ப்ரகாஸி²தம்’ 14
1 தத: பரம்’ நிரீக்ஷமாணேந மயா மேஷஸா²வகோ த்³ரு’ஷ்ட: ஸ ஸியோநபர்வ்வதஸ்யோபர்ய்யதிஷ்ட²த், அபரம்’ யேஷாம்’ பா⁴லேஷு தஸ்ய நாம தத்பிதுஸ்²ச நாம லிகி²தமாஸ்தே தாத்³ரு’ஸா²ஸ்²சதுஸ்²சத்வாரிம்’ஸ²த்ஸஹஸ்ராதி⁴கா லக்ஷலோகாஸ்தேந ஸார்த்³த⁴ம் ஆஸந்|
Luego miré, y vi al Cordero en pie sobre el Monte de Sión. Y con él había 144:000 que tenían en sus frentes su nombre, y el nombre de su Padre.
2 அநந்தரம்’ ப³ஹுதோயாநாம்’ ரவ இவ கு³ருதரஸ்தநிதஸ்ய ச ரவ இவ ஏகோ ரவ: ஸ்வர்கா³த் மயாஸ்²ராவி| மயா ஸ்²ருத: ஸ ரவோ வீணாவாத³காநாம்’ வீணாவாத³நஸ்ய ஸத்³ரு’ஸ²: |
Y escuché una voz que procedía del cielo y que sonaba como torrentes de agua y fuertes truenos, y se oían tocar muchas arpas.
3 ஸிம்’ஹஸநஸ்யாந்திகே ப்ராணிசதுஷ்டயஸ்ய ப்ராசீநவர்க³ஸ்ய சாந்திகே (அ)பி தே நவீநமேகம்’ கீ³தம் அகா³யந் கிந்து த⁴ரணீத: பரிக்ரீதாந் தாந் சதுஸ்²சத்வாரிம்’ஸ²த்யஹஸ்ராதி⁴கலக்ஷலோகாந் விநா நாபரேண கேநாபி தத்³ கீ³தம்’ ஸி²க்ஷிதும்’ ஸ²க்யதே|
Y cantaban un cántico nuevo frente al trono, así como de las cuatro criaturas vivientes y los ancianos. Y nadie más conocía el cántico, excepto los 144:000, los que habían sido redimidos de la tierra.
4 இமே யோஷிதாம்’ ஸங்கே³ந ந கலங்கிதா யதஸ்தே (அ)மைது²நா மேஷஸா²வகோ யத் கிமபி ஸ்தா²நம்’ க³ச்சே²த் தத்ஸர்வ்வஸ்மிந் ஸ்தா²நே தம் அநுக³ச்ச²ந்தி யதஸ்தே மநுஷ்யாணாம்’ மத்⁴யத: ப்ரத²மப²லாநீவேஸ்²வரஸ்ய மேஷஸா²வகஸ்ய ச க்ரு’தே பரிக்ரீதா: |
Ellos no se habían contaminado al pecar con mujeres. Eran espiritualmente vírgenes. Son los que siguen al Cordero dondequiera que él va. Fueron redimidos de la humanidad como primicias para Dios y el Cordero.
5 தேஷாம்’ வத³நேஷு சாந்ரு’தம்’ கிமபி ந வித்³யதே யதஸ்தே நிர்த்³தோ³ஷா ஈஸ்²வரஸிம்’ஹாஸநஸ்யாந்திகே திஷ்ட²ந்தி|
Ellos no dicen mentiras y en ellos no hay defecto.
6 அநந்தரம் ஆகாஸ²மத்⁴யேநோட்³டீ³யமாநோ (அ)பர ஏகோ தூ³தோ மயா த்³ரு’ஷ்ட: ஸோ (அ)நந்தகாலீயம்’ ஸுஸம்’வாத³ம்’ தா⁴ரயதி ஸ ச ஸுஸம்’வாத³: ஸர்வ்வஜாதீயாந் ஸர்வ்வவம்’ஸீ²யாந் ஸர்வ்வபா⁴ஷாவாதி³ந: ஸர்வ்வதே³ஸீ²யாம்’ஸ்²ச ப்ரு’தி²வீநிவாஸிந: ப்ரதி தேந கோ⁴ஷிதவ்ய: | (aiōnios g166)
Entonces vi a otro ángel que volaba por en medio del cielo. Tenía el evangelio eterno para que se anunciara a los habitantes de la tierra, a cada nación, tribu, lengua y pueblo. (aiōnios g166)
7 ஸ உச்சை: ஸ்வரேணேத³ம்’ க³த³தி யூயமீஸ்²வராத்³ பி³பீ⁴த தஸ்ய ஸ்தவம்’ குருத ச யதஸ்ததீ³யவிசாரஸ்ய த³ண்ட³ உபாதிஷ்ட²த் தஸ்மாத்³ ஆகாஸ²மண்ட³லஸ்ய ப்ரு’தி²வ்யா: ஸமுத்³ரஸ்ய தோயப்ரஸ்ரவணாநாஞ்ச ஸ்ரஷ்டா யுஷ்மாபி⁴: ப்ரணம்யதாம்’|
Y clamaba a gran voz, diciendo: “La reverencia y la gloria sean dadas a Dios, pues ha llegado la hora de su juicio. Adoren a Aquél que hizo el cielo, la tierra, el mar, y las fuentes de agua”.
