ப்ரகாஸி²தம்’ 14
1 தத: பரம்’ நிரீக்ஷமாணேந மயா மேஷஸா²வகோ த்³ரு’ஷ்ட: ஸ ஸியோநபர்வ்வதஸ்யோபர்ய்யதிஷ்ட²த், அபரம்’ யேஷாம்’ பா⁴லேஷு தஸ்ய நாம தத்பிதுஸ்²ச நாம லிகி²தமாஸ்தே தாத்³ரு’ஸா²ஸ்²சதுஸ்²சத்வாரிம்’ஸ²த்ஸஹஸ்ராதி⁴கா லக்ஷலோகாஸ்தேந ஸார்த்³த⁴ம் ஆஸந்|
Og jeg så, og se, Lammet stod på Sions berg, og med det hundre og fire og firti tusen, som hadde dets navn og dets Faders navn skrevet på sine panner.
2 அநந்தரம்’ ப³ஹுதோயாநாம்’ ரவ இவ கு³ருதரஸ்தநிதஸ்ய ச ரவ இவ ஏகோ ரவ: ஸ்வர்கா³த் மயாஸ்²ராவி| மயா ஸ்²ருத: ஸ ரவோ வீணாவாத³காநாம்’ வீணாவாத³நஸ்ய ஸத்³ரு’ஸ²: |
Og jeg hørte en røst fra himmelen som lyden av mange vann og som lyden av en sterk torden, og røsten jeg hørte, var som av harpespillere som spilte på sine harper.
3 ஸிம்’ஹஸநஸ்யாந்திகே ப்ராணிசதுஷ்டயஸ்ய ப்ராசீநவர்க³ஸ்ய சாந்திகே (அ)பி தே நவீநமேகம்’ கீ³தம் அகா³யந் கிந்து த⁴ரணீத: பரிக்ரீதாந் தாந் சதுஸ்²சத்வாரிம்’ஸ²த்யஹஸ்ராதி⁴கலக்ஷலோகாந் விநா நாபரேண கேநாபி தத்³ கீ³தம்’ ஸி²க்ஷிதும்’ ஸ²க்யதே|
Og de sang en ny sang for tronen og for de fire livsvesener og de eldste, og ingen kunde lære sangen uten de hundre og fire og firti tusen, de som er kjøpt fra jorden.
4 இமே யோஷிதாம்’ ஸங்கே³ந ந கலங்கிதா யதஸ்தே (அ)மைது²நா மேஷஸா²வகோ யத் கிமபி ஸ்தா²நம்’ க³ச்சே²த் தத்ஸர்வ்வஸ்மிந் ஸ்தா²நே தம் அநுக³ச்ச²ந்தி யதஸ்தே மநுஷ்யாணாம்’ மத்⁴யத: ப்ரத²மப²லாநீவேஸ்²வரஸ்ய மேஷஸா²வகஸ்ய ச க்ரு’தே பரிக்ரீதா: |
Disse er de som ikke har gjort sig urene med kvinner; for de er som jomfruer. Disse er de som følger Lammet hvor det går. Disse er kjøpt fra menneskene til en førstegrøde for Gud og Lammet,
5 தேஷாம்’ வத³நேஷு சாந்ரு’தம்’ கிமபி ந வித்³யதே யதஸ்தே நிர்த்³தோ³ஷா ஈஸ்²வரஸிம்’ஹாஸநஸ்யாந்திகே திஷ்ட²ந்தி|
og i deres munn er ikke funnet løgn; for de er uten lyte.
6 அநந்தரம் ஆகாஸ²மத்⁴யேநோட்³டீ³யமாநோ (அ)பர ஏகோ தூ³தோ மயா த்³ரு’ஷ்ட: ஸோ (அ)நந்தகாலீயம்’ ஸுஸம்’வாத³ம்’ தா⁴ரயதி ஸ ச ஸுஸம்’வாத³: ஸர்வ்வஜாதீயாந் ஸர்வ்வவம்’ஸீ²யாந் ஸர்வ்வபா⁴ஷாவாதி³ந: ஸர்வ்வதே³ஸீ²யாம்’ஸ்²ச ப்ரு’தி²வீநிவாஸிந: ப்ரதி தேந கோ⁴ஷிதவ்ய: | (aiōnios g166)
Og jeg så en annen engel flyve under det høieste av himmelen, som hadde et evig evangelium å forkynne for dem som bor på jorden, og for hver ætt og stamme og tunge og folk, (aiōnios g166)
7 ஸ உச்சை: ஸ்வரேணேத³ம்’ க³த³தி யூயமீஸ்²வராத்³ பி³பீ⁴த தஸ்ய ஸ்தவம்’ குருத ச யதஸ்ததீ³யவிசாரஸ்ய த³ண்ட³ உபாதிஷ்ட²த் தஸ்மாத்³ ஆகாஸ²மண்ட³லஸ்ய ப்ரு’தி²வ்யா: ஸமுத்³ரஸ்ய தோயப்ரஸ்ரவணாநாஞ்ச ஸ்ரஷ்டா யுஷ்மாபி⁴: ப்ரணம்யதாம்’|
og han sa med høi røst: Frykt Gud og gi ham ære! for timen for hans dom er kommet; og tilbed ham som gjorde himmelen og jorden og havet og vannkildene!
