மதி²​: 18

1 ததா³நீம்’ ஸி²ஷ்யா யீஸோ²​: ஸமீபமாக³த்ய ப்ரு’ஷ்டவந்த​: ஸ்வர்க³ராஜ்யே க​: ஸ்²ரேஷ்ட²​: ?

In that hour came the disciples unto Jesus, saying, Who then is greatest in the kingdom of heaven?

2 ததோ யீஸு²​: க்ஷுத்³ரமேகம்’ பா³லகம்’ ஸ்வஸமீபமாநீய தேஷாம்’ மத்⁴யே நிதா⁴ய ஜகா³த³,

And he called to him a little child, and set him in the midst of them,

3 யுஷ்மாநஹம்’ ஸத்யம்’ ப்³ரவீமி, யூயம்’ மநோவிநிமயேந க்ஷுத்³ரபா³லவத் ந ஸந்த​: ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’ ப்ரவேஷ்டும்’ ந ஸ²க்நுத²|

and said, Verily I say unto you, Except ye turn, and become as little children, ye shall in no wise enter into the kingdom of heaven.

4 ய​: கஸ்²சித்³ ஏதஸ்ய க்ஷுத்³ரபா³லகஸ்ய ஸமமாத்மாநம்’ நம்ரீகரோதி, ஸஏவ ஸ்வர்க³ராஜயே ஸ்²ரேஷ்ட²​: |

Whosoever therefore shall humble himself as this little child, the same is the greatest in the kingdom of heaven.

5 ய​: கஸ்²சித்³ ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ க்ஷுத்³ரபா³லகமேகம்’ மம நாம்நி க்³ரு’ஹ்லாதி, ஸ மாமேவ க்³ரு’ஹ்லாதி|

And whoso shall receive one such little child in my name receiveth me:

6 கிந்து யோ ஜநோ மயி க்ரு’தவிஸ்²வாஸாநாமேதேஷாம்’ க்ஷுத்³ரப்ராணிநாம் ஏகஸ்யாபி வித்⁴நிம்’ ஜநயதி, கண்ட²ப³த்³த⁴பேஷணீகஸ்ய தஸ்ய ஸாக³ராகா³த⁴ஜலே மஜ்ஜநம்’ ஸ்²ரேய​: |

But whoso shall cause one of these little ones which believe on me to stumble, it is profitable for him that a great millstone should be hanged about his neck, and [that] he should be sunk in the depth of the sea.

7 விக்⁴நாத் ஜக³த​: ஸந்தாபோ ப⁴விஷ்யதி, விக்⁴நோ(அ)வஸ்²யம்’ ஜநயிஷ்யதே, கிந்து யேந மநுஜேந விக்⁴நோ ஜநிஷ்யதே தஸ்யைவ ஸந்தாபோ ப⁴விஷ்யதி|

Woe unto the world because of occasions of stumbling! for it must needs be that the occasions come; but woe to that man through whom the occasion cometh!

8 தஸ்மாத் தவ கரஸ்²சரணோ வா யதி³ த்வாம்’ பா³த⁴தே, தர்ஹி தம்’ சி²த்த்வா நிக்ஷிப, த்³விகரஸ்ய த்³விபத³ஸ்ய வா தவாநப்தவஹ்நௌ நிக்ஷேபாத், க²ஞ்ஜஸ்ய வா சி²ந்நஹஸ்தஸ்ய தவ ஜீவநே ப்ரவேஸோ² வரம்’| (aiōnios g166)

And if thy hand or thy foot causeth thee to stumble, cut it off, and cast it from thee: it is good for thee to enter into life maimed or halt, rather than having two hands or two feet to be cast into the eternal fire. (aiōnios g166)

9 அபரம்’ தவ நேத்ரம்’ யதி³ த்வாம்’ பா³த⁴தே, தர்ஹி தத³ப்யுத்பாவ்ய நிக்ஷிப, த்³விநேத்ரஸ்ய நரகாக்³நௌ நிக்ஷேபாத் காணஸ்ய தவ ஜீவநே ப்ரவேஸோ² வரம்’| (Geenna g1067)

And if thine eye causeth thee to stumble, pluck it out, and cast it from thee: it is good for thee to enter into life with one eye, rather than having two eyes to be cast into the hell of fire. (Geenna g1067)

10 தஸ்மாத³வத⁴த்³த⁴ம்’, ஏதேஷாம்’ க்ஷுத்³ரப்ராணிநாம் ஏகமபி மா துச்சீ²குருத,

See that ye despise not one of these little ones; for I say unto you, that in heaven their angels do always behold the face of my Father which is in heaven.

