மதி²: 6
1 ஸாவதா⁴நா ப⁴வத, மநுஜாந் த³ர்ஸ²யிதும்’ தேஷாம்’ கோ³சரே த⁴ர்ம்மகர்ம்ம மா குருத, ததா² க்ரு’தே யுஷ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²பிது: ஸகாஸா²த் கிஞ்சந ப²லம்’ ந ப்ராப்ஸ்யத²|
Ta eder i vare at I ikke utøver eders rettferdighet for menneskenes øine, for å sees av dem; ellers har I ingen lønn hos eders Fader i himmelen.
2 த்வம்’ யதா³ த³தா³ஸி ததா³ கபடிநோ ஜநா யதா² மநுஜேப்⁴ய: ப்ரஸ²ம்’ஸாம்’ ப்ராப்தும்’ ப⁴ஜநப⁴வநே ராஜமார்கே³ ச தூரீம்’ வாத³யந்தி, ததா² மா குரி, அஹம்’ துப்⁴யம்’ யதா²ர்த²ம்’ கத²யாமி, தே ஸ்வகாயம்’ ப²லம் அலப⁴ந்த|
Derfor, når du gir almisse, da skal du ikke la blåse i basun for dig, som hyklerne gjør i synagogene og på gatene, for å æres av menneskene; sannelig sier jeg eder: De har allerede fått sin lønn.
3 கிந்து த்வம்’ யதா³ த³தா³ஸி, ததா³ நிஜத³க்ஷிணகரோ யத் கரோதி, தத்³ வாமகரம்’ மா ஜ்ஞாபய|
Men når du gir almisse, da la ikke din venstre hånd vite hvad din høire gjør,
4 தேந தவ தா³நம்’ கு³ப்தம்’ ப⁴விஷ்யதி யஸ்து தவ பிதா கு³ப்தத³ர்ஸீ², ஸ ப்ரகாஸ்²ய துப்⁴யம்’ ப²லம்’ தா³ஸ்யதி|
forat din almisse kan være i lønndom, og din Fader, som ser i lønndom, han skal lønne dig i det åpenbare.
5 அபரம்’ யதா³ ப்ரார்த²யஸே, ததா³ கபடிநஇவ மா குரு, யஸ்மாத் தே ப⁴ஜநப⁴வநே ராஜமார்க³ஸ்ய கோணே திஷ்ட²ந்தோ லோகாந் த³ர்ஸ²யந்த: ப்ரார்த²யிதும்’ ப்ரீயந்தே; அஹம்’ யுஷ்மாந் தத்²யம்’ வதா³மி, தே ஸ்வகீயப²லம்’ ப்ராப்நுவந்|
Og når I beder, skal I ikke være som hyklerne; for de vil gjerne stå og bede i synagogene og på gatehjørnene, for å vise sig for menneskene; sannelig sier jeg eder: De har allerede fått sin lønn.
6 தஸ்மாத் ப்ரார்த²நாகாலே அந்தராகா³ரம்’ ப்ரவிஸ்²ய த்³வாரம்’ ருத்³வ்வா கு³ப்தம்’ பஸ்²யதஸ்தவ பிது: ஸமீபே ப்ரார்த²யஸ்வ; தேந தவ ய: பிதா கு³ப்தத³ர்ஸீ², ஸ ப்ரகாஸ்²ய துப்⁴யம்’ ப²லம்’ தா³ஸ்யதி
Men du, når du beder, da gå inn i ditt lønnkammer og lukk din dør og bed til din Fader, som er i lønndom, og din Fader, som ser i lønndom, han skal lønne dig i det åpenbare.
7 அபரம்’ ப்ரார்த²நாகாலே தே³வபூஜகாஇவ முதா⁴ புநருக்திம்’ மா குரு, யஸ்மாத் தே போ³த⁴ந்தே, ப³ஹுவாரம்’ கதா²யாம்’ கதி²தாயாம்’ தேஷாம்’ ப்ரார்த²நா க்³ராஹிஷ்யதே|
Og når I beder, skal I ikke ramse op mange ord som hedningene; for de tror at de blir bønnhørt når de bruker mange ord.
