ப்ரகாஸி²தம்’ 18
1 தத³நந்தரம்’ ஸ்வர்கா³த்³ அவரோஹந் அபர ஏகோ தூ³தோ மயா த்³ரு’ஷ்ட: ஸ மஹாபராக்ரமவிஸி²ஷ்டஸ்தஸ்ய தேஜஸா ச ப்ரு’தி²வீ தீ³ப்தா|
E depois destas coisas eu vi outro anjo descendo do céu, tendo grande poder; e a terra foi iluminada pela sua glória.
2 ஸ ப³லவதா ஸ்வரேண வாசமிமாம் அகோ⁴ஷயத் பதிதா பதிதா மஹாபா³பி³ல், ஸா பூ⁴தாநாம்’ வஸதி: ஸர்வ்வேஷாம் அஸு²ச்யாத்மநாம்’ காரா ஸர்வ்வேஷாம் அஸு²சீநாம்’ க்⁴ரு’ண்யாநாஞ்ச பக்ஷிணாம்’ பிஞ்ஜரஸ்²சாப⁴வத்|
E ele clamou fortemente em alta voz, dizendo: “Caiu! Caiu a grande Babilônia, e ela se tornou habitação de demônios, e prisão de todo espírito imundo, e prisão de toda ave impura e odiável;
3 யத: ஸர்வ்வஜாதீயாஸ்தஸ்யா வ்யபி⁴சாரஜாதாம்’ கோபமதி³ராம்’ பீதவந்த: ப்ரு’தி²வ்யா ராஜாநஸ்²ச தயா ஸஹ வ்யபி⁴சாரம்’ க்ரு’தவந்த: ப்ரு’தி²வ்யா வணிஜஸ்²ச தஸ்யா: ஸுக²போ⁴க³பா³ஹுல்யாத்³ த⁴நாட்⁴யதாம்’ க³தவந்த: |
porque todas as nações têm bebido do vinho da ira da prostituição dela, e os reis da terra se prostituíram com ela, e os comerciantes da terra se enriqueceram com o poder da sensualidade dela.”
4 தத: பரம்’ ஸ்வர்கா³த் மயாபர ஏஷ ரவ: ஸ்²ருத: , ஹே மம ப்ரஜா: , யூயம்’ யத் தஸ்யா: பாபாநாம் அம்’ஸி²நோ ந ப⁴வத தஸ்யா த³ண்டை³ஸ்²ச த³ண்ட³யுக்தா ந ப⁴வத தத³ர்த²ம்’ ததோ நிர்க³ச்ச²த|
E eu ouvi outra voz do céu, dizendo: “Saí dela, povo meu! Para que não sejais participantes dos pecados dela, e para que não recebais das pragas dela.
5 யதஸ்தஸ்யா: பாபாநி க³க³நஸ்பர்ஸா²ந்யப⁴வந் தஸ்யா அத⁴ர்ம்மக்ரியாஸ்²சேஸ்²வரேண ஸம்’ஸ்ம்ரு’தா: |
Porque os pecados dela se acumularam até o céu, e Deus se lembrou das maldades dela.
6 பராந் ப்ரதி தயா யத்³வத்³ வ்யவஹ்ரு’தம்’ தத்³வத் தாம்’ ப்ரதி வ்யவஹரத, தஸ்யா: கர்ம்மணாம்’ த்³விகு³ணப²லாநி தஸ்யை த³த்த, யஸ்மிந் கம்’ஸே ஸா பராந் மத்³யம் அபாயயத் தமேவ தஸ்யா: பாநார்த²ம்’ த்³விகு³ணமத்³யேந பூரயத|
Retribuí a ela assim como ela tem vos retribuído, e duplicai a ela em dobro, conforme as obras dela; no cálice em que ela preparou, preparai em dobro para ela.