11 யதோ யுஷ்மாநஹம்’ தத்²யம்’ ப்³ரவீமி, ஸ்வர்கே³ தேஷாம்’ தூ³தா மம ஸ்வர்க³ஸ்த²ஸ்ய பிதுராஸ்யம்’ நித்யம்’ பஸ்²யந்தி| ஏவம்’ யே யே ஹாரிதாஸ்தாந் ரக்ஷிதும்’ மநுஜபுத்ர ஆக³ச்ச²த்|

12 யூயமத்ர கிம்’ விவிம்’க்³க்⁴வே? கஸ்யசித்³ யதி³ ஸ²தம்’ மேஷா​: ஸந்தி, தேஷாமேகோ ஹார்ய்யதே ச, தர்ஹி ஸ ஏகோநஸ²தம்’ மேஷாந் விஹாய பர்வ்வதம்’ க³த்வா தம்’ ஹாரிதமேகம்’ கிம்’ ந ம்ரு’க³யதே?

How think ye? if any man have a hundred sheep, and one of them be gone astray, doth he not leave the ninety and nine, and go unto the mountains, and seek that which goeth astray?

13 யதி³ ச கதா³சித் தந்மேஷோத்³தே³ஸ²ம்’ லமதே, தர்ஹி யுஷ்மாநஹம்’ ஸத்யம்’ கத²யாமி, ஸோ(அ)விபத²கா³மிப்⁴ய ஏகோநஸ²தமேஷேப்⁴யோபி ததே³கஹேதோரதி⁴கம் ஆஹ்லாத³தே|

And if so be that he find it, verily I say unto you, he rejoiceth over it more than over the ninety and nine which have not gone astray.

14 தத்³வத்³ ஏதேஷாம்’ க்ஷுத்³ரப்ராஏநாம் ஏகோபி நஸ்²யதீதி யுஷ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²பிது ர்நாபி⁴மதம்|

Even so it is not the will of your Father which is in heaven, that one of these little ones should perish.

15 யத்³யபி தவ ப்⁴ராதா த்வயி கிமப்யபராத்⁴யதி, தர்ஹி க³த்வா யுவயோர்த்³வயோ​: ஸ்தி²தயோஸ்தஸ்யாபராத⁴ம்’ தம்’ ஜ்ஞாபய| தத்ர ஸ யதி³ தவ வாக்யம்’ ஸ்²ரு’ணோதி, தர்ஹி த்வம்’ ஸ்வப்⁴ராதரம்’ ப்ராப்தவாந்,

And if thy brother sin against thee, go, shew him his fault between thee and him alone: if he hear thee, thou hast gained thy brother.

16 கிந்து யதி³ ந ஸ்²ரு’ணோதி, தர்ஹி த்³வாப்⁴யாம்’ த்ரிபி⁴ ர்வா ஸாக்ஷீபி⁴​: ஸர்வ்வம்’ வாக்யம்’ யதா² நிஸ்²சிதம்’ ஜாயதே, தத³ர்த²ம் ஏகம்’ த்³வௌ வா ஸாக்ஷிணௌ க்³ரு’ஹீத்வா யாஹி|

But if he hear [thee] not, take with thee one or two more, that at the mouth of two witnesses or three every word may be established.

17 தேந ஸ யதி³ தயோ ர்வாக்யம்’ ந மாந்யதே, தர்ஹி ஸமாஜம்’ தஜ்ஜ்ஞாபய, கிந்து யதி³ ஸமாஜஸ்யாபி வாக்யம்’ ந மாந்யதே, தர்ஹி ஸ தவ ஸமீபே தே³வபூஜகஇவ சண்டா³லஇவ ச ப⁴விஷ்யதி|

And if he refuse to hear them, tell it unto the church: and if he refuse to hear the church also, let him be unto thee as the Gentile and the publican.