8 யூயம்’ தேஷாமிவ மா குருத, யஸ்மாத் யுஷ்மாகம்’ யத்³ யத் ப்ரயோஜநம்’ யாசநாத: ப்ராகே³வ யுஷ்மாகம்’ பிதா தத் ஜாநாதி|
Gjør derfor ikke som de! for eders Fader vet hvad I trenger til, før I beder ham.
9 அதஏவ யூயம ஈத்³ரு’க் ப்ரார்த²யத்⁴வம்’, ஹே அஸ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²பித: , தவ நாம பூஜ்யம்’ ப⁴வது|
Derfor skal I bede således: Fader vår, du som er i himmelen! Helliget vorde ditt navn;
10 தவ ராஜத்வம்’ ப⁴வது; தவேச்சா² ஸ்வர்கே³ யதா² ததை²வ மேதி³ந்யாமபி ஸப²லா ப⁴வது|
komme ditt rike; skje din vilje, som i himmelen, så og på jorden;
11 அஸ்மாகம்’ ப்ரயோஜநீயம் ஆஹாரம் அத்³ய தே³ஹி|
gi oss idag vårt daglige brød;
12 வயம்’ யதா² நிஜாபராதி⁴ந: க்ஷமாமஹே, ததை²வாஸ்மாகம் அபராதா⁴ந் க்ஷமஸ்வ|
og forlat oss vår skyld, som vi og forlater våre skyldnere;
13 அஸ்மாந் பரீக்ஷாம்’ மாநய, கிந்து பாபாத்மநோ ரக்ஷ; ராஜத்வம்’ கௌ³ரவம்’ பராக்ரம: ஏதே ஸர்வ்வே ஸர்வ்வதா³ தவ; ததா²ஸ்து|
og led oss ikke inn i fristelse; men fri oss fra det onde. For riket er ditt, og makten og æren i evighet. Amen.
14 யதி³ யூயம் அந்யேஷாம் அபராதா⁴ந் க்ஷமத்⁴வே தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²பிதாபி யுஷ்மாந் க்ஷமிஷ்யதே;
For dersom I forlater menneskene deres overtredelser, da skal eders himmelske Fader også forlate eder;
15 கிந்து யதி³ யூயம் அந்யேஷாம் அபராதா⁴ந் ந க்ஷமத்⁴வே, தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ ஜநகோபி யுஷ்மாகம் அபராதா⁴ந் ந க்ஷமிஷ்யதே|
men dersom I ikke forlater menneskene deres overtredelser, da skal heller ikke eders Fader forlate eders overtredelser.
16 அபரம் உபவாஸகாலே கபடிநோ ஜநா மாநுஷாந் உபவாஸம்’ ஜ்ஞாபயிதும்’ ஸ்வேஷாம்’ வத³நாநி ம்லாநாநி குர்வ்வந்தி, யூயம்’ தஇவ விஷணவத³நா மா ப⁴வத; அஹம்’ யுஷ்மாந் தத்²யம்’ வதா³மி தே ஸ்வகீயப²லம் அலப⁴ந்த|
Når I faster, da skal I ikke gå med mørkt åsyn som hyklerne; for de gjør sitt ansikt ukjennelig, forat menneskene skal se at de faster; sannelig sier jeg eder: De har allerede fått sin lønn.
17 யதா³ த்வம் உபவஸஸி, ததா³ யதா² லோகைஸ்த்வம்’ உபவாஸீவ ந த்³ரு’ஸ்²யஸே, கிந்து தவ யோ(அ)கோ³சர: பிதா தேநைவ த்³ரு’ஸ்²யஸே, தத்க்ரு’தே நிஜஸி²ரஸி தைலம்’ மர்த்³த³ய வத³நஞ்ச ப்ரக்ஷாலய;
Men du, når du faster, da salv ditt hode og vask ditt ansikt,
18 தேந தவ ய: பிதா கு³ப்தத³ர்ஸீ² ஸ ப்ரகாஸ்²ய துப்⁴யம்’ ப²லம்’ தா³ஸ்யதி|
forat ikke menneskene skal se at du faster, men din Fader, som er i lønndom; og din Fader, som ser i lønndom, skal lønne dig.
