மதி²: 20
1 ஸ்வர்க³ராஜ்யம் ஏதாத்³ரு’ஸா² கேநசித்³ க்³ரு’ஹஸ்யேந ஸமம்’, யோ(அ)திப்ரபா⁴தே நிஜத்³ராக்ஷாக்ஷேத்ரே க்ரு’ஷகாந் நியோக்தும்’ க³தவாந்|
Denn das Königreich der Himmel gleicht einem Hausherrn, der frühmorgens ausging, um Arbeiter für seinen Weinberg zu mieten.
2 பஸ்²சாத் தை: ஸாகம்’ தி³நைகப்⁴ரு’திம்’ முத்³ராசதுர்தா²ம்’ஸ²ம்’ நிரூப்ய தாந் த்³ராக்ஷாக்ஷேத்ரம்’ ப்ரேரயாமாஸ|
Er vereinbarte mit ihnen einen Silberling als Tagelohn und sandte sie in seinen Weinberg.
3 அநந்தரம்’ ப்ரஹரைகவேலாயாம்’ க³த்வா ஹட்டே கதிபயாந் நிஷ்கர்ம்மகாந் விலோக்ய தாநவத³த்,
Um die dritte Stunde ging er wieder aus und sah andere auf dem Marktplatz unbeschäftigt stehen;
4 யூயமபி மம த்³ராக்ஷாக்ஷேத்ரம்’ யாத, யுஷ்மப்⁴யமஹம்’ யோக்³யப்⁴ரு’திம்’ தா³ஸ்யாமி, ததஸ்தே வவ்ரஜு: |
zu denen sprach er: 'Geht auch ihr in meinen Weinberg! Ich will euch geben, was recht ist.'
5 புநஸ்²ச ஸ த்³விதீயத்ரு’தீயயோ: ப்ரஹரயோ ர்ப³ஹி ர்க³த்வா ததை²வ க்ரு’தவாந்|
Sie gingen hin. Wiederum ging er aus um die sechste und um die neunte Stunde und tat ebenso.
6 ததோ த³ண்ட³த்³வயாவஸி²ஷ்டாயாம்’ வேலாயாம்’ ப³ஹி ர்க³த்வாபராந் கதிபயஜநாந் நிஷ்கர்ம்மகாந் விலோக்ய ப்ரு’ஷ்டவாந், யூயம்’ கிமர்த²ம் அத்ர ஸர்வ்வம்’ தி³நம்’ நிஷ்கர்ம்மாணஸ்திஷ்ட²த²?
Als er aber um die elfte Stunde nochmals ausging, fand er andere dastehen und sprach zu ihnen: 'Warum steht ihr hier den ganzen Tag unbeschäftigt?'
7 தே ப்ரத்யவத³ந், அஸ்மாந் ந கோபி கர்மமணி நியும்’க்தே| ததா³நீம்’ ஸ கதி²தவாந், யூயமபி மம த்³ராக்ஷாக்ஷேத்ரம்’ யாத, தேந யோக்³யாம்’ ப்⁴ரு’திம்’ லப்ஸ்யத²|
Sie antworteten ihm: 'Es hat uns niemand in Arbeit genommen.' Er sprach zu ihnen: 'Geht auch ihr in meinen Weinberg!'
8 தத³நந்தரம்’ ஸந்த்⁴யாயாம்’ ஸத்யாம்’ ஸஏவ த்³ராக்ஷாக்ஷேத்ரபதிரத்⁴யக்ஷம்’ க³தி³வாந், க்ரு’ஷகாந் ஆஹூய ஸே²ஷஜநமாரப்⁴ய ப்ரத²மம்’ யாவத் தேப்⁴யோ ப்⁴ரு’திம்’ தே³ஹி|
Am Abend aber sprach der Herr des Weinbergs zu seinem Verwalter: 'Rufe die Arbeiter und zahle ihnen den Lohn: fang bei den letzten an und höre bei den ersten auf!'
9 தேந யே த³ண்ட³த்³வயாவஸ்தி²தே ஸமாயாதாஸ்தேஷாம் ஏகைகோ ஜநோ முத்³ராசதுர்தா²ம்’ஸ²ம்’ ப்ராப்நோத்|
Da kamen die Arbeiter der elften Stunde, und jeder empfing einen Silberling.