7 தயா யாத்மஸ்²லாகா⁴ யஸ்²ச ஸுக²போ⁴க³: க்ரு’தஸ்தயோ ர்த்³விகு³ணௌ யாதநாஸோ²கௌ தஸ்யை த³த்த, யத: ஸா ஸ்வகீயாந்த: கரணே வத³தி, ராஜ்ஞீவத்³ உபவிஷ்டாஹம்’ நாநாதா² ந ச ஸோ²கவித்|
O quanto ela glorificou a si mesma, e viveu sensualmente, tanto quanto dai a ela [de] tormento e pranto; porque ela em seu coração diz: ‘Eu estou assentada [como] rainha e não sou viúva, e nenhum pranto eu verei.’
8 தஸ்மாத்³ தி³வஸ ஏகஸ்மிந் மாரீது³ர்பி⁴க்ஷஸோ²சநை: , ஸா ஸமாப்லோஷ்யதே நாரீ த்⁴யக்ஷ்யதே வஹ்நிநா ச ஸா; யத்³ விசாராதி⁴பஸ்தஸ்யா ப³லவாந் ப்ரபு⁴ரீஸ்²வர: ,
Portanto em um dia virão as pragas sobre ela: morte, pranto e fome; e ela será queimada com fogo; porque forte [é] o Senhor Deus, que a julga.
9 வ்யபி⁴சாரஸ்தயா ஸார்த்³த⁴ம்’ ஸுக²போ⁴க³ஸ்²ச யை: க்ரு’த: , தே ஸர்வ்வ ஏவ ராஜாநஸ்தத்³தா³ஹதூ⁴மத³ர்ஸ²நாத், ப்ரரோதி³ஷ்யந்தி வக்ஷாம்’ஸி சாஹநிஷ்யந்தி பா³ஹுபி⁴: |
E os reis da terra, que se prostituíram com ela, e viveram sensualmente, prantearão por ela, quando virem a fumaça de sua queima.
10 தஸ்யாஸ்தை ர்யாதநாபீ⁴தே ர்தூ³ரே ஸ்தி²த்வேத³முச்யதே, ஹா ஹா பா³பி³ல் மஹாஸ்தா²ந ஹா ப்ரபா⁴வாந்விதே புரி, ஏகஸ்மிந் ஆக³தா த³ண்டே³ விசாராஜ்ஞா த்வதீ³யகா|
Estando de longe, por medo do tormento dela, dizendo: ‘Ai, ai daquela grande cidade de Babilônia, aquela forte cidade! Porque em uma hora veio o teu julgamento.’
11 மேதி³ந்யா வணிஜஸ்²ச தஸ்யா: க்ரு’தே ருத³ந்தி ஸோ²சந்தி ச யதஸ்தேஷாம்’ பண்யத்³ரவ்யாணி கேநாபி ந க்ரீயந்தே|
E os comerciantes da terra choram e lamentam sobre ela, porque ninguém mais compra as mercadorias deles:
12 ப²லத: ஸுவர்ணரௌப்யமணிமுக்தா: ஸூக்ஷ்மவஸ்த்ராணி க்ரு’ஷ்ணலோஹிதவாஸாம்’ஸி பட்டவஸ்த்ராணி ஸிந்தூ³ரவர்ணவாஸாம்’ஸி சந்த³நாதி³காஷ்டா²நி க³ஜத³ந்தேந மஹார்க⁴காஷ்டே²ந பித்தலலௌஹாப்⁴யாம்’ மர்ம்மரப்ரஸ்தரேண வா நிர்ம்மிதாநி ஸர்வ்வவித⁴பாத்ராணி
mercadoria de ouro, e de prata, e de pedras preciosas, e de pérolas, e de linho fino, e de púrpura, e de seda, e de escarlate; e de toda madeira aromática, e de todo objeto de marfim, e de todo objeto de madeira valiosíssima, e liga de cobre, e de ferro, e de mármore;
13 த்வகே³லா தூ⁴ப: ஸுக³ந்தி⁴த்³ரவ்யம்’ க³ந்த⁴ரஸோ த்³ராக்ஷாரஸஸ்தைலம்’ ஸ²ஸ்யசூர்ணம்’ கோ³தூ⁴மோ கா³வோ மேஷா அஸ்²வா ரதா² தா³ஸேயா மநுஷ்யப்ராணாஸ்²சைதாநி பண்யத்³ரவ்யாணி கேநாபி ந க்ரீயந்தே|
e canela, e perfumes, e óleo aromático, e incenso, e vinho, e azeite, e farinha fina, e trigo, e gado, e ovelhas; e de cavalos, e de carruagens, e de corpos e almas humanas.