18 அஹம்’ யுஷ்மாந் ஸத்யம்’ வதா³மி, யுஷ்மாபி⁴​: ப்ரு’தி²வ்யாம்’ யத்³ ப³த்⁴யதே தத் ஸ்வர்கே³ ப⁴ம்’த்ஸ்யதே; மேதி³ந்யாம்’ யத் போ⁴ச்யதே, ஸ்வர்கே³(அ)பி தத் மோக்ஷ்யதே|

Verily I say unto you, What things soever ye shall bind on earth shall be bound in heaven: and what things soever ye shall loose on earth shall be loosed in heaven.

19 புநரஹம்’ யுஷ்மாந் வதா³மி, மேதி³ந்யாம்’ யுஷ்மாகம்’ யதி³ த்³வாவேகவாக்யீபூ⁴ய கிஞ்சித் ப்ரார்த²யேதே, தர்ஹி மம ஸ்வர்க³ஸ்த²பித்ரா தத் தயோ​: க்ரு’தே ஸம்பந்நம்’ ப⁴விஷ்யதி|

Again I say unto you, that if two of you shall agree on earth as touching anything that they shall ask, it shall be done for them of my Father which is in heaven.

20 யதோ யத்ர த்³வௌ த்ரயோ வா மம நாந்நி மிலந்தி, தத்ரைவாஹம்’ தேஷாம்’ மத்⁴யே(அ)ஸ்மி|

For where two or three are gathered together in my name, there am I in the midst of them.

21 ததா³நீம்’ பிதரஸ்தத்ஸமீபமாக³த்ய கதி²தவாந் ஹே ப்ரபோ⁴, மம ப்⁴ராதா மம யத்³யபராத்⁴யதி, தர்ஹி தம்’ கதிக்ரு’த்வ​: க்ஷமிஷ்யே?

Then came Peter, and said to him, Lord, how oft shall my brother sin against me, and I forgive him? until seven times?

22 கிம்’ ஸப்தக்ரு’த்வ​: ? யீஸு²ஸ்தம்’ ஜகா³த³, த்வாம்’ கேவலம்’ ஸப்தக்ரு’த்வோ யாவத் ந வதா³மி, கிந்து ஸப்தத்யா கு³ணிதம்’ ஸப்தக்ரு’த்வோ யாவத்|

Jesus saith unto him, I say not unto thee, Until seven times; but, Until seventy times seven.

23 அபரம்’ நிஜதா³ஸை​: ஸஹ ஜிக³ணயிஷு​: கஸ்²சித்³ ராஜேவ ஸ்வர்க³ராஜயம்’|

Therefore is the kingdom of heaven likened unto a certain king, which would make a reckoning with his servants.

24 ஆரப்³தே⁴ தஸ்மிந் க³ணநே ஸார்த்³த⁴ஸஹஸ்ரமுத்³ராபூரிதாநாம்’ த³ஸ²ஸஹஸ்ரபுடகாநாம் ஏகோ(அ)க⁴மர்ணஸ்தத்ஸமக்ஷமாநாயி|

And when he had begun to reckon, one was brought unto him, which owed him ten thousand talents.

25 தஸ்ய பரிஸோ²த⁴நாய த்³ரவ்யாபா⁴வாத் பரிஸோ²த⁴நார்த²ம்’ ஸ ததீ³யபா⁴ர்ய்யாபுத்ராதி³ஸர்வ்வஸ்வஞ்ச விக்ரீயதாமிதி தத்ப்ரபு⁴ராதி³தே³ஸ²|

But forasmuch as he had not [wherewith] to pay, his lord commanded him to be sold, and his wife, and children, and all that he had, and payment to be made.

26 தேந ஸ தா³ஸஸ்தஸ்ய பாத³யோ​: பதந் ப்ரணம்ய கதி²தவாந், ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வதா கை⁴ர்ய்யே க்ரு’தே மயா ஸர்வ்வம்’ பரிஸோ²தி⁴ஷ்யதே|

The servant therefore fell down and worshipped him, saying, Lord, have patience with me, and I will pay thee all.

