மதி²: 22
1 அநந்தரம்’ யீஸு²: புநரபி த்³ரு’ஷ்டாந்தேந தாந் அவாதீ³த்,
A odpowiadając Jezus, zasię im rzekł w podobieństwach, mówiąc:
2 ஸ்வர்கீ³யராஜ்யம் ஏதாத்³ரு’ஸ²ஸ்ய ந்ரு’பதே: ஸமம்’, யோ நிஜ புத்ரம்’ விவாஹயந் ஸர்வ்வாந் நிமந்த்ரிதாந் ஆநேதும்’ தா³ஸேயாந் ப்ரஹிதவாந்,
Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który sprawił wesele synowi swemu;
3 கிந்து தே ஸமாக³ந்தும்’ நேஷ்டவந்த: |
I posłał sługi swe, aby wezwali zaproszonych na wesele; ale nie chcieli przyjść.
4 ததோ ராஜா புநரபி தா³ஸாநந்யாந் இத்யுக்த்வா ப்ரேஷயாமாஸ, நிமந்த்ரிதாந் வத³த, பஸ்²யத, மம பே⁴ஜ்யமாஸாதி³தமாஸ்தே, நிஜவ்டஷாதி³புஷ்டஜந்தூந் மாரயித்வா ஸர்வ்வம்’ கா²த்³யத்³ரவ்யமாஸாதி³தவாந், யூயம்’ விவாஹமாக³ச்ச²த|
Znowu posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Otom obiad mój nagotował, woły moje i co było karmnego, pobito, i wszystko gotowe, pójdźcież na wesele.
5 தத²பி தே துச்சீ²க்ரு’த்ய கேசித் நிஜக்ஷேத்ரம்’ கேசித்³ வாணிஜ்யம்’ ப்ரதி ஸ்வஸ்வமார்கே³ண சலிதவந்த: |
Ale oni zaniedbawszy odeszli, jeden do roli swojej, a drugi do kupiectwa swego;
6 அந்யே லோகாஸ்தஸ்ய தா³ஸேயாந் த்⁴ரு’த்வா தௌ³ராத்ம்யம்’ வ்யவஹ்ரு’த்ய தாநவதி⁴ஷு: |
A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pobili je.
7 அநந்தரம்’ ஸ ந்ரு’பதிஸ்தாம்’ வார்த்தாம்’ ஸ்²ருத்வா க்ருத்⁴யந் ஸைந்யாநி ப்ரஹித்ய தாந் கா⁴தகாந் ஹத்வா தேஷாம்’ நக³ரம்’ தா³ஹயாமாஸ|
Co gdy król usłyszał, rozgniewał się, a posławszy wojska swoje, wytracił one morderce, i miasto ich zapalił.
8 தத: ஸ நிஜதா³ஸேயாந் ப³பா⁴ஷே, விவாஹீயம்’ போ⁴ஜ்யமாஸாதி³தமாஸ்தே, கிந்து நிமந்த்ரிதா ஜநா அயோக்³யா: |
Tedy rzekł sługom swoim: Weseleć wprawdzie jest gotowe; lecz zaproszeni nie byli godni.
9 தஸ்மாத்³ யூயம்’ ராஜமார்க³ம்’ க³த்வா யாவதோ மநுஜாந் பஸ்²யத, தாவதஏவ விவாஹீயபோ⁴ஜ்யாய நிமந்த்ரயத|
Przetoż idźcie na rozstania dróg, kogokolwiek znajdziecie, wezwijcie na wesele.
10 ததா³ தே தா³ஸேயா ராஜமார்க³ம்’ க³த்வா ப⁴த்³ராந் அப⁴த்³ராந் வா யாவதோ ஜநாந் த³த்³ரு’ஸு²: , தாவதஏவ ஸம்’க்³ரு’ஹ்யாநயந்; ததோ(அ)ப்⁴யாக³தமநுஜை ர்விவாஹக்³ரு’ஹம் அபூர்ய்யத|
Tedy wyszedłszy oni słudzy na drogi, zgromadzili wszystkie, którekolwiek znaleźli, złe i dobre, i napełnione jest wesele gośćmi.
11 ததா³நீம்’ ஸ ராஜா ஸர்வ்வாநப்⁴யாக³தாந் த்³ரஷ்டும் அப்⁴யந்தரமாக³தவாந்; ததா³ தத்ர விவாஹீயவஸநஹீநமேகம்’ ஜநம்’ வீக்ஷ்ய தம்’ ஜகா³த்³,
A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;
12 ஹே மித்ர, த்வம்’ விவாஹீயவஸநம்’ விநா கத²மத்ர ப்ரவிஷ்டவாந்? தேந ஸ நிருத்தரோ ப³பூ⁴வ|
I rzekł mu: Przyjacielu! jakoś tu wszedł, nie mając szaty weselnej? A on zamilknął.