10 ததா³நீம்’ ப்ரத²மநியுக்தா ஜநா ஆக³த்யாநுமிதவந்தோ வயமதி⁴கம்’ ப்ரப்ஸ்யாம: , கிந்து தைரபி முத்³ராசதுர்தா²ம்’ஸோ²(அ)லாபி⁴|
Als nun die ersten kamen, meinten sie, sie würden mehr empfangen; doch auch sie bekamen jeder einen Silberling.
11 ததஸ்தே தம்’ க்³ரு’ஹீத்வா தேந க்ஷேத்ரபதிநா ஸாகம்’ வாக்³யுத்³த⁴ம்’ குர்வ்வந்த: கத²யாமாஸு: ,
Als sie den empfingen, murrten sie gegen den Hausherrn
12 வயம்’ க்ரு’த்ஸ்நம்’ தி³நம்’ தாபக்லேஸௌ² ஸோட⁴வந்த: , கிந்து பஸ்²சாதாயா ஸே ஜநா த³ண்ட³த்³வயமாத்ரம்’ பரிஸ்²ராந்தவந்தஸ்தே(அ)ஸ்மாபி⁴: ஸமாநாம்’ஸா²: க்ரு’தா: |
und sagten: 'Diese letzten haben nur eine Stunde gearbeitet, und du hast sie uns gleichgestellt, die wir des ganzen Tages Last und Hitze ertragen haben.'
13 தத: ஸ தேஷாமேகம்’ ப்ரத்யுவாச, ஹே வத்ஸ, மயா த்வாம்’ ப்ரதி கோப்யந்யாயோ ந க்ரு’த: கிம்’ த்வயா மத்ஸமக்ஷம்’ முத்³ராசதுர்தா²ம்’ஸோ² நாங்கீ³க்ரு’த: ?
Er aber antwortete einem von ihnen: 'Mein Freund, ich tue dir nicht unrecht. Hast du nicht einen Silberling mit mir vereinbart?
14 தஸ்மாத் தவ யத் ப்ராப்யம்’ ததா³தா³ய யாஹி, துப்⁴யம்’ யதி, பஸ்²சாதீயநியுக்தலோகாயாபி ததி தா³துமிச்சா²மி|
Nimm dein Geld und geh! Ich will aber diesen letzten ebensoviel geben wie dir.
15 ஸ்வேச்ச²யா நிஜத்³ரவ்யவ்யவஹரணம்’ கிம்’ மயா ந கர்த்தவ்யம்’? மம தா³த்ரு’த்வாத் த்வயா கிம் ஈர்ஷ்யாத்³ரு’ஷ்டி: க்ரியதே?
Darf ich etwa nicht mit meinem Geld machen, was ich will? Oder bist du neidisch, weil ich so gütig bin?'
16 இத்த²ம் அக்³ரீயலோகா: பஸ்²சதீயா ப⁴விஷ்யந்தி, பஸ்²சாதீயஜநாஸ்²சக்³ரீயா ப⁴விஷ்யந்தி, அஹூதா ப³ஹவ: கிந்த்வல்பே மநோபி⁴லஷிதா: |
So werden die Letzten die Ersten und die Ersten die Letzten sein."
17 தத³நந்தரம்’ யீஸு² ர்யிரூஸா²லம்நக³ரம்’ க³ச்ச²ந் மார்க³மத்⁴யே ஸி²ஷ்யாந் ஏகாந்தே வபா⁴ஷே,
Jesus zog dann weiter nach Jerusalem und hatte nur die Zwölf als besondere Begleiter bei sich. Während der Wanderung sprach er zu ihnen:
18 பஸ்²ய வயம்’ யிரூஸா²லம்நக³ரம்’ யாம: , தத்ர ப்ரதா⁴நயாஜகாத்⁴யாபகாநாம்’ கரேஷு மநுஷ்யபுத்ர: ஸமர்பிஷ்யதே;
"Jetzt gehen wir nach Jerusalem. Dort wird der Menschensohn den Hohenpriestern und den Schriftgelehrten überliefert werden.
