மதி²: 7
1 யதா² யூயம்’ தோ³ஷீக்ரு’தா ந ப⁴வத², தத்க்ரு’தே(அ)ந்யம்’ தோ³ஷிணம்’ மா குருத|
Døm ikke, forat I ikke skal dømmes! for med den samme dom som I dømmer med, skal I dømmes,
2 யதோ யாத்³ரு’ஸே²ந தோ³ஷேண யூயம்’ பராந் தோ³ஷிண: குருத², தாத்³ரு’ஸே²ந தோ³ஷேண யூயமபி தோ³ஷீக்ரு’தா ப⁴விஷ்யத², அந்யஞ்ச யேந பரிமாணேந யுஷ்மாபி⁴: பரிமீயதே, தேநைவ பரிமாணேந யுஷ்மத்க்ரு’தே பரிமாயிஷ்யதே|
og med det samme mål som I måler med, skal eder måles igjen.
3 அபரஞ்ச நிஜநயநே யா நாஸா வித்³யதே, தாம் அநாலோச்ய தவ ஸஹஜஸ்ய லோசநே யத் த்ரு’ணம் ஆஸ்தே, ததே³வ குதோ வீக்ஷஸே?
Hvorfor ser du splinten i din brors øie, men bjelken i ditt eget øie blir du ikke var?
4 தவ நிஜலோசநே நாஸாயாம்’ வித்³யமாநாயாம்’, ஹே ப்⁴ராத: , தவ நயநாத் த்ரு’ணம்’ ப³ஹிஷ்யர்தும்’ அநுஜாநீஹி, கதா²மேதாம்’ நிஜஸஹஜாய கத²ம்’ கத²யிதும்’ ஸ²க்நோஷி?
Eller hvorledes kan du si til din bror: La mig dra splinten ut av ditt øie? og se, det er en bjelke i ditt eget øie!
5 ஹே கபடிந், ஆதௌ³ நிஜநயநாத் நாஸாம்’ ப³ஹிஷ்குரு ததோ நிஜத்³ரு’ஷ்டௌ ஸுப்ரஸந்நாயாம்’ தவ ப்⁴ராத்ரு’ ர்லோசநாத் த்ரு’ணம்’ ப³ஹிஷ்கர்தும்’ ஸ²க்ஷ்யஸி|
Du hykler! dra først bjelken ut av ditt eget øie, så kan du se å dra splinten ut av din brors øie!
6 அந்யஞ்ச ஸாரமேயேப்⁴ய: பவித்ரவஸ்தூநி மா விதரத, வராஹாணாம்’ ஸமக்ஷஞ்ச முக்தா மா நிக்ஷிபத; நிக்ஷேபணாத் தே தா: ஸர்வ்வா: பதை³ ர்த³லயிஷ்யந்தி, பராவ்ரு’த்ய யுஷ்மாநபி விதா³ரயிஷ்யந்தி|
Gi ikke hundene det hellige, og kast ikke eders perler for svinene, forat de ikke skal trå dem ned med sine føtter og vende sig om og sønderrive eder.
7 யாசத்⁴வம்’ ததோ யுஷ்மப்⁴யம்’ தா³யிஷ்யதே; ம்ரு’க³யத்⁴வம்’ தத உத்³தே³ஸ²ம்’ லப்ஸ்யத்⁴வே; த்³வாரம் ஆஹத, ததோ யுஷ்மத்க்ரு’தே முக்தம்’ ப⁴விஷ்யதி|
Bed, så skal eder gis, let, så skal I finne, bank på, så skal det lukkes op for eder!
8 யஸ்மாத்³ யேந யாச்யதே, தேந லப்⁴யதே; யேந ம்ரு’க்³யதே தேநோத்³தே³ஸ²: ப்ராப்யதே; யேந ச த்³வாரம் ஆஹந்யதே, தத்க்ரு’தே த்³வாரம்’ மோச்யதே|
For hver den som beder, han får, og den som leter, han finner, og den som banker på, for ham skal det lukkes op.
9 ஆத்மஜேந பூபே ப்ரார்தி²தே தஸ்மை பாஷாணம்’ விஸ்²ராணயதி,
Eller hvilket menneske iblandt eder er det vel som vil gi sin sønn en sten når han ber ham om brød,
10 மீநே யாசிதே ச தஸ்மை பு⁴ஜக³ம்’ விதரதி, ஏதாத்³ரு’ஸ²: பிதா யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே க ஆஸ்தே?
eller vil gi ham en orm når han ber om en fisk?