13 ததா³ ராஜா நிஜாநுசராந் அவத³த், ஏதஸ்ய கரசரணாந் ப³த்³தா⁴ யத்ர ரோத³நம்’ த³ந்தைர்த³ந்தக⁴ர்ஷணஞ்ச ப⁴வதி, தத்ர வஹிர்பூ⁴ததமிஸ்ரே தம்’ நிக்ஷிபத|
Tedy rzekł król sługom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmijcie go, a wrzućcie do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
14 இத்த²ம்’ ப³ஹவ ஆஹூதா அல்பே மநோபி⁴மதா: |
Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.
15 அநந்தரம்’ பி²ரூஸி²ந: ப்ரக³த்ய யதா² ஸம்’லாபேந தம் உந்மாதே² பாதயேயுஸ்ததா² மந்த்ரயித்வா
Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie.
16 ஹேரோதீ³யமநுஜை: ஸாகம்’ நிஜஸி²ஷ்யக³ணேந தம்’ ப்ரதி கத²யாமாஸு: , ஹே கு³ரோ, ப⁴வாந் ஸத்ய: ஸத்யமீஸ்²வரீயமார்க³முபதி³ஸ²தி, கமபி மாநுஷம்’ நாநுருத்⁴யதே, கமபி நாபேக்ஷதே ச, தத்³ வயம்’ ஜாநீம: |
I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką.
17 அத: கைஸரபூ⁴பாய கரோ(அ)ஸ்மாகம்’ தா³தவ்யோ ந வா? அத்ர ப⁴வதா கிம்’ பு³த்⁴யதே? தத்³ அஸ்மாந் வத³து|
Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie?
18 ததோ யீஸு²ஸ்தேஷாம்’ க²லதாம்’ விஜ்ஞாய கதி²தவாந், ரே கபடிந: யுயம்’ குதோ மாம்’ பரிக்ஷத்⁴வே?
Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy?
19 தத்கரதா³நஸ்ய முத்³ராம்’ மாம்’ த³ர்ஸ²யத| ததா³நீம்’ தைஸ்தஸ்ய ஸமீபம்’ முத்³ராசதுர்த²பா⁴க³ ஆநீதே
Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz.
20 ஸ தாந் பப்ரச்ச², அத்ர கஸ்யேயம்’ மூர்த்தி ர்நாம சாஸ்தே? தே ஜக³து³: , கைஸரபூ⁴பஸ்ய|
I rzekł im: Czyjże to obraz i napis?
21 தத: ஸ உக்தவாந, கைஸரஸ்ய யத் தத் கைஸராய த³த்த, ஈஸ்²வரஸ்ய யத் தத்³ ஈஸ்²வராய த³த்த|
Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.
22 இதி வாக்யம்’ நிஸ²ம்ய தே விஸ்மயம்’ விஜ்ஞாய தம்’ விஹாய சலிதவந்த: |
To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli.
23 தஸ்மிந்நஹநி ஸிதூ³கிநோ(அ)ர்தா²த் ஸ்²மஸா²நாத் நோத்தா²ஸ்யந்தீதி வாக்யம்’ யே வத³ந்தி, தே யீஸே²ரந்திகம் ஆக³த்ய பப்ரச்சு²: ,
Dnia onego przyszli do niego Saduceuszowie, którzy mówią, iż nie masz zmartwychwstania, i pytali go,
24 ஹே கு³ரோ, கஸ்²சிந்மநுஜஸ்²சேத் நி: ஸந்தாந: ஸந் ப்ராணாந் த்யஜதி, தர்ஹி தஸ்ய ப்⁴ராதா தஸ்ய ஜாயாம்’ வ்யுஹ்ய ப்⁴ராது: ஸந்தாநம் உத்பாத³யிஷ்யதீதி மூஸா ஆதி³ஷ்டவாந்|
Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeźliby kto umarł, nie mając dzieci, aby brat jego prawem powinowactwa pojął żonę jego, i wzbudził nasienie bratu swemu.
25 கிந்த்வஸ்மாகமத்ர கே(அ)பி ஜநா: ஸப்தஸஹோத³ரா ஆஸந், தேஷாம்’ ஜ்யேஷ்ட² ஏகாம்’ கந்யாம்’ வ்யவஹாத், அபரம்’ ப்ராணத்யாக³காலே ஸ்வயம்’ நி: ஸந்தாந: ஸந் தாம்’ ஸ்த்ரியம்’ ஸ்வப்⁴ராதரி ஸமர்பிதவாந்,
Było tedy u nas siedm braci; a pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.
26 ததோ த்³விதீயாதி³ஸப்தமாந்தாஸ்²ச ததை²வ சக்ரு: |
Także też wtóry i trzeci, aż do siódmego.
27 ஸே²ஷே ஸாபீ நாரீ மமார|
A na ostatek po wszystkich umarła i ona niewiasta.
28 ம்ரு’தாநாம் உத்தா²நஸமயே தேஷாம்’ ஸப்தாநாம்’ மத்⁴யே ஸா நாரீ கஸ்ய பா⁴ர்ய்யா ப⁴விஷ்யதி? யஸ்மாத் ஸர்வ்வஏவ தாம்’ வ்யவஹந்|
Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z tych siedmiu będzie żoną, gdyż ją wszyscy mieli?