19 தே ச தம்’ ஹந்துமாஜ்ஞாப்ய திரஸ்க்ரு’த்ய வேத்ரேண ப்ரஹர்த்தும்’ க்ருஸே² தா⁴தயிதுஞ்சாந்யதே³ஸீ²யாநாம்’ கரேஷு ஸமர்பயிஷ்யந்தி, கிந்து ஸ த்ரு’தீயதி³வஸே ஸ்²மஸா²நாத்³ உத்தா²பிஷ்யதே|
Die werden ihn zum Tod verurteilen und ihn dann den Heiden überantworten, daß er verspottet, gegeißelt und gekreuzigt werde. Aber am dritten Tag wird er wieder auferstehen."
20 ததா³நீம்’ ஸிவதீ³யஸ்ய நாரீ ஸ்வபுத்ராவாதா³ய யீஸோ²: ஸமீபம் ஏத்ய ப்ரணம்ய கஞ்சநாநுக்³ரஹம்’ தம்’ யயாசே|
Da trat die Frau des Zebedäus mit ihren Söhnen zu ihm und trug ihm fußfällig eine Bitte vor.
21 ததா³ யீஸு²ஸ்தாம்’ ப்ரோக்தவாந், த்வம்’ கிம்’ யாசஸே? தத: ஸா ப³பா⁴ஷே, ப⁴வதோ ராஜத்வே மமாநயோ: ஸுதயோரேகம்’ ப⁴வத்³த³க்ஷிணபார்ஸ்²வே த்³விதீயம்’ வாமபார்ஸ்²வ உபவேஷ்டும் ஆஜ்ஞாபயது|
Er fragte sie: "Was wünschst du?" Sie sprach zu ihm: "Bestimme, daß meine beiden Söhne hier dereinst in deinem Königreich dir zur Rechten und zur Linken sitzen!"
22 யீஸு²: ப்ரத்யுவாச, யுவாப்⁴யாம்’ யத்³ யாச்யதே, தந்ந பு³த்⁴யதே, அஹம்’ யேந கம்’ஸேந பாஸ்யாமி யுவாப்⁴யாம்’ கிம்’ தேந பாதும்’ ஸ²க்யதே? அஹஞ்ச யேந மஜ்ஜேநேந மஜ்ஜிஷ்யே, யுவாப்⁴யாம்’ கிம்’ தேந மஜ்ஜயிதும்’ ஸ²க்யதே? தே ஜக³து³: ஸ²க்யதே|
Jesus erwiderte: "Ihr versteht nicht, um was ihr bittet. Könnt ihr den Kelch trinken, den ich trinken soll?" Sie antworteten ihm: "Ja, das können wir."
23 ததா³ ஸ உக்தவாந், யுவாம்’ மம கம்’ஸேநாவஸ்²யம்’ பாஸ்யத²: , மம மஜ்ஜநேந ச யுவாமபி மஜ்ஜிஷ்யேதே², கிந்து யேஷாம்’ க்ரு’தே மத்தாதேந நிரூபிதம் இத³ம்’ தாந் விஹாயாந்யம்’ கமபி மத்³த³க்ஷிணபார்ஸ்²வே வாமபார்ஸ்²வே ச ஸமுபவேஸ²யிதும்’ மமாதி⁴காரோ நாஸ்தி|
Da sprach er zu ihnen: "Meinen Kelch sollt ihr freilich trinken. Aber die Sitze zu meiner Rechten und zu meiner Linken kann ich euch nicht verleihen; die werden nur denen zuteil, für die sie mein Vater bestimmt hat."
24 ஏதாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வாந்யே த³ஸ²ஸி²ஷ்யாஸ்தௌ ப்⁴ராதரௌ ப்ரதி சுகுபு: |
Als die anderen Zehn dies hörten, äußerten sie ihren Unwillen über die beiden Brüder.