14 தவ மநோ(அ)பி⁴லாஷஸ்ய ப²லாநாம்’ ஸமயோ க³த: , த்வத்தோ தூ³ரீக்ரு’தம்’ யத்³யத் ஸோ²ப⁴நம்’ பூ⁴ஷணம்’ தவ, கதா³சந தது³த்³தே³ஸோ² ந புந ர்லப்ஸ்யதே த்வயா|
E o fruto do mau desejo de tua alma foi embora de ti; e todas as coisas deliciosas e excelentes foram embora de ti; e tu não mais as acharás.
15 தத்³விக்ரேதாரோ யே வணிஜஸ்தயா த⁴நிநோ ஜாதாஸ்தே தஸ்யா யாதநாயா ப⁴யாத்³ தூ³ரே திஷ்ட²நதோ ரோதி³ஷ்யந்தி ஸோ²சந்தஸ்²சேத³ம்’ க³தி³ஷ்யந்தி
Os comerciantes dessas coisas, que por ela se enriqueceram, estarão de longe por medo do tormento dela, chorando e lamentando,
16 ஹா ஹா மஹாபுரி, த்வம்’ ஸூக்ஷ்மவஸ்த்ரை: க்ரு’ஷ்ணலோஹிதவஸ்த்ரை: ஸிந்தூ³ரவர்ணவாஸோபி⁴ஸ்²சாச்சா²தி³தா ஸ்வர்ணமணிமுக்தாபி⁴ரலங்க்ரு’தா சாஸீ: ,
E dizendo: ‘Ai, ai daquela grande cidade, que estava vestida de linho fino, e púrpura, e escarlate; e adornada com ouro, pedras preciosas, e pérolas! Porque em uma hora tantas riquezas foram assoladas.’
17 கிந்த்வேகஸ்மிந் த³ண்டே³ ஸா மஹாஸம்பத்³ லுப்தா| அபரம்’ போதாநாம்’ கர்ணதா⁴ரா: ஸமூஹலோகா நாவிகா: ஸமுத்³ரவ்யவஸாயிநஸ்²ச ஸர்வ்வே
E todo capitão de embarcação, e todos da multidão que [estavam] em barcos, e marinheiros, e todos os que trabalham no mar, se puseram de longe;
18 தூ³ரே திஷ்ட²ந்தஸ்தஸ்யா தா³ஹஸ்ய தூ⁴மம்’ நிரீக்ஷமாணா உச்சை: ஸ்வரேண வத³ந்தி தஸ்யா மஹாநக³ர்ய்யா: கிம்’ துல்யம்’?
e vendo a fumaça da queima dela, clamaram, dizendo: ‘[Havia] algo comparável a esta grande cidade?’
19 அபரம்’ ஸ்வஸி²ர: ஸு ம்ரு’த்திகாம்’ நிக்ஷிப்ய தே ருத³ந்த: ஸோ²சந்தஸ்²சோச்சை: ஸ்வரேணேத³ம்’ வத³ந்தி ஹா ஹா யஸ்யா மஹாபுர்ய்யா பா³ஹுல்யத⁴நகாரணாத், ஸம்பத்தி: ஸஞ்சிதா ஸர்வ்வை: ஸாமுத்³ரபோதநாயகை: , ஏகஸ்மிந்நேவ த³ண்டே³ ஸா ஸம்பூர்ணோச்சி²ந்நதாம்’ க³தா|
E eles lançaram pó em suas cabeças, e clamaram, chorando e lamentando, dizendo: ‘Ai, ai daquela grande cidade, em que todos os que tinham barcos no mar se enriqueceram da opulência dela! Porque em uma hora ela foi assolada.’