29 ததோ யீஸு²: ப்ரத்யவாதீ³த், யூயம்’ த⁴ர்ம்மபுஸ்தகம் ஈஸ்²வரீயாம்’ ஸ²க்திஞ்ச ந விஜ்ஞாய ப்⁴ராந்திமந்த: |
A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie będąc powiadomieni Pisma, ani mocy Bożej.
30 உத்தா²நப்ராப்தா லோகா ந விவஹந்தி, ந ச வாசா தீ³யந்தே, கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய ஸ்வர்க³ஸ்த²தூ³தாநாம்’ ஸத்³ரு’ஸா² ப⁴வந்தி|
Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie.
31 அபரம்’ ம்ரு’தாநாமுத்தா²நமதி⁴ யுஷ்மாந் ப்ரதீயமீஸ்²வரோக்தி: ,
A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego:
32 "அஹமிப்³ராஹீம ஈஸ்²வர இஸ்ஹாக ஈஸ்²வரோ யாகூப³ ஈஸ்²வர" இதி கிம்’ யுஷ்மாபி⁴ ர்நாபாடி²? கிந்த்வீஸ்²வரோ ஜீவதாம் ஈஸ்²வர: , ஸ ம்ரு’தாநாமீஸ்²வரோ நஹி|
Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jestci Bogiem umarłych, ale żywych.
33 இதி ஸ்²ருத்வா ஸர்வ்வே லோகாஸ்தஸ்யோபதே³ஸா²த்³ விஸ்மயம்’ க³தா: |
A usłyszawszy to lud, zdumiał się nad nauką jego.
34 அநந்தரம்’ ஸிதூ³கிநாம் நிருத்தரத்வவார்தாம்’ நிஸ²ம்ய பி²ரூஸி²ந ஏகத்ர மிலிதவந்த: ,
Lecz gdy usłyszeli Faryzeuszowie, że zawarł usta Saduceuszom, zeszli się wespół.
35 தேஷாமேகோ வ்யவஸ்தா²பகோ யீஸு²ம்’ பரீக்ஷிதும்’ பபச்ச²,
I spytał go jeden z nich, zakonnik, kusząc go i mówiąc:
36 ஹே கு³ரோ வ்யவஸ்தா²ஸா²ஸ்த்ரமத்⁴யே காஜ்ஞா ஸ்²ரேஷ்டா²?
Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie?
37 ததோ யீஸு²ருவாச, த்வம்’ ஸர்வ்வாந்த: கரணை: ஸர்வ்வப்ராணை: ஸர்வ்வசித்தைஸ்²ச ஸாகம்’ ப்ரபௌ⁴ பரமேஸ்²வரே ப்ரீயஸ்வ,
A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej.
38 ஏஷா ப்ரத²மமஹாஜ்ஞா| தஸ்யா: ஸத்³ரு’ஸீ² த்³விதீயாஜ்ஞைஷா,
To jest pierwsze i największe przykazanie.
39 தவ ஸமீபவாஸிநி ஸ்வாத்மநீவ ப்ரேம குரு|
A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.
40 அநயோ ர்த்³வயோராஜ்ஞயோ: க்ரு’த்ஸ்நவ்யவஸ்தா²யா ப⁴விஷ்யத்³வக்த்ரு’க்³ரந்த²ஸ்ய ச பா⁴ரஸ்திஷ்ட²தி|
Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.
41 அநந்தரம்’ பி²ரூஸி²நாம் ஏகத்ர ஸ்தி²திகாலே யீஸு²ஸ்தாந் பப்ரச்ச²,
A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus,
42 க்²ரீஷ்டமதி⁴ யுஷ்மாகம்’ கீத்³ரு’க்³போ³தோ⁴ ஜாயதே? ஸ கஸ்ய ஸந்தாந: ? ததஸ்தே ப்ரத்யவத³ந், தா³யூத³: ஸந்தாந: |
Mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym.
43 ததா³ ஸ உக்தவாந், தர்ஹி தா³யூத்³ கத²ம் ஆத்மாதி⁴ஷ்டா²நேந தம்’ ப்ரபு⁴ம்’ வத³தி?
I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:
44 யதா² மம ப்ரபு⁴மித³ம்’ வாக்யமவத³த் பரமேஸ்²வர: | தவாரீந் பாத³பீட²ம்’ தே யாவந்நஹி கரோம்யஹம்’| தாவத் காலம்’ மதீ³யே த்வம்’ த³க்ஷபார்ஸ்²வ உபாவிஸ²| அதோ யதி³ தா³யூத்³ தம்’ ப்ரபு⁴ம்’ வத³தி, ர்திஹ ஸ கத²ம்’ தஸ்ய ஸந்தாநோ ப⁴வதி?
Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.
45 ததா³நீம்’ தேஷாம்’ கோபி தத்³வாக்யஸ்ய கிமப்யுத்தரம்’ தா³தும்’ நாஸ²க்நோத்;
Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego?
46 தத்³தி³நமாரப்⁴ய தம்’ கிமபி வாக்யம்’ ப்ரஷ்டும்’ கஸ்யாபி ஸாஹஸோ நாப⁴வத்|
A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać.