27 ததா³நீம்’ தா³ஸஸ்ய ப்ரபு⁴​: ஸகருண​: ஸந் ஸகலர்ணம்’ க்ஷமித்வா தம்’ தத்யாஜ|

And the lord of that servant, being moved with compassion, released him, and forgave him the debt.

28 கிந்து தஸ்மிந் தா³ஸே ப³ஹி ர்யாதே, தஸ்ய ஸ²தம்’ முத்³ராசதுர்தா²ம்’ஸா²ந் யோ தா⁴ரயதி, தம்’ ஸஹதா³ஸம்’ த்³ரு’ஷ்த்³வா தஸ்ய கண்ட²ம்’ நிஷ்பீட்³ய க³தி³தவாந், மம யத் ப்ராப்யம்’ தத் பரிஸோ²த⁴ய|

But that servant went out, and found one of his fellow-servants, which owed him a hundred pence: and he laid hold on him, and took [him] by the throat, saying, Pay what thou owest.

29 ததா³ தஸ்ய ஸஹதா³ஸஸ்தத்பாத³யோ​: பதித்வா விநீய ப³பா⁴ஷே, த்வயா தை⁴ர்ய்யே க்ரு’தே மயா ஸர்வ்வம்’ பரிஸோ²தி⁴ஷ்யதே|

So his fellow-servant fell down and besought him, saying, Have patience with me, and I will pay thee.

30 ததா²பி ஸ தத் நாஙகீ³க்ரு’த்ய யாவத் ஸர்வ்வம்ரு’ணம்’ ந பரிஸோ²தி⁴தவாந் தாவத் தம்’ காராயாம்’ ஸ்தா²பயாமாஸ|

And he would not: but went and cast him into prison, till he should pay that which was due.

31 ததா³ தஸ்ய ஸஹதா³ஸாஸ்தஸ்யைதாத்³ரு’க்³ ஆசரணம்’ விலோக்ய ப்ரபோ⁴​: ஸமீபம்’ க³த்வா ஸர்வ்வம்’ வ்ரு’த்தாந்தம்’ நிவேத³யாமாஸு​: |

So when his fellow-servants saw what was done, they were exceeding sorry, and came and told unto their lord all that was done.

32 ததா³ தஸ்ய ப்ரபு⁴ஸ்தமாஹூய ஜகா³த³, ரே து³ஷ்ட தா³ஸ, த்வயா மத்ஸந்நிதௌ⁴ ப்ரார்தி²தே மயா தவ ஸர்வ்வம்ரு’ணம்’ த்யக்தம்’;

Then his lord called him unto him, and saith to him, Thou wicked servant, I forgave thee all that debt, because thou besoughtest me:

33 யதா² சாஹம்’ த்வயி கருணாம்’ க்ரு’தவாந், ததை²வ த்வத்ஸஹதா³ஸே கருணாகரணம்’ கிம்’ தவ நோசிதம்’?

shouldest not thou also have had mercy on thy fellow-servant, even as I had mercy on thee?

34 இதி கத²யித்வா தஸ்ய ப்ரபு⁴​: க்ருத்³த்⁴யந் நிஜப்ராப்யம்’ யாவத் ஸ ந பரிஸோ²தி⁴தவாந், தாவத் ப்ரஹாரகாநாம்’ கரேஷு தம்’ ஸமர்பிதவாந்|

And his lord was wroth, and delivered him to the tormentors, till he should pay all that was due.

35 யதி³ யூயம்’ ஸ்வாந்த​: கரணை​: ஸ்வஸ்வஸஹஜாநாம் அபராதா⁴ந் ந க்ஷமத்⁴வே, தர்ஹி மம ஸ்வர்க³ஸ்ய​: பிதாபி யுஷ்மாந் ப்ரதீத்த²ம்’ கரிஷ்யதி|

So shall also my heavenly Father do unto you, if ye forgive not every one his brother from your hearts.