25 கிந்து யீஸு²: ஸ்வஸமீபம்’ தாநாஹூய ஜகா³த³, அந்யதே³ஸீ²யலோகாநாம்’ நரபதயஸ்தாந் அதி⁴குர்வ்வந்தி, யே து மஹாந்தஸ்தே தாந் ஸா²ஸதி, இதி யூயம்’ ஜாநீத²|
Da rief sie Jesus zu sich und sprach: "Ihr wißt, daß die Herrscher über die Völker unumschränkt gebieten, und daß die Großen ihre Untergebenen ihre Macht fühlen lassen.
26 கிந்து யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே ந ததா² ப⁴வேத், யுஷ்மாகம்’ ய: கஸ்²சித் மஹாந் பு³பூ⁴ஷதி, ஸ யுஷ்மாந் ஸேவேத;
So soll's bei euch nicht sein. Im Gegenteil: wer unter euch der groß sein will, der sei euer Diener;
27 யஸ்²ச யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே முக்²யோ பு³பூ⁴ஷதி, ஸ யுஷ்மாகம்’ தா³ஸோ ப⁴வேத்|
und wer unter euch der Erste sein will, der sei euer Knecht.
28 இத்த²ம்’ மநுஜபுத்ர: ஸேவ்யோ ப⁴விதும்’ நஹி, கிந்து ஸேவிதும்’ ப³ஹூநாம்’ பரித்ராணமூல்யார்த²ம்’ ஸ்வப்ராணாந் தா³துஞ்சாக³த: |
So ist ja auch der Menschensohn nicht gekommen, um sich dienen zu lassen, sondern um selbst zu dienen und sein Leben dahinzugeben als Lösegeld für viele."
29 அநந்தரம்’ யிரீஹோநக³ராத் தேஷாம்’ ப³ஹிர்க³மநஸமயே தஸ்ய பஸ்²சாத்³ ப³ஹவோ லோகா வவ்ரஜு: |
Als sie Jericho verließen, folgte ihm viel Volk.
30 அபரம்’ வர்த்மபார்ஸ்²வ உபவிஸ²ந்தௌ த்³வாவந்தௌ⁴ தேந மார்கே³ண யீஸோ² ர்க³மநம்’ நிஸ²ம்ய ப்ரோச்சை: கத²யாமாஸது: , ஹே ப்ரபோ⁴ தா³யூத³: ஸந்தாந, ஆவயோ ர்த³யாம்’ விதே⁴ஹி|
Und sieh, es saßen zwei Blinde am Weg. Als sie hörten, Jesus käme vorbei, da riefen sie: "Herr, erbarme dich unser, du Davidssohn!"
31 ததோ லோகா: ஸர்வ்வே துஷ்ணீம்ப⁴வதமித்யுக்த்வா தௌ தர்ஜயாமாஸு: ; ததா²பி தௌ புநருச்சை: கத²யாமாஸது: ஹே ப்ரபோ⁴ தா³யூத³: ஸந்தாந, ஆவாம்’ த³யஸ்வ|
Die Leute aber fuhren sie mit rauhen Worten an, sie sollten schweigen. doch sie riefen nur noch lauter: "Herr, erbarme dich unser, du Davidssohn!"
32 ததா³நீம்’ யீஸு²: ஸ்த²கி³த: ஸந் தாவாஹூய பா⁴ஷிதவாந், யுவயோ: க்ரு’தே மயா கிம்’ கர்த்தர்வ்யம்’? யுவாம்’ கிம்’ காமயேதே²?
Da blieb Jesus stehen, rief sie zu sich und fragte sie: "Was begehrt ihr von mir?"
33 ததா³ தாவுக்தவந்தௌ, ப்ரபோ⁴ நேத்ராணி நௌ ப்ரஸந்நாநி ப⁴வேயு: |
Sie antworteten ihm: "Herr, laß sich unsere Augen öffnen!"
34 ததா³நீம்’ யீஸு²ஸ்தௌ ப்ரதி ப்ரமந்ந: ஸந் தயோ ர்நேத்ராணி பஸ்பர்ஸ², தேநைவ தௌ ஸுவீக்ஷாஞ்சக்ராதே தத்பஸ்²சாத் ஜக்³முதுஸ்²ச|
Da rührte Jesus voll Mitleid ihre Augen an, und sofort wurden sie wieder sehend und folgten ihm.
