மதி²: 17
1 அநந்தரம்’ ஷட்³தி³நேப்⁴ய: பரம்’ யீஸு²: பிதரம்’ யாகூப³ம்’ தத்ஸஹஜம்’ யோஹநஞ்ச க்³ரு’ஹ்லந் உச்சாத்³ரே ர்விவிக்தஸ்தா²நம் ஆக³த்ய தேஷாம்’ ஸமக்ஷம்’ ரூபமந்யத் த³தா⁴ர|
Zes dagen later nam Jesus Petrus, Jakobus en Johannes, zijn broer, alleen met Zich mee, en bracht ze op een hoge berg.
2 தேந ததா³ஸ்யம்’ தேஜஸ்வி, ததா³ப⁴ரணம் ஆலோகவத் பாண்ட³ரமப⁴வத்|
En Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd; zijn aanschijn schitterde als de zon, en zijn klederen werden wit als sneeuw.
3 அந்யச்ச தேந ஸாகம்’ ஸம்’லபந்தௌ மூஸா ஏலியஸ்²ச தேப்⁴யோ த³ர்ஸ²நம்’ த³த³து: |
Zie, Moses en Elias verschenen hun, en spraken met Hem.
4 ததா³நீம்’ பிதரோ யீஸு²ம்’ ஜகா³த³, ஹே ப்ரபோ⁴ ஸ்தி²திரத்ராஸ்மாகம்’ ஸு²பா⁴, யதி³ ப⁴வதாநுமந்யதே, தர்ஹி ப⁴வத³ர்த²மேகம்’ மூஸார்த²மேகம் ஏலியார்த²ஞ்சைகம் இதி த்ரீணி தூ³ஷ்யாணி நிர்ம்மம|
Toen nam Petrus het woord, en zeide: Heer, het is ons goed, hier te zijn; zo Gij wilt, zal ik hier drie tenten opslaan: één voor U, één voor Moses, en één voor Elias.
5 ஏதத்கத²நகால ஏக உஜ்ஜவல: பயோத³ஸ்தேஷாமுபரி சா²யாம்’ க்ரு’தவாந், வாரிதா³த்³ ஏஷா நப⁴ஸீயா வாக்³ ப³பூ⁴வ, மமாயம்’ ப்ரிய: புத்ர: , அஸ்மிந் மம மஹாஸந்தோஷ ஏதஸ்ய வாக்யம்’ யூயம்’ நிஸா²மயத|
Terwijl hij nog sprak, zie, daar overschaduwde hen een lichtende wolk. En zie, een stem sprak uit de wolk: Deze is mijn geliefde Zoon, in wien Ik mijn welbehagen heb; luistert naar Hem.
6 கிந்து வாசமேதாம்’ ஸ்²ரு’ண்வந்தஏவ ஸி²ஷ்யா ம்ரு’ஸ²ம்’ ஸ²ங்கமாநா ந்யுப்³ஜா ந்யபதந்|
Toen de leerlingen dit hoorden, vielen ze op hun aangezicht neer, en werden zeer bevreesd.
7 ததா³ யீஸு²ராக³த்ய தேஷாம்’ கா³த்ராணி ஸ்ப்ரு’ஸ²ந் உவாச, உத்திஷ்ட²த, மா பை⁴ஷ்ட|
Maar Jesus kwam naar hen toe, raakte ze aan, en sprak: Staat op, en vreest niet.
8 ததா³நீம்’ நேத்ராண்யுந்மீல்ய யீஸு²ம்’ விநா கமபி ந த³த்³ரு’ஸு²: |
Toen ze nu de ogen opsloegen, zagen ze niemand dan Jesus alleen.
9 தத: பரம் அத்³ரேரவரோஹணகாலே யீஸு²ஸ்தாந் இத்யாதி³தே³ஸ², மநுஜஸுதஸ்ய ம்ரு’தாநாம்’ மத்⁴யாது³த்தா²நம்’ யாவந்ந ஜாயதே, தாவத் யுஷ்மாபி⁴ரேதத்³த³ர்ஸ²நம்’ கஸ்மைசித³பி ந கத²யிதவ்யம்’|
En terwijl ze afdaalden van de berg, gebood Jesus hun: Vertelt aan niemand dit gezicht, voordat de Mensenzoon van de doden is opgestaan.
10 ததா³ ஸி²ஷ்யாஸ்தம்’ பப்ரச்சு²: , ப்ரத²மம் ஏலிய ஆயாஸ்யதீதி குத உபாத்⁴யாயைருச்யதே?