11 தஸ்மாத்³ யூயம் அப⁴த்³ரா: ஸந்தோ(அ)பி யதி³ நிஜபா³லகேப்⁴ய உத்தமம்’ த்³ரவ்யம்’ தா³தும்’ ஜாநீத², தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²: பிதா ஸ்வீயயாசகேப்⁴ய: கிமுத்தமாநி வஸ்தூநி ந தா³ஸ்யதி?
Dersom da I, som er onde, vet å gi eders barn gode gaver, hvor meget mere skal da eders Fader i himmelen gi dem gode gaver som beder ham!
12 யூஷ்மாந் ப்ரதீதரேஷாம்’ யாத்³ரு’ஸோ² வ்யவஹாரோ யுஷ்மாகம்’ ப்ரிய: , யூயம்’ தாந் ப்ரதி தாத்³ரு’ஸா²நேவ வ்யவஹாராந் வித⁴த்த; யஸ்மாத்³ வ்யவஸ்தா²ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ வசநாநாம் இதி ஸாரம்|
Derfor, alt det I vil at menneskene skal gjøre imot eder, det skal også I gjøre imot dem; for dette er loven og profetene.
13 ஸங்கீர்ணத்³வாரேண ப்ரவிஸ²த; யதோ நரகக³மநாய யத்³ த்³வாரம்’ தத்³ விஸ்தீர்ணம்’ யச்ச வர்த்ம தத்³ ப்³ரு’ஹத் தேந ப³ஹவ: ப்ரவிஸ²ந்தி|
Gå inn gjennem den trange port! for den port er vid, og den vei er bred som fører til fortapelsen, og mange er de som går inn gjennem den;
14 அபரம்’ ஸ்வர்க³க³மநாய யத்³ த்³வாரம்’ தத் கீத்³ரு’க் ஸம்’கீர்ணம்’| யச்ச வர்த்ம தத் கீத்³ரு’க்³ து³ர்க³மம்| தது³த்³தே³ஷ்டார: கியந்தோ(அ)ல்பா: |
for den port er trang, og den vei er smal som fører til livet, og få er de som finner den.
15 அபரஞ்ச யே ஜநா மேஷவேஸே²ந யுஷ்மாகம்’ ஸமீபம் ஆக³ச்ச²ந்தி, கிந்த்வந்தர்து³ரந்தா வ்ரு’கா ஏதாத்³ரு’ஸே²ப்⁴யோ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ப்⁴ய: ஸாவதா⁴நா ப⁴வத, யூயம்’ ப²லேந தாந் பரிசேதும்’ ஸ²க்நுத²|
Men vokt eder for de falske profeter, som kommer til eder i fåreklær, men innvortes er glupende ulver!
16 மநுஜா: கிம்’ கண்டகிநோ வ்ரு’க்ஷாத்³ த்³ராக்ஷாப²லாநி ஸ்²ரு’கா³லகோலிதஸ்²ச உடு³ம்ப³ரப²லாநி ஸா²தயந்தி?
Av deres frukter skal I kjenne dem; kan en vel sanke vindruer av tornebusker eller fiken av tistler?
17 தத்³வத்³ உத்தம ஏவ பாத³ப உத்தமப²லாநி ஜநயதி, அத⁴மபாத³பஏவாத⁴மப²லாநி ஜநயதி|
Således bærer hvert godt tre gode frukter, men det dårlige tre bærer onde frukter.
18 கிந்தூத்தமபாத³ப: கதா³ப்யத⁴மப²லாநி ஜநயிதும்’ ந ஸ²க்நோதி, ததா²த⁴மோபி பாத³ப உத்தமப²லாநி ஜநயிதும்’ ந ஸ²க்நோதி|
Et godt tre kan ikke bære onde frukter, og et dårlig tre kan ikke bære gode frukter.
19 அபரம்’ யே யே பாத³பா அத⁴மப²லாநி ஜநயந்தி, தே க்ரு’த்தா வஹ்நௌ க்ஷிப்யந்தே|
Hvert tre som ikke bærer god frukt, blir hugget ned og kastet på ilden.