19 அபரம்’ யத்ர ஸ்தா²நே கீடா: கலங்காஸ்²ச க்ஷயம்’ நயந்தி, சௌராஸ்²ச ஸந்தி⁴ம்’ கர்த்தயித்வா சோரயிதும்’ ஸ²க்நுவந்தி, தாத்³ரு’ஸ்²யாம்’ மேதி³ந்யாம்’ ஸ்வார்த²ம்’ த⁴நம்’ மா ஸம்’சிநுத|
Samle eder ikke skatter på jorden, hvor møll og rust tærer, og hvor tyver bryter inn og stjeler;
20 கிந்து யத்ர ஸ்தா²நே கீடா: கலங்காஸ்²ச க்ஷயம்’ ந நயந்தி, சௌராஸ்²ச ஸந்தி⁴ம்’ கர்த்தயித்வா சோரயிதும்’ ந ஸ²க்நுவந்தி, தாத்³ரு’ஸே² ஸ்வர்கே³ த⁴நம்’ ஸஞ்சிநுத|
men samle eder skatter i himmelen, hvor hverken møll eller rust tærer, og hvor tyver ikke bryter inn og stjeler!
21 யஸ்மாத் யத்ர ஸ்தா²நே யுஷ்மாம்’க த⁴நம்’ தத்ரைவ கா²நே யுஷ்மாகம்’ மநாம்’ஸி|
For hvor din skatt er, der vil også ditt hjerte være.
22 லோசநம்’ தே³ஹஸ்ய ப்ரதீ³பகம்’, தஸ்மாத் யதி³ தவ லோசநம்’ ப்ரஸந்நம்’ ப⁴வதி, தர்ஹி தவ க்ரு’த்ஸ்நம்’ வபு ர்தீ³ப்தியுக்தம்’ ப⁴விஷ்யதி|
Øiet er legemets lys; er ditt øie friskt, da blir hele ditt legeme lyst;
23 கிந்து லோசநே(அ)ப்ரஸந்நே தவ க்ரு’த்ஸ்நம்’ வபு: தமிஸ்ரயுக்தம்’ ப⁴விஷ்யதி| அதஏவ யா தீ³ப்திஸ்த்வயி வித்³யதே, ஸா யதி³ தமிஸ்ரயுக்தா ப⁴வதி, தர்ஹி தத் தமிஸ்ரம்’ கியந் மஹத்|
men er ditt øie sykt, da blir hele ditt legeme mørkt. Er altså lyset i dig mørke, hvor stort blir da mørket!
24 கோபி மநுஜோ த்³வௌ ப்ரபூ⁴ ஸேவிதும்’ ந ஸ²க்நோதி, யஸ்மாத்³ ஏகம்’ ஸம்’மந்ய தத³ந்யம்’ ந ஸம்மந்யதே, யத்³வா ஏகத்ர மநோ நிதா⁴ய தத³ந்யம் அவமந்யதே; ததா² யூயமபீஸ்²வரம்’ லக்ஷ்மீஞ்சேத்யுபே⁴ ஸேவிதும்’ ந ஸ²க்நுத²|
Ingen kan tjene to herrer; for han vil enten hate den ene og elske den andre, eller holde sig til den ene og forakte den andre; I kan ikke tjene Gud og mammon.
25 அபரம் அஹம்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ தத்²யம்’ கத²யாமி, கிம்’ ப⁴க்ஷிஷ்யாம: ? கிம்’ பாஸ்யாம: ? இதி ப்ராணதா⁴ரணாய மா சிந்தயத; கிம்’ பரிதா⁴ஸ்யாம: ? இதி காயரக்ஷணாய ந சிந்தயத; ப⁴க்ஷ்யாத் ப்ராணா வஸநாஞ்ச வபூம்’ஷி கிம்’ ஸ்²ரேஷ்டா²ணி ந ஹி?
Derfor sier jeg eder: Vær ikke bekymret for eders liv, hvad I skal ete og hvad I skal drikke, eller for eders legeme, hvad I skal klæ eder med! Er ikke livet mere enn maten, og legemet mere enn klærne?