Zijn leerlingen vroegen Hem: Waarom zeggen de schriftgeleerden dan, dat eerst Elias moet komen?
11 ததோ யீஸு²: ப்ரத்யவாதீ³த், ஏலிய: ப்ராகே³த்ய ஸர்வ்வாணி ஸாத⁴யிஷ்யதீதி ஸத்யம்’,
Hij antwoordde hun: Zeker, Elias komt, en zal alles herstellen.
12 கிந்த்வஹம்’ யுஷ்மாந் வச்மி, ஏலிய ஏத்ய க³த: , தே தமபரிசித்ய தஸ்மிந் யதே²ச்ச²ம்’ வ்யவஜஹு: ; மநுஜஸுதேநாபி தேஷாமந்திகே தாத்³ரு’க்³ து³: க²ம்’ போ⁴க்தவ்யம்’|
Maar Ik zeg u: Elias is reeds gekomen; ze hebben hem echter niet erkend, maar met hem gedaan, wat ze wilden. Zo zal ook de Mensenzoon van hen hebben te lijden.
13 ததா³நீம்’ ஸ மஜ்ஜயிதாரம்’ யோஹநமதி⁴ கதா²மேதாம்’ வ்யாஹ்ரு’தவாந், இத்த²ம்’ தச்சி²ஷ்யா பு³பு³தி⁴ரே|
Toen begrepen de leerlingen, dat Hij hun over Johannes den Doper gesproken had.
14 பஸ்²சாத் தேஷு ஜநநிவஹஸ்யாந்திகமாக³தேஷு கஸ்²சித் மநுஜஸ்தத³ந்திகமேத்ய ஜாநூநீ பாதயித்வா கதி²தவாந்,
En toen zij bij de menigte waren gekomen, kwam een man naar Hem toe. wierp zich voor Hem op de knieën neer, en zeide:
15 ஹே ப்ரபோ⁴, மத்புத்ரம்’ ப்ரதி க்ரு’பாம்’ வித³தா⁴து, ஸோபஸ்மாராமயேந ப்⁴ரு’ஸ²ம்’ வ்யதி²த: ஸந் புந: புந ர்வஹ்நௌ முஹு ர்ஜலமத்⁴யே பததி|
Heer, ontferm U over mijn zoon, want hij heeft de vallende ziekte en heeft veel te lijden: dikwijls valt hij in het vuur, en dikwijls in het water.
16 தஸ்மாத்³ ப⁴வத: ஸி²ஷ்யாணாம்’ ஸமீபே தமாநயம்’ கிந்து தே தம்’ ஸ்வாஸ்த²ம்’ கர்த்தும்’ ந ஸ²க்தா: |
Ik heb hem bij uw leerlingen gebracht, maar ze konden hem niet genezen.
17 ததா³ யீஸு²: கதி²தவாந் ரே அவிஸ்²வாஸிந: , ரே விபத²கா³மிந: , புந: கதிகாலாந் அஹம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸந்நிதௌ⁴ ஸ்தா²ஸ்யாமி? கதிகாலாந் வா யுஷ்மாந் ஸஹிஷ்யே? தமத்ர மமாந்திகமாநயத|
Jesus antwoordde: O ongelovig en boos geslacht, hoelang nog zal Ik bij u zijn; hoelang nog zal Ik u dulden? Breng hem hier bij Mij.
18 பஸ்²சாத்³ யீஸு²நா தர்ஜதஏவ ஸ பூ⁴தஸ்தம்’ விஹாய க³தவாந், தத்³த³ண்ட³ஏவ ஸ பா³லகோ நிராமயோ(அ)பூ⁴த்|
En Jesus bedreigde den bozen geest, en deze ging van hem uit; de knaap was genezen van dat ogenblik af.
19 தத: ஸி²ஷ்யா கு³ப்தம்’ யீஸு²முபாக³த்ய ப³பா⁴ஷிரே, குதோ வயம்’ தம்’ பூ⁴தம்’ த்யாஜயிதும்’ ந ஸ²க்தா: ?
Nu kwamen de leerlingen afzonderlijk bij Jesus, en zeiden: Waarom konden wij hem niet uitwerpen?
20 யீஸு²நா தே ப்ரோக்தா: , யுஷ்மாகமப்ரத்யயாத்;
Jesus sprak tot hen: Om uw gebrek aan geloof. Voorwaar, Ik zeg u: Zo gij een geloof hebt als een mosterdzaadje, dan zult gij zeggen tot deze berg: Ga van hier dáár heen, en hij zal gaan; en niets zal u onmogelijk zijn.