8 தத்பஸ்²சாத்³ த்³விதீய ஏகோ தூ³த உபஸ்தா²யாவத³த் பதிதா பதிதா ஸா மஹாபா³பி³ல் யா ஸர்வ்வஜாதீயாந் ஸ்வகீயம்’ வ்யபி⁴சாரரூபம்’ க்ரோத⁴மத³ம் அபாயயத்|
Y le siguió un segundo ángel, gritando: “¡Babilonia, la grande, ha colapsado y ha quedado en ruinas! Ella hizo beber a todas las naciones del vino de su inmoralidad sexual que Dios aborrece con ira”.
9 தத்பஸ்²சாத்³ த்ரு’தீயோ தூ³த உபஸ்தா²யோச்சைரவத³த், ய: கஸ்²சித தம்’ ஸ²ஸு²ம்’ தஸ்ய ப்ரதிமாஞ்ச ப்ரணமதி ஸ்வபா⁴லே ஸ்வகரே வா கலங்கம்’ க்³ரு’ஹ்லாதி ச
Y un tercer ángel le siguió, diciendo a gran voz: “Si alguno adora a la bestia y a su imagen, y recibe marca sobre su frente o su mano,
10 ஸோ (அ)பீஸ்²வரஸ்ய க்ரோத⁴பாத்ரே ஸ்தி²தம் அமிஸ்²ரிதம்’ மத³த் அர்த²த ஈஸ்²வரஸ்ய க்ரோத⁴மத³ம்’ பாஸ்யதி பவித்ரதூ³தாநாம்’ மேஷஸா²வகஸ்ய ச ஸாக்ஷாத்³ வஹ்நிக³ந்த⁴கயோ ர்யாதநாம்’ லப்ஸ்யதே ச|
beberá también del vino del aborrecimiento de Dios que se derrama puro en la copa de su ira, y sufrirán angustia en fuego y azufre ardiente ante los ángeles santos y el Cordero.
11 தேஷாம்’ யாதநாயா தூ⁴மோ (அ)நந்தகாலம்’ யாவத்³ உத்³க³மிஷ்யதி யே ச பஸு²ம்’ தஸ்ய ப்ரதிமாஞ்ச பூஜயந்தி தஸ்ய நாம்நோ (அ)ங்கம்’ வா க்³ரு’ஹ்லந்தி தே தி³வாநிஸ²ம்’ கஞ்சந விராமம்’ ந ப்ராப்ஸ்யந்தி| (aiōn g165)
Y el humo de su angustia asciende por siempre y para siempre. Los que adoran a la bestia y reciben la marca de su nombre no tienen descanso ni de día ni de noche”. (aiōn g165)
12 யே மாநவா ஈஸ்²வரஸ்யாஜ்ஞா யீஸௌ² விஸ்²வாஸஞ்ச பாலயந்தி தேஷாம்’ பவித்ரலோகாநாம்’ ஸஹிஷ்ணுதயாத்ர ப்ரகாஸி²தவ்யம்’|
Esto quiere decir que los creyentes deben perseverar con paciencia, guardando los mandamientos de Dios y confiando en Jesús.
13 அபரம்’ ஸ்வர்கா³த் மயா ஸஹ ஸம்பா⁴ஷமாண ஏகோ ரவோ மயாஸ்²ராவி தேநோக்தம்’ த்வம்’ லிக², இதா³நீமாரப்⁴ய யே ப்ரபௌ⁴ ம்ரியந்தே தே ம்ரு’தா த⁴ந்யா இதி; ஆத்மா பா⁴ஷதே ஸத்யம்’ ஸ்வஸ்²ரமேப்⁴யஸ்தை ர்விராம: ப்ராப்தவ்ய: தேஷாம்’ கர்ம்மாணி ச தாந் அநுக³ச்ச²ந்தி|
Entonces oí una voz que procedía del cielo, que me decía: “¡Escribe esto! Benditos son los que mueren en el Señor a partir de ahora. Sí, dice el Espíritu, porque ahora ellos pueden descansar de sus aflicciones. Y lo que han logrado hablará por ellos”.