20 அதஏவ யூயம்’ ப²லேந தாந் பரிசேஷ்யத²|
Derfor skal I kjenne dem av deres frukter.
21 யே ஜநா மாம்’ ப்ரபு⁴ம்’ வத³ந்தி, தே ஸர்வ்வே ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’ ப்ரவேக்ஷ்யந்தி தந்ந, கிந்து யோ மாநவோ மம ஸ்வர்க³ஸ்த²ஸ்ய பிதுரிஷ்டம்’ கர்ம்ம கரோதி ஸ ஏவ ப்ரவேக்ஷ்யதி|
Ikke enhver som sier til mig: Herre! Herre! skal komme inn i himlenes rike, men den som gjør min himmelske Faders vilje.
22 தத்³ தி³நே ப³ஹவோ மாம்’ வதி³ஷ்யந்தி, ஹே ப்ரபோ⁴ ஹே ப்ரபோ⁴, தவ நாம்நா கிமஸ்மாமி ர்ப⁴விஷ்யத்³வாக்யம்’ ந வ்யாஹ்ரு’தம்’? தவ நாம்நா பூ⁴தா: கிம்’ ந த்யாஜிதா: ? தவ நாம்நா கிம்’ நாநாத்³பு⁴தாநி கர்ம்மாணி ந க்ரு’தாநி?
Mange skal si til mig på hin dag: Herre! Herre! har vi ikke talt profetisk ved ditt navn, og utdrevet onde ånder ved ditt navn, og gjort mange kraftige gjerninger ved ditt navn?
23 ததா³ஹம்’ வதி³ஷ்யாமி, ஹே குகர்ம்மகாரிணோ யுஷ்மாந் அஹம்’ ந வேத்³மி, யூயம்’ மத்ஸமீபாத்³ தூ³ரீப⁴வத|
Og da skal jeg vidne for dem: Jeg har aldri kjent eder; vik bort fra mig, I som gjorde urett!
24 ய: கஸ்²சித் மமைதா: கதா²: ஸ்²ருத்வா பாலயதி, ஸ பாஷாணோபரி க்³ரு’ஹநிர்ம்மாத்ரா ஜ்ஞாநிநா ஸஹ மயோபமீயதே|
Derfor, hver den som hører disse mine ord og gjør efter dem, han blir lik en forstandig mann, som bygget sitt hus på fjell;
25 யதோ வ்ரு’ஷ்டௌ ஸத்யாம் ஆப்லாவ ஆக³தே வாயௌ வாதே ச தேஷு தத்³கே³ஹம்’ லக்³நேஷு பாஷாணோபரி தஸ்ய பி⁴த்தேஸ்தந்ந பததி
og skyllregnet falt, og flommen kom, og vindene blåste og slo imot dette hus, men det falt ikke; for det var grunnlagt på fjell.
26 கிந்து ய: கஸ்²சித் மமைதா: கதா²: ஸ்²ருத்வா ந பாலயதி ஸ ஸைகதே கே³ஹநிர்ம்மாத்ரா (அ)ஜ்ஞாநிநா உபமீயதே|
Og hver den som hører disse mine ord og ikke gjør efter dem, han blir lik en uforstandig mann, som bygget sitt hus på sand;
27 யதோ ஜலவ்ரு’ஷ்டௌ ஸத்யாம் ஆப்லாவ ஆக³தே பவநே வாதே ச தை ர்க்³ரு’ஹே ஸமாகா⁴தே தத் பததி தத்பதநம்’ மஹத்³ ப⁴வதி|
og skyllregnet falt, og flommen kom, og vindene blåste og slo imot dette hus, og det falt, og dets fall var stort!
28 யீஸு²நைதேஷு வாக்யேஷு ஸமாபிதேஷு மாநவாஸ்ததீ³யோபதே³ஸ²ம் ஆஸ்²சர்ய்யம்’ மேநிரே|
Og da Jesus hadde endt denne tale, da var folket slått av forundring over hans lære;
29 யஸ்மாத் ஸ உபாத்⁴யாயா இவ தாந் நோபதி³தே³ஸ² கிந்து ஸமர்த²புருஷஇவ ஸமுபதி³தே³ஸ²|
for han lærte dem som en som hadde myndighet, og ikke som deres skriftlærde.