26 விஹாயஸோ விஹங்க³மாந் விலோகயத; தை ர்நோப்யதே ந க்ரு’த்யதே பா⁴ண்டா³கா³ரே ந ஸஞ்சீயதே(அ)பி; ததா²பி யுஷ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²: பிதா தேப்⁴ய ஆஹாரம்’ விதரதி|
Se på himmelens fugler: De sår ikke, de høster ikke, de samler ikke i lader, og eders himmelske Fader før dem allikevel. Er ikke I meget mere enn de?
27 யூயம்’ தேப்⁴ய: கிம்’ ஸ்²ரேஷ்டா² ந ப⁴வத²? யுஷ்மாகம்’ கஸ்²சித் மநுஜ: சிந்தயந் நிஜாயுஷ: க்ஷணமபி வர்த்³த⁴யிதும்’ ஸ²க்நோதி?
Og hvem av eder kan med all sin bekymring legge en alen til sin livslengde?
28 அபரம்’ வஸநாய குதஸ்²சிந்தயத? க்ஷேத்ரோத்பந்நாநி புஷ்பாணி கத²ம்’ வர்த்³த⁴ந்தே ததா³லோசயத| தாநி தந்தூந் நோத்பாத³யந்தி கிமபி கார்ய்யம்’ ந குர்வ்வந்தி;
Og hvorfor er I bekymret for klærne? Akt på liljene på marken, hvorledes de vokser: de arbeider ikke, de spinner ikke;
29 ததா²ப்யஹம்’ யுஷ்மாந் வதா³மி, ஸுலேமாந் தாத்³ரு’க்³ ஐஸ்²வர்ய்யவாநபி தத்புஷ்பமிவ விபூ⁴ஷிதோ நாஸீத்|
men jeg sier eder: Enn ikke Salomo i all sin herlighet var klædd som en av dem.
30 தஸ்மாத் க்ஷத்³ய வித்³யமாநம்’ ஸ்²ச: சுல்ல்யாம்’ நிக்ஷேப்ஸ்யதே தாத்³ரு’ஸ²ம்’ யத் க்ஷேத்ரஸ்தி²தம்’ குஸுமம்’ தத் யதீ³ஸ்²சர இத்த²ம்’ பி³பூ⁴ஷயதி, தர்ஹி ஹே ஸ்தோகப்ரத்யயிநோ யுஷ்மாந் கிம்’ ந பரிதா⁴பயிஷ்யதி?
Men klær Gud således gresset på marken, som står idag og imorgen kastes i ovnen, skal han da ikke meget mere klæ eder, I lite troende?
31 தஸ்மாத் அஸ்மாபி⁴: கிமத்ஸ்யதே? கிஞ்ச பாயிஷ்யதே? கிம்’ வா பரிதா⁴யிஷ்யதே, இதி ந சிந்தயத|
Derfor skal I ikke være bekymret og si: Hvad skal vi ete, eller hvad skal vi drikke, eller hvad skal vi klæ oss med?
32 யஸ்மாத் தே³வார்ச்சகா அபீதி சேஷ்டந்தே; ஏதேஷு த்³ரவ்யேஷு ப்ரயோஜநமஸ்தீதி யுஷ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²: பிதா ஜாநாதி|
For alt slikt søker hedningene efter, og eders himmelske Fader vet at I trenger til alt dette.
33 அதஏவ ப்ரத²மத ஈஸ்²வரீயராஜ்யம்’ த⁴ர்ம்மஞ்ச சேஷ்டத்⁴வம்’, தத ஏதாநி வஸ்தூநி யுஷ்மப்⁴யம்’ ப்ரதா³யிஷ்யந்தே|
Men søk først Guds rike og hans rettferdighet, så skal I få alt dette i tilgift!
34 ஸ்²வ: க்ரு’தே மா சிந்தயத, ஸ்²வஏவ ஸ்வயம்’ ஸ்வமுத்³தி³ஸ்²ய சிந்தயிஷ்யதி; அத்³யதநீ யா சிந்தா ஸாத்³யக்ரு’தே ப்ரசுரதரா|
Vær altså ikke bekymret for den dag imorgen! for den dag imorgen skal bekymre sig for sig selv; hver dag har nok med sin egen plage.