8 தத்பஸ்²சாத்³ த்³விதீய ஏகோ தூ³த உபஸ்தா²யாவத³த் பதிதா பதிதா ஸா மஹாபா³பி³ல் யா ஸர்வ்வஜாதீயாந் ஸ்வகீயம்’ வ்யபி⁴சாரரூபம்’ க்ரோத⁴மத³ம் அபாயயத்|
Og atter en annen engel fulgte efter og sa: Falt, falt er Babylon, den store, som har gitt alle folk å drikke av sitt horelevnets vredesvin.
9 தத்பஸ்²சாத்³ த்ரு’தீயோ தூ³த உபஸ்தா²யோச்சைரவத³த், ய: கஸ்²சித தம்’ ஸ²ஸு²ம்’ தஸ்ய ப்ரதிமாஞ்ச ப்ரணமதி ஸ்வபா⁴லே ஸ்வகரே வா கலங்கம்’ க்³ரு’ஹ்லாதி ச
Og atter en tredje engel fulgte efter dem og sa med høi røst: Dersom nogen tilbeder dyret og dets billede og tar merket på sin panne eller i sin hånd,
10 ஸோ (அ)பீஸ்²வரஸ்ய க்ரோத⁴பாத்ரே ஸ்தி²தம் அமிஸ்²ரிதம்’ மத³த் அர்த²த ஈஸ்²வரஸ்ய க்ரோத⁴மத³ம்’ பாஸ்யதி பவித்ரதூ³தாநாம்’ மேஷஸா²வகஸ்ய ச ஸாக்ஷாத்³ வஹ்நிக³ந்த⁴கயோ ர்யாதநாம்’ லப்ஸ்யதே ச|
da skal også han drikke av Guds vredes-vin, som er skjenket ublandet i hans harmes beger, og han skal pines med ild og svovel for de hellige englers og for Lammets øine,
11 தேஷாம்’ யாதநாயா தூ⁴மோ (அ)நந்தகாலம்’ யாவத்³ உத்³க³மிஷ்யதி யே ச பஸு²ம்’ தஸ்ய ப்ரதிமாஞ்ச பூஜயந்தி தஸ்ய நாம்நோ (அ)ங்கம்’ வா க்³ரு’ஹ்லந்தி தே தி³வாநிஸ²ம்’ கஞ்சந விராமம்’ ந ப்ராப்ஸ்யந்தி| (aiōn g165)
og røken av deres pine stiger op i all evighet, og de har ikke hvile dag eller natt de som tilbeder dyret og dets billede, og hver den som tar dets navns merke. (aiōn g165)
12 யே மாநவா ஈஸ்²வரஸ்யாஜ்ஞா யீஸௌ² விஸ்²வாஸஞ்ச பாலயந்தி தேஷாம்’ பவித்ரலோகாநாம்’ ஸஹிஷ்ணுதயாத்ர ப்ரகாஸி²தவ்யம்’|
Her er de helliges tålmodighet, de som holder Guds bud og Jesu tro.
13 அபரம்’ ஸ்வர்கா³த் மயா ஸஹ ஸம்பா⁴ஷமாண ஏகோ ரவோ மயாஸ்²ராவி தேநோக்தம்’ த்வம்’ லிக², இதா³நீமாரப்⁴ய யே ப்ரபௌ⁴ ம்ரியந்தே தே ம்ரு’தா த⁴ந்யா இதி; ஆத்மா பா⁴ஷதே ஸத்யம்’ ஸ்வஸ்²ரமேப்⁴யஸ்தை ர்விராம: ப்ராப்தவ்ய: தேஷாம்’ கர்ம்மாணி ச தாந் அநுக³ச்ச²ந்தி|
Og jeg hørte en røst fra himmelen si: Skriv: Salige er de døde som dør i Herren herefter! Ja, sier Ånden, de skal hvile fra sitt arbeid; for deres gjerninger følger med dem.
