ப்ரகாஸி²தம்’ 18
1 தத³நந்தரம்’ ஸ்வர்கா³த்³ அவரோஹந் அபர ஏகோ தூ³தோ மயா த்³ரு’ஷ்ட: ஸ மஹாபராக்ரமவிஸி²ஷ்டஸ்தஸ்ய தேஜஸா ச ப்ரு’தி²வீ தீ³ப்தா|
Derefter så jeg en annen engel stige ned fra himmelen; han hadde stor makt, og jorden blev oplyst av hans herlighet,
2 ஸ ப³லவதா ஸ்வரேண வாசமிமாம் அகோ⁴ஷயத் பதிதா பதிதா மஹாபா³பி³ல், ஸா பூ⁴தாநாம்’ வஸதி: ஸர்வ்வேஷாம் அஸு²ச்யாத்மநாம்’ காரா ஸர்வ்வேஷாம் அஸு²சீநாம்’ க்⁴ரு’ண்யாநாஞ்ச பக்ஷிணாம்’ பிஞ்ஜரஸ்²சாப⁴வத்|
og han ropte med sterk røst og sa: Falt, falt er Babylon, den store, og den er blitt et bosted for onde ånder, og et fengsel for hver uren ånd, og et fengsel for hver uren og hatet fugl;
3 யத: ஸர்வ்வஜாதீயாஸ்தஸ்யா வ்யபி⁴சாரஜாதாம்’ கோபமதி³ராம்’ பீதவந்த: ப்ரு’தி²வ்யா ராஜாநஸ்²ச தயா ஸஹ வ்யபி⁴சாரம்’ க்ரு’தவந்த: ப்ரு’தி²வ்யா வணிஜஸ்²ச தஸ்யா: ஸுக²போ⁴க³பா³ஹுல்யாத்³ த⁴நாட்⁴யதாம்’ க³தவந்த: |
for av hennes horelevnets vredes-vin har alle folk drukket, og kongene på jorden har drevet hor med henne, og kjøbmennene på jorden er blitt rike av hennes vellevnets fylde.
4 தத: பரம்’ ஸ்வர்கா³த் மயாபர ஏஷ ரவ: ஸ்²ருத: , ஹே மம ப்ரஜா: , யூயம்’ யத் தஸ்யா: பாபாநாம் அம்’ஸி²நோ ந ப⁴வத தஸ்யா த³ண்டை³ஸ்²ச த³ண்ட³யுக்தா ந ப⁴வத தத³ர்த²ம்’ ததோ நிர்க³ச்ச²த|
Og jeg hørte en annen røst fra himmelen si: Gå ut fra henne, mitt folk, forat I ikke skal ha del i hennes synder, og forat I ikke skal få noget av hennes plager!
5 யதஸ்தஸ்யா: பாபாநி க³க³நஸ்பர்ஸா²ந்யப⁴வந் தஸ்யா அத⁴ர்ம்மக்ரியாஸ்²சேஸ்²வரேண ஸம்’ஸ்ம்ரு’தா: |
For hennes synder når like til himmelen, og Gud har kommet hennes urettferdige gjerninger i hu.
6 பராந் ப்ரதி தயா யத்³வத்³ வ்யவஹ்ரு’தம்’ தத்³வத் தாம்’ ப்ரதி வ்யவஹரத, தஸ்யா: கர்ம்மணாம்’ த்³விகு³ணப²லாநி தஸ்யை த³த்த, யஸ்மிந் கம்’ஸே ஸா பராந் மத்³யம் அபாயயத் தமேவ தஸ்யா: பாநார்த²ம்’ த்³விகு³ணமத்³யேந பூரயத|
Gi henne igjen som hun har gitt, og gjengjeld henne dobbelt efter hennes gjerninger! Skjenk henne dobbelt i det beger hun har iskjenket!
7 தயா யாத்மஸ்²லாகா⁴ யஸ்²ச ஸுக²போ⁴க³: க்ரு’தஸ்தயோ ர்த்³விகு³ணௌ யாதநாஸோ²கௌ தஸ்யை த³த்த, யத: ஸா ஸ்வகீயாந்த: கரணே வத³தி, ராஜ்ஞீவத்³ உபவிஷ்டாஹம்’ நாநாதா² ந ச ஸோ²கவித்|
Så meget som hun har ophøiet sig selv og levd i vellevnet, så meget skal I gi henne av pine og sorg! Fordi hun sier i sitt hjerte: Jeg sitter som dronning og er ikke enke, og sorg skal jeg aldri se,
8 தஸ்மாத்³ தி³வஸ ஏகஸ்மிந் மாரீது³ர்பி⁴க்ஷஸோ²சநை: , ஸா ஸமாப்லோஷ்யதே நாரீ த்⁴யக்ஷ்யதே வஹ்நிநா ச ஸா; யத்³ விசாராதி⁴பஸ்தஸ்யா ப³லவாந் ப்ரபு⁴ரீஸ்²வர: ,
derfor skal hennes plager komme på én dag: død og sorg og sult; og hun skal bli opbrent med ild; for sterk er Gud Herren, som dømte henne.