14 தத³நந்தரம்’ நிரீக்ஷமாணேந மயா ஸ்²வேதவர்ண ஏகோ மேகோ⁴ த்³ரு’ஷ்டஸ்தந்மேகா⁴ரூடோ⁴ ஜநோ மாநவபுத்ராக்ரு’திரஸ்தி தஸ்ய ஸி²ரஸி ஸுவர்ணகிரீடம்’ கரே ச தீக்ஷ்ணம்’ தா³த்ரம்’ திஷ்ட²தி|
Entonces miré y vi una nube blanca. Y sobre la nube estaba sentado uno que parecía como el Hijo de hombre, usando una corona de oro y sostenía en su mano una hoz afilada.
15 தத: பரம் அந்ய ஏகோ தூ³தோ மந்தி³ராத் நிர்க³த்யோச்சை: ஸ்வரேண தம்’ மேகா⁴ரூட⁴ம்’ ஸம்பா⁴ஷ்யாவத³த் த்வயா தா³த்ரம்’ ப்ரஸார்ய்ய ஸ²ஸ்யச்சே²த³நம்’ க்ரியதாம்’ ஸ²ஸ்யச்சே²த³நஸ்ய ஸமய உபஸ்தி²தோ யதோ மேதி³ந்யா: ஸ²ஸ்யாநி பரிபக்காநி|
Y otro ángel salió del Templo y gritaba a gran voz al que estaba sentado en la nube: “Toma tu hoz y empieza a segar, porque es tiempo de la cosecha, y la cosecha de la tierra está madura”.
16 ததஸ்தேந மேகா⁴ரூடே⁴ந ப்ரு’தி²வ்யாம்’ தா³த்ரம்’ ப்ரஸார்ய்ய ப்ரு’தி²வ்யா: ஸ²ஸ்யச்சே²த³நம்’ க்ரு’தம்’|
Y el que estaba sentado sobre la nube pasó la hoz sobre la tierra, y recogió la cosecha de la tierra.
17 அநந்தரம் அபர ஏகோ தூ³த: ஸ்வர்க³ஸ்த²மந்தி³ராத் நிர்க³த: ஸோ (அ)பி தீக்ஷ்ணம்’ தா³த்ரம்’ தா⁴ரயதி|
Y otro ángel salió del Templo en el cielo. También tenía una hoz afilada.
18 அபரம் அந்ய ஏகோ தூ³தோ வேதி³தோ நிர்க³த: ஸ வஹ்நேரதி⁴பதி: ஸ உச்சை: ஸ்வரேண தம்’ தீக்ஷ்ணதா³த்ரதா⁴ரிணம்’ ஸம்பா⁴ஷ்யாவத³த் த்வயா ஸ்வம்’ தீக்ஷ்ணம்’ தா³த்ரம்’ ப்ரஸார்ய்ய மேதி³ந்யா த்³ராக்ஷாகு³ச்ச²ச்சே²த³நம்’ க்ரியதாம்’ யதஸ்தத்ப²லாநி பரிணதாநி|
A él le siguió un ángel que venía desde el altar que servía para el fuego, y clamó a gran voz al ángel que tenía la hoz afilada: “Toma tu hoz y recoge los racimos de uvas de la viña de la tierra, porque sus uvas están maduras”.
19 தத: ஸ தூ³த: ப்ரு’தி²வ்யாம்’ ஸ்வதா³த்ரம்’ ப்ரஸார்ய்ய ப்ரு’தி²வ்யா த்³ராக்ஷாப²லச்சே²த³நம் அகரோத் தத்ப²லாநி சேஸ்²வரஸ்ய க்ரோத⁴ஸ்வரூபஸ்ய மஹாகுண்ட³ஸ்ய மத்⁴யம்’ நிரக்ஷிபத்|
Y el ángel pasó la hoz por la tierra y recogió las uvas de la viña, y las arrojó en el enorme lagar del juicio de Dios.
20 தத்குண்ட³ஸ்த²ப²லாநி ச ப³ஹி ர்மர்த்³தி³தாநி தத: குண்ட³மத்⁴யாத் நிர்க³தம்’ ரக்தம்’ க்ரோஸ²ஸ²தபர்ய்யந்தம் அஸ்²வாநாம்’ க²லீநாந் யாவத்³ வ்யாப்நோத்|
Y fueron pisoteadas en el lagar, afuera de la ciudad. Y del lagar brotaba sangre que llegaba hasta los frenos de un caballo, y hasta una distancia de 1.600 estadios.