14 தத³நந்தரம்’ நிரீக்ஷமாணேந மயா ஸ்²வேதவர்ண ஏகோ மேகோ⁴ த்³ரு’ஷ்டஸ்தந்மேகா⁴ரூடோ⁴ ஜநோ மாநவபுத்ராக்ரு’திரஸ்தி தஸ்ய ஸி²ரஸி ஸுவர்ணகிரீடம்’ கரே ச தீக்ஷ்ணம்’ தா³த்ரம்’ திஷ்ட²தி|
Og jeg så, og se, en hvit sky, og på skyen satt en som var lik en menneskesønn, og på sitt hode hadde han en gullkrone og i sin hånd en skarp sigd.
15 தத: பரம் அந்ய ஏகோ தூ³தோ மந்தி³ராத் நிர்க³த்யோச்சை: ஸ்வரேண தம்’ மேகா⁴ரூட⁴ம்’ ஸம்பா⁴ஷ்யாவத³த் த்வயா தா³த்ரம்’ ப்ரஸார்ய்ய ஸ²ஸ்யச்சே²த³நம்’ க்ரியதாம்’ ஸ²ஸ்யச்சே²த³நஸ்ய ஸமய உபஸ்தி²தோ யதோ மேதி³ந்யா: ஸ²ஸ்யாநி பரிபக்காநி|
Og en annen engel kom ut av templet og ropte med høi røst til ham som satt på skyen: Send ut din sigd og høst! Timen til å høste er kommet; for høsten på jorden er overmoden.
16 ததஸ்தேந மேகா⁴ரூடே⁴ந ப்ரு’தி²வ்யாம்’ தா³த்ரம்’ ப்ரஸார்ய்ய ப்ரு’தி²வ்யா: ஸ²ஸ்யச்சே²த³நம்’ க்ரு’தம்’|
Og han som satt på skyen, lot sin sigd gå over jorden, og jorden blev høstet.
17 அநந்தரம் அபர ஏகோ தூ³த: ஸ்வர்க³ஸ்த²மந்தி³ராத் நிர்க³த: ஸோ (அ)பி தீக்ஷ்ணம்’ தா³த்ரம்’ தா⁴ரயதி|
Og en annen engel kom ut av templet i himmelen og hadde en skarp sigd han også.
18 அபரம் அந்ய ஏகோ தூ³தோ வேதி³தோ நிர்க³த: ஸ வஹ்நேரதி⁴பதி: ஸ உச்சை: ஸ்வரேண தம்’ தீக்ஷ்ணதா³த்ரதா⁴ரிணம்’ ஸம்பா⁴ஷ்யாவத³த் த்வயா ஸ்வம்’ தீக்ஷ்ணம்’ தா³த்ரம்’ ப்ரஸார்ய்ய மேதி³ந்யா த்³ராக்ஷாகு³ச்ச²ச்சே²த³நம்’ க்ரியதாம்’ யதஸ்தத்ப²லாநி பரிணதாநி|
Og ennu en annen engel kom ut fra alteret, og han hadde makt over ilden, og ropte med høi røst til ham som hadde den skarpe sigd: Send ut din skarpe sigd og høst druene av vintreet på jorden! for dets bær er modne.
19 தத: ஸ தூ³த: ப்ரு’தி²வ்யாம்’ ஸ்வதா³த்ரம்’ ப்ரஸார்ய்ய ப்ரு’தி²வ்யா த்³ராக்ஷாப²லச்சே²த³நம் அகரோத் தத்ப²லாநி சேஸ்²வரஸ்ய க்ரோத⁴ஸ்வரூபஸ்ய மஹாகுண்ட³ஸ்ய மத்⁴யம்’ நிரக்ஷிபத்|
Og engelen lot sin sigd gå over jorden og avhøstet vintreet på jorden og kastet frukten i Guds vredes store vinperse.
20 தத்குண்ட³ஸ்த²ப²லாநி ச ப³ஹி ர்மர்த்³தி³தாநி தத: குண்ட³மத்⁴யாத் நிர்க³தம்’ ரக்தம்’ க்ரோஸ²ஸ²தபர்ய்யந்தம் அஸ்²வாநாம்’ க²லீநாந் யாவத்³ வ்யாப்நோத்|
Og vinpersen blev trådt utenfor byen, og det gikk blod ut av vinpersen like til bislene på hestene, så langt som tusen og seks hundre stadier.
