ப்ரகாஸி²தம்’ 15
1 தத: பரம் அஹம்’ ஸ்வர்கே³ (அ)பரம் ஏகம் அத்³பு⁴தம்’ மஹாசிஹ்நம்’ த்³ரு’ஷ்டவாந் அர்த²தோ யை ர்த³ண்டை³ரீஸ்²வரஸ்ய கோப: ஸமாப்திம்’ க³மிஷ்யதி தாந் த³ண்டா³ந் தா⁴ரயந்த: ஸப்த தூ³தா மயா த்³ரு’ஷ்டா: |
Toen zag ik een ander teken in de hemel, groot en wonderbaar: Zeven engelen met zeven plagen, de allerzwaarste; want hiermee heeft Gods toorn zijn toppunt bereikt.
2 வஹ்நிமிஸ்²ரிதஸ்ய காசமயஸ்ய ஜலாஸ²யஸ்யாக்ரு’திரபி த்³ரு’ஷ்டா யே ச பஸோ²ஸ்தத்ப்ரதிமாயாஸ்தந்நாம்நோ (அ)ங்கஸ்ய ச ப்ரபூ⁴தவந்தஸ்தே தஸ்ய காசமயஜலாஸ²யஸ்ய தீரே திஷ்ட²ந்த ஈஸ்²வரீயவீணா தா⁴ரயந்தி,
Ook zag ik een glazen zee, doorstreept als met vuur; en de overwinnaars van het Beest, van zijn beeld en het getal van zijn naam, stonden boven op de glazen zee, dragend de citers van God.
3 ஈஸ்²வரதா³ஸஸ்ய மூஸஸோ கீ³தம்’ மேஷஸா²வகஸ்ய ச கீ³தம்’ கா³யந்தோ வத³ந்தி, யதா², ஸர்வ்வஸ²க்திவிஸி²ஷ்டஸ்த்வம்’ ஹே ப்ரபோ⁴ பரமேஸ்²வர| த்வதீ³யஸர்வ்வகர்ம்மாணி மஹாந்தி சாத்³பு⁴தாநி ச| ஸர்வ்வபுண்யவதாம்’ ராஜந் மார்கா³ ந்யாய்யா ரு’தாஸ்²ச தே|
En ze zongen het lied van Moses, den dienaar van God, en het lied van het Lam; en ze zeiden: Groot en wonderbaar zijn uw werken, O Heer en almachtige God! Rechtvaardig en waarachtig zijn uw wegen, O Koning der volken!
4 ஹே ப்ரபோ⁴ நாமதே⁴யாத்தே கோ ந பீ⁴திம்’ க³மிஷ்யதி| கோ வா த்வதீ³யநாம்நஸ்²ச ப்ரஸ²ம்’ஸாம்’ ந கரிஷ்யதி| கேவலஸ்த்வம்’ பவித்ரோ (அ)ஸி ஸர்வ்வஜாதீயமாநவா: | த்வாமேவாபி⁴ப்ரணம்’ஸ்யந்தி ஸமாக³த்ய த்வத³ந்திகம்’| யஸ்மாத்தவ விசாராஜ்ஞா: ப்ராது³ர்பா⁴வம்’ க³தா: கில||
Wie zou U niet vrezen, o Heer, uw Naam niet verheerlijken, Want Gij alleen zijt heilig; Alle volken zullen U komen aanbidden, Want uw oordelen worden thans geopenbaard.
5 தத³நந்தரம்’ மயி நிரீக்ஷமாணே ஸதி ஸ்வர்கே³ ஸாக்ஷ்யாவாஸஸ்ய மந்தி³ரஸ்ய த்³வாரம்’ முக்தம்’|
Na dit alles bleef ik nog toezien. Daar ging de hemelse tempel van de openbaringstent open!
6 யே ச ஸப்த தூ³தா: ஸப்த த³ண்டா³ந் தா⁴ரயந்தி தே தஸ்மாத் மந்தி³ராத் நிரக³ச்ச²ந்| தேஷாம்’ பரிச்ச²தா³ நிர்ம்மலஸ்²ரு’ப்⁴ரவர்ணவஸ்த்ரநிர்ம்மிதா வக்ஷாம்’ஸி ச ஸுவர்ணஸ்²ரு’ங்க²லை ர்வேஷ்டிதாந்யாஸந்|
En de zeven engelen met de zeven plagen traden de tempel uit, gekleed in rein, schitterend lijnwaad, de borsten met gouden gordels omgord.
7 அபரம்’ சதுர்ணாம்’ ப்ராணிநாம் ஏகஸ்தேப்⁴ய: ஸப்ததூ³தேப்⁴ய: ஸப்தஸுவர்ணகம்’ஸாந் அத³தா³த்| (aiōn g165)
Eén van de vier Dieren gaf aan de zeven engelen zeven gouden schalen, vol van de gramschap van God, van den Levende in de eeuwen der eeuwen. (aiōn g165)
8 அநந்தரம் ஈஸ்²வரஸ்ய தேஜ: ப்ரபா⁴வகாரணாத் மந்தி³ரம்’ தூ⁴மேந பரிபூர்ணம்’ தஸ்மாத் தை: ஸப்ததூ³தை: ஸப்தத³ண்டா³நாம்’ ஸமாப்திம்’ யாவத் மந்தி³ரம்’ கேநாபி ப்ரவேஷ்டும்’ நாஸ²க்யத|
En de tempel werd vervuld met rook door de heerlijkheid Gods en zijn macht; en niemand kon de tempel binnengaan, vóórdat de zeven plagen der zeven engelen waren voltrokken.
