ப்ரகாஸி²தம்’ 12
1 தத: பரம்’ ஸ்வர்கே³ மஹாசித்ரம்’ த்³ரு’ஷ்டம்’ யோஷிதே³காஸீத் ஸா பரிஹிதஸூர்ய்யா சந்த்³ரஸ்²ச தஸ்யாஸ்²சரணயோரதோ⁴ த்³வாத³ஸ²தாராணாம்’ கிரீடஞ்ச ஸி²ரஸ்யாஸீத்|
Es erschien dann ein großes Zeichen im Himmel: ein Weib, das mit der Sonne umkleidet war; der Mond war unter ihren Füßen und ein Kranz von zwölf Sternen auf ihrem Haupt;
2 ஸா க³ர்ப⁴வதீ ஸதீ ப்ரஸவவேத³நயா வ்யதி²தார்த்தராவம் அகரோத்|
sie war guter Hoffnung und schrie in ihren Geburtsschmerzen und Kindesnöten.
3 தத: ஸ்வர்கே³ (அ)பரம் ஏகம்’ சித்ரம்’ த்³ரு’ஷ்டம்’ மஹாநாக³ ஏக உபாதிஷ்ட²த் ஸ லோஹிதவர்ணஸ்தஸ்ய ஸப்த ஸி²ராம்’ஸி ஸப்த ஸ்²ரு’ங்கா³ணி ஸி²ர: ஸு ச ஸப்த கிரீடாந்யாஸந்|
Dann erschien plötzlich noch ein anderes Zeichen im Himmel: ein großer, feuerroter Drache mit sieben Köpfen und zehn Hörnern und mit sieben Königskronen auf seinen Köpfen;
4 ஸ ஸ்வலாங்கூ³லேந க³க³நஸ்த²நக்ஷத்ராணாம்’ த்ரு’தீயாம்’ஸ²ம் அவம்ரு’ஜ்ய ப்ரு’தி²வ்யாம்’ ந்யபாதயத்| ஸ ஏவ நாகோ³ நவஜாதம்’ ஸந்தாநம்’ க்³ரஸிதும் உத்³யதஸ்தஸ்யா: ப்ரஸவிஷ்யமாணாயா யோஷிதோ (அ)ந்திகே (அ)திஷ்ட²த்|
sein Schweif fegte den dritten Teil der Sterne des Himmels weg und schleuderte sie auf die Erde. Der Drache stellte sich dann vor das Weib, die in Wehen lag, um ihr Kind sofort nach der Geburt zu verschlingen.
5 ஸா து பும்’ஸந்தாநம்’ ப்ரஸூதா ஸ ஏவ லௌஹமயராஜத³ண்டே³ந ஸர்வ்வஜாதீஸ்²சாரயிஷ்யதி, கிஞ்ச தஸ்யா: ஸந்தாந ஈஸ்²வரஸ்ய ஸமீபம்’ ததீ³யஸிம்’ஹாஸநஸ்ய ச ஸந்நிதி⁴ம் உத்³த்⁴ரு’த: |
Und sie gebar einen Sohn, einen Knaben, der »alle Völker mit eisernem Stabe weiden soll«, und ihr Kind wurde zu Gott und zu seinem Thron entrückt.
6 ஸா ச யோஷித் ப்ராந்தரம்’ பலாயிதா யதஸ்தத்ரேஸ்²வரேண நிர்ம்மித ஆஸ்²ரமே ஷஷ்ட்²யதி⁴கஸ²தத்³வயாதி⁴கஸஹஸ்ரதி³நாநி தஸ்யா: பாலநேந ப⁴விதவ்யம்’|
Da floh das Weib in die Wüste, wo sie eine von Gott bereitete Stätte hat, um sich dort zwölfhundertsechzig Tage lang ernähren zu lassen.
7 தத: பரம்’ ஸ்வர்கே³ ஸம்’க்³ராம உபாபிஷ்ட²த் மீகா²யேலஸ்தஸ்ய தூ³தாஸ்²ச தேந நாகே³ந ஸஹாயுத்⁴யந் ததா² ஸ நாக³ஸ்தஸ்ய தூ³தாஸ்²ச ஸம்’க்³ராமம் அகுர்வ்வந், கிந்து ப்ரப⁴விதும்’ நாஸ²க்நுவந்
Es erhob sich dann ein Kampf im Himmel: Michael und seine Engel kämpften mit dem Drachen; auch der Drache und seine Engel kämpften,
8 யத: ஸ்வர்கே³ தேஷாம்’ ஸ்தா²நம்’ புந ர்நாவித்³யத|
doch gewannen sie den Sieg nicht, und ihres Bleibens war nicht länger im Himmel.
9 அபரம்’ ஸ மஹாநாகோ³ (அ)ர்த²தோ தி³யாவல: (அபவாத³க: ) ஸ²யதாநஸ்²ச (விபக்ஷ: ) இதி நாம்நா விக்²யாதோ ய: புராதந: ஸர்ப: க்ரு’த்ஸ்நம்’ நரலோகம்’ ப்⁴ராமயதி ஸ ப்ரு’தி²வ்யாம்’ நிபாதிதஸ்தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ தஸ்ய தூ³தா அபி தத்ர நிபாதிதா: |
So wurde denn der große Drache, die alte Schlange, die da ›Teufel‹ und ›Satan‹ heißt, der Verführer des ganzen Erdkreises, auf die Erde hinabgestürzt, und seine Engel wurden mit ihm hinabgestürzt.