9 வ்யபி⁴சாரஸ்தயா ஸார்த்³த⁴ம்’ ஸுக²போ⁴க³ஸ்²ச யை: க்ரு’த: , தே ஸர்வ்வ ஏவ ராஜாநஸ்தத்³தா³ஹதூ⁴மத³ர்ஸ²நாத், ப்ரரோதி³ஷ்யந்தி வக்ஷாம்’ஸி சாஹநிஷ்யந்தி பா³ஹுபி⁴: |
Og kongene på jorden, som har drevet hor og levd i vellevnet med henne, skal gråte og jamre sig over henne når de ser røken av hennes brand,
10 தஸ்யாஸ்தை ர்யாதநாபீ⁴தே ர்தூ³ரே ஸ்தி²த்வேத³முச்யதே, ஹா ஹா பா³பி³ல் மஹாஸ்தா²ந ஹா ப்ரபா⁴வாந்விதே புரி, ஏகஸ்மிந் ஆக³தா த³ண்டே³ விசாராஜ்ஞா த்வதீ³யகா|
mens de står langt borte av frykt for hennes pine, og de skal si: Ve, ve, du store by Babylon, du sterke by, at din dom er kommet i en time!
11 மேதி³ந்யா வணிஜஸ்²ச தஸ்யா: க்ரு’தே ருத³ந்தி ஸோ²சந்தி ச யதஸ்தேஷாம்’ பண்யத்³ரவ்யாணி கேநாபி ந க்ரீயந்தே|
Og kjøbmennene på jorden skal gråte og sørge over henne, fordi ingen mere kjøper deres skibsladninger,
12 ப²லத: ஸுவர்ணரௌப்யமணிமுக்தா: ஸூக்ஷ்மவஸ்த்ராணி க்ரு’ஷ்ணலோஹிதவாஸாம்’ஸி பட்டவஸ்த்ராணி ஸிந்தூ³ரவர்ணவாஸாம்’ஸி சந்த³நாதி³காஷ்டா²நி க³ஜத³ந்தேந மஹார்க⁴காஷ்டே²ந பித்தலலௌஹாப்⁴யாம்’ மர்ம்மரப்ரஸ்தரேண வா நிர்ம்மிதாநி ஸர்வ்வவித⁴பாத்ராணி
skibsladninger av gull og sølv og edelstener og perler og fint lin og purpur og silke og skarlagen, og allslags velluktende tre og allslags kar av elfenben og allslags kar av kostelig tre og av kobber og jern og marmor,
13 த்வகே³லா தூ⁴ப: ஸுக³ந்தி⁴த்³ரவ்யம்’ க³ந்த⁴ரஸோ த்³ராக்ஷாரஸஸ்தைலம்’ ஸ²ஸ்யசூர்ணம்’ கோ³தூ⁴மோ கா³வோ மேஷா அஸ்²வா ரதா² தா³ஸேயா மநுஷ்யப்ராணாஸ்²சைதாநி பண்யத்³ரவ்யாணி கேநாபி ந க்ரீயந்தே|
og kanel og hårsalve og røkelse og myrra og virak og vin og olje og fint mel og hvete og storfe og får og hester og vogner og træler og menneskesjeler.
14 தவ மநோ(அ)பி⁴லாஷஸ்ய ப²லாநாம்’ ஸமயோ க³த: , த்வத்தோ தூ³ரீக்ரு’தம்’ யத்³யத் ஸோ²ப⁴நம்’ பூ⁴ஷணம்’ தவ, கதா³சந தது³த்³தே³ஸோ² ந புந ர்லப்ஸ்யதே த்வயா|
Og den frukt som din sjel hadde lyst til, er blitt borte for dig, og alt det fete og glimrende er blitt borte for dig, og aldri mere skal nogen finne det igjen.
15 தத்³விக்ரேதாரோ யே வணிஜஸ்தயா த⁴நிநோ ஜாதாஸ்தே தஸ்யா யாதநாயா ப⁴யாத்³ தூ³ரே திஷ்ட²நதோ ரோதி³ஷ்யந்தி ஸோ²சந்தஸ்²சேத³ம்’ க³தி³ஷ்யந்தி
De som handler med slikt, de som er blitt rike ved henne, skal stå langt borte av frykt for hennes pine og gråte og sørge og si:
16 ஹா ஹா மஹாபுரி, த்வம்’ ஸூக்ஷ்மவஸ்த்ரை: க்ரு’ஷ்ணலோஹிதவஸ்த்ரை: ஸிந்தூ³ரவர்ணவாஸோபி⁴ஸ்²சாச்சா²தி³தா ஸ்வர்ணமணிமுக்தாபி⁴ரலங்க்ரு’தா சாஸீ: ,
Ve, ve den store by, som var klædd i fint lin og purpur og skarlagen og lyste av gull og edelstener og perler, at så stor en rikdom er ødelagt i én time!
