ப்ரகாஸி²தம்’ 19
1 தத: பரம்’ ஸ்வர்க³ஸ்தா²நாம்’ மஹாஜநதாயா மஹாஸ²ப்³தோ³ (அ)யம்’ மயா ஸ்²ரூத: , ப்³ரூத பரேஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம் அஸ்மதீ³யோ ய ஈஸ்²வர: | தஸ்யாப⁴வத் பரித்ராணாம்’ ப்ரபா⁴வஸ்²ச பராக்ரம: |
Derefter hørte jeg likesom en sterk lyd av en stor skare i himmelen, som sa: Halleluja! Frelsen og æren og makten tilhører vår Gud!
2 விசாராஜ்ஞாஸ்²ச தஸ்யைவ ஸத்யா ந்யாய்யா ப⁴வந்தி ச| யா ஸ்வவேஸ்²யாக்ரியாபி⁴ஸ்²ச வ்யகரோத் க்ரு’த்ஸ்நமேதி³நீம்’| தாம்’ ஸ த³ண்டி³தவாந் வேஸ்²யாம்’ தஸ்யாஸ்²ச கரதஸ்ததா²| ஸோ²ணிதஸ்ய ஸ்வதா³ஸாநாம்’ ஸம்’ஸோ²த⁴ம்’ ஸ க்³ரு’ஹீதவாந்||
for sanne og rettferdige er hans dommer; han har dømt den store skjøge, hun som ødela jorden med sitt horelevnet, og han har krevd sine tjeneres blod av hennes hånd.
3 புநரபி தைரித³முக்தம்’ யதா², ப்³ரூத பரேஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ யந்நித்யம்’ நித்யமேவ ச| தஸ்யா தா³ஹஸ்ய தூ⁴மோ (அ)ஸௌ தி³ஸ²மூர்த்³த்⁴வமுதே³ஷ்யதி|| (aiōn g165)
Og de sa annen gang: Halleluja! Og røken av henne stiger op i all evighet. (aiōn g165)
4 தத: பரம்’ சதுர்வ்விம்’ஸ²திப்ராசீநாஸ்²சத்வார: ப்ராணிநஸ்²ச ப்ரணிபத்ய ஸிம்’ஹாஸநோபவிஷ்டம் ஈஸ்²வரம்’ ப்ரணம்யாவத³ந், ததா²ஸ்து பரமேஸ²ஸ்²ச ஸர்வ்வைரேவ ப்ரஸ²ஸ்யதாம்’||
Og de fire og tyve eldste og de fire livsvesener falt ned og tilbad Gud, som satt på tronen, og sa: Amen! Halleluja!
5 அநந்தரம்’ ஸிம்’ஹாஸநமத்⁴யாத்³ ஏஷ ரவோ நிர்க³தோ, யதா², ஹே ஈஸ்²வரஸ்ய தா³ஸேயாஸ்தத்³ப⁴க்தா: ஸகலா நரா: | யூயம்’ க்ஷுத்³ரா மஹாந்தஸ்²ச ப்ரஸ²ம்’ஸத வ ஈஸ்²வரம்’||
Og en røst gikk ut fra tronen, som sa: Lov vår Gud, alle I hans tjenere, og I som frykter ham, både små og store!
6 தத: பரம்’ மஹாஜநதாயா: ஸ²ப்³த³ இவ ப³ஹுதோயாநாஞ்ச ஸ²ப்³த³ இவ க்³ரு’ருதரஸ்தநிதாநாஞ்ச ஸ²ப்³த³ இவ ஸ²ப்³தோ³ (அ)யம்’ மயா ஸ்²ருத: , ப்³ரூத பரேஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ ராஜத்வம்’ ப்ராப்தவாந் யத: | ஸ பரமேஸ்²வரோ (அ)ஸ்மாகம்’ ய: ஸர்வ்வஸ²க்திமாந் ப்ரபு⁴: |
Og jeg hørte likesom en lyd av en stor skare og som en lyd av mange vann og som en lyd av sterke tordener, som sa: Halleluja! for Gud Herren, den allmektige, er blitt konge!