10 தத: பரம்’ ஸ்வர்கே³ உச்சை ர்பா⁴ஷமாணோ ரவோ (அ)யம்’ மயாஸ்²ராவி, த்ராணம்’ ஸ²க்திஸ்²ச ராஜத்வமது⁴நைவேஸ்²வரஸ்ய ந: | ததா² தேநாபி⁴ஷிக்தஸ்ய த்ராது: பராக்ரமோ (அ)ப⁴வத்ம்’|| யதோ நிபாதிதோ (அ)ஸ்மாகம்’ ப்⁴ராத்ரு’ணாம்’ ஸோ (அ)பி⁴யோஜக: | யேநேஸ்²வரஸ்ய ந: ஸாக்ஷாத் தே (அ)தூ³ஷ்யந்த தி³வாநிஸ²ம்’||
Da hörte ich eine laute Stimme im Himmel rufen: »Jetzt ist das Heil, die Macht und die Königsherrschaft an unsern Gott gekommen und die Herrschergewalt an seinen Gesalbten! Denn hinabgestürzt ist der Ankläger unserer Brüder, der sie vor unserm Gott verklagt hat bei Tag und bei Nacht.
11 மேஷவத்ஸஸ்ய ரக்தேந ஸ்வஸாக்ஷ்யவசநேந ச| தே து நிர்ஜிதவந்தஸ்தம்’ ந ச ஸ்நேஹம் அகுர்வ்வத| ப்ராணோஷ்வபி ஸ்வகீயேஷு மரணஸ்யைவ ஸங்கடே|
Diese haben ihn um des Blutes des Lammes und um des Wortes ihres Zeugnisses willen überwunden und haben ihr Leben nicht geliebt bis zum Tode.
12 தஸ்மாத்³ ஆநந்த³து ஸ்வர்கோ³ ஹ்ரு’ஷ்யந்தாம்’ தந்நிவாமிந: | ஹா பூ⁴மிஸாக³ரௌ தாபோ யுவாமேவாக்ரமிஷ்யதி| யுவயோரவதீர்ணோ யத் ஸை²தாநோ (அ)தீவ காபந: | அல்போ மே ஸமயோ (அ)ஸ்த்யேதச்சாபி தேநாவக³ம்யதே||
Darum freuet euch, ihr Himmel und die ihr in ihnen wohnt! Wehe aber der Erde und dem Meer! Denn der Teufel ist nun zu euch hinabgekommen und hegt gewaltige Wut, weil er weiß, daß seine Zeit nur noch kurz bemessen ist.«
13 அநந்தரம்’ ஸ நாக³: ப்ரு’தி²வ்யாம்’ ஸ்வம்’ நிக்ஷிப்தம்’ விலோக்ய தாம்’ புத்ரப்ரஸூதாம்’ யோஷிதம் உபாத்³ரவத்|
Als nun der Drache sich auf die Erde hinabgestürzt sah, verfolgte er das Weib, das den Knaben geboren hatte.
14 தத: ஸா யோஷித் யத் ஸ்வகீயம்’ ப்ராந்தரஸ்தா²ஸ்²ரமம்’ ப்ரத்யுத்பதிதும்’ ஸ²க்நுயாத் தத³ர்த²ம்’ மஹாகுரரஸ்ய பக்ஷத்³வயம்’ தஸ்வை த³த்தம்’, ஸா து தத்ர நாக³தோ தூ³ரே காலைகம்’ காலத்³வயம்’ காலார்த்³த⁴ஞ்ச யாவத் பால்யதே|
Da wurden dem Weibe die beiden Flügel des großen Adlers gegeben, damit sie in die Wüste an ihre Stätte flöge, wo sie fern vom Anblick der Schlange »eine Zeit und (zwei) Zeiten und eine halbe Zeit lang« ernährt wird.
15 கிஞ்ச ஸ நாக³ஸ்தாம்’ யோஷிதம்’ ஸ்ரோதஸா ப்லாவயிதும்’ ஸ்வமுகா²த் நதீ³வத் தோயாநி தஸ்யா: பஸ்²சாத் ப்ராக்ஷிபத்|
Da spie die Schlange aus ihrem Rachen Wasser hinter dem Weibe her wie einen Strom, um sie durch die Flut wegzuschwemmen;
16 கிந்து மேதி³நீ யோஷிதம் உபகுர்வ்வதீ நிஜவத³நம்’ வ்யாதா³ய நாக³முகா²த்³ உத்³கீ³ர்ணாம்’ நதீ³ம் அபிவத்|
doch die Erde kam dem Weibe zu Hilfe, indem sie ihren Mund auftat und den Strom verschluckte, den der Drache aus seinem Rachen ausgespien hatte.
17 ததோ நாகோ³ யோஷிதே க்ருத்³த்⁴வா தத்³வம்’ஸ²ஸ்யாவஸி²ஷ்டலோகைரர்த²தோ ய ஈஸ்²வரஸ்யாஜ்ஞா: பாலயந்தி யீஸோ²: ஸாக்ஷ்யம்’ தா⁴ரயந்தி ச தை: ஸஹ யோத்³து⁴ம்’ நிர்க³தவாந்|
Da geriet der Drache in Wut gegen das Weib und ging hin, um Krieg mit den übrigen ihres Samens zu führen, (nämlich mit denen) die Gottes Gebote beobachten und das Zeugnis Jesu haben.