17 கிந்த்வேகஸ்மிந் த³ண்டே³ ஸா மஹாஸம்பத்³ லுப்தா| அபரம்’ போதாநாம்’ கர்ணதா⁴ரா: ஸமூஹலோகா நாவிகா: ஸமுத்³ரவ்யவஸாயிநஸ்²ச ஸர்வ்வே
Og hver styrmann og hver skibsfører og alle sjøfolk og alle de som ferdes på havet, stod langt borte
18 தூ³ரே திஷ்ட²ந்தஸ்தஸ்யா தா³ஹஸ்ய தூ⁴மம்’ நிரீக்ஷமாணா உச்சை: ஸ்வரேண வத³ந்தி தஸ்யா மஹாநக³ர்ய்யா: கிம்’ துல்யம்’?
og ropte da de så røken av hennes brand, og sa: Hvem er lik den store by?
19 அபரம்’ ஸ்வஸி²ர: ஸு ம்ரு’த்திகாம்’ நிக்ஷிப்ய தே ருத³ந்த: ஸோ²சந்தஸ்²சோச்சை: ஸ்வரேணேத³ம்’ வத³ந்தி ஹா ஹா யஸ்யா மஹாபுர்ய்யா பா³ஹுல்யத⁴நகாரணாத், ஸம்பத்தி: ஸஞ்சிதா ஸர்வ்வை: ஸாமுத்³ரபோதநாயகை: , ஏகஸ்மிந்நேவ த³ண்டே³ ஸா ஸம்பூர்ணோச்சி²ந்நதாம்’ க³தா|
Og de kastet støv på sine hoder og ropte med gråt og sorg og sa: Ve, ve den store by, hvor alle som har skib i sjøen, er blitt rike av dens kostbarheter, at den er lagt øde i en time!
20 ஹே ஸ்வர்க³வாஸிந: ஸர்வ்வே பவித்ரா: ப்ரேரிதாஸ்²ச ஹே| ஹே பா⁴விவாதி³நோ யூயம்’ க்ரு’தே தஸ்யா: ப்ரஹர்ஷத| யுஷ்மாகம்’ யத் தயா ஸார்த்³த⁴ம்’ யோ விவாத³: புராப⁴வத்| த³ண்ட³ம்’ ஸமுசிதம்’ தஸ்ய தஸ்யை வ்யதரதீ³ஸ்²வர: ||
Fryd dig over den, du himmel, og I hellige, og I apostler og profeter, fordi Gud har holdt dom over den for eder!
21 அநந்தரம் ஏகோ ப³லவாந் தூ³தோ ப்³ரு’ஹத்பேஷணீப்ரஸ்தரதுல்யம்’ பாஷாணமேகம்’ க்³ரு’ஹீத்வா ஸமுத்³ரே நிக்ஷிப்ய கதி²தவாந், ஈத்³ரு’க்³ப³லப்ரகாஸே²ந பா³பி³ல் மஹாநக³ரீ நிபாதயிஷ்யதே ததஸ்தஸ்யா உத்³தே³ஸ²: புந ர்ந லப்ஸ்யதே|
Og en veldig engel løftet en sten som en stor kvernsten og kastet den i havet og sa: Så skal Babylon, den store by, kastes ned med hast og ikke finnes mere.
22 வல்லகீவாதி³நாம்’ ஸ²ப்³த³ம்’ புந ர்ந ஸ்²ரோஷ்யதே த்வயி| கா³தா²காநாஞ்ச ஸ²ப்³தோ³ வா வம்’ஸீ²தூர்ய்யாதி³வாதி³நாம்’| ஸி²ல்பகர்ம்மகர: கோ (அ)பி புந ர்ந த்³ரக்ஷ்யதே த்வயி| பேஷணீப்ரஸ்தரத்⁴வாந: புந ர்ந ஸ்²ரோஷ்யதே த்வயி|
Og lyd av harpespillere og sangere og fløitespillere og basunblåsere skal ikke mere høres i dig, og ingen som driver nogen kunst, skal mere finnes i dig, og lyd av kvern skal ikke mere høres i dig,
23 தீ³பஸ்யாபி ப்ரபா⁴ தத்³வத் புந ர்ந த்³ரக்ஷ்யதே த்வயி| ந கந்யாவரயோ: ஸ²ப்³த³: புந: ஸம்’ஸ்²ரோஷ்யதே த்வயி| யஸ்மாந்முக்²யா: ப்ரு’தி²வ்யா யே வணிஜஸ்தே(அ)ப⁴வந் தவ| யஸ்மாச்ச ஜாதய: ஸர்வ்வா மோஹிதாஸ்தவ மாயயா|
og lys av lampe skal ikke mere skinne i dig, og røst av brudgom og brud skal ikke mere høres i dig; for dine kjøbmenn var stormennene på jorden, fordi alle folk blev ført vill ved din trolldom.
24 பா⁴விவாதி³பவித்ராணாம்’ யாவந்தஸ்²ச ஹதா பு⁴வி| ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸோ²ணிதம்’ தேஷாம்’ ப்ராப்தம்’ ஸர்வ்வம்’ தவாந்தரே||
Og i den blev funnet blod av profeter og hellige og av alle dem som er myrdet på jorden.