7 கீர்த்தயாம: ஸ்தவம்’ தஸ்ய ஹ்ரு’ஷ்டாஸ்²சோல்லாஸிதா வயம்’| யந்மேஷஸா²வகஸ்யைவ விவாஹஸமயோ (அ)ப⁴வத்| வாக்³த³த்தா சாப⁴வத் தஸ்மை யா கந்யா ஸா ஸுஸஜ்ஜிதா|
La oss glede og fryde oss og gi ham æren! for Lammets bryllup er kommet, og hans brud har gjort sig rede,
8 பரிதா⁴நாய தஸ்யை ச த³த்த: ஸு²ப்⁴ர: ஸுசேலக: ||
og det er henne gitt å klæ sig i rent og skinnende fint lin. For det fine lin er de helliges rettferdige gjerninger.
9 ஸ ஸுசேலக: பவித்ரலோகாநாம்’ புண்யாநி| தத: ஸ மாம் உக்தவாந் த்வமித³ம்’ லிக² மேஷஸா²வகஸ்ய விவாஹபோ⁴ஜ்யாய யே நிமந்த்ரிதாஸ்தே த⁴ந்யா இதி| புநரபி மாம் அவத³த், இமாநீஸ்²வரஸ்ய ஸத்யாநி வாக்யாநி|
Og han sier til mig: Skriv: Salige er de som er innbudt til Lammets bryllups-nattverd! Og han sier til mig: Dette er Guds sanne ord.
10 அநந்தரம்’ அஹம்’ தஸ்ய சரணயோரந்திகே நிபத்ய தம்’ ப்ரணந்துமுத்³யத: | தத: ஸ மாம் உக்தவாந் ஸாவதா⁴நஸ்திஷ்ட² மைவம்’ குரு யீஸோ²: ஸாக்ஷ்யவிஸி²ஷ்டைஸ்தவ ப்⁴ராத்ரு’பி⁴ஸ்த்வயா ச ஸஹதா³ஸோ (அ)ஹம்’| ஈஸ்²வரமேவ ப்ரணம யஸ்மாத்³ யீஸோ²: ஸாக்ஷ்யம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாக்யஸ்ய ஸாரம்’|
Og jeg falt ned for hans føtter for å tilbede ham; og han sier til mig: Var dig for det! jeg er din og dine brødres medtjener, de som har Jesu vidnesbyrd. Gud skal du tilbede! For Jesu vidnesbyrd er profet-ordets ånd.
11 அநந்தரம்’ மயா முக்த: ஸ்வர்கோ³ த்³ரு’ஷ்ட: , ஏக: ஸ்²வேதவர்ணோ (அ)ஸ்²வோ (அ)பி த்³ரு’ஷ்டஸ்ததா³ரூடோ⁴ ஜநோ விஸ்²வாஸ்ய: ஸத்யமயஸ்²சேதி நாம்நா க்²யாத: ஸ யாதா²ர்த்²யேந விசாரம்’ யுத்³த⁴ஞ்ச கரோதி|
Og jeg så himmelen åpnet, og se, en hvit hest, og han som satt på den, heter Trofast og Sanndru, og han dømmer og strider med rettferdighet.
12 தஸ்ய நேத்ரே (அ)க்³நிஸி²கா²துல்யே ஸி²ரஸி ச ப³ஹுகிரீடாநி வித்³யந்தே தத்ர தஸ்ய நாம லிகி²தமஸ்தி தமேவ விநா நாபர: கோ (அ)பி தந்நாம ஜாநாதி|
Hans øine er som ildslue, og på hans hode er det mange kroner; han har et navn skrevet som ingen kjenner uten han selv,
13 ஸ ருதி⁴ரமக்³நேந பரிச்ச²தே³நாச்சா²தி³த ஈஸ்²வரவாத³ இதி நாம்நாபி⁴தீ⁴யதே ச|
og han er klædd i et klædebon som er dyppet i blod, og han er kalt Guds ord.
