngjøre sin makt, dog i stort langmod tålte vredens kar, som var dannet til undergang,
23 அபரஞ்ச விப⁴வப்ராப்த்யர்த²ம்’ பூர்வ்வம்’ நியுக்தாந்யநுக்³ரஹபாத்ராணி ப்ரதி நிஜவிப⁴வஸ்ய பா³ஹுல்யம்’ ப்ரகாஸ²யிதும்’ கேவலயிஹூதி³நாம்’ நஹி பி⁴ந்நதே³ஸி²நாமபி மத்⁴யாத்³
så han også kunde kunngjøre sin herlighets rikdom over miskunnhetens kar, som han forut hadde beredt til herlighet?
24 அஸ்மாநிவ தாந்யாஹ்வயதி தத்ர தவ கிம்’?
Og til å bli slike kalte han også oss, ikke bare av jøder, men også av hedninger,
25 ஹோஸே²யக்³ரந்தே² யதா² லிகி²தம் ஆஸ்தே, யோ லோகோ மம நாஸீத் தம்’ வதி³ஷ்யாமி மதீ³யகம்’| யா ஜாதி ர்மே(அ)ப்ரியா சாஸீத் தாம்’ வதி³ஷ்யாம்யஹம்’ ப்ரியாம்’|
som han også sier hos Hoseas: Det som ikke er mitt folk, vil jeg kalle mitt folk, og henne som ikke er elsket, vil jeg kalle min elskede,
26 யூயம்’ மதீ³யலோகா ந யத்ரேதி வாக்யமௌச்யத| அமரேஸ²ஸ்ய ஸந்தாநா இதி க்²யாஸ்யந்தி தத்ர தே|
og det skal skje: På det sted hvor det blev sagt til dem: I er ikke mitt folk, der skal de kalles den levende Guds barn.
27 இஸ்ராயேலீயலோகேஷு யிஸா²யியோ(அ)பி வாசமேதாம்’ ப்ராசாரயத், இஸ்ராயேலீயவம்’ஸா²நாம்’ யா ஸம்’க்²யா ஸா து நிஸ்²சிதம்’| ஸமுத்³ரஸிகதாஸம்’க்²யாஸமாநா யதி³ ஜாயதே| ததா²பி கேவலம்’ லோகைரல்பைஸ்த்ராணம்’ வ்ரஜிஷ்யதே|
Og Esaias roper ut over Israel: Om tallet på Israels barn er som havets sand, så skal bare levningen bli frelst;
28 யதோ ந்யாயேந ஸ்வம்’ கர்ம்ம பரேஸ²​: ஸாத⁴யிஷ்யதி| தே³ஸே² ஸஏவ ஸம்’க்ஷேபாந்நிஜம்’ கர்ம்ம கரிஷ்யதி|
for sitt ord skal Herren utføre og hastig fullbyrde på jorden.
29 யிஸா²யியோ(அ)பரமபி கத²யாமாஸ, ஸைந்யாத்⁴யக்ஷபரேஸே²ந சேத் கிஞ்சிந்நோத³ஸி²ஷ்யத| ததா³ வயம்’ ஸிதோ³மேவாப⁴விஷ்யாம விநிஸ்²சிதம்’| யத்³வா வயம் அமோராயா அக³மிஷ்யாம துல்யதாம்’|
Og som Esaias forut har sagt: Hadde ikke den Herre Sebaot levnet oss en sæd, så var vi blitt som Sodoma og gjort like med Gomorra.
30 தர்ஹி வயம்’ கிம்’ வக்ஷ்யாம​: ? இதரதே³ஸீ²யா லோகா அபி புண்யார்த²ம் அயதமாநா விஸ்²வாஸேந புண்யம் அலப⁴ந்த;
Hvad skal vi da si? At hedninger som ikke søkte rettferdighet, de vant rettferdighet, men det var rettferdigheten av tro;
31 கிந்த்விஸ்ராயேல்லோகா வ்யவஸ்தா²பாலநேந புண்யார்த²ம்’ யதமாநாஸ்தந் நாலப⁴ந்த|
Israel derimot, som søkte rettferdighetens lov, de vant ikke frem til denne lov.
32 தஸ்ய கிம்’ காரணம்’? தே விஸ்²வாஸேந நஹி கிந்து வ்யவஸ்தா²யா​: க்ரியயா சேஷ்டித்வா தஸ்மிந் ஸ்க²லநஜநகே பாஷாணே பாத³ஸ்க²லநம்’ ப்ராப்தா​: |
Hvorfor det? Fordi de ikke søkte den ved tro, men ved gjerninger; for de støtte an mot snublestenen,
33 லிகி²தம்’ யாத்³ரு’ஸ²ம் ஆஸ்தே, பஸ்²ய பாத³ஸ்க²லார்த²ம்’ ஹி ஸீயோநி ப்ரஸ்தரந்ததா²| பா³தா⁴காரஞ்ச பாஷாணம்’ பரிஸ்தா²பிதவாநஹம்| விஸ்²வஸிஷ்யதி யஸ்தத்ர ஸ ஜநோ ந த்ரபிஷ்யதே|
som skrevet er: Se, jeg legger i Sion en snublesten og en anstøtsklippe; den som tror på ham, skal ikke bli til skamme.

< ரோமிண​: 9 >