21 யுஷ்மாநஹம்’ தத்²யம்’ வச்மி யதி³ யுஷ்மாகம்’ ஸர்ஷபைகமாத்ரோபி விஸ்²வாஸோ ஜாயதே, தர்ஹி யுஷ்மாபி⁴ரஸ்மிந் ஸை²லே த்வமித: ஸ்தா²நாத் தத் ஸ்தா²நம்’ யாஹீதி ப்³ரூதே ஸ ததை³வ சலிஷ்யதி, யுஷ்மாகம்’ கிமப்யஸாத்⁴யஞ்ச கர்ம்ம ந ஸ்தா²ஸ்யாதி| கிந்து ப்ரார்த²நோபவாஸௌ விநைதாத்³ரு’ஸோ² பூ⁴தோ ந த்யாஜ்யேத|
Maar dit soort wordt alleen uitgedreven door gebed en vasten.
22 அபரம்’ தேஷாம்’ கா³லீல்ப்ரதே³ஸே² ப்⁴ரமணகாலே யீஸு²நா தே க³தி³தா: , மநுஜஸுதோ ஜநாநாம்’ கரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதே தை ர்ஹநிஷ்யதே ச,
Terwijl zij nu in Galilea vertoefden, sprak Jesus tot hen: De Mensenzoon moet overgeleverd worden in de handen der mensen,
23 கிந்து த்ரு’தீயே(அ)ஹிந ம உத்தா²பிஷ்யதே, தேந தே ப்⁴ரு’ஸ²ம்’ து³: கி²தா ப³பூ⁴வ: |
en ze zullen Hem doden; maar op de derde dag zal Hij verrijzen. Nu werden ze diep bedroefd.
24 தத³நந்தரம்’ தேஷு கப²ர்நாஹூம்நக³ரமாக³தேஷு கரஸம்’க்³ராஹிண: பிதராந்திகமாக³த்ய பப்ரச்சு²: , யுஷ்மாகம்’ கு³ரு: கிம்’ மந்தி³ரார்த²ம்’ கரம்’ ந த³தா³தி? தத: பிதர: கதி²தவாந் த³தா³தி|
Toen zij te Kafárnaum waren gekomen, vervoegden zich de belastingontvangers bij Petrus, en zeiden hem: Betaalt uw Meester de twee drachmen niet?
25 ததஸ்தஸ்மிந் க்³ரு’ஹமத்⁴யமாக³தே தஸ்ய கதா²கத²நாத் பூர்வ்வமேவ யீஸு²ருவாச, ஹே ஸி²மோந், மேதி³ந்யா ராஜாந: ஸ்வஸ்வாபத்யேப்⁴ய: கிம்’ விதே³ஸி²ப்⁴ய: கேப்⁴ய: கரம்’ க்³ரு’ஹ்லந்தி? அத்ர த்வம்’ கிம்’ பு³த்⁴யஸே? தத: பிதர உக்தவாந், விதே³ஸி²ப்⁴ய: |
Hij antwoordde: Wel zeker! Maar bij zijn thuiskomst voorkwam Jesus hem, en sprak: Wat dunkt u, Simon? Van wie ontvangen de koningen der aarde tol of schatting; van hun kinderen of van de vreemden?
26 ததா³ யீஸு²ருக்தவாந், தர்ஹி ஸந்தாநா முக்தா: ஸந்தி|
Hij antwoordde: Van de vreemden. Jesus zei hem: Dus zijn de kinderen vrij.
27 ததா²பி யதா²ஸ்மாபி⁴ஸ்தேஷாமந்தராயோ ந ஜந்யதே, தத்க்ரு’தே ஜலதே⁴ஸ்தீரம்’ க³த்வா வடி³ஸ²ம்’ க்ஷிப, தேநாதௌ³ யோ மீந உத்தா²ஸ்யதி, தம்’ க்⁴ரு’த்வா தந்முகே² மோசிதே தோலகைகம்’ ரூப்யம்’ ப்ராப்ஸ்யஸி, தத்³ க்³ரு’ஹீத்வா தவ மம ச க்ரு’தே தேப்⁴யோ தே³ஹி|
Maar om hun geen aanstoot te geven, ga naar het meer, werp de hengel uit, en grijp de eerste vis, die boven komt; en als ge hem de bek hebt geopend, zult ge daarin een stater vinden: neem die, en geef hem hun voor Mij en voor u.