14 அபரம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²ஸைந்யாநி ஸ்²வேதாஸ்²வாரூடா⁴நி பரிஹிதநிர்ம்மலஸ்²வேதஸூக்ஷ்மவஸ்த்ராணி ச பூ⁴த்வா தமநுக³ச்ச²ந்தி|
Og hærene i himmelen fulgte ham på hvite hester, klædd i hvitt og rent fint lin.
15 தஸ்ய வக்த்ராத்³ ஏகஸ்தீக்ஷண: க²ங்கோ³ நிர்க³ச்ச²தி தேந க²ங்கே³ந ஸர்வ்வஜாதீயாஸ்தேநாகா⁴திதவ்யா: ஸ ச லௌஹத³ண்டே³ந தாந் சாரயிஷ்யதி ஸர்வ்வஸ²க்திமத ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரசண்ட³கோபரஸோத்பாத³கத்³ராக்ஷாகுண்டே³ யத்³யத் திஷ்ட²தி தத் ஸர்வ்வம்’ ஸ ஏவ பதா³ப்⁴யாம்’ பிநஷ்டி|
Og av hans munn går det ut et skarpt sverd, forat han med det skal slå hedningene; og han skal styre dem med jernstav, og han treder vinpersen med Guds, den allmektiges, strenge vredes vin.
16 அபரம்’ தஸ்ய பரிச்ச²த³ உரஸி ச ராஜ்ஞாம்’ ராஜா ப்ரபூ⁴நாம்’ ப்ரபு⁴ஸ்²சேதி நாம நிகி²தமஸ்தி|
Og på sitt klædebon og på sin lend har han et navn skrevet: Kongers konge og herrers herre.
17 அநந்தரம்’ ஸூர்ய்யே திஷ்ட²ந் ஏகோ தூ³தோ மயா த்³ரு’ஷ்ட: , ஆகாஸ²மத்⁴ய உட்³டீ³யமாநாந் ஸர்வ்வாந் பக்ஷிண: ப்ரதி ஸ உச்சை: ஸ்வரேணேத³ம்’ கோ⁴ஷயதி, அத்ராக³ச்ச²த|
Og jeg så en engel som stod i solen, og han ropte med høi røst og sa til alle fuglene som flyver under det høieste av himmelen: Kom hit og samle eder til Guds store måltid,
18 ஈஸ்²வரஸ்ய மஹாபோ⁴ஜ்யே மிலத, ராஜ்ஞாம்’ க்ரவ்யாணி ஸேநாபதீநாம்’ க்ரவ்யாணி வீராணாம்’ க்ரவ்யாண்யஸ்²வாநாம்’ ததா³ரூடா⁴நாஞ்ச க்ரவ்யாணி தா³ஸமுக்தாநாம்’ க்ஷுத்³ரமஹதாம்’ ஸர்வ்வேஷாமேவ க்ரவ்யாணி ச யுஷ்மாபி⁴ ர்ப⁴க்ஷிதவ்யாநி|
for å ete kjøtt av konger og kjøtt av krigshøvdinger og kjøtt av veldige og kjøtt av hester og av dem som satt på dem, og kjøtt av alle, frie menn og træler, små og store!
19 தத: பரம்’ தேநாஸ்²வாரூட⁴ஜநேந ததீ³யஸைந்யைஸ்²ச ஸார்த்³த⁴ம்’ யுத்³த⁴ம்’ கர்த்தும்’ ஸ பஸு²: ப்ரு’தி²வ்யா ராஜாநஸ்தேஷாம்’ ஸைந்யாநி ச ஸமாக³ச்ச²ந்தீதி மயா த்³ரு’ஷ்டம்’|
Og jeg så dyret og kongene på jorden og deres hærer samlet for å føre krig mot ham som satt på hesten, og mot hans hær.
21 அவஸி²ஷ்டாஸ்²ச தஸ்யாஸ்²வாரூட⁴ஸ்ய வக்த்ரநிர்க³தக²ங்கே³ந ஹதா: , தேஷாம்’ க்ரவ்யைஸ்²ச பக்ஷிண: ஸர்வ்வே த்ரு’ப்திம்’ க³தா: |
Og de andre blev drept med hans sverd som satt på hesten, det sverd som gikk ut av hans munn; og alle fuglene blev mettet av deres kjøtt.