20 ஹே ஸ்வர்க³வாஸிந: ஸர்வ்வே பவித்ரா: ப்ரேரிதாஸ்²ச ஹே| ஹே பா⁴விவாதி³நோ யூயம்’ க்ரு’தே தஸ்யா: ப்ரஹர்ஷத| யுஷ்மாகம்’ யத் தயா ஸார்த்³த⁴ம்’ யோ விவாத³: புராப⁴வத்| த³ண்ட³ம்’ ஸமுசிதம்’ தஸ்ய தஸ்யை வ்யதரதீ³ஸ்²வர: ||
“Alegra-te sobre ela, ó céu; e [também] vós santos apóstolos e profetas; porque Deus [já] julgou contra ela a vossa causa.”
21 அநந்தரம் ஏகோ ப³லவாந் தூ³தோ ப்³ரு’ஹத்பேஷணீப்ரஸ்தரதுல்யம்’ பாஷாணமேகம்’ க்³ரு’ஹீத்வா ஸமுத்³ரே நிக்ஷிப்ய கதி²தவாந், ஈத்³ரு’க்³ப³லப்ரகாஸே²ந பா³பி³ல் மஹாநக³ரீ நிபாதயிஷ்யதே ததஸ்தஸ்யா உத்³தே³ஸ²: புந ர்ந லப்ஸ்யதே|
E um forte anjo levantou uma pedra, como uma grande pedra de moinho, e [a] lançou no mar, dizendo: “Com tal violência Babilônia será lançada, aquela grande cidade, e não mais será achada.
22 வல்லகீவாதி³நாம்’ ஸ²ப்³த³ம்’ புந ர்ந ஸ்²ரோஷ்யதே த்வயி| கா³தா²காநாஞ்ச ஸ²ப்³தோ³ வா வம்’ஸீ²தூர்ய்யாதி³வாதி³நாம்’| ஸி²ல்பகர்ம்மகர: கோ (அ)பி புந ர்ந த்³ரக்ஷ்யதே த்வயி| பேஷணீப்ரஸ்தரத்⁴வாந: புந ர்ந ஸ்²ரோஷ்யதே த்வயி|
E voz de harpistas, e de músicos, e de flautistas, e de tocadores de trombeta, não mais se ouvirá em ti; e nenhum artesão de toda arte não mais se achará em ti; e ruído de moinho não mais se ouvirá em ti.
23 தீ³பஸ்யாபி ப்ரபா⁴ தத்³வத் புந ர்ந த்³ரக்ஷ்யதே த்வயி| ந கந்யாவரயோ: ஸ²ப்³த³: புந: ஸம்’ஸ்²ரோஷ்யதே த்வயி| யஸ்மாந்முக்²யா: ப்ரு’தி²வ்யா யே வணிஜஸ்தே(அ)ப⁴வந் தவ| யஸ்மாச்ச ஜாதய: ஸர்வ்வா மோஹிதாஸ்தவ மாயயா|
E luz de lâmpada não mais iluminará em ti; e voz de noivo e de noiva não mais se ouvirá em ti; porque teus comerciantes eram os grandes da terra, porque por tuas feitiçarias todas as nações foram enganadas.
24 பா⁴விவாதி³பவித்ராணாம்’ யாவந்தஸ்²ச ஹதா பு⁴வி| ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸோ²ணிதம்’ தேஷாம்’ ப்ராப்தம்’ ஸர்வ்வம்’ தவாந்தரே||
E nela se achou o sangue dos profetas e dos santos, e de todos os que foram mortos sobre a terra.